Formula 1 Mistrzostwa Świata 1993

. Formula 1 Mistrzostwa Świata 1993 Zorganizowany przez FIA, w historii kategorii, 44. sezon przypisał Mistrzostwa Pilotów, wygrane przez Alaina Prosta i 36. sezon, aby przypisać mistrzostwo producentów, wygrane przez Williamsa. Zaczęło się 14 marca i zakończyło się 7 listopada, po 16 wyścigach.

Kalendarz [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Pierwszy kalendarz został przekazany przez prezydenta Fisa Maxa Mosleya w dniu 24 czerwca 1992 r. ^[Pierwszy] W porównaniu z poprzednim sezonem wyścigi zawsze wynosiłyby 16, ale wydanie Grand Prix Meksyku zostało zarejestrowane, zastąpione przez Grand Prix Azji, który powinien być utrzymywany przez autopolis, konfigurując niepublikowaną drugą wyścig w japońskim lądzie . ^[Pierwszy] Kolejna niewielka zmiana dotyczyła odwrócenia dat między San Marino i Hiszpanii. ^[Pierwszy] Jednak kalendarz musiał zostać wkrótce zmieniony ze względu na niepowodzenie firmy, która zarządzała autopolisem, która zgromadziła dług większy niż 200 miliardów liry. ^[2] W listopadzie zamiennik został następnie obsługiwany, dzięki czemu Grand Prix Europejskiej wejści do kalendarza, który po raz pierwszy w swojej historii odbył się w Donington. ^[3]

Do tego, co wydawało się ostatecznym kalendarzem, dodano kolejny problem: sąd Quimper, w Bretanii, nieobecny zastosował prawo tytoniowe we Francji i potępił Williamsa za zapłacenie 30 milionów franków w celu zainicjowania przestępcy, biorąc pod uwagę, że angielski Zespół wystawił markę papierosów papierosów w wagonach single -seater, a obrazy Grand Prix Australia zostały wyemitowane na francuskiej ziemi. ^[4] W odpowiedzi Federacja, nie będąc w stanie zagwarantować swobody krążenia na stajnie bez ponoszenia ryzyka skazania sprawiedliwości, postanowiła zawiesić Grand Prix zaplanowaną na lipiec. ^[4] Biorąc pod uwagę możliwą utratę ogromnego dochodu ekonomicznego i biorąc pod uwagę obecność silnej presji, w styczniu 1993 r. Parlament francuski zatwierdził specjalną poprawkę w celu rozwiązania problemu. ^[5] Wyścig może zatem odbyć się regularnie.

Prezentacja samochodów [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Testuję [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Pierwsze testy zbiorowe rozpoczęły się w Eitor 25 stycznia na czas trwania czterech dni. ^[11] Utwór wynajmowany przez Williamsa był również używany przez Ferrari, Benetton, Sauber, Jordan i Lotus. ^[11] Chociaż Michael Schumacher nagrał najlepszy czas pierwszego dnia, strzelając w 1’14 “40, ^[11] To był Williams, który zmonopolizował ranking najszybszych okrążeń w następnych dniach. W rzeczywistości Prost zatrzymał w środę chronometry w 1’13 “40, osiągając cztery dziesiąte z rekordu obwodu. ^[dwunasty] Sam Francuz był także bohaterem w piątek gwałtownej wydajności toru, na szczęście bez konsekwencji. ^[dwunasty] Za brytyjskim singlem tylko Benetton udało się zminimalizować oddziały, nawet jeśli nawet Sauber, Lotus i Jordan uważali, że śledzi dobre wskazania. ^[dwunasty] Z drugiej strony testy Ferrari, które zostały oderwane średnio sześć sekund przez prosty i cztery sekundy od pozostałych kierowców; Zarówno Alesi, jak i Berger również miały różne problemy z niezawodnością, musiały kilkakrotnie zatrzymać testy w celu naprawy różnych błędów. ^[dwunasty]

Również w Eitor zagrał w drugim tygodniu testów od 15 lutego. Ferrari był nieobecny na testach, który wolał pozostać w Imoli, aby przeprowadzić różne testy, a McLaren, który przedstawił jedynie jednocześnie jeden dzień wcześniej. ^[9] Po raz kolejny Williams potwierdził swoją dominację, a Prost był zdolny do strzelania w 1’13 “48 i Hill nieco dalej. ^[13] Pozostałe drużyny na torze zostały oderwane od ponad dwóch sekund. ^[13]

Umowy i dostawcy [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Williams zobaczył swój udział w nowym sezonie, który zapytał o błąd biurokratyczny: angielski zespół faktycznie przedstawił wniosek o przyjęcie do Pucharu Świata późno i umożliwić mu udział, zgodnie z zasadami paktu Concordia, pozytywna odpowiedź była pozytywna odpowiedź niezbędne przez wszystkie inne zespoły niezbędne, ale Benetton i Minardi byli przeciwni. ^[14] Pytanie faktycznie zawierało bardziej złożoną polityczną bitwę o zmianę przepisów, do których sprzeciwiali się Williams i McLaren. ^[14] Ferrari i mniejsze zespoły poprosiły o zmiany już z bieżącego sezonu wraz ze zmniejszeniem bezpłatnych praktyk, pociągów opon i liczby pojedynczych lat, które można wykorzystać w weekend wyścigu, co oznacza oszczędności w około dwóch milionach dolarów. ^[14] Korzystając z tej sytuacji, zespół Maranello wywarł również presję na silne ograniczenie urządzeń elektronicznych, takich jak aktywne zawieszenie i kontrola trakcji dla następujących mistrzostw. ^[15] Według inżyniera Williamsa Adriana Neweya celem Ferrari byłoby wymazanie wady zgromadzonej wobec najlepszych drużyn, aby móc się ponieść w walce z tytułem światowym, z którego został wykluczony od kilku lat. ^[16]

Biorąc pod uwagę złożoną sytuację, która stwarzała, prezydent Fisa Max Mosley postanowił wykorzystywać zasady, zwołując Radę Światową i decydując się w większości, czy przyznać Williamsa. ^[14] W ten sposób uniknął zatem, że Minardi i Benetton mogą skorzystać z weta przeciwko angielskiemu domowi. ^[14] Jednocześnie zmiany w regulacji gwarantowały małe zespoły i Ferrari. ^[14]

Jeśli chodzi o dostawców, pożegnanie Hondy zostało zarejestrowane, co opuściło Mistrzostwa Świata po dziesięciu sezonach z powodu wysokich kosztów. ^[15] McLaren, dostarczany bezpłatnie przez Japońską Dom, który musiał zawrzeć umowę 16 milionów dolarów na posiadanie silników Forda na wydatki. ^[9] Minardi zmienił także motocyklistę, przechodząc do amerykańskich silników po rozczarowującym doświadczeniu z Lamborghini, ale z powodu niepewnej sytuacji finansowej mogło sobie pozwolić tylko na sytuację z poprzedniego roku. ^[17] Jordan wybrał Hart porzucił Yamaha, który dostarczył Tyrrella.

W sierpniu 1992 r. Zmiana podwozia została następnie ogłoszona przez włoską Scuderię, przechodząc z Dallary do Loli. ^[18] W intencjach patronu Beppe Lucchini miało to reprezentować jakościowy skok dla zespołu Brescia, przekonane, że doświadczenie Loli w świecie wyścigów pozwoli mu również ustanowić się w Formule 1. ^[18] W rzeczywistości jednak według Alboreto samochód był niczym innym jak przystosowaną formułą 3000, a sezon okazał się całkowitą porażką. ^[19]

Stajnie [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W porównaniu z poprzednim sezonem cztery drużyny opuściły padock. Na poziomie prestiżu sportowego najważniejsze porzucenia były March i Brabham. Pierwszy, już z poprzedniego roku, spotkał się z okresem silnych trudności finansowych również z powodu aresztowania Akagi we wrześniu 1991 r rozpowszechnione głosy dotyczące sprzedaży stajni szwajcarskiej grupy Lysys lub saudyjskiego księcia i zostały wybrane jako kierowcy Jan Lammers i Jean-Marc Good; ^{[20] [21]} Zespół zapisał się na Mistrzostwa Świata, ale nie miał wystarczającej ilości funduszy nawet, aby uzyskać dostawę silników. ^[22] Po tym, jak nie wprowadzili się do Grand Prix w Afryce Południowej, został ostatecznie wykluczony. Drugi, po Grand Prix Węgier w 1992 r., Doszedł do upadku finansowego po złożonym dochodzeniu korupcyjnym z udziałem niektórych menedżerów zespołów; Próby zarejestrowania drużyny na następne mistrzostwa, wystawiając ją po tym, jak porażka się nie zmaterializowała. ^[23] Pozostałe dwa porzucenia odbyły się również podczas poprzednich mistrzostw i były fondmetal, brak pieniędzy, ^[24] Oraz formuły Andrei Moda, która po aresztowaniu patronu Sassetti została zakazana w konkursie za uszkodzenie reputacji sportu. ^[25]

Jednocześnie wejście do cyrk Della Sauber, zespół, który osiągnął już ważne sukcesy w sporcie i finansowana przez Mercedesa. ^[26] W rzeczywistości projekt wprowadzenia Formuły 1 rozpoczął się już od 1991 r. I pomimo pewnych trudności związanych z zaangażowaniem Mercedesa powstał w 1992 r., Nawet jeśli do 1994 r. Dom Stuttgart pojawił się jedynie jako sponsor. ^[26]

Piloci [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Najważniejszą nowością w odniesieniu do rynku pilotażowego była powrót do Formuły 1 Alaina Prosta po roku uratowym. Francuz faktycznie zgodził się z Williamsem i wprowadził klauzulę, aby mógł mieć prawo do zaangażowania Ayrtona Senny jako jego kolegę z drużyny. ^[27] Brazylijczyk, chętny do zmiany stajni, musiał zatem zostać w McLaren, podpisując porozumienie w Extremis po ocenie rekolekcji. ^[28] Senna wywołałaby, decydując się od czasu do czasu i domagając się miliona dolarów na wyścig. ^[27] Sytuacja wybaczona do przeddzień Grand Prix Francji, kiedy znalazł porozumienie z Ronem Dennisem ważne dla całej pozostałej części mistrzostw. ^[27]

Obok Prosta kierowca testowy Damon Hill został awansowany na drugiego pilota, po tym, jak ustępujący mistrz świata Manell, który został już potwierdzony w 1993 roku, miał kontrast z Frankiem Williamsem, nie poinformowany, że sparowałby się z Prostem. ^[29]

Zamiast tego Ferrari zaangażowała się w odbudowę zespołu, po katastrofalnym poprzednim rocznik. Personel przeprojektował, prezydent Montezemolo wysłał Niki Laudę do skontaktowania się z Senną, aby dowiedzieć się, czy jest gotów kandydować do zespołu Maranello. ^[30] W obliczu wygórowanych próśb Brazylijczyka, wymiernego w 30 milionach dolarów na sezon (z powodu faktu, że szukał zespołu, który pozwoli mu natychmiast wygrać tytuł mistrza), Virmował Bergera za radą Postlethwaite i Barnard . ^[30] U jego boku ścigałby się z potwierdzonym Alesi. Odkąd Berger zmienił drużynę, drugie miejsce McLarena pozostało bezpłatne, które zatrudniło Michaela Andrettiego, syna Mario i zwycięzcę Champ Championship w 1991 roku.

Michael Schumacher został potwierdzony w Benetton, a Riccardo Patrese przybył u jego boku z corocznym drugim przewodnikiem, który miał zadanie wniesienia jego bogactwa doświadczenia i wiedzy technicznej nabytych w Williamsie. ^{[trzydziesty pierwszy]} Lotus zatrzymał także swojego pierwszego pilota Herberta obok niego obiecując Zanardi po tym, jak podkreślono podczas sesji testowej w Le Castellet, drukując najlepsze czasy Schumachera. De Cesaris potwierdził także Tyrrella po tym, jak grał dobry sezon, podczas gdy rola drugiego przewodnika dotknęła Ukyo Katayama, z debiutu z Larrousse.

Zamiast tego Ligier, który zatrudnił eksperta Martina Brundle Da Benetton i młodego Marka Blundella, zamiast tego zrewolucjonizował jego szkolenie, McLarena Test. Alboreto, po ponownym uruchomieniu się dobrym sezonem, ^[32] Już od września poinformował, że opuści pracę nóg, aby wylądować we włoskiej drużynie, gdzie sparowałby się z Lucą Badoer. ^[33] Jego miejsce zajął Dereka Warwick, powracając do Formuły 1 po dwóch latach nieobecności i świeżego mistrza świata sportowego. Jordan i LaRusse również całkowicie zmodyfikowali jego personel: pierwszy zatrudnił młodą obietnicę Rubensa Barrichello obok niego Ivan Hair, z trudnego sezonu w Ferrari; Wydarzenia drugiej siedziby irlandzkiej drużyny były jednak bardzo dręczone, ponieważ Włoch wyjechał po zaledwie dwóch wyścigach i czterech pilotach na przemian (Boutsen, Apicella, Tapes i Irvine). Drugi zamiast tego sprawił, że francuskie érik śpiące w ramach umowy pozostawiają ligiera i powrót Philippe Alliot. Wreszcie Minardi potwierdził, że Fittipaldi w połączeniu z Fabrizio Barbazza, podczas gdy debiutant Sauber przyjął dwóch młodych ludzi perspektywy, takich jak Karl Wendlinger i JJ Lehto.

Tabela podsumowań [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

We Włoszech, po raz trzeci z rzędu, bezpłatna praktyka, kwalifikacje z trzema Cinquine, rozgrzewką, wyścigiem i post-Bara były transmitowane przez sieci Fininvest, takie jak Włochy 1 i Canale 5 (które przenosi tylko wyścig niedzieli pod koniec 13:00 dnia wydania TG5) z komentarzem Andrei de Adamich i Guido Schittone z udziałem Claudii Peroni i Giorgio Piola, przesłane przez doły w środku Grand Prix To jest Formuła 1 ’93 Dla R.T.I. Sport i na RAI 2 w Eurowizji z komentarzem Mario Poltronieri, Clay Regazzoni oraz udziału Gianfranco Palazzo i Ezio Zermiani również w roli wysyłania przez dołów w różnych programach telewizyjnych.

Regulacja techniczna [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

FIA próbowało sprawić, że samochody były mniej szybkie, w szczególności wchodząc do krzywej, zmniejszając szerokość tych samych i opon, aby zapewnić mniejsze przestrzeganie. ^[36]

Regulacja sportowa [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Sezon 1993 był w imię ciągłości w porównaniu z poprzednim, w rzeczywistości wprowadzono bardzo niewiele innowacji regulacyjnych. Najgłębsze zmiany dotyczyły systemu kwalifikującego: od Grand Prix Brazylii każdy pilot miałby tylko 12 okrążeń na sesję, aby zaznaczyć czas i 26 uczestników, tylko jeden nie miałby kwalifikacji, aby zapewnić, że każdy zespół miałby Przynajmniej jeden pilot rozmieszczony na początkowej siatce. ^[37] Ponadto użycie wózka widłowego do dnia wyścigu było ograniczone, podczas gdy liczba zestawów opon, które należy wykorzystać w weekend, była zabroniona do testów i została zmniejszona o dziesięć do siedmiu. ^[22]

Grand Prix of Sud Africa [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Po powrocie do konkursów po roku urbanistycznym Prost natychmiast uzyskał pozycję na biegunie z Williamsem, Pomimo faktu, że na 1700 metrach nad poziomem morza silnik Renault nie mógł stwierdzić całej swojej wyższości nad konkurencją; ^{[[[ bez źródła ]} U jego boku, bardzo blisko, zakwalifikował rywala Always Senny, który zgodził się na kolejny rok z McLarenem, nawet jeśli przez pierwszą część sezonu jego był kontraktem mróz . ^[27] Brazylijczyk przybył na pierwszą Grand Prix po wypróbowaniu dopiero raz McLaren na kilka dni przed rozpoczęciem Pucharu Świata, w krótkim teście w Silverstone.

Na początku zaczął źle i został zwolniony z Senny, która objęła dowództwo, i od Schumachera na Benetton. Hill z drugiej strony, próbując zirytować Sennę, kilkaset metrów później skończył w Testacoda (opuścił dwunastą i ostatecznie w 18 rundzie jeździ Zanardi), a następnie zwrócił trzecią pozycję do swojego kolega z drużyny. Po wywarciu wrażenia na dobre tempo na pierwszych okrążeniach, Senna miał problem z 4. trasą po aktywnym zawieszeniu McLarena i zaczęła biegać w obronie. Tymczasem Prost zaczął się ponosić, a w 13 rundzie przekroczył Schumachera, polując na Brazylijczyka. Po dotarciu do niego próbował pierwszego ataku na 15. okrążeniu, ale Brazylijczyku zdołał się oprzeć na kilku zyskach, dopóki nie musiał poddać się w 24 rundzie po serii walk kół; Na tym samym okrążeniu Schumacher również minął Brazylijczyków, ale obaj natychmiast wrócili do dołów, a Senna wróciła do zmiany opony.

Niemiec próbował ponownie zająć pozycję, ale na 40. okrążeniu zbyt mocno zmusił hamowanie, a po dotknięciu tyłu McLarena odwrócił się i został zmuszony do przejścia na emeryturę. W ten sposób stał się trzeci swoją kolegą z drużyny Patrese, który jednak 7 okrążeń po kolei wyszedł z toru, przechodząc na emeryturę. W międzyczasie Prost nadal dowodził wyścigiem pomimo ulewy, która w końcowej fazie, biorąc pod uwagę również, że Senna martwiła się o jej drugi plac z coraz trudniejszym samochodem, aby utrzymać się na ulicy z postępem wyścigu. ^[38] Ci, którzy wydali wydatki, byli zamiast tego Warwick na jego pracy nóg, która po powrocie po dwóch latach udała się do Testacody, uderzając w ścianę w obszarze punktów. Następnie poszedł na trzecie pozycję Blundell, który pod koniec wyścigu był w stanie przynieść Ligierowi podium, którego brakowało od siedmiu lat. Fittipaldi, czwarty na Minardi i Lehto, piąty wraz z debiutantką Sauber, w wyścigu, który na mecie widział tylko 5 samochodów, zakończył kolejność przybycia. Więc Berger, choć zdradzony przez silnik Ferrari, jedna jazda od końca, była nadal klasyfikowana szósta i zajęła punkt.

Grand Prix Brazylii [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Marsz, który już udało się uczestniczyć w Południowej Afryce, oficjalnie wycofał się z Pucharu Świata; W ten sposób pozostało 26 konkurentów. Aby nie upewnić się, że było 26 kwalifikacji na 26 uczestników, zespoły postanowiły nie przyznać autora ostatniego czasu na proces w biegu: dlatego Ivan Hair zmarł kwalifikację w jego ostatnim udziale w wyścigu Formuły 1. Kwalifikacje zostały ponownie zdominowane przez Williamsa, który zajmował pierwszy rząd. Na początku wywołał w głowie, podczas gdy Hill został pokonany przez Sennę, nawet jeśli drugie miejsce odbyło się w 11 rundzie. Za pierwszym nastąpił również wypadek między Andrettim a Bergeriem, bez konsekwencji dla pilotów. Po ustabilizowaniu pierwszych pozycji PROST DOSTALNE przed Hill, Senna, Schumacher, Alesi i Lehto. 24. okrążenia, ale Senna otrzymał zatrzymanie się i wyrzeczenie za wyprzedzenie w reżimie żółtej flagi. ^[39] Krótko po nagłej ulewie wygenerował chaos na torze z pilotami, którzy spieszą się, by zmienić opony, podczas gdy Suzuki, Katayama i Fittipaldi zostali zmuszeni do przejścia na emeryturę.

Prost, wierząc, że Hill powrócił do dołów po zranisku wiadomości radiowej od Williamsa, ^[39] Opóźnił zmianę opon, ale nagle znalazła się przed samochodem Fittipaldi zatrzymanym na środku toru, a Centrò zmuszony do przejścia na emeryturę. Dlatego komisarze wyścigowi postanowili doprowadzić samochód bezpieczeństwa na 7 okrążeń, aby wyczyścić ścieżkę przez złom przypadkowych samochodów; To pozwoliło na zagęszczenie grupy, a przy wciąż mokrym torze Senna minęła Williamsa Hilla w 42. rundzie. Tymczasem za nimi Herbert doprowadził do trzeciego miejsca, w stanie wykorzystać przystanki w dołach, ^[39] a następnie Lehto, Blundell i Zanardi. W międzyczasie pozycje Schumacher ponownie się zorganizowały, który spadł na dziewiąte miejsce z powodu zatrzymania się. Niemiecowi udało się zdobyć podium, a na ostatnim okrążeniu, po żywym pojedynku, był lepszy, gdy Herbert podbił ostatni krok podium. Quinto był Blundell, a następnie Zanardi, który w ten sposób podbił to, co pozostanie jedynym punktem jego kariery w Formule 1. Z drugiej strony McLarena dla McLarena był setnym zwycięstwem w konkursie. ^[39] Następnie Senna poszła na dowództwo mistrzostw z 16 punktami przeciwko 10 Prostowi.

Nagroda główna d’Eupe [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Pierwsza i ostatnia Grand Prix grana w Donington pozostanie w historii jako jedna z najbardziej pamiętnych firm Ayrton Senna ^{[[[ bez źródła ]} . Jeśli kwalifikacje potwierdziły dominację Williamsa, która ponownie zajęła pierwszy rząd, wyścig odbył się na mokrej torach, poprawił brazylijskie umiejętności jazdy. Na odejściu Prost i Hill utrzymywały pierwsze stanowiska, podczas gdy Schumacher zamknął Sennę na zewnątrz i obaj zostali przezwyciężeni przez Wendlinger. Jednak podczas pierwszego kroku Brazylijczyk przeżył Schumachera już przy wyjściu z pierwszego rogu, Wendlinger, Hill i Prost, podbijając głowę wyścigu na przedostatnim krzywej pierwszego okrążenia. Dalej Andretti i Wendlinger spotkali się i zostali zmuszeni do przejścia na emeryturę, podczas gdy Barrichello wrócił nawet na czwartą pozycję za duetem Williams.

Senna natychmiast podbiła wielką przewagę nad prześladowcami; Wyścig stał się ciągłą sukcesją ulewy za kilka minut, które zmuszają pilotów do dużej liczby zmian opon. ^[40] Senna nie pozwolił sobie na zaskoczenie zmieniającymi się warunkami pogodowymi i wygrał drugi z rzędu wyścig przed wzgórzem, Prost (nawet nazwany przez Brazylijczyka), Herbert (czwarty po raz drugi z rzędu), Patrese i Barbazza, w pierwszym punkcie w swojej karierze; Barrichello zostaje zdradzony przez Jordan (załamanie hamulca) na pięciu okrążeniach od końca, gdy był na podium na 3. miejscu, pozycję, którą oddał Prostowi, który wcześniej stracił swoje drugie miejsce, gdy zostali zwolnieni Siedem przystanków w dołach w dołach, powyżej średniej innych sterowników i z problemu ze sprzęgłem w pozostawieniu zatrzymania w pudełku. ^[40] W tym momencie Senna zgromadził przewagę dwunastu punktów na Francuzie, jego najbliższym prześladowcu.

Grand Prix San Marino [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Prost podbił również pozycję bieguna w Imola, ale gwałtowna ulewa uderzyła rano, a piloci zostali zmuszeni do rozpoczęcia od mokrych opon. ^[41] Francuz, zwolniony przez problem ze sprzęgłem, źle przemawiał i został pokonany przez Hill, który natychmiast przyjął dobry margines, a od Senny do oderwania Tosy. ^[41] Pomimo wszystkiego, po siedmiu skrętach Prost, udało mu się ryzykować odzyskanie pozycji na Brazylijczyku; ^[41] Za nimi podążał za Schumacherem, Berger i Wendlinger. Zatrzymania w dołach zaczęły montować suche opony na dziewiątym okrążeniu, biorąc pod uwagę, że tor wysychał. Korzystając z nieistotnego postoju mechaniki Williamsa, ^[41] Senna zdołał odzyskać stanowisko, ale na dwunastym prostym prostym prostym, który był w stanie pokonać dwóch rywali, którzy poprzedzali go jednym zamachem. Senna minęła Hilla, który po 21. okrążeniu wyszedł z toru, aby uzyskać problem z hamulcami i został zmuszony do przejścia na emeryturę.

Po trzecie następnie znalazł Schumachera, a następnie Wendlinger, Andretti i Alesi. Zarówno Amerykanin, jak i Francuzi zostali zmuszeni do przejścia na emeryturę: pierwszy na problemy hamulcowe, drugi dla kłopotów dla sprzęgła. Senna przeszła również na 43 okrążenie, aby awaria układu hydraulicznego, pozostawiając drugi kwadrat w Schumacher. W międzyczasie Prost udał się do zwycięstwa, pomimo problemów z akceleratorem w końcowych etapach wyścigu, podczas gdy walka na czwartym miejscu była bardzo gorąca, w której Lehto stawiał czoła Zanardi i Herbertowi. Chociaż były szybsze, piloci Lotus nie byli w stanie przekazać Finn: Zanardi popełnił błąd i wygrawerował jego samochód, podczas gdy Herbert został zmuszony do wycofania się z problemów z silnikiem. ^[41] Pozycje w tabeli nie zmieniły się dalej, a Prost wygrał z dużym marginesem na Schumacher i Brundle, co doprowadziło Ligiera na drugie podium, podczas gdy Lehto zakończył czwarte miejsce z Sauberem pomimo złamania dwusuwowego silnika od końca. Alliot i Barbazza również skończyli w punktach, szóste po raz drugi z rzędu z Minardi. Prostowi udało się zatem zmniejszyć oddział Senny do dwóch długości, zajmując 24 punkty przeciwko Brazylijczykowi 26.

Hiszpańska Grand Prix [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W Barcelonie Prost po raz kolejny podbił pozycję słupa przed wzgórzem w kwalifikacji. W niedzielę, na początku, miał miejsce niezwykły fakt z światłem świetlnym, który stał się migający żółty z czerwonego zamiast zielonego, ^[42] Ale w rzeczywistości był regularny, z Hill, który wspiął się na swojego kolegę z drużyny; Po Sennie, Schumacher, Patrese, Andretti i Alesi. Jednak w 11. rundzie Francuzi wznowili pierwszą pozycję w języku angielskim, nawet nie będąc w stanie ją zdystansować. ^[42] Nie było żadnych innych zmian, dopóki na 42 okrążeniu Anglica złamał silnik i wycofał się. Następnie Senna wspiął się na drugą pozycję, ale błąd w pudełku podczas zmiany opony stwierdził go trudności, ponieważ znalazł się w niewielkiej odległości od Schumachera. ^[42] Niemiec próbował przekazać Brazylijczyku, ale został zmuszony do poddania się po krótkiej wycieczce w piasku spowodowanym pęknięciem silnika Zanardi, który zalał tor oleju. ^[42]

Pozycje główne nie zmieniły się już do końca, a pierwsze trzy dotarły do ​​mety, a następnie Patrese, Andretti po raz pierwszy w punktach z drugim McLaren i Berger. Dzięki osiągniętym zwycięstwu Prost wspiął się na Sennę na szczycie rankingu pilota o dwa punkty, podczas gdy inni pretendenci byli znacznie bardziej oderwani.

Grand Prix Monachium [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Po raz pierwszy od wyścigu w Południowej Afryce pierwszym rzędem nie był w całości okupowany przez Williamsa: Prost wciąż podbił słup, ale u jego boku Schumacher był, a Senna trzeci i Hill, aby ukończyć drugi rząd. Pozycje główne pozostały niezmienione, ale Francuz poruszył się nieznacznie przed zielonym światłem, w związku z czym otrzymał 10-sekundowy przystanek; ^[43] Jednak w tej chwili, aby zacząć od dołów po karach, silnik wyłączył silnik, a kiedy mechanicy Williamsowi udało się zacząć od nowa, Prost miał 22. miejsce z okrążeniem opóźnienia w porównaniu do Schumachera, który prowadził wyścig. ^[43] Tymczasem Niemiecowi udało się znacznie zwiększyć swoją przewagę w stosunku do Senny, aż do 32. okrążenia przegrał trzy sekundy, zanim wycofał następny krok w poszukiwaniu problemu hydraulicznego.

Dlatego Brazylijczyk poprowadził wyścig, a następnie Hill i duet Ferrari, z Bergeriem, który urodziła się podgrzewanego pojedynku z kolegą z drużyny Alesi, po kontakcie na 62. okrążeniu, aby przejść go w 64. rundzie. Austriacki polował na wzgórze i po dotarciu do niego na 71. okrążeniu próbował ataku na Loews, ale ostatecznie zmusił go do zmuszania do przejścia na emeryturę. Zamiast tego Senna poprowadziła wyścig do zwycięstwa (pomimo emocji „wadliwej” zmiany opony, która przyniosła Hillowi w jego pobliżu), jej szóste w Monachium i kolejne piąte. W końcu Prost zajął czwarte miejsce, a następnie Fittipaldi i Brundle.

Brazylijczyk wrócił na szczyt Pucharu Świata, podczas gdy Alesi przyniósł pierwsze podium do Ferrari po bardzo problematycznym rozpoczęciu Mistrzostw Świata.

Grand Prix Kanady [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Po ponownym wzięciu pierwszego rzędu kopnął Hill, przeżył swojego kolegę z drużyny, przeglądając wyścig; Za nim był autorem doskonałego strzału Bergera, który zajął trzecie miejsce, podczas gdy Schumacher miał problemy z kontrolą trakcji i stracił kilka pozycji. ^[44] Tymczasem Senna, która zaczęła od ósmej placówki Piazzoli, szybko złożyła i udało się podnieść na trzecim miejscu w tym fragmencie. Ze swojej strony Schumacher przeszedł czwarte miejsce, podczas gdy Berger, który miał problemy z zarządzaniem samochodem z pełnym zbiornikiem, również pozostawił drogę do Alesi. ^[44] Na szóstym okrążeniu Prost minął kolegę z drużyny, zabierając głowę i zaczynając od tego momentu, że nie opuścił już pozycji.

Tymczasem Senna zmusiła rytm zbliżającego się wzgórza, ale nie było zmian pozycji w zatrzymaniu zmiany opon, podczas których Anglicy Williamsa byli powiązani z pewnymi problemami, ^[44] przesuwając się w czwartej pozycji. W finale wyścigu Senna zaczęła wracać do Prosta i Schumachera z kolei Brazylijczyka, dopóki McLaren nie został uderzony niepowodzeniem z siedmiu alternatora Laps z końca. Prosta wtedy był w stanie na próżno po powodzenie i wygrał przed Schumacher, Hill, Berger, Brundle i Wendlinger, w punktach po raz pierwszy w tym sezonie. Francuzi Williamsa znów prowadzili do Pucharu Świata, z pięcioma punktami przed brazylijskim rywalem.

Francuska Grand Prix [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Po raz pierwszy w sezonie pozycja słupka została uzyskana przez Damona Hilla, który poprzedził swojego kolegę z drużyny i dwa Ligier. Zakon pozostał prawie niezmieniony, oprócz wyprzedzania Schumachera na Alesi, z Hill prowadzony przed prostą prostą, Brundle, Blundell, Senna i Schumacher. Przez 20 okrążeń pozycje pozostały niezmienione, ale na 21 fragmencie niezrozumienie między Blundellem a nazwanym de Cesarisem spowodowało wypadek z angielskim kierowcą, który skończył przeciwko barierom.

Podczas zmian opon Prost udało się przetrwać Hill, biorąc głowę wyścigu, podczas gdy Brundle walczył z Senną i Schumacherem o trzecie miejsce. Jednak standardowy nosiciel Ligiera został zmuszony do zmiany jego strategii, z jednego na dwa przystanki, ponieważ zużycie opon wykazywało się wyższe niż oczekiwano. ^[45] W ten sposób, wykorzystując jego zatrzymanie w dołach Senna i Schumachera, udało im się go zdać, a wkrótce potem, korzystając z dubbingu Warwicka, niemiecki miał również lepszy pilot McLaren. Pozycje główne nie zmieniły się już do końca, a Prost wygrał przed Hill, Schumacher, Senna, Brundle i Andretti.

Wielka Wielka Brytania Grand Prix [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Na początku wciąż wywołał przed wszystkimi, ale jego odejście nie było genialne i wspięło się na Hill i Sennę, którzy skoczyli na drugiej pozycji z czwartego miejsca na początkowej siatce. Brazylijczykowi udało się oprzeć niektórym fragmentom ataków prostopadłowych, przede wszystkim dzięki stabilności jego samochodu, ale został przewyższony podczas siódmego okrążenia, a nieco później musiał również ustąpić Schumachera.

Prost zaczął się złożyć na wzgórzu, ale oddziały zostały zneutralizowane, gdy samochod Drewno . ^{[czterdzieści sześć]} Kiedy wyścig wznowił Hill próbował zrekonstruować przewagę, jaką miał wobec rywali, oznaczając również najszybsze okrążenie, ale podczas 41. przejścia silnik jego Williamsa pękł i został zmuszony do przejścia na emeryturę; W ten sposób Prost odziedziczył dowództwo rasy przed Schumacherem i Senną. Tymczasem za nimi walka o czwarte miejsce, w którym widział Brundle, Herbert i Patrese zostali włączone, a Paduan, który najpierw minął kierowcę Lotus, a następnie skorzystał z emerytury Anglika przez Ligiera. podium. Zakon pozostał niezmieniony do ostatniej rundy, kiedy Senna, jak miało to miejsce już dwa lata wcześniej, pozostaje bez benzyny kilka krzywych od końca i zatrzymuje się na trasie; Brazylijczyk został jednak sklasyfikowany na piątym miejscu (jako pierwszym z nazwisk), za Prostą, Schumacherem, Patrese i Herbertem oraz przed Warwick, co doprowadziło pierwszy punkt sezonu na nogi. Prost wystartował teraz w rankingu pilotażowym, licząc 20 -punktowy margines Senny i 37 na Schumacher.

Grand Prix Niemiec [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Na początku Prosta jest przewyższany przez Hill, Schumacher i Sennę po małym genialnym strzale; Jednak przy pierwszym oderwanym francuskim jest sparowany z Brazylijczykiem; Obaj się kontaktują, Senna idzie do Testacody i zaczyna ostatnie. Ligier Brundle próbuje zaatakować pilota Williamsa na drugiej szykanie, ale idzie do Testacody i przecina wariant; Prost również przecina szykane, aby uniknąć wypadku, a także Suzuki za nimi. Wszyscy trzej pilotowie są karani za pomocą zatrzymania się i udania; Prost skrytykuje tę decyzję pod koniec wyścigu. Przed zatrzymaniem się Francuz mija Schumachera i Hill, prowadząc do wyścigu po kilku powrotach; Kiedy wraca, jest szósty, także za Blundell, Patrese i Brundle. Francuz odzyskuje ponownie do drugiej pozycji, ale wada wobec kolegę z drużyny jest zbyt duża, aby go wypełnić. W międzyczasie Senna ponownie złożyła na piątym placu. W półtorej rundzie od terminu wzgórze przejdzie na emeryturę do wybuchu lewej tylnej opony; W ten sposób Prost wygrywa przed Schumacherem, Blundell, Senna, Patrese i Berger, autor rasy ataku.

Grand Prix Węgier [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Na początku okrążenia rozpoznania samochód prostytujący pozostaje twardy na sieci, a Francuzi zmuszeni są od ostatniej pozycji. Na początku Schumacher, próbując przejść Hill zbyt na zewnątrz i jest pokonany przez Sennę, Berger i kolega z drużyny Patrese. Następnie Hill przejmuje dowództwo nad wyścigiem przed Senną, Berger, Patrese, Schumacher i Alesi. Anglik natychmiast pokonuje wielką przewagę nad prześladowcami, podczas gdy Schumacher, próbując wyzdrowieć, zamiast tego wykonuje TestAcoda na czwartym okrążeniu, który sprawia, że ​​zejdzie z toru i zaczyna dziesiąty. Podczas osiemnastego powrotu Senna, jeszcze po drugie, przechodzi na emeryturę w poszukiwaniu problemu z akceleratorem; Schumacher, autor A Great Return, znalazł się na drugim miejscu po przejściu swojego kolegę z drużyny na 19 okrążeniu, ale odejdzie na emeryturę 6 później z powodu braku silnika.

W międzyczasie Prost, który ponownie złożył na czwartej pozycji, na 21 okrążeniu musi powrócić do dołów, aby zastąpić tylne skrzydło, wracając na tor z siedmioma okrążeniami opóźnień. Hill Commands Solitaire, Patrese zarządza drugim placem, podczas gdy Berger podbija podium, mijając Warwick, Brundle i Martini, którzy pozostają w walce o czwarte miejsce; Ostatecznie Włoch opuszcza tor, a pozostałe dwa kończą się w kolejności. W ten sposób Hill podbija pierwsze zwycięstwo w karierze przed Patrese, Berger, Warwick, Brundle i Wendlinger; Dla Patrese jest to ostatnie podium w karierze, podczas gdy dla Warwick jest to ostatni przybycie na obszar punktów.

Belgia Grand Prix [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Na początku trzyma głowę wyścigu, podczas gdy Senna wykonuje doskonały strzał i idzie na drugą pozycję, przytłaczając wzgórze. Za nim Schumacher ma problemy z kontrolą uruchamiania swojego Benetton, a także kolegą z drużyny Patrese; Niemiecki jednak traci mniej czasu niż włoski, a w pierwszym rogu znajduje się dziesiąta; Podczas drugiego wzgórza, wykorzystując kawalerię V10 Renault, Senna przechodzi na wspinaczkę na Radillon. Schumacher odzyskuje czwarty kwadrat, a podczas pierwszej zmiany opony mija Sennę. Prost i wzgórze w głowie wykonują małą tirę i poddaj się, ale Francuz podczas drugiej zmiany w grupie ma kontratak i jest przekazywany przez kolegę z drużyny, wracając na tor przed Schumacherem, który mija dwa okrążenia później . Zamiast tego Senna, czwarty, osiąga bramkę oderwaną i samotną z McLarenem w uścisku irytujących wibracji. Zakon pozostaje niezmieniony, a Hill otrzymuje drugie z rzędu zwycięstwo przed Schumacherem, Prostem, Senną, Herbertem (co prowadzi do Lotusa ostatnich punktów jego historii) i Patrese; Cztery wyścigi z końca mistrzostw Williams matematycznie podbija tytuł producenta.

Włoska Grand Prix [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Po raz kolejny Williams zdominował kwalifikacje, zajmując cały pierwszy rząd z Prostem przed kolegą z drużyny Hill. Bohaterem kwalifikacji był także francuski Alesi, w stanie umieścić swoje Ferrari w drugim rzędzie, wywołując entuzjazm obecnej publiczności po kilku minutach, w którym udało mu się podnieść na szczycie najlepszych czasów. ^[47] Na początku trzymał głowę wyścigu, podczas gdy Alesi, który przeżył Hill, który zatrudnił pojedynek z Senną na trzeci placu; Na pierwszym Chicane McLaren dotknął Williamsa, a brazylijski samochód podnieśli się z ziemi, silnie spadając; Obaj pochylili kilka pozycji dalej. W drugiej połowie grilla niektóre samochody zderzyły się ze sobą; Suzuki, Warwick, Barrichello, Apicella i Lehto Retreat, podczas gdy Alfliot i Fittipaldi musieli wrócić do dołów, aby naprawić jego samochody. Podczas gdy Prost poprowadził wyścig, podczas drugiej wycieczki po wariancie Ascari Schumacher minął Alesi i podbija drugi plac; Kierowca Ferrari później również stracił trzecią pozycję, kiedy Hill w powrocie (minął już Brundle, Herbert i Berger). Z drugiej strony powrót nie odniósł sukcesu w Sennie, że na dziewiątym okrążeniu, próbując wyzdrowieć, dotarł do kół zablokowanych w drugim wariancie nudy na hamulce i buforowanego wytrzymałości, zmuszając oba na emeryturę. ^[48]

Po dwudziestu powrocie do Benetton Schumachera złamał silnik; Hill odzyskał wadę w stosunku do kolegę z drużyny, kończąc się na ostatniej fazie wyścigu. ^[48] Kilka kilometrów od terminu Prost, przeszedł na emeryturę, zdradzony przez silnik swojego Williamsa i w ten sposób musiał odłożyć matematyczny podbój tytułu; W ten sposób Hill podbił trzecie z rzędu zwycięstwo przed Alesi i Andretti, po raz pierwszy na podium w swoim ostatnim wyścigu w Formule 1, zanim był pieszo z McLaren. Innymi punktami pilotami byli Wendlinger, Patrese i Comas.

Grand Prix Portugalii [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W piątek Alain Prost ogłasza wycofanie się z wyścigów pod koniec sezonu. Na McLarena, który był z Andretti, fińskiej debiutu Miki Häkkinen, zaskakująco kwalifikując się przed swoją partnerką Senną. Na okrążeniu treningowym samochód Hill nie zaczyna się; Angielski pilot jest zmuszony do robienia stron na ostatniej pozycji. W Via Alesi Azzarda trajektoria zewnętrzna i przyjmuje polecenie, a następnie Häkkinen, Senna, Prost (po odejściu również przez duet McLarena, a także przez kierowcę Ferrari), Schumacher i Berger. Senna wyprzedza Häkkinena w środku pierwszego okrążenia i leży w pogoni za Alesi, ale na 19 okrążeniu zachowuje złamany silnik, pożegnając się z drugim placem; W 20. rundzie Alesi i Häkkinen idą na zmianę opon, zamiast zatrzymuje się opony, zatrzymuje się później i wychodzi przed duetem po zatrzymaniu.

Z drugiej strony Piloci Williamsa są ostatnimi, którzy powrócili do dołów, wraz z powracaniem Hill; Z drugiej strony Prost nie może powrócić przed Schumacherem. Pod koniec serii Pit Stop Schumacher idzie na dowództwo przed Prostem, Alesi, Häkkinen i Hill. Na 33. okrążeniu Häkkinen, po Alesi, przejdzie na emeryturę i trzy zwroty po dotknięciu Bergera, autora niebezpiecznej Carambola wzdłuż gadu. Schumacher, Prost i Hill nie będą już zatrzymać się w dołach, a Niemcy zachowa polecenie do końca (pierwsze sezonowe zwycięstwo) pomimo ataków prosty, do których drugie miejsce jest wystarczające, aby matematycznie pokonać czwarty tytuł na całym świecie w swojej karierze w swojej karierze . Hill kończy trzecie miejsce, przeżywając Alesi dzięki drugiemu przystankowi w dołach, aby zmienić opony francuskiego Ferrari; Obszar punktów jest zamknięty przez Wendlinger i Brundle.

Japan Grand Prix [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W Japonii debiut Jean-Marc Gounon z Minardi, Toshio Suzuki z Larrousse i Eddie Irvine z Jordanem, podczas gdy Lola Scuderia Italia przechodzi na emeryturę z mistrzostw. W Via Senna zajmuje głowę wyścigu, przed Prostem, Häkkinen, Berger, Irvine, Schumacher i Hill; Te ostatnie mają najlepsze Irlandczyków Jordanii w niektórych rundach; W międzyczasie są one ustawione w kolejce, a tymczasem wzgórze na 10. okrążeniu mija Schumacher, który w 12. rundzie (z powodu nagłego hamowania z zablokowanymi kółkami angielskiego zamkniętego przez Austriacką) przybywa „długi”, dotyka tyłu Williamsa E. Przechodzi na emeryturę z powodu złamanego zawieszenia. Prost idzie na głowę pit stop, ale wkrótce zaczyna padać, a tor jest zwilżany; Senna, wygodniejsza z rywala, wznawia dowództwo przechodzące prosto prosto do krzywej „łyżki”, tuż przed tym, jak oba zatrzymają się w dołach, aby zamontować deszcz. Hill zatrzymuje również między innymi ofiarę nakłucia, ale mechanicy Williamsa popełniają błąd, odkładając go na torze z innymi śliskimi.

Hill jest zmuszony się odwołać, ale potem zaczyna się ponosić, przybywając na czwartą pozycję przed Irvine, która do przyklejenia Anglika udaje się rozstać od Senny, która właśnie go przekazała: w porze nastąpi spór między Brazylijczyk i północny. Jednak Hill utrzymuje czwarte miejsce, a następnie deszcz przestaje, a kierowcy wracają suche opony, ale Berger pozostaje powiązany, biorąc pod uwagę, że mechanicy Ferrari popełniają błąd, odkładając go na tor z deszczem. Senna, z McLarenem po raz pierwszy w sezonie, który może rzucić wyzwanie Williamsowi pod względem absolutnych występów, zarządza wyścigiem, pozostając w głowie do końca, poprzedzając kamień milowy, Häkkinen, Hill, Barrichello i Irvine, w punktach Podczas debiutu dziękuje za 49. trasę weterana Warwick, który kończy na zewnątrz i przejdzie na emeryturę.

Grand Prix Australia [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Po raz pierwszy pozycja biegunowa nie jest pilotem z Williamsa, ale Ayrton Senna. Procedurę początkową należy powtórzyć trzy razy, ponieważ w pierwszych dwóch próbach samochody Katayama i Irvine pozostają nadal na siatce. W Via Senna trzyma dowództwo przed Prostem, Hill, Schumacher, Berger, Brundle, Häkkinen i Alesi. Häkkinen natychmiast przechodzi przez początkowe etapy Brundle, który również zostanie wyprzedzony przez Alesi. Berger oskarża problem hamulca i został po raz pierwszy przekazany przez Häkkinen na 13. okrążeniu, a następnie z Alesi do 19., w którym silnik Forda opuszcza Schumacher na piechotę. Jednak w 27 rundzie Häkkinen przechodzi na emeryturę w sprawie problemu kół. Tymczasem Senna kontroluje wyścig, nawet jeśli jest w trudności z silnikiem Forda, który ma tendencję do wyłączenia poniżej 7000 obr./min i poprzedza dwóch rywali Williamsa do wniosku.

Pod koniec wyścigowego wzgórza jedzie do Testacoda, próbując pokonać Prosta, ale kończy się równie trzeci za Francuzem, biorąc pod uwagę wielką przewagę nad czwartym; Punkty Alesi, Berger (który podczas wyścigu oskarżył problemy hamulcowe, a następnie rozwiązały) i ludle, zamykają punkty. Wygrając po raz piąty w sezonie, Senna wygrywa drugie miejsce w Pucharze Świata przeciwko Hillowi; Jest to ostatni wyścig z McLarenem i ostatnie zwycięstwo Brazylijczyka w Formule 1, w dniu ostatniej kariery Grand Prix jego wielkiego rywala Alaina Prosta, który wyjeżdża z 1994 roku Williams (na którym Senna znajdzie śmierć w Imoli ); Obaj trzymają rękę na podium.

Wyniki wielkich nagród [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Legenda	1st	2	3. post	Zwrotnica	Bez punktów/nie klasa.	Pogrubiony – Pozycja bieguna italski – Najszybsze okrążenie
	Zdyskwalifikowany	Emerytowany	Nie zostawili	Niewykwalifikowany	Tylko testy/trzeci pilot

* Wskazuje, że kierowcy, którzy nie zakończyli przetargu, ale są równo zaklasyfikowani, jak to wymaga, co jest wymagane, co najmniej 90% całkowitej odległości.

* Wskazuje, że kierowcy, którzy nie zakończyli przetargu, ale są równo zaklasyfikowani, jak to wymaga, co jest wymagane, co najmniej 90% całkowitej odległości.

• ( W ) Christopher Hilton, Ayrton Senna: Cała historia , Haynes Publishing, 2004, ISBN 978-1-84425-096-7
• ( Fr ) Pierre Ménard, Duża encyklopedia Formuły 1 – Tom 2 W przypadku kursu, de kategoria, 2000, ISSBL 2-94 10-455.75.
• Tom Roberts, Bryn Williams, F1 93 Mistrzostwa Świata Formuły 1 na najbardziej spektakularnych kolorowych zdjęciach , Milan, Vallardi & Associati, 1993, ISBN 88-85202-27-6.
• Nicola Santoro, Sprawa Ayrton Senna. Całą prawdę o procesie , Goware, 2014, ISBN 978-88-6797-177-0.
• Leo Turrini, F1 ’92. Rok Mansella , Milan, Vallardi & Associati, 1992, ISBN 88-85202-30-6.

• ( W W Fr W JEST ) Oficjalna strona internetowa FIA . Czy Fia.com . URL skonsultowano 19 stycznia 2019 (Zarchiwizowane przez Oryginał URL 28 stycznia 2011) .
• ( W ) Oficjalna strona Formuły 1 . Czy Formula 1.com .
• ( TO W Fr W W W JEST W Z W Pt ) Sezon 1993 na statsf1.com . Czy statsf1.com .