Fosile – Wikipedia

I Skamieniałość (Pochodzący z rzeczownika czasownika łacińskiego upiec : Skamieniałość , dosłownie „przeszukiwane”) jest mniej lub bardziej zmineralizowanym śladem starożytnego żyjącego organizmu lub jego przeszłej aktywności lub jego prostego formowania, zachowanego w skale osadowej. Mogą to być mniej lub bardziej dobrze zachowane pozostałości samego organizmu (kości, zęby, liście, grzybnia, biofilmy, itp. ) lub odciski palców pozostawione przez te ostatnie (ślady kroków lub peal/powłoki, naturalne formy zewnętrzne (na przykład bursztyn), nory, stromatolity, koprolity, itp. ). Skamieliny i procesy skamieniania są badane głównie w kontekście paleontologii, ale także w geologii, ludzkiej prehistorii i archeologii.

W zależności od gatunków i okresów skamieliny mogą mieć różne cechy i mniej więcej obfite. W porównaniu z liczbą martwych żywych istot, proces skamieniania pozostaje rzadki, a warunki skamieniałości rzadko spełniają się. W rezultacie zeznania, które skamieliny przynoszą ponad trzy miliardy lat życia na Ziemi, są niepełne, z wyjątkiem wyjątkowych przypadków (na przykład pełna skamienianie obwodu i biocenoza w wyniku przepływu piroklastycznego podwodnego lub osadu wulkanicznego). Do tej pory zidentyfikowano kilka dziesiątek tysięcy gatunków kopalnych, wiedząc, że gatunek kopalny niekoniecznie odpowiada fenotypowi brakującego gatunku biologicznego, ale może być tylko młode, różnorodne, larwalne, exuvie, An jajo lub ślad przemieszczenia tego samego żywego gatunku (patrz „Typ”).

Skamienianie może być mniej lub bardziej kompletne w zależności od okoliczności (na przykład anoksja i brak obrotu osadu są czynnikami promującymi skamienianie miękkich części); Jeśli zawierająca skała zostanie przemierzona, skamieliny również będą. Pozostałości żywych istot pokrytych bursztynem, zmumizowanym bitumicznym lub zamrożonym w wiecznej zmarzlinie nie mówią ściśle o skamielinach, ponieważ nie są mineralizowane, ale są z nimi zasymilowane w codziennym języku. Kiedy w ostatnich okresach skamieniałość jest niedokończona, mówimy o półwyspie.

Od czasu prehistorii Man znalazł wiele skamielin, pozostałości organizmów skamieniały minerałami, które je zastąpiły lub które zachowały ich zewnętrzną kopertę. Jeśli większość interpretacji była mniej lub bardziej fantazyjna („kości potwory”, takie jak tytani, giganci, satyry, centaurs, cyklopy, smoki, trolle lub gnomy; ślady potopu) ^{[[[ Pierwszy ]} , niektórzy autorzy starożytności, tacy jak Arystoteles, ogólnie zinterpretowali poprawnie. Termin „skamielina” jest używany od Pliniusza do I ^Jest wiek ^{[[[ 2 ] W [[[ 3 ]} , a jego użycie zostało odzyskane w XVI ^{To jest} Stulecie Agricola, w odniesieniu do zakopanego ciała, niezależnie od tego, czy są to resztki organizmów, czy minerały zintegrowane z materiałami skorupy ziemskiej. Ta ciekawa sytuacja trwała do początku Xix ^{To jest} wiek.

Leonardo da Vinci jednak uwzględniony z XV ^{To jest} Stuleki, w których skamieliny nie można było wziąć pod uwagę, jak wtedy myśleliśmy w Europie, jako świadectwa biblijnej powodzi. „W takim przypadku – napisał – byliby rozproszeni w największym zaburze ^{[[[ 4 ]} . Jednak dwa istotne pomysły na ich temat, ich organiczne pochodzenie i fakt, że są świadectwami znikniętych form życia, które istniały przed teraźniejszością, nie zostały naprawdę zatrzymane przed XVII ^{To jest} wiek.

Pierwszy prawdziwy postęp wynika z hipotezy sformułowanej na początku XVIII ^{To jest} Century: Ziemia zawierająca skamieliny zwierząt morskich lub roślin musi mieć logiczne, aby były pokryte morzem lub świeżą wodą (szczególnie podczas powodzi), aby się tam osiedliły, zatopiły się na łóżku osadowym i są pokryte następującymi warstwami. Po raz pierwszy skamielina została przewidziana jako wskaźnik stratygraficzny. Jednak waga idei spontanicznego generowania, zgodnie z którym gatunek pojawił się jeden po drugim i boskim pochodzeniu, zapobiegał usystematyzowanej i w interpretacji przyczyn odnowienia gatunku, jak logicznie wydedukowano Badanie skamielin.

Na Xix ^{To jest} Wiek, Charles Lyell opisuje skamieliny jako pozostałości organizmów, które żyły w innej epoce, obecnie zintegrowane w skałach osadowych. Definicja ta pozostaje ważna, chociaż teraz przyznajemy większą wielkość na końcu, w tym przejawy aktywności tych organizmów, takich jak odchody (koprolity), pozostałości konstrukcji organicznych, śladów, wydruku części ciała (ichnofossilów) lub nawet Sznurówka ^{[Co ?]} , szkielety lub pnie itp.

Zatem idea filiacji między gatunkami zbliża się, w szczególności pismami Geoffroya Saint-Hilaire i Lamarck. Następnie sprzeciwiaj się kreacjonistycznym wizjom, z jednej strony Fixist i transformistycznej ewolucyjnej z drugiej strony. Serce kontrowersji osiąga się, gdy w kwestii pochodzenia życia zwierząt i warzyw jest mieszane z powodu pochodzenia człowieka. To jest również o XVIII ^{To jest} Stulecia, że ​​paleontologia podzieliła się na trzy duże gałęzie, które nadal pozostają w formie specjalności dyscyplinarnych: opisywna i porównawcza paleontologia Cuvier; Ewolucyjna paleontologia, z Lamarck; Nieco później stratygraficzna paleontologia, Oppel i Orbigny. Śledzono paleogeografię około 1830 roku.

W ten sam sposób jak astronomia pod koniec średniowiecza, odkrycia paleontologii udaremniły dogmatyczne interpretacje Kościoła i niektórzy wierzący Xix ^{To jest} Century, które czytają święte książki, symboliczne kodeksy moralności, jakby to były opisy naukowe. Dzisiaj ta kontrowersja została zgaszona, ale z drugiej strony skamieliny, całe geologię, większość biologii i wnioski z ich badań są zawsze obalane przez grupy kreacjonistyczne obecne w środowisku chrześcijańskim (zwłaszcza neo-protestant), Żyd (ultra -Ortodoks) i muzułmanin (zwłaszcza islamista) ^{[[[ 5 ]} . Multidyscyplinarne, zorganizowane jako badanie historyczne, badanie skamielin miało również ważne implikacje dla relacji człowieka w czasie, na przykład na kwestię wieku ziemi lub żywych lub na czas trwania pytania – podstawowa jednostka czasowa Skamielina to milion lat, okres, który trudno jest sobie wyobrazić. Dzięki szybkim i ważnym postępom w technikach obserwacji i badań znajomość skamielin i skamieniania w czasach geologicznych osiągnęła największe postępy w odniesieniu do Xix ^{To jest} wiek.

Badanie skamielin jest wiecznie odnowione, ilekroć można zastosować bardziej nowoczesne techniki. Zastosowanie tych technik czasami wymaga modyfikacji poprzednich podejść. Na przykład, po badaniu przeprowadzonym w 2006 r. Z technikami tomografii X -Ray, stwierdzono, że rodzina zawierająca robaki Markelia miała wielkie powinowactwo do wersetów Priapuliens i była przylegająca do gałęzi ewolucji Priapuliens, Nematodes i stawonogi ^{[[[ 6 ]} . Jednym z ostatnich niezwykłych skamielin, które zostały odkryte Fourtalogkosaurus do córki , dinozaur kladu Lognkosauria, odkryty w 2007 r.: Szkielet był nienaruszony 70% i jest trzecią co do wielkości skamieliną na świecie, a także najbardziej kompletnym z nich.

Niektóre regiony świata są szczególnie znane z obfitości swoich skamielin. Te kopalne miejsca o wyjątkowej jakości noszą nazwę Lagerstätten (dosłownie „miejsce do przechowywania”, po niemiecku). Te kursy szkoleniowe prawdopodobnie wynikają z pochówku tuszy w środowisku anoksycznym z bardzo niewielką liczbą bakterii aerobowych, które spowolniły proces rozkładu. W geologicznej skali czasowej Lagerstätten rozciągają się od kambryjskiej do współczesności.

Wśród tych miejsc w szczególności stwierdzamy, że jurajskie marki Voulte-sur-rhône (ochrona miękkich części trójwymiarowych głowonków), łupki Maotianszów w Chinach i Burgess w Kolumbii Brytyjskiej ^{[[[ 7 ]} , Miguasha National Park w Kanadzie lub litograficzny wapień Solnhofen w Bawarii. Ma to na przykład jeden z wspaniałych przykładów Archeoptéryx . Te skamieniałe osady są tak rzadkie, że każde odkrycia lub ponowne odkrycie składające się z wizji postępu życia.

Rejestr kopalnych odpowiada wszystkim istniejącym skamielinom. Jest to mała próbka życia przeszłości, zniekształcona i stronnicza ^{[[[ 8 ]} . Nie są to jednak losowe próbki. Wszystkie badania paleontologiczne muszą wziąć pod uwagę te aspekty, aby zrozumieć, co można uzyskać za pomocą skamielin i czego nie może być.

Niekompletna postać [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Kam jest niezwykle rzadkim zdarzeniem, stąd niepełny charakter rejestru kopalnego. Szacuje się między 0,01 a 0,1% odsetek organizmów, które skamieniują ^{[[[ 9 ]} . Rzeczywiście, duża część tego, co stanowi życie, ma tendencję do rozkładania się stosunkowo szybko po śmierci. Aby organizacja została skamieniowana, szczątki powinny być zwykle jak najszybciej objęte osadami. Istnieją jednak wyjątki od tej zasady, jak w przypadku zamrożonego, suchego lub unieruchomionego organizmu w środowisku anoksycznym (bez tlenu). Istnieje kilka rodzajów skamielin i skamieniałości.

Ze względu na połączony efekt procesów taponomicznych i prosty zbieg okoliczności matematyczny, skamienianie ma tendencję do promowania organizmów złożonych z twardych części, tych, które są szczególnie rozpowszechnione na świecie i tych, którzy żyli od dłuższego czasu. Z drugiej strony bardzo rzadko jest znaleźć skamieliny małych miękkich ciał, organizmów ograniczonych geograficznie lub geologicznie, ze względu na ich względną rzadkość i niskie prawdopodobieństwo ochrony. Duże próbki (makrofossilki) są częściej obserwowane, odkrywane i odsłonięte, podczas gdy mikroskopijne resztki (mikroskos) są zdecydowanie najczęstszymi skamielinami.

Niektórzy sporadyczni obserwatorzy zostali zakłopotani przed niedoborem gatunków przejściowych w rejestrze kopalnym. Powszechnie akceptowane wyjaśnienie zostało podane przez Darwina. W ten sposób oświadczył, że „ekstremalna niedoskonałość rejestru geologicznego” w połączeniu z krótkim czasem i zmniejszonym obszarem dystrybucji geograficznych gatunków przejściowych doprowadziło do niskiego prawdopodobieństwa znalezienia wielu z tych skamielin, co było dla jego słabego punktu dla jego teoria ewolucji. Innymi słowy, warunki, w których odbywa się skamielina, są dość rzadkie i jest bardzo mało prawdopodobne, aby dany organizm skamieniał po jego śmierci. Eldredge i Gould opracowali teorię interpunkcyjnej równowagi, która umożliwia częściowe wyjaśnienie motywu zastoju i nagłego wyglądu w rejestrze kopalnym. Wreszcie, dylemat Darwina (brak archiwów kopalnych w Precambrian przed nagłym pojawieniem się, podczas wybuchu kambryjskiego, pozostaje kopalna, głównie złożona z skorup i egzoszkieletów z fauny invertebratów morskich) jest kwestionowany z opisem z środka z środka. Xix ^{To jest} Century makrofossilów, a zwłaszcza mikrofonsilów i śladów kopalnych pozostawionych przez drobnoustroje (bakterie, glony, pleśń) do epok przedambryjskich (zwanych azoicką w czasie Darwina) ^{[[[ dziesięć ]} .

Reprezentatywność [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Całkowita liczba żywych gatunków (w tym warzywa i zwierzę) opisywała i klasyfikowała 1,5 miliona. Wciąż rośnie, proporcjonalnie do wielkości badanych grup: każdego roku naukowcy odkrywają prawie dziesięć tysięcy gatunków owadów (dla 850 000 znanych gatunków) i stu gatunków ptaków (dla 10 700 ^{[[[ 11 ]} przy 11150 gatunkach ^{[[[ dwunasty ]} już znany). Przez cyfrowe odliczenie i projekcja jest szacowana 5 milionów liczba możliwych żywych gatunków. Wiadomo, że około 300 000 gatunków jest opisanych i sklasyfikowanych zgodnie z ich skamielinami, czyli 20% liczby żywych gatunków i mniej niż 6% prawdopodobnej liczby. Rejestr skamielin rozciąga się od 3,5 miliarda lat temu, ale 99% skamielin wraca tylko do 545 milionów lata. Liczby te są ogromne, jeśli weźmiemy pod uwagę, że rejestr kopalny odpowiada okresowi setek milionów lat i że żywa fauna i salon dziś reprezentują tylko natychmiastowy czas geologiczny. Gdyby zachowanie skamielin było dobre, obecnie byłoby więcej gatunków kopalnych niż żywych gatunków.

Względna rzadkość gatunków kopalnych wyjaśniono na kilka sposobów. Tylko ułamek skamielin odkrytych dociera do naukowców, ponieważ wielu jest zmiażdżonych w działających skałach lub jest sprzedawanych bez badań. Odkryte skamieliny reprezentują tylko niewielką część tych, którzy jeżdżą, którzy sami są tylko niewielkimi udziałem tych, którzy leżą w osadach, które są tylko niewielką częścią wszystkich tych, którzy utworzyli, ale ta tektonika lub erozja zniszczyła się z czasem . Wreszcie, skamieniałe szczątki stanowią tylko niewielki udział gatunków i osób, które żyły, ponieważ warunki skamieniałości są rzadko spełnione.

Czasami uważaliśmy, że różnorodność biologiczna jest mniejsza w przeszłości geologicznej, ponieważ pomimo masywnych epizodów wyginięcia, statystycznie istnieje wzrost w stosunku do epok. Ale może to być stronniczość statystyczna, ponieważ różnorodność biologiczna jest mierzona liczbą opisanych taksonów (gatunki, gatunki, rodziny itp.), Które żyły w miejscu i podczas zdefiniowanego przedziału czasowego, lub skały niedawne znajdują się w warstwie górnej , wciąż niewiele zniszczone przez tektonikę lub erozję i łatwiejszy do dostępu, co wyjaśnia, dlaczego najnowsze skamieliny są na ogół najmniej rzadkie. W tym samym duchu liczba paleontologów pracujących nad proterozoikiem i paleozoikiem stanowi tylko bardzo niski odsetek naukowców, podczas gdy prace nad tymi okresami są znaczne; I odwrotnie, istnieje wielu specjalistów mezozoicznych, a wśród nich dinozaurów.

Wszystko sugeruje, że obecna różnorodność może nie być znacznie wyższa niż średnia, w przypadku epok geologicznych wracających do kambryjskiej. W konsekwencji niewielkiej liczby gatunków kopalnych nie można zadowalająco wyjaśnić ideą, że różnorodność wzrasta z czasem. Gatunek znikają i są zastępowane wiadomościami w czasach geologicznych. Zasugerowano, że całkowitą wymianę wszystkich gatunków zajmie okres dwunastu milionów lat. Czas trwania każdego biochronu wynosi między 0,5 a 5 milionów lata (lata 2,75 i średnio). Wreszcie ilość gatunków kopalnych szacuje się na:

Liczba gatunków przez biochrone × liczba biochronów =

${DisplayStyle (5Times 10^{6}) Times {frac {545Times 10^{6}} {2 75Times 10^{6}}} = 991Times 10^{6}}$

Witryny skamieniałkowe oferują tylko ograniczony okno czasowe. Żaden fakt nie można odliczyć poza tym oknem.

Najstarsze skamieliny to stromatolity, które składają się ze skał stworzonych przez sedymentację substancji (takich jak węglan wapnia) dzięki aktywności bakteryjnej ^{[[[ 13 ]} . Zostało to odkryte poprzez badanie stromatolitów wytwarzanych obecnie przez dywany drobnoustrojowe. Trening strzelania zawiera wiele mikrosów, powszechnie akceptowanych jako resztki drobnoustrojów ^{[[[ 14 ]} .

Istnieje wiele rodzajów skamielin. Najczęstsze są skorupy lub kości przekształcone w kamień, całość, czy nie. Wiele z nich pokazuje wszystkie oryginalne szczegóły powłoki lub kości. Pory i inne małe przestrzenie ich struktury są wypełnione minerałami. Minerały, takie jak kalcyt (węglan wapnia), to związki chemiczne, które zostały rozpuszczone w wodzie. Kiedy skorupa lub kość przechodzi przez piasek lub błoto, minerały są osadzone w przestrzeniach jego struktury (dlatego skamieliny są tak ciężkie). Inne skamieliny były w stanie stracić wszystkie marki swojej pierwotnej struktury. Na przykład ślimak, którego powłoka pierwotnie składała się z kalcytu, może całkowicie rozpuścić się po zakopaniu. Wrażenie pozostawione w skale można następnie wypełnić innymi materiałami i tworzy dokładną replikę ślimaka. W innych przypadkach ślimak jest rozpuszczony, a następnie jest tylko jedna dziura w kamieniu, rodzaj pleśni, którą paleontolodzy mogą napełnić gipsem, aby odkryć, jak wyglądało zwierzę.

Zasadniczo skamieliny pokazują tylko sztywne części zwierzęcia lub rośliny: bagażnik drzewa, skorupa ślimaka lub kości dinozaura. Niektóre skamieliny są bardziej kompletne. Jeśli roślina lub zwierzę pozostanie zakopane w specjalnym rodzaju błota, który nie zawiera tlenu, niektóre miękkie części można również zachować w skamielinach.

Najbardziej spektakularne „idealne skamieliny” to kopalnia wełnistych mamutów, które znaleziono w zamrożonej glebie ^{[[[ 15 ]} . Mięso było tak zamrożone, że można było je spożywać, nawet po 20 000 lat. Zgodnie z konwencją szacuje się, że najnowsze skamieniałe organizacje żyły pod koniec ostatniego zlodowacenia czwartorzędowego (Würm), to znaczy około 13 000 lat temu. Ci, którzy pochodzą z nowszej epoki (neolity, wiek metalu itp.), Są ogólnie uważane za podfaktylowe.

Chemikalia zawarte w osadach mogą wskazywać na obecność niektórych organizacji, które je wydzielały lub zostały wykonane. Niektóre złożone cząsteczki organiczne lub uzyskane przez zmianę tych złożonych cząsteczek mogą podpisać wcześniejsze istnienie niektórych rodzajów żywych organizmów. Wreszcie anomalie izotopowe, w tym deficyt węglowy 13, mogą zeznawać o przeszłości żywych rzeczy. Te markery chemiczne lub izotopowe reprezentują ekstremalną granicę pojęcia skamielin.

Do ichnofoss [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Ichnofossils to pozostałości depozytów, odcisków, jaj, gniazd, bioérosionu lub dowolnego innego rodzaju drukowania. Są przedmiotem studiowania paleoichnologii. Ichnofossils mają cechy, które sprawiają, że można je łatwo zidentyfikować i umożliwiają ich klasyfikację jako parataxons: ichnogenres i ichnoes. Ichnotaxony są klasami śladów kopalnych pogrupowanych zgodnie z ich wspólnymi właściwościami: geometria, struktura, rozmiar, rodzaj podłoża i funkcjonalność. Chociaż czasami diagnoza gatunków produkujących ichnofossil może być niejednoznaczna, ogólnie możliwe jest wywnioskowanie przynajmniej grupy biologicznej lub taksonu lepszego, do którego należał.

Termin ichnofaciès odnosi się do charakterystycznego powiązania śladów kopalnych, które odzwierciedlają warunki środowiskowe, takie jak batymetria, zasolenie i rodzaj podłoża ^{[[[ 16 ]} . Ślady i odciski bezkręgowców morskich stanowią doskonałe wskaźniki paleoekologiczne. Rzeczywiście, są wynikiem aktywności tych organizacji w związku z ich specyficznym środowiskiem (charakter podłoża i warunki środowiska wodnego: zasolenie, temperatura, batymetria). W szczególności głębokość warunków morskich rodzaj organizmów, które się tam rozwiną, a zatem nie jest zaskakujące, że można rozróżnić szereg ichnofaciès według batymetrii, której nomenklatura z powodu Seilachera odnosi się do najczęstszych i najbardziej charakterystycznych rodzaje utworów ^{[[[ 17 ]} .

Micofososile [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Mikrofossil jest rośliną lub skamieniałym zwierzęciem zbyt małym, aby można było je analizować nagim okiem. Próg rozmiaru jest powszechnie stosowany do odróżnienia mikrosów od makrofossilów, 1 mm , ale jest to tylko przybliżony przewodnik. Mikroszyli mogą być kompletnymi (lub prawie kompletnymi) organizmami, takimi jak foraminifera lub bentosy bentosowe lub ostrakody, lub izolowane części małych lub dużych organizmów, roślin lub zwierząt, takie jak Coccolithophoridae (wapienne pozostałości małych wodorostów), sponsule z kręgów, ukochane, ukochane, ukochane. Części echinidów, otworów Ofeurid lub Asterida, spikule holoturidowe, małe zęby, małe łuski rybne lub zarodniki. Mikrofossille są, dzięki ich obfitości i różnorodności, o ogromnym znaczeniu dla biostratygrafów. Używają ich do tej pory skał osadowych, a zatem korelują serie osadowe. Używają ich również jako wskaźników paleo -środowiskowych (zasolenie, głębokość morza i oceanów, paleoklimat itp.).

Mikrofossille można podzielić na eukariotów i prokaryotów. Stosunkowo niewielkie, ponieważ prokariotów jednorodków są zdecydowanie najczęstsze. Czasami są reprezentowane przez testy o bardzo złożonych formach („duża foraminifera”). Zostaje to głównie oddzielone pozostałości, że eukariotowie z ich strony znajdują się w mikropaleontologii.

Żywica kopalna [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Żywica kopalna (zwana także bursztynem) jest naturalnym polimerem, który spotykamy w kilku różnych rodzajach warstw, na całym świecie. Są to skamieniałowana żywica z soku drzew i głównie pochodzą z sektora trzeciorzędowego (2- 5 milionów lata), nawet z triasu ( 200 milionów lata). Zwykle występuje w postaci kamieni żółtej pomarańczowej.

Szacuje się, że żywica jest ewolucyjną adaptacją drzew do ochrony przed owadami i uszczelnieniem obrażeń spowodowanych przez pierwiastki. Żywica kopalna często zawiera inne skamieliny, zwane inkluzjami, które zostały schwytane przez lepką żywicę. Należą do nich bakterie, grzyby, rośliny lub zwierzęta. Wtrącenia zwierząt są na ogół małymi bezkręgowcami, głównie stawonogami, takimi jak owady i pająki, oraz bardzo rzadko kręgowce jak mała jaszczurka.

„Życie skamieniałości” [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Termin „Living Fossil” uruchomiony przez Darwina osobiście ^{[[[ 18 ]} , pozostałości powszechnie stosowane do kwalifikowania żywego gatunku, który przedstawia morfologiczne podobieństwa do znalezionej skamieliny, ale jest niedokładne, ponieważ powierzchowne podobieństwo nie zapobiega istotnym różnicom w szczególności genetycznej, a także może nie tłumaczyć pokrewieństwa, ale zbieżność adaptacyjną. Dzisiaj mówimy o „gatunkach panchronicznych”.

Najbardziej znanymi przykładami panchronizmu są ramienne, gingkos lub triops. Mogą to być znane gatunki lub taksony tylko w formie kopalnej przed znalezieniem żywych przedstawicieli (przypadek Coelacanthe, odkryty wzdłuż wybrzeży afrykańskich w 1938 r., Podczas gdy uważano, że zaginęło od tego czasu 70 milionów Lata lub neopilina), żywe gatunki bez bliskiego względnego (Cagou z Nowej Kaledonii, Oster Sun …) lub niewielkiej grupy ściśle powiązanych gatunków bez bliskich względnych (limul, nautile, psilotes, stromatolity, tuataras…).

Pseudo-Finospile [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Pseudo-Fossil jest powodem, który można zaobserwować na skale, ale który jest wynikiem procesu geologicznego, bardziej niż biologicznego. Można je łatwo mylić z prawdziwymi skamielinami. Niektóre pseudofopersy, takie jak dendryty, są tworzone przez pęknięcia, które występują naturalnie w skale i które są wypełnione perkolacją minerałów. Wśród innych rodzajów pseudo fossilu możemy również przytoczyć nerki rudy (okrągłe kształty w rudzie żelaza) lub agatu mchu, które wygląda jak piana lub liście przyklejone w agatie. Konkrecje, sferyczne lub jajowate, w postaci guzków w niektórych warstwach osadowych zostały już pobrane w przypadku jaj dinozaurów, a także często są mylone z skamielinami.

Błędy interpretacyjne spowodowane pseudofatakami wywołały kontrowersje w historii paleontologii. W 2003 r., W 2003 r. Grupa hiszpańskich geologów zakwestionowała autentyczność skamielin Warrawoona. Według Williama Schopfa są to sinic, które byłyby pierwszymi śladami życia na Ziemi, 3,5 miliarda lat temu. Grupa hiszpańska twierdzi, że sól baru i krzemian, umieszczone w środowisku alkalicznym, pod ciśnieniem temperatury i otoczenia, mogą wytwarzać podobne struktury nitkowate ^{[[[ 19 ]} . Tak samo jest dla Gaboniontes, zestawu około 250 makroskopowych skamielin datowanych 2,1 miliarda lat, interpretowanych przez ich odkrywców jako organizmy wielokomórkowe ^{[[[ 20 ]} Ale jak pseudo-fossils nieorganicznych pirytów przez sceptyków ^{[[[ 21 ]} .

Konieczne są specjalne warunki, aby żywy organizm mógł się skamielić. Proces ten najczęściej odbywa się przez mineralizację organizmu: tkanki są zastępowane substancjami mineralnymi, przeskakiwane w skałie osadowej, Rock Par Excellence do ochrony skamielin. Może być, bardziej rzadko, zachowanie materii organicznej, w przypadkach zamrażania (mamurzy w wiecznej zmarzlinie), mumification (mumification w bitumie lub diatomicie (skalą krzemionkową) lub włączenie do bursztynu bursztynu ^{[[[ 22 ]} . Ochrona jest lepsza i częstsza dla sztywnych części ciała. Słoneczne tkanki są zachowane z rozkładu tylko przy braku tlenu, który występuje w niektórych złożach wazonu lub błota ^{[[[ 22 ]} , nawet w glinach pochodzenia wulkanicznego ^{[[[ 23 ] W [[[ 24 ]} .

Czas skamieniania jest bardzo długi w przypadku mineralizacji (kilka milionów lat); Może być bardzo krótki (kilka godzin), gdy występuje zamrażanie lub fosfatyzacja tkanek ^{[[[ 22 ]} .

Czasami przechowywane są tylko ślady aktywności biologicznej (takie jak nory); Jest to dziedzina paleoichnologii.

Proces rozkładu [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Zdolność do ochrony kopalnych wynika głównie z procesu rozkładu organizmów. To wyjaśnia, dlaczego rzadko zdarza się znaleźć skamieliny organicznych miękkich części (60% osób w społeczności morskiej składa się tylko z miękkich części). Obecność części miękkich jest wówczas wynikiem wyjątkowych warunków sedymentologicznych i diagenetycznych.

Procesy rozkładu aerobowego są najszybsze i najbardziej skuteczne w biodegradacji. Dlatego konieczne jest posiadanie środowiska beztlenowego, aby móc zachować słabo zmineralizowane organizmy i miękkie części. Zapotrzebowanie na tlen na rozkład w środowisku aerobowym jest bardzo wysokie ( 106 moli z _{2 pour 1 mole de carbone organique) :}

(Ch ₂ O) ₁₀₆ (NH ₃ ) ₁₆ H ₃ PO ₄ + 106 o ₂ → 106 co ₂ + 16 NH ₃ + H ₃ PO ₄ + 106 godz ₂ O _.

Rozkład jest głównym źródłem utraty danych w rejestrze kopalnym, a mineralizacja jest jedynym sposobem na hamowanie. Tkanki można przechowywać w postaci permineralizacji (zmienione odpady organiczne) lub, gdy pogorszenie jest przedłużone, w postaci odcisków palców. Jeśli rozkład jest ważniejszy niż mineralizacja, tkanki są niszczone i zachowują się tylko materiały oporne (chityna, lignina lub celuloza).

Skamieniałe rozkład wykrywa w trzech etapach. Początkowo identyfikujemy rozkład poprzez pogorszenie struktury fosolizowanego organizmu (zmodyfikowana kości lub fazeria, rozprzestrzeniając ślady lipidów wokół ciała itp.). Następnie konieczne jest rozpoznanie poszczególnych minerałów i markerów geochemicznych związanych z różnymi rodzajami rozkładu. Wreszcie należy poszukiwać mikrobiologicznych organizmów mikrobiologicznych.

Materia organiczna recyklinguje głównie w wodzie, w szczególności w strefie eufotycznej. Niewielki odsetek tej materii organicznej przyczynia się do tworzenia sąsiedniego osadu i będzie miała wpływ modyfikacje przepływu organicznego (biostratinomicznego), takich jak fotoutletacja, aktywność drobnoustrojów i organizmy szkodliwe.

Proces diagenezy kopalnej [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Oprócz lipidów materia organiczna obejmuje również biopolimery, takie jak węglowodany, białka, lignina i chityna, z których niektóre będą stosowane do jej spożycia lub zmodyfikowane przez organizmy bentosowe i mikroorganizmy. Ci, którzy nie są używani, mogą poddać się polikondensacji, która doprowadzi do powstawania geopolimerów, które zintegrują się z proto-kerogenicznym (prekursor kerogenu). Podczas pogrzebu osadu wzrost kondensacji i nierozpuszczalność powoduje powolną diagenetyczną konwersję kerogenu, głównego składnika materii organicznej w starożytnych osadach.

Duże ilości cząsteczek organicznych występują w skałach osadowych i osadowych. Nazywane są markerami organicznymi lub „biomarkerami”. Ich badanie i identyfikacja wymagają zaawansowanych technik badań i analizy. Markery te zachowują bardzo szczegółowy rejestr wcześniejszej aktywności biologicznej i są powiązane z obecnymi cząsteczkami organicznymi. Istnieje tyle możliwych źródeł markerów organicznych w próbkach, co cząsteczki w organizmie.

Skała macierzysta jest skalistą objętością, która wytwarzała i wydalała węglowodory w wystarczającej ilości, aby utworzyć nagromadzenie ropy i gazu. Składa się z piaskowca, piasków, glin i niektórych drobnych wapień; Składniki sprzyjające środowisku, które asymiluje i przekształca materię organiczną zgodnie z zjawiskami redukcji. Można je wytłumaczyć kolejnymi gromadzeniem się osadów na materii organicznej, która, stopniowo, jest uwięziona w zamkniętym i beztlenowym środowisku. Po tych transformacjach część materii organicznej stwierdza się zasymilowana przez skałę osadową, stając się integralną częścią jej składu. W odniesieniu do drugiej części makrocząsteczki, które tworzą ją nierozpuszczalne i nieprzejmowane w skałie macierzystej, a następnie tworząc kerogen ^{[[[ 26 ]} . Większość potencjalnych skał matki zawiera od 0,8 do 2% węgla organicznego. Jest to powszechnie akceptowane, jako niski limit, procent 0,4% w objętości węgla organicznego do produkcji węglowodorów. Jednak pokolenie jest bardziej skuteczne z procentem większym niż 5-10%. Charakter węglowodorów generowanych zasadniczo zależy od składu kerogenu, który może składać się z dwóch rodzajów materii organicznej: gruzu roślin lądowych – Osady następnie uwalniają gaz – lub organizacje wodne, takie jak glony, fitoplankton, zooplankton – W takim przypadku tworzą olej (jeśli dojrzewanie jest wystarczające) .

Proces zniszczenia fizyko-chemicznego [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Zrównoważony rozwój szkieletów zależy od ich odporności na pęknięcie i zniszczenie przez środki chemiczne, fizyczne i biotyczne. Te niszczycielskie procesy można podzielić na pięć kategorii, które są zgodne z mniej lub bardziej sekwencyjnym porządkiem: rozłączenie, fragmentacja, ścieranie, bioerozyjna i korozja/rozpuszczanie.

. rozłączenie odpowiada rozpadowi szkieletów złożonych z kilku elementów wzdłuż istniejących stawów lub stawów. Zjawisko to może również wystąpić jeszcze przed śmiercią, takie jak pień lub exuvie w stawonogach. Rozkład ten niszczy więzadła łączące OSILLES OF ECHINOMERMS w ciągu kilku godzin lub kilka dni po śmierci. Ligamenty, podobnie jak formy, złożone z konchyoliny, są bardziej odporne i mogą pozostać nienaruszone przez miesiące, pomimo fragmentacji skorupy.

. podział występuje podczas wpływu obiektów fizycznych i czynników biotycznych, takich jak drapieżniki lub nekrofagi. Niektóre formy pęknięcia umożliwiają identyfikację drapieżnika. Skorupy mają tendencję do pęknięcia wzdłuż wstępnych linii słabości, takich jak linie wzrostu lub ozdoby. Odporność na fragmentację zależy od kilku czynników: morfologii szkieletu, składu i mikrostruktury (w szczególności grubości i odsetka materii organicznej).

L ‘ przetarcie jest wynikiem polerowania i zmiażdżenia elementów szkieletu, który wytwarza dzielnicę i utratę detali powierzchni. Przeprowadzono półilościowe badania dotyczące proporcji ścierania, wprowadzając skorupy do bębna obrotowego, wypełniona krzemionkowym żwirem ^{[[[ 27 ]} . Stopień intensywności jest powiązany z kilkoma czynnikami: energią środowiska, czasem ekspozycji, wielkością cząstki ściernej i mikrostruktury szkieletu.

. Bioresion może wystąpić tylko wtedy, gdy jest to związane z rozpoznawalnymi skamielinami, takimi jak gąbki CLIONA lub glony endolityczne. Jego niszczycielskie działanie jest bardzo ważne w płytkich kręgach morskich, gdzie można zaobserwować utratę masy od 16 do 20% w skorupach obecnych mięczaków. Jednak żadne badanie nie pokazuje, czy proporcje były takie same w paleozoiku, kiedy gąbki Cliona były mniej obfite.

. korozja i rozpuszczenie jest wynikiem niestabilności chemicznej minerałów, które znajdują się w kolumnie wodnej i w porach osadu. Rozpuszczenie rozpoczyna się na interfejsie osad-woda przed kontynuowaniem w osadu. Bioturbacja osadu zwykle promuje rozpuszczanie dzięki wprowadzeniu wody morskiej do osadu, co pozwala również utleniać siarczki.

W praktyce trudno jest odróżnić skutki mechanicznego ścierania, bioerozycji i korozji. Niektórzy autorzy zaproponowali zatem termin Korcja Wskazać ogólny stan powłok, w wyniku kombinacji tych procesów. Stopień korozji jest proporcjonalny do ogólnego wskaźnika czasu, w którym szczątki były narażone na te trzy procesy.

Diageenu Fossil [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Zrozumienie procesów diagenetycznych jest niezbędne do prawidłowej interpretacji oryginalnej mineralogii, struktury szkieletów i skorup, ich powinowactw taksonomicznych i paleoekologii. Jednym z problemów, które napotykamy, jest bardzo często wydedukowanie pierwotnej mineralogii zaginionych grup (surowe koralowce, archeocyathy, stromatopory itp.). Przejście do stanu kopalnego zależy głównie od składu szkieletu.

Węglan i litograficzna guzek wapienia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Zachowanie miękkich części jest często związane z wytrącaniem węglanów w postaci warstwowych guzków, jak wapiennych litograficznych wapienia. Guzki węglanowe składają się z kalcytu lub sideritu i związane z gliniastymi osadami bogatymi w mikroorganizmy. Często zawierają skamieliny zachowane w ich trzech wymiarach, a czasem nawet zawierają skamieniałe resztki miękkich części. Ich rozmiar waha się od 10 do 30 centymetrów, nawet jeśli niektórzy osiągają 10 metrów znaleziono (w tym pełny plsiosaur). Zawartość mikroorganizmów i ich rozkład są głównymi czynnikami, które kontrolują stopień anoksji, potencjał redukcji utleniania i pH. W obecności tlenu oddychanie drobnoustrojów wytwarza CO _{2 qui s’accumule dans l’eau interstitielle des sédiments, favorisant la dissolution des carbonates :}

H ₂ Lub + caco ₃ + Co ₂

${DisplayStyle RightleftharPoons}$

2 HCO ₃ ^– + Ca ²⁺

W przypadku braku tlenu bakterie stosują serię alternatywnych utleniaczy w procesie oddychania (min, no ₃ ^– _{, Fe ou SO4²⁻). Une fois que tous les oxydants ont disparu, la fermentation devient la réaction dominante et la production de méthane augmente. Le calcaire lithographique se forme dans un environnement marin ou lacustre et se présente sous forme de fines bandes à grain fin. On peut citer comme exemple, le célèbre calcaire de Solnhofen datant du Jurassique et contenant des fossiles d’Archaeopteryx. Les dépôts de carbonate peuvent provenir de sources biogéniques (comme les algues calcaires) ou d’un précipité chimique.}

Szkielet aragonitowy [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Zwykle aragonit zamienia się w kalcyt poprzez proces rozpuszczania lub zwapnienia. Jeśli wody Forda (? Pusta przestrzeń odtwarza pleśń z pustą skorupą, a struktura tego ostatniego nie jest zachowana. Może tworzyć susze z kryształami skierowanymi do centrum. Czas trwania tego procesu jest zmienny. W przypadku zwapnienia szkielet skorup zachowuje swoją starą strukturę (w warstwach lub paskach). Kryształy aragonitowe mogą być nawet zachowane, co daje nam bardzo przydatne informacje. Ten zastępca odbywa się stopniowo i szanuje oryginalną strukturę.

Szkielet kalcytowy [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Zasadniczo szkielety kopalne, które składały się z kalcytu, często zachowują swój oryginalny skład (chyba że są krzemem lub dolomitylizacją). Zawartość magnezu ma tendencję do zmniejszania się, dzięki czemu może wystąpić zmiana diageniczna, z silną lub niską zawartością kalcytu. Istnieją specjalne techniki, takie jak katodoluminescencja, w celu ustalenia jej oryginalnej treści z obszarów, które zachowały ich pierwotną kompozycję.

Szkielet wapienny [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Szkielety węglanowe wapnia można przekształcić w zapalenie apatów bez modyfikacji morfologii zewnętrznej. W naturalnych środowiskach ta modyfikacja diageniczna jest związana ze złóżami fosforanowymi. Bakteryjna transformacja organizmów wapiennych w apatyt wykazano w laboratorium. Te obserwacje i doświadczenia sugerują początkowo, że fosfor niezbędny do zastąpienia węglanu apatytem pochodzi z mikroorganizmów osadu. Ponadto wydaje się, że mikroorganizmy (bakterie, glony, grzyby) promują rozkład, uwalniając jony fosforanowe i zakwaszając wodę śródmiąższową z osadów. To zakwaszenie, które może być bardzo zlokalizowane, promuje rozpuszczanie węglanów. Uwolniony fosforan łączy się z wapniem z utworzeniem apatytu, preferencyjnie na interfejsie między węglem a mikroorganizmem zastępując rozpuszczony węglan. Ten zamiennik zachowuje pierwotne wygląd skorupy, a fluor odgrywa ważną rolę w odniesieniu do końcowego składu w zapaleniu węglanowym.

Szkielet krzemionkowy [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Fosfatyzacja pierwotnej krzemionki pojawia się również na niektórych szkieletach radiolaru, chociaż proces ten nie jest jeszcze dobrze znany. Badanie mikroskopowe próbek fosforytów pokazuje, że wiele mikroorganizmów bez skorupy mineralnej (glony, grzyby, bakterie) mineralizuje się jak apatyt, chociaż nie mają one prekursora mineralnego. Dobrze znanym przykładem jest fosforanowy koprolit, w którym sama materia organiczna jest zastąpiona apatytem, ​​który zachowuje dokładny kształt obiektu. Często często występuje fosforan części miękkich, szczególnie w wielu stawonogach (copépods, ostrakody), w których guzki wapienne i fosforany pojawiają się w wapie guzkowym lub dużych koprolitach kręgowców.

Badania fosforytów i eksperymentalnej syntezy zapalenia apatycznego doprowadziły do ​​oszacowania prawdopodobnych warunków skamieniania apatytu. Ze względu na potrzebę stabilności apatyt najlepiej powstaje w środowisku z niedoborem tlenu, czasem nawet w warunkach całkowicie redukujących, na co wskazuje częste obecność pobliskiego pirytu. Środowisko to można łatwo osiągnąć w środowiskach, w których istnieje dużo materii organicznej, która jest głównym źródłem fosforu.

Krzemionka może zastąpić kalcyt i aragonit skorup i permineralizuj drewno. Może również tworzyć guzki i warstwy krzemienne, zastępując osady węglowe, wytrącając bezpośrednio lub wypełniając skamieliny lub wtrącenia. Skorupę można następnie zastąpić ziarnistą białą skórką, drobno ziarnistą warstwą lub koncentrycznymi pierścieniami krzemionki.

Pyritized Fossil [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Piryt osadowy jest niewielkim składnikiem morskich osadów klasowych. Obecne badania osadów wykazały, że tworzenie autorskiego pirytu odbywa się na samym początku diagenezy, kilka centymetrów poniżej interfejsu wodoodpornego. Wzrost liczby mikroorganizmów i/lub głębokości składowiska zapobiega rozpowszechnianiu tlenu w osadach i mikroorganizmach jest zmuszony oddychać beztlenowo. Mineralizacja zapobiega utraty informacji związanych z rozkładem makroorganizmów i opadów pirytu na początku diagenezy, jest ważnym sposobem na zachowanie skamielin. W miękkich tkaninach, takich jak mięśnie i chityna, na początku diagenezy może wystąpić pirityzacja. Gdy rozkład jest bardziej zaawansowany (ale przed powstaniem pirytu) tkanki miękkie zostaną zniszczone i zachowują się tylko odporne związki biologiczne (zwane opornością ogniotrwałą), takie jak celuloza i lignina. Twarde części biogenne, takie jak powłoki (złożone z węglanu wapnia i magnezu) i kości (fosforan wapnia) są jednymi z najbardziej odpornych struktur biologicznych. W obu przypadkach węglan wapnia jest najbardziej niestabilny, a zatem bardziej prawdopodobne jest, że jest zastępowany pirytem.

Tworzenie pirytu jest kontrolowane przez stężenie węgla organicznego, siarczanu i minerałów detritalowych. W normalnym środowisku morskim minerały i siarczany żelazne są obecne w obfitości, a tworzenie pirytu jest kontrolowane przez podaż węgla organicznego. Jednak w środowiskach słodkowodnych tworzenie pirytów jest bardzo ograniczone przez niskie stężenie siarczanów.

Plante Fossile [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Różne części roślin (gałęzie, korzenie, liście, pyłki, owoce, nasiona) wyróżniają się przez niektóre w ciągu ich życia, a dla innych po ich śmierci. Dobre zrozumienie procesów dyspersja Który wpływa na te części, jest bardzo ważny dla prawidłowego interpretacji skojarzeń paleofloristycznych. Badania rozproszenia liści przez wiatr pokazują, że zależy to od ich wagi i ich kształtu. Zdechowanie roślin można zachować albo przez zachowanie oryginalnego sprzętu, lub przez karbonizację lub przez permineralizację.

Co ciekawe, skamieliny kości są czasami gęsto i lokalnie gromadzone w dużych ilościach. Jest więcej 70 milionów lata, wydają się, że duże ilości zwierząt (w szczególności dinozaury) utonęły lub zostały pochowane w wazonie, a następnie skamieniałe; Paleontolodzy znajdują czasem bardzo liczne szczątki, jak na początku 2000 roku w szkoleniu geologicznym „Maevarano” na północnym zachodzie Madagaskaru ^{[[[ 28 ]} . Część witryny Malagasy (zwłaszcza badanego przez Raymonda Rogersa, geologa Macalester College de St. Paul) jest wyjątkowo „skamieniałości”: w tej samej warstwie znaleziono 1200 okazów na powierzchni nie większą niż trzecia strona tenisa! Paleontolodzy zastanawiają się, dlaczego tak wiele zwierząt zmarło w tych miejscach ^{[[[ 28 ]} . Powodzie, katastrofy wulkaniczne, przepływy szlamu lub dramatyczne rozcieńczenia, a następnie ulewne deszcze, które zakopałyby zwłoki dużych i małych bąbelków. ₂ Uduszanie datowane z dużego jeziora … ale kolejna hipoteza została przedstawiona w 2017 r. ^{[[[ 28 ]} . Wielkie i małe zwierzęta są tam ciekawie martwe wobec siebie, wydają się być zabite bez dyskryminacji (co przypomina nam truciznę działającą bardzo szybko, zdolne do przyniesienia ptaków z nieba … wielokrotnie, ponieważ kilka łóżek nakładają się na kości ze sobą) ^{[[[ 28 ]} .

Proste toksyczne proliferacje mikro alg mogły zabić te zwierzęta (a może nawet je przyciągnęły)? Aby przetestować tę hipotezę, szukaliśmy śladów kopalnych kwiatów (roj) tych mikroalg, ale takie ślady są trudne do podkreślenia. Rogers zauważa, że ​​niektóre zwierzęta mają nietypową postawę dla umierającego zwierzęcia ^{[[[ 28 ]} . Wykręcone plecy wywołują konwulsje, które obserwujemy dzisiaj podczas niektórych zatruć krów, które piły wodę zanieczyszczoną przez niektóre cyjanobakterie. Rogers znalazł również niezwykłe skorupy węglanów, które mogą wywoływać obecność biofilmu glonów i/lub bakterii. ^{[[[ 28 ]} . Duża liczba martwych ptaków jest również intrygująca (dziś bardzo rzadko widzimy w naturze martwych naturalnych ptaków śmierci, szczególnie w wodzie (ptaki są ukryte do śmierci). Rogers uważa zatem, że przestępca może być mikroalgue, który okresowo roi się ta sama strona ^{[[[ 28 ]} .

Zjawisko to było znane na morzu z zjawiskiem „martwych stref”: setki szczątków wielorybów i innych zwierząt morskich ustaliły przed obecnym Chile, istnieje 11 milionów Lata i rosnąca liczba martwych obszarów morskich obserwowano obecnie od kilku dekad na świecie. Wighart von Koenigswald, paleontolog z University of Bonn (Niemcy) cytowany przez Revue Science Wonders, czy cyjanotoksyny nie mogłyby wyjaśnić słynnego złoża Mesela (doły z eocenu wypełnionego skamielinami, w tym ptakami i ptakami i nietoperzami). Znaleziono tam żółwie w procesie kopulowania i ciężarnych klaczy na różnych poziomach (co oznacza, że ​​zjawisko to nastąpiło, aw tych przypadkach w okresie rozmnażania.

Jednak na Madagaskaru bezpośredni dowód glonów lub toksyn nadal brakuje ^{[[[ 28 ]} . Rogers myśli o próbach znalezienia śladów kopalnych (chemikalia lub przez biomarkery) ^{[[[ 28 ]} .

Skamieliny zawsze intrygowały ludzi, którzy według epok dali im różne znaczenia: talizmany, resztki gigantów, złych przedmiotów, zwierząt zaginionych podczas potopu. To jest tylko o Xix ^{To jest} Century, z pracą Charlesa Lyella, Jean-Baptiste de Lamarck, a następnie Charlesa Darwin i Teorie ewolucji , wówczas teorii płyt tektonicznych, sformułowanych przez Alfreda Wegenera w 1915 r., Że tworzone są nowoczesne ramy teoretyczne, w których badane są skamieliny.

Dla ogółu społeczeństwa skamieliny są najbardziej znane dzięki kilku charakterystycznym rodzinom, takim jak amonity, rodzaje głowonogów morskich, trylobitów rodziny stawonogów, jeżowców morskich lub ostatecznie roślin kopalnych zachowanych w węglowym (paprocie, howach itp.).

Ostatnie techniki, takie jak fotomikrografia i mikrotomografia, pozwalają zobaczyć szczegóły niewidoczne dla gołego oka i częściowo rekonstruować morfologię i tryb żywienia żywych istot. Ekstrakcja DNA skamielin została niedawno opracowana dzięki amplifikacji dozwolonej przez reakcję łańcuchową przez polimerazę. Od późnych lat 90. wiedza na temat tych technik uległa poprawie ^{[[[ 29 ]} . Jedną z zaproponowanych technik jest ekstrakcja z bursztynowego DNA. Chociaż pomysł ten jest obecnie niepraktyczny, popularna wyobraźnia została odżywiona przez książkę i film ” Park Jurajski ». W tej książce sugeruje się, że komary uwięzione w bursztynie mogły utrzymać DNA innych zwierząt nienaruszonych, takich jak dinozaury. Myśleliśmy, że osiągnęliśmy dobre wyniki dzięki tej metodzie, a kilka badań zgłasza DNA z ponad 100 milionów lat ^{[[[ 30 ]} , ale nowsze badania (choć mniej nagłośnione) wykazały, że wyniki te absolutnie nie były rozstrzygające i głównie wynikają z obecnego zanieczyszczenia ^{[[[ trzydziesty pierwszy ]} .

DNA można również ekstrahować z kryształów obecnych w skamieniałych kościach. Naukowcy wykazali, że czasami kryształy powstają wewnątrz kości i że kryształy te mogą zawierać ślady DNA.

Znaczenie studiowania szkolenia kopalnych doprowadziło do założenia nowej dyscypliny, Taphomy. Będzie to badanie procesów skamieniania, rekrystalizacji i powiązanych uprzedzeń, aby zrozumieć, co powodują zachowanie pewnych pozostałości organizmów, i w jaki sposób od śmierci do diagénezy.

Obecność skamielin i ich dystrybucja, orientacja, ilość, rodzaj lub nawet różnorodność w skale może mieć znaczenie w kontekście rekonstrukcji paleoenwiolskiej lub dla badań stratygraficznych lub sedymentologicznych skały, stąd znaczenie odnotowania wszystkich tych danych w trakcie Kolekcja skamielin w terenie.

Sprzedaż i zakup skamielin daje dziś lukratywny handel; Rzadkie okazy są nabywane w niektórych przypadkach przez prywatnych kolekcjonerów, zamiast powierzania muzeom lub instytutom badawczym, co stanowi stratę dla nauki. Kontrowersja sprzeciwia się paleontologom domów aukcyjnych, takich jak Christie, którzy sprzedają szkielety dinozaurów w taki sam sposób, jak dzieła sztuki. Te efekty mody powodują ceny promujące grabieże części paleontologicznych, dziedzictwo ludzkości ^{[[[ 32 ]} .

Ponadto częścią tego handlu jest nielegalny ruch. W 2002 r. Stany Zjednoczone zwróciły 14 ton skamielin z przemytu Chin ^{[[[ 32 ]} . Po wysoce nagłośnionej procesie w Stanach Zjednoczonych w 2013 r ^{[[[ 33 ]} . Według strony dinonews.com „Zatrzymanie informacji praktykowanych przez domy aukcyjne sprzyja handlu ludźmi” ^{[[[ 32 ]} . Media powiadomienia o przypadku nielegalnego handlu w Birmie Bursztynowa bursztynowa: z jednej strony naukowcy badający inkluzje zwierząt i roślin w tej 99 milionach lat bursztynu, które są im wypożyczane przez kolekcjonerów lub jubilerów, dają dodatkową wartość tej żywice kopalnej ; Z drugiej strony rywalizujące frakcje polityczne Birmy konkurują o pieniądze z handlu bursztynem ^{[[[ 34 ]} . Zatem kupując bursztyn lub badając go, naukowcy pomogliby napędzać konflikt w kontekście wojny domowej, według Paula Donowitza ^{[[[ 34 ]} . Julia Clarke (paleontolog, który studiował bursztyn Birmy na University of Texas w Austin) uważa, że ​​ta mieszanka między handlem, ruchem i nauką stanowi nowe problemy etyczne dla paleontologii ^{[[[ 34 ]} .

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• (W) D.V. Ager, Zasady paleoekologii , Nowy Jork, McGraw-Hill, 1963 , 371 P.
• (W) rocznie Allison i D.E.G. Briggs, Wyjątkowa zapis kopalny: Rozkład zachowania tkanki miękkiej poprzez fanerozoiczne W tom. 21, Geologia, 1993 W P. 527-530
• (Jest) Mauricio antón, Sekret skamielin: sztuka i nauka o odbudowie naszych przodków i innych stworzeń , Madryt, Aguilar, 2006 , 357 P. (ISBN 978-84-03-09762-9 )
• (To) P. Arduini i G. Teruzzi, Skamieliny , Milan, Arnaldo Mondadori Editore, 1986
• (W) R. L. Bates i J. A. Jackson, Słownik terminów geologicznych (wydanie trzecie) , New York, Anchor Book (przygotowany przez American Geological Institute), 1984 , 571 P.
• (W) R. L. Bates i J. A. Jackson, Glosariusz geologii (wydanie trzecie) , American Geological Institute, 1987 , 788 P.
• (W) D.E.G. Briggs, Niezwykłe skamieliny W tom. 79, amerykański naukowiec, 1991 W P. 130-141
• (W) R.G. Bromley, Śledź skamieliny, biologię i taponomię , Londres, Unwin Hyman, 1990 , 280 P.
• (Jest) R. Candel i in glin. W Historia naturalna: życie zwierząt, roślin i ziemi W tom. IV (geologia), Gallach Institute of Library and Editions, 1963 W P. 345-346
• (W) S. Conway-Morris, Struktura wspólnoty średniego kambryjskiego łóżka fillopod W tom. 29, paleontologia, 1986 W P. 423-467
• (W) M. Crichton, Park Jurajski , Nowy Jork, Alfred A. Knopf, 1990 (ISBN 0-394-58816-9 )
• (W) A.D. Greenwood i in glin. W Sekwencje jądrowe DNA z późnego plejstocenu megafauna W tom. 16, Mol Biol Evol, 1999 W P. 1466-1473
• (W) M. Höss, Genetyka populacji neandertalczyków W tom. 404, natura, 2000 W P. 453-454
• (W) K. O. Kimberly et H. M. Robertson, Starożytne DNA z bursztynowych pszczół kopalnych? W tom. 14, Mol Biol Evol, 1997 W P. 1075-1077
• (Jest) M.J.S. Rudwick, Znaczenie skamielin , Hermann Blume, 1987
• (W) K.S. Thomson, Living Fossil: The Story of the Coelacanth , Hutchinson Radius, 1991 W P. 252
• (W) C.. Znaczenie zespołów kopalnych z drobnoziarnistych osadów: społeczności uśrednione W tom. 3, Geological Society of America Abstracts z programami, 1971 W P. 783-784
• (Jest) D.G.A. Whitten Et J.R.V. Brooks, Słownik geologii , Madryt, Sojusz redakcyjny, 1986 , 300 P.
• (W) H.B. Whittington, Łupek Burgess , New Haven, Yale University Press, 1985 . . :.
• (W) E. Willerslev i in glin. W Różnorodność form życia holoceńskiego w lodowatym lodowcu W tom. 96, Proceedings of National Academy of Science, USA, 1999 W P. 8017-8021

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Uwagi w słownikach ogólnych lub encyklopediach :
• Zasoby związane ze zdrowiem :