Franc Body – Wikipedia

Wolne ciała w Berlinie w 1919 roku.

I Frank Body (zwany Darmowe korpusy W języku niemieckim) jest grupa bojowników cywilnych lub wojskowych przywiązanych lub nie do zwykłej armii, której taktyki walki są nękanie lub pomoc.

Mogą to być również jednostki paramilitarne zorganizowane przez państwo lub jednostki utworzone spontanicznie przez cywilów.

Czasami improwizowane i niedostatecznie wyposażone, wolne ciała są ogólnie wyposażone w autonomiczną ramę.

Status członków organów Franków pożyczył debatę, dotyczącą ich traktowania jako więzienia wojennego lub nie w kontekście międzynarodowego prawa publicznego ^{[[[ Pierwszy ]} , w szczególności konwencje genewskie.

W Szwajcarii wolne ciała mają długą historię. Zwany Freestyle (po niemiecku : Darmowe zespoły ), byli spontanicznie utworzonymi żołnierzami, oprócz każdej kontroli rządu, czasem podczas karnawału. Możemy również asymilować się z ciałami Franków Krew -Hard W Freest W Wolność , zintegrowane z regularną armią i odpowiedzialny za operacje uznania ^{[[[ 2 ]} . Już istniejący na początku Xiv ^{To jest} stulecie, stają się niezależne w następnym stuleciu ^{[[[ 3 ]} . Kilka razy ich działanie jest decydujące dla zwycięstwa w XV ^{To jest} wiek ^{[[[ 4 ]} . Uważane za niekontrolowane, czasami prowadzą do całej konfederacji w wojnach zewnętrznych w drugiej połowie XV ^{To jest} wiek ^{[[[ 4 ]} . Frankish Bodies pojawił się w 1477 r ^{[[[ 5 ]} . Ten aspekt wolnych jednostek, w których dowództwo wojskowe jest zbiorowe ^{[[[ 4 ]} , sprawia, że ​​rząd coraz mniejszy: prawie znikają z regularnych operacji w XVI ^{To jest} wiek, nawet jeśli tradycja tych ciał jest utrzymywana w Szwajcarii XVII ^{To jest} Century, w Graubünden ^{[[[ 3 ]} .

Frankish Bodies poprowadził dwie próby zamachu stanu przeciwko kantonowi Lucerny w 1844 i 1845 r., Którzy oboje zawiodły ^{[[[ 6 ]} .

Motywacje członków franków są trzech zamówień, uzyskiwane lub znajdujące prawo do miasta, zdobywając część łupów, do triumfu nad roszczeniami politycznymi lub terytorialnymi. Bardzo autonomiczne, wolne korpusy mają własną flagę, wybierają swoich oficerów, a czasem wybierają wojny: oprócz wypraw już cytowanych, w 1860 r. Korpus Frankish poprowadził wyposażony na przywiązanie do Szwajcarii z neutralizowanej strefy Savoy ^{[[[ 3 ]} .

Aż do początku Xiv ^{To jest} Wiek obowiązuje feudalne prawo mobilizacji ogólnej. Pod koniec XII wieku, w szczególności pod dynastią Plantagenêt, tworzy tworzenie zespołów i dużych firm złożonych z najemników, którzy są sprzedawani najwięcej ofert, a czasem walczą o własne relacje. Następnie Royal Power uświadamia sobie potrzebę utworzenia armii narodowej poprzez przedsiębiorstwa zamawiające kształcenie szwajcarskich najemników znanych jako szwajcarskie zespoły. Podczas wojny włoskiej pojawiają się pierwsze zespoły jako przodkowie Picardy Bands z pierwszej linii pułków piechoty.

Odwołanie do zagranicznych żołnierzy najemników lub wolnych organów będzie nadal zwiększać siłę pracy wojskowej podczas konfliktu. Zostaną złożone Przedsiębiorcy wojenni , poszukiwacze przygód lub arystokraci zlecone i poznają swój szczyt podczas wojen XVIII ^{To jest} wiek.

XVIII ^{To jest} wiek [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

We Francji możemy asymilować tych lekkich żołnierzy, takich jak Hunters Fischer i wolontariusze Saksonii i wielu innych, utworzonych podczas wojny Austrii (1740-1748), aby uwolnić ciała ^{[[[ 7 ]} .

Rewolucja i imperium [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Na początku wojny rewolucji francuskiej wiele wolnych korpusów powstaje we Francji pod różnymi nazwami ^{[[[ 8 ]} : Legion, wolontariusze, tacy jak amerykański Legion Rycerza Saint-George lub wśród rojalistów, takich jak Legion of Damaszek.

. 8 stycznia 1814 , Napoleon I ^Jest Weź dekret ^{[[[ 9 ]} wnosząc utworzenie wolnego korpusu do obrony terytorium: „Frankie ciała będą uzbroić się, wyposażą się i wznoszą na swój koszt. Nie otrzymają żadnej równowagi wojny lub pokoju. »» Są rozpuszczane przez rozporządzenie Ludwika XVIII 15 kwietnia 1814 ^{[[[ 9 ]} . Odtworzony przez Napoleona, 22 kwietnia 1815 , są ponownie rozpuszczeni przez Louis XVIII , The 20 lipca 1815 ^{[[[ 9 ]} .

Wojna francusko-pruska [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Medal „Wolne ciało Vosgesa”.

Po porażce, w sierpniu i Wrzesień 1870 , franki są trzecim i ostatnim wcieleniem ^{[[[ dziesięć ]} Improwizowane siły w czasie wojny, które pochłonęły znaczną siłę roboczą w Paryżu, jak w prowincjach.

Wiele szczerego organów powstaje zarówno francuskie przez departamenty (Tirailleurs de la Sectine), jak i wolnych od zagranicznych wolontariuszy (francusko-amerykańskie-trady, francusko-francuskie uczenia się Montevideo, Legion of Western Wolontariu Charette de la Conrie, Franc-Comtois-Comtois Tirailleurs, egipscy łowcy) dowodzone przez osobowości takie jak polski Jozef Bossak-Hauké lub Garibaldi, który dołączył do jego synów Menotti i Ricciotti.

Według dekretów 29 września I 11 października 1870 O organizacji krajowych firm straży straży zostały zidentyfikowane w pobliżu 600 formacji ^{[[[ 11 ]} .

Siedziba Paryża [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W obronie Paryża było 33 Korpus Pułapki piechoty i piechoty, które zostały wyposażone, jak im się podoba. Frankish ciała na ogół nie odegrały żadnej innej roli wojskowej niż ta przydzielona im ich dobra przyjemność ^{[[[ dwunasty ]} .

Należy jednak wykonać kilka wyjątków na korzyść wolnego korpusu, które narzuciły się podczas specjalnej misji i, które dzięki rekrutacji, ich organizacji, ich przywódcom i duchowi, które je ożywiły, były dla aktywnej armii cennych pomocników, którzy byli Niezwiązane, podobnie jak wiele innych, do parady z paskami, butami i pióropuszami. Wśród tych, którzy wręcz przeciwnie, wykonali przydatną pracę, możemy zacytować:

• Zwiadowcy na koniu Sekcji, znane również bardziej pod nazwami skautów Sekiny pod rozkazami dowódcy Léon Franchetti; Zwiadowcy SEINE zasygnalizowali się w kilku okolicznościach przez odwagę i inteligencję starego doświadczonego oddziału i świadczenia usług, które generał Ducrot zadowolił go uroczystym; Dowódca Léon Franchetti zmarł heroicznie podczas bitwy o Champigny ^{[[[ 13 ] W [[[ 14 ]} ;
• Ciało artyleryjskie karabinów maszynowych pod rozkazem dowódcy Pothiera;
• Pomocniczy korpus inżynierii pod zamówieniami głównego inżyniera Alphand;
• Pracownicy geniuszu pomocniczego pod rozkazem inżyniera Ducros;
• prasuj franki;
• Zwiadowcy Poulizac.

Bachi-Bouuzouks, osmańskie wojska pomocnicze, zostały uznane za szczere ciało kawalerii.

XVIII ^{To jest} wiek [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Frédéric Ii pruski systematyzacja, podczas wojny siedmius Darmowe korpusy : Le Noble, cielęta, chossignon, kleit ^{[[[ 15 ]} …

1806-1813 [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Po przytłaczających porażkach Jeny i Austaedt Prusy tworzy wolne ciała, aby przygotować się do stworzenia nowej armii; Ferdinand von Schill i Ludwig Adolf Wilhelm von Lützow są promotorami. Jednak szczere ciała są uważane za niewiarygodne przez zwykłe armie i ograniczone do uznania, ochrony i innych drobnych zadań. W 1809 r. Dziewięciu oficerów tych wolnego korpusu zostało zastrzelonych przez Wesel armia francuska.

Aby Austria mogła zobaczyć Ferdinand de Géramb.

Xx ^{To jest} wiek [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Pierwsza wojna światowa [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Termin ten został zastosowany do jednostek specjalizujących się w ataku na rowy wroga podczas pierwszej wojny światowej.

Wolne ciała są często mylone z „okopami” czyszczącymi ”. Roger Vercel w Kapitan Conan szczotkował uderzający portret tych strasznych żołnierzy. Jednak bezpłatne zakręty i środki czyszczące nie mają takich samych celów, chociaż czasami działają z tymi samymi technikami i metodami walki.

Frankie ciało próbuje dłoni do określonego miejsca, aby schwytać więźniów w liniach wroga, niszczyć gniazda karabinów maszynowych lub obserwować ziemię. Rola środków czyszczących jest zupełnie inna: gdy fale zwyciężyły, mają 2 cele: Zniszcz kieszenie oporu wroga, które nadal się bronią, a następnie „wyczyść” każdą działkę całej obecności wroga. Ich 2 ^{To jest} Misją jest zatem zajmowanie wykopu i udekorowanie go karabinami maszynowymi i karabinami maszynowymi w strategicznych miejscach w celu zabezpieczenia tylnej części wojsk szturmowych.

Włosi stanowią jednostki pogrubiony („Bolds”). Włoską taktyką było zbliżenie się do wykopu w zasięgu wykopu pod osłoną zapory artyleryjską, a następnie po zatrzymaniu bombardowania, wrzucając wiele granatów w wykop, aby wrogowie przekonali się, że bombardowanie się nie skończyło. Korzystając z zamieszania, następnie infiltrowali się w grupie w wykopie, zabijając nożem i rewolwerem. Włosi wydobyli również do punktu technik infiltracji z pływakami bojowymi. Czarny mundur pogrubiony A „czaszki” stały się charakterystycznym znakiem tych jednostek.

Ze swojej strony Niemcy odpowiedzieli „jednostkami szturmowymi” (Sturmtruppen) To znaczy silnie uzbrojonych żołnierzy uderzeniowych w karabiny maszynowe, miotacze płomieni i granaty. Niemiecka taktyka różni się od włoskiej taktyki tym, że zaatakowali wroga w jego najsłabszym punkcie, koncentrując siłę ognia w zmniejszonym obszarze, aby głęboko infiltrować urządzenie wroga. Żołnierze napadów musiały „obcisnąć” front w kilku miejscach, pozostawiając zwykłe wojska do czyszczenia izolowanych okopów wroga. Podczas ofensywy w 1918 r. Armia niemiecka pochowała linie alianckie na poziomie Chemin des Dames. Taktyczna wyższość armii niemieckich nie była jednak w stanie odwrócić wyniku wojny. Ernst Jünger opisał działanie niemieckich żołnierzy szturmowych w swoich powojennych pracach (szczególnie Stalowe burze ).

Polejki patriotyczne stanowiły firmy strzeleckie na początku lat 1910, które weszły w sierpniu 1914 r. W celu stworzenia trzech batalionów piechoty, dowodzonych przez Józefa Piłsudskiego. Zajęł Kielce 6 sierpnia i spowodował utworzenie dwóch polskich legionów przez siły niemieckie, planowane w sumie 17 000 ludzi, obejmując łowców Pilsudskiego ^{[[[ 16 ]} .

Innymi Polakami, którzy chcą walczyć z Niemcami, był Legion Pławym, upoważniony 18 października 1914 r. Przez cara. Zamazana przez pułkownika Gorczyńskiego, ewoluuje jak szczere ciało, zanim dołączyła do armii cesarskiej 12 stycznia 1915 r., Pod nazwą 104 ^{To jest} Brygada terytorialna ^{[[[ 16 ]} .

Niemieckie franki w latach 1919–1921 [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Plakat rekrutacyjny dla ciała franka Hülsen.

Po pierwszej wojnie światowej byli emerytowani oficerowie rozpoczęli powstawanie bojówek ” Darmowe korpusy ». Asymilowane z wieloma skrajnie prawicowymi grupami urodzonymi po zawieszeniu broni według historyka Pierre’a Milzy, rekrutują głównie wśród oficerów i niekompreolizowanych oficerów, którzy przewidują trudny powrót do życia obywatelskiego, a „poszukiwaczy przygód i pozostawili po sobie społeczeństwo burżuazyjne, obniżone, marginalne, marginalne , bezrobotni […] i autentyczni patrioci ” ^{[[[ 17 ]} . Zobowiązali się do obrony krajów bałtyckich przed możliwą inwazją bolszewicką, taką jak Iron Division. Później Gustav Noske zrekrutował wolne organy, aby przeciwdziałać i represji niemieckiej rewolucji z listopada 1918 r. Członkowie Darmowe korpusy Jeden Nottiment Assassine Rosa Rosa Nark tam Karl kocha Styczeń 1919 r .

Daleki generał Franz von Epp groży 30 000 żołnierzy, którzy obserwują powstańczą republikę Rady Bawarii Mars 1919 . Obok 600 socjalistów A komuniści zostali zabici przez ciało Franisza w następnych tygodniach.

Ciężarówka Darmowe korpusy Śpiewając Svastikas, symbol używany również przez narodowy socjalizm, a także bardzo powszechna głowa.

Kapitan Corvette Ehrhardt, postawił swoją brygadę Ehrhardta do dyspozycji generała von Lüttwitzla, wiernego monarchii i Wolfgang Kapp, dalekiego dziennikarza, do chodzenia po Berlinie i zająć okręgi rządowe, 13 Mars 1920 . To Putsch zostało pokonane przez strajk generalny zorganizowany przez związki, Partię Komunistyczną, Partię Socjalistyczną i Niezależną Partię Socjalistyczną. Kapp został zmuszony do wygnania w Szwecji.

. Darmowe korpusy zostały rozpuszczone w 1921 r., A niektóre z nich dołączyły do ​​Sturmabteilung („sekcje napaści” po niemiecku), milicja Adolfa Hitlera, większość z nich dołącza do Reichswehr lub Reichsmarine, inna kolejna właściwa milicja, stahlhelm. Inne dochody dla życia cywilnego stworzyły Organizację Konsul, ultra-nacjonalistyczną grupę podziemną, która zamordowała ministrów Matthiasa Erzbergera i Waltera Ratheau. Niektórzy stają się w mniejszości, pozostali wierni monarchistycznemu ideałowi.

W krajach bałtyckich niemieckie franki skierowane głównie z Niemców z krajów bałtyckich powiodło się w podbiciu części Litwy i Łotwy w latach 1919–1921, ale bez możliwości utrzymania się.

Wielu przyszłych liderów nazistowskiej dyktatury było członkami Darmowe korpusy .

Druga wojna światowa [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Z Październik 1939 , Frankie ciała składają się z armii francuskiej i prowadziły wojnę zasadzki na pierwszej linii Maginot podczas zabawnej wojny. Joseph Darnand, przyszły współpracownik i lider milicji, ilustruje się kilka razy. Mają przed sobą niemieckie grupy szczere, które chronią linię Siegfried. Podczas bitwy o Francję, w Maj 1940 , zmotoryzowane grupy zmotoryzowane kawalerii są ustawione. KONIEC Czerwiec 1940 , Generał Jaques Pagézy (SL) Tworzy grupę Blinde Franc Ziégler na północnym zachodzie Saint Etienne ^{[[[ 18 ]} .

African Free Corps powstał w Maroku (wówczas francuski protektorat) 25 listopada 1942 , po lądowaniu alianckim w Afryce Północnej, na prośbę ogólnego Girauda. Składający się z marokańskich wolontariuszy o różnych pochodzeniu i religii (Żydzi, muzułmanie, chrześcijanie) i wezwani velites , walczyli z Rommel i Afrikakorps w Tunezji 5 ^{To jest} Armia amerykańska, zwłaszcza z brytyjskim sprzętem. Uczestniczyli w Bizerte w 1943 roku.

. 26 lipca 1943 , z franku Afryki, powstaje w Dupleix (Algieria) grupa komandosów Afryki przywiązanej do 3 ^{To jest} Dia generała Josepha de Goislard de Monsabert. . 7 ^{To jest} I 9 ^{To jest} firmy integrują się z pułkiem Chada Marche 2 ^{To jest} Db.

Frankish Corps of Africa został ozdobiony krzyżem wojennym.

Frankowie byli dla armii francuskiej, odpowiednikiem brytyjskich komandosów.

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Romain Durand, Od Giraud do De Gaulle: Franks of Africa , Archiwa 2 ^{To jest} Dywizja pancerna.
• Georges Elgozy, Prawda o moim ciele Frank Africa, 1942–1943 , Monaco, éditions du Rocher, coll. „Chodnik w stawie”, 1985 , 225 P. (ISBN 2-268-00338-8 I 978-2268003382 W Prezentacja online ) .
• Generał Pierre Daillier, Byliśmy wtedy kapitanem … w armii afrykańskiej , Paris, 1978.
• Patrick of GMeline ( Pref. Pułkownik Jean Ruyssen), Afrykańscy komandos , Paryż, prasa de la cité, coll. „Oddziały szoku”, 1982 , 441 P. (ISBN 978-2-266-01197-6 ) .
• André Badded, Od Casablanca do Berschtesgaden z wolnymi siłami francuskimi , 2004.
• Patrick of GMeline W Ciała franków, 39-40 , Paryż, cytuj prasy, coll. «Dokument», 1999 , 351 P. (ISBN 978-2-258-05247-5 ) .
• Charles Frémont, Historia ciała Franc 1943-44 , Charles Frémont Editions, 204 str.
• Roger Mompezat, Franc de la Montagne Noire, Marche Journal, kwiecień-wrzesień 1944 , White, 1963.
• Jan-Philipp Pomplun, Niemieckie franks. Społeczno -historyczne odczyt przemocy paramilitarnej po pierwszej wojnie światowej , 20 i 21. Przegląd historii 141 (2019) 1, s. 1. 41-54.
• Jan-Philipp Pomplun, Niemiecki wolny korpus. Historia społeczna i ciągłość (para) przemoc wojskowa między wojną światową, rewolucją i narodowym socjalizmem (Krytyczne badania historii 244), Göttingen 2022, 354 s.
• Dominique Friends, Niemieckie ciała bałtyckie: narodziny nazizmu , Kieszonkowa książka, N ^O 5136, Paris, 1978, 508 str. (ISBN 2-253-1992-5 ) .
• Ernst von Salomon, Epopej , Éditions de l’Homme Libre, Paris, 2009 (przetłumaczone z Książka niemieckiego wojownika Freikorp , opublikowane w Berlinie w 1938 r.). Punkt widzenia byłego członka Darmowe korpusy Niemcy
• Ernst von Salomon, Reprobaty , Bartillat, Paris, 2006 (przetłumaczone przez Andhrée Vaillant, przedmowa Michela Tourniera, z Outlawed , opublikowane w Berlinie w 1930 r.).
• Jean-Marie Thiébaud, Frankowie z 1814 i 1815 r. – Podwójna agonia imperium – walczący (We współpracy z Gérard Tissot-Robbe), PREAFEFACE autorstwa Jean Tulard, Paris, SPM, Kronos Collection, 2011, 714 str. chory. (ISBN 978-2-901952-82-4 ) . Grand Prix du Bonapartisme 2011.

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]