Françoise Vergès – Wikipedia
Homonimiczne artykuły patrz Vergès.
Françoise Vergès (urodzić się w 11 To jest Dystrykt Paryża) to francuska feministyczna feministyczna politolog i bojownik.
Rodzina i genealogia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Françoise Vergès jest drugą córką Laurence Deroin i polityka Paula Vergèsa oraz siostrzenicy Jacquesa Vergèsa.
Jego ojciec, syn lekarza i konsul epoki kolonialnej [[[ Pierwszy ] , był sukcesywnie lub jednocześnie zastępcą, zastępcą europejskiego, senatorem, prezesem Rady Regionalnej Reunion i burmistrza Le Port.
Jego prapradziadka, Marie Hermelinde Million z Marquets, żona Vergès, pochodzi od właściciela rodziny niewolników. Właściciel plantacji około dwudziestu hektarów rodzina była, zgodnie z ustawą z 1848 r., Właścicielem „121 niewolników, w tym 66 kreols, 12 Malagase, 39 Mozambików i 4 Indian lub Malezji” [[[ 2 ] .
Jej matka, Laurence Deroin, jest Zorey urodzoną 22 września 1924 r. W Ivry-sur-Seine i zmarła 3 listopada 2012 r. W swoim domu w posiadaniu. Aktywistka i pracownik w PCF, w szczególności pracowała w Ministerstwie Rekonstrukcji i Planowania Miasta w tym czasie prowadzonym przez Raymond Aubrac, aż do odejścia rządowych komunistów lub Laurent Casanova. Para Deroin-Vergès spotkała się w 1947 r. W sekcji kolonialnej francuskiej partii komunistycznej w Paryżu i wyszła za mąż w 1949 r. [[[ 3 ] . Laurence Deroin przybył po raz pierwszy na Reunion Island, w wieku 30 lat w 1954 r., Kiedy jej ojczym Raymond Vergès ma nadzieję, że jej mąż Paul przejmie w ramach Federacji Reunion PCF [[[ 3 ] . Była aktywistką w Związku French Women i była jednym z założycieli Związku Women of Reunion (UFR) w 1958 r. Po przeprowadzeniu księgarni w Saint-Denis (The Mascarenes Bookstore) kilka lat, Laurence Deroinin Pracował w gazecie Referencje , gdzie miała sekcję o stanie żeńskiej. Była także kandydatką do różnych wyborów do PCR [[[ 4 ] W [[[ 5 ] .
Françoise ma starszą siostrę, która jest lekarzem, Claude, urodziła się Pierwszy Jest Sierpień 1949, żonaty z doktorem Edmundo Lopez Caizadilla; Mieszka w Panamie od 1974 roku i ma córkę, Sandrę Lopez [[[ 6 ] . Françoise Vergès ma także dwóch braci, wiodących osobowości w PCR: Pierre i Laurent.
Według lingwisty Roberta Chaudensona, dziadka ze strony ojca Françoise Vergès, Raymond Vergès (1882–1957), jest „Założyciel tego zjednoczenia komunistycznej dynastii politycznej” i „został wychowany głównie przez jego babkę Marie Hermelinde z Marquets, urodzoną w 1832 r. I która poślubiła w 1855 r., Skromny urzędnik morski, Adolphe Vergès. W 1848 r. Milliona rodziny Marquets miała, jak pokazano w szczegółach tego spisu powszechnego, 121 niewolników (w tym 66 kreoli, 12 malgaskich, 39 Mozambików i 4 Indian lub Malezji) [[[ 7 ] » .
Dzieciństwo i studia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Przybywając w wieku 2 lat na Wyspie Reunion, Françoise Vergès spędziła tam swoje dzieciństwo, naznaczone walkami politycznymi prowadzonymi przez rodziców [[[ 8 ] .
W wieku 16 lat jej rodzice pozwolili jej opuścić spotkanie, aby spędzić rok ostatniego roku, a zatem jej maturę w Algierii. Uczyła się w październiku 1970 roku Descartes High School Algier. Znajduje się ze swoim wujem, prawnikiem Jacquesem Vergèsem, który mieszka i bronił działacza FLN Djamila Bouhed. Françoise Vergès deklaruje, że poświęca podziw dla walki z wyzwoleniem, doprowadził do Algierii w tym czasie. W szkole średniej zaprzyjaźniła się z innymi dziećmi separatystów lub artystów. Uzyskuje maturę o dokładności, przekazując doustnie drugiej rundy dzięki testowi geograficznemu. Podczas zniknięcia Jacquesa Vergèsa będzie żyła z przyjacielem swojego wuja: Georges Arnaud [[[ 9 ] . Po jej maturce bardzo krótko studiuje chińskie i arabskie w AIX-en-Provence, a następnie wróci trzy miesiące później, aby studiować w naukach nauk. Szybko przestaje studiować, aby poświęcić się aktywizmowi [[[ dziesięć ] .
W 1983 roku poszła do Stanów Zjednoczonych, gdzie nielegalnie widziała małe miejsca pracy [[[ 11 ] , po pracy jako redaktor i dziennikarz we francuskim środowisku feministycznym. Opuści kraj do Meksyku, aby powrócić do Stanów Zjednoczonych w sposób prawny i wznowić swoje studia w 1987 r. Na University of California w San Diego, gdzie wzięła udział w kursach nauk politycznych i studiów feministycznych, aby móc ” Później w tym miejscu pracy [[[ dwunasty ] . W 1989 r. Wyjechała na University of California w Berkeley w pracy politolog Michael Paul Rogin . Wspierała doktorat w maju 1995 r. I wróciła do Francji. Jego praca jest publikowana pod tytułem Potwory i rewolucjoniści. Kolonialny romans rodzinny i metassage [[[ 13 ] . Odbyła polityczną historię zjazdu od swojego pochodzenia do dnia dzisiejszego, aby odtworzyć podróż rodziny zaangażowanej w politykę od 1930 roku [[[ 14 ] .
Uzyskała autoryzację uniwersytecką w 2005 r. W School of Advanced Studies in Social Sciences [[[ 15 ] .
Nauczyciel i badacz [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
W 1996 roku uczyła na University of Sussex, a od 2000 r. Była członkiem Departamentu Politycznego (bez nauczania) w Center for Cultural Studies Goldsmiths College z University of London. Zastanawia się nad problemami niewolnictwa kolonialnego i zjawiska kreolizacji za pomocą teorii politycznych nalegających na postkolonialną logikę [[[ dwunasty ] .
Po byciu wiceprezesem, Françoise Vergès staje się, , zastępując Maryse Condé, prezes Narodowego Komitetu pamięci i historii niewolnictwa [[[ 16 ] , według dekretu [[[ 16 ] ; Zatrzymała się tam do 2013 roku [[[ 17 ] W [[[ 18 ] .
W , jest „ekspertką od poprzednich”, w ramach nieruchomości generała zagranicznego [[[ 19 ] .
W latach 2003–2010 była dyrektorem naukowym Domu Civilizations i Unit Reunion (MCUR), która zaplanowała postkolonialne muzeum obecnych czasów, misją, którą wykonała wspólne z Jean-Claude Carpanin Marimoutou [[[ 20 ] . Jego nominacja, a także sam projekt, podlegają debaty w społeczeństwie Reunionese. . , dziennikarz Pierrot Dupuy składa skargę do konstytucji partii cywilnej przeciwko Paulowi Vergèsowi za powołanie swojej córki na kierownictwo, co według niego stanowiłoby nielegalne zainteresowanie [[[ 21 ] . Wydawałoby się, że wezwanie kandydatów na głowę MCUR nie powiodło się [[[ 22 ] , i, do tej pory, nielegalny charakter mianowania Françoise Vergès nie jest udowodniony. W odniesieniu do projektu MCUR Scientific, Komisja Publicznego Zapytań renderuje w swoim raporcie z 19 lutego 2010 r [[[ 23 ] . . , Zwycięstwo listy prowadzonych przez Didiera Roberta do Rady Regionalnej Rady Reuniów podpisuje koniec projektu MCUUR. Od swoich wyborów, zgodnie z jego programem, Didier Robert ogłosił koniec projektu MCUR, gdy był już dobrze popełniony przez 6 lat i wymagał znacznych funduszy publicznych.
W 2014 r. Została mianowana posiadaczem przewodniczącego „Global South (S)” w World Study College of the House of Human Sciences Foundation (do 2018 r.). 10 maja 2017 r. Françoise Vergès został powołany do grupy interesu publicznego o nazwie „Mission of the Memory of Slavery, Projects and Ich Autoolitions” [[[ 24 ] .
Dekoracja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Po szkole średniej Françoise Vergès dołączyła do Red Rescue, Komitet Palestyny, ruch przeciwko instalacji obozu wojskowego w Larzac, grupach informacyjnych więzienia i ruchu kobiet [[[ 26 ] . Uczęszczała na ruch wyzwolenia kobiet w Paryżu i zainwestowała w grupę „Psy et Po” autorstwa Antoinette Fouque [[[ 9 ] . Współpracowała w gazecie Kobiety w ruchach , co miesiąc, wówczas co tydzień, opublikowane w latach 1978–1982, a w kolekcji „Women in Bigging of All Kraje”, w éditions des femmes, w latach 1981–1983. Kierowanie feministycznymi i antyrasistowskimi walkami na globalny i lokalny sposób, w szczególności przybył, aby współpracować z Stowarzyszeniem Rulity, stworzonym przez Bintou Dembélé Hip-Hoppeuse [[[ 27 ] .
Zaatakowana przez media po sprawie Oliviera Grenouilleau, jest członkiem The Collective of Women’s Marche for Gignity (mafed) [[[ 28 ] W [[[ 29 ] – których połączeń podpisuje [[[ 30 ] -, grupa, którą dziennikarz Laurent de Boissieu zlokalizował na polu politycznym zakwalifikował [[[ trzydziesty pierwszy ] (Pir). . , bierze udział w spotkaniu MTE Collective (mama bardzo równa), przeciwko środkom podjętym przez szkoły i Ministra Edukacji Narodowej Luc Chatel przeciwko matkom zawoalowanych uczniów [[[ 32 ] .
Często pracuje w mediach Słowa honoru [[[ 33 ] . Jest także członkiem College of Diversity w Ministerstwie Kultury [[[ 34 ] oraz wśród członków założycieli zbiorowego dekolonizacji sztuki [[[ 35 ] W [[[ 36 ] W [[[ 37 ] .
W maju 2018 r. Brała udział w międzynarodowej konferencji „Bandung du Nord”, zorganizowana przez Dekolonialna sieć międzynarodowa w celu „Pytanie pamięci kolonialnej” [[[ 38 ] , wokół innych naukowców i znanych aktywistów, takich jak Angela Davis, Fred Hampton Jr. (W) OU Encore Muntadhar al Zaidi.
3 października 2018 r. Podpisała zbiorową platformę [[[ 39 ] Wzywając do udziału w dwóch dniach zorganizowanej mobilizacji, I , przez stowarzyszenia, które twierdzą „Polityczny antyrakiemzm” – zgrupowane pod nazwą „Zbiorowy Parks Rosa” -, Dla „Ochrona przed nierównościami strukturalnymi, rasizmem, segregacją i trwałą pogardę [[[ 40 ] . »
Pracuje [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Od niewolnika do obywatela , z Philippe Haudrère, Paris, Gallimard, 1998, coll. „Odkrycia Gallimard Texto” ( N O 5) (przetłumaczone na uproszczone chińskie, 2006)
- Potwory i rewolucjoniści. Kolonialny romans rodzinny i „Métissage” , Duke University Press, 1999
- Znieść niewolnictwo. Utopia kolonialna, dwuznaczności polityki humanitarnej , Paris, Albin Michel, 2001
- Korzeni i trasy oddziału zjazdu . Reunion, Graphic-Region Réunion, 2003
- Cumowania. Side-acean skrzypia , z Jean-Claude Carpanin Marimoutou, Paris, Ka, 2003; Paris, L’Armattan, 2005
- Pamięć przykuta. Pytania dotyczące niewolnictwa , Paris, Albin Michel, 2006 Prix Françoise Seligmann przeciwko rasizmowi w 2006 roku [[[ 41 ] .
- Republika kolonialna. Test utopii , z Pascal Blanchard i Nicolas Bancel, Paris, Hachette, coll. „Pluriel”, 2006
- Negro, jestem, nègre, zostanę. Wywiady z Aimé Césaire , Paris, Albin Michel, 2007
- Francuska kolonizacja , z Nicolas Bancel i Pascal Blanchard, Toulouse, Milan Editions, coll. „The Essentials”, 2007
- “Murzyn. Nègier. Zajmuje się Murzynami ”. Trzy artykuły z Wielki uniwersalny słownik Xix To jest wiek Larousse Stone , Saint Ourçain, Blue Around, 2007
- Postkolonialne pęknięcia , z Nicolasem Bancelem, Pascal Blanchard i Achille Mbembe, Paris, La Découverte, 2010
- Drapieżący człowiek, czego uczy nas niewolnictwo o naszych czasach , Paris, Albin Michel, coll. „Biblioteka pomysłów”, 2011
- Brzuch kobiet: kapitalizm, rasizacja, feminizm , Albin Michel, coll. „Biblioteka pomysłów”, , 230 P. (ISBN 978-2-222-39525-2 I 2-26-39525-3 )
W tej książce Françoise Vergès powraca do tego momentu w historii zjazdu, gdzie w latach 70. XX wieku aborcje i sterylizacje były praktykowane na setkach kobiet bez ich wiedzy. Urzędnicy nie zostali skazani [[[ 42 ] . Ten skandal został ujawniony po dochodzeniu przez Nowy obserwator [[[ Ref. pożądany] .
- Dekolonialny feminizm , La Fabrique éditions, 208 P. , Luty 2019 (ISBN 978-2358721745 )
- Feministyczna teoria przemocy – dla antyreakistycznej polityki ochrony , La Fabrique éditions, listopad 2020
Artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Rozdziały zbiorowych dzieł [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Françoise Vergès, Jean-Paul Demoule i Bernard Stiegler ” Archeologia niewolnictwa, archeologia nieobecności », Przyszłość przeszłości , Paris, La Découverte – Inrap, W P. 105-113
- Françoise vergès et yinka shonibare, « Postacie zbędnej ludzkości », Wystawa katalogowa Love Garden , Paryż, Musée du Quai Branly – Flammarion, W P. 58-75
- (z) ‘ Niewolnictwo i post -klonialność we Francji » W Temat Swinest , Berlin, niepokój, W P. 119-150
- (W) ‘ 100 inspirujących kobiet » W Wyznania seryjnemuzatorowi , Londres, phact,
- ‘ Creolizacje w Indiach-Oceanicznych. Przepływy, kontakty i konflikty. Architektura i roślinność. Hybrydowe obszary mieszkaniowe », Niebieski , Francja, Monografik éditions,
- ‘ Katalog wystawy Phantom Isaac Julien Creole: Françoise Vergès z Izaakiem Julienem », Katalog , Wydania Center Pompidou,
- (W) Françoise Vergès ( Ty. ), ‘ Gdzie zacząć ? „Le rozpoczęcie” » W Czarna skóra, białe maski i kreolizacja , Manchester, Manchester University Press, W P. 32-45
- Françoise Vergès ( Ty. ), « Solidarność », Tożsamość i firma , Paryż, Karthala, W P. 285-308
- ‘ Formacje Indii: procesy i praktyki kreolizacji », Badania transkulturowe , Brerem, University Printing Company, W P. 131-136
- (Jest) Françoise Vergès ( Ty. ), ‘ Wędrowanie i pisanie » W Pomyśl tym razem , Buenos Aires, Argentyńczyk, W P. 209-236
- (W) Françoise Vergès ( Ty. ), ‘ Wyzwania postkolonialne » W Przyszłość teorii społecznej , Londyn, kontinuum, W P. 186-204 .
- (W) Françoise Vergès ( Ty. ), ‘ Wyspa wędrujących dusz: procesy kreolizacji, polityka emancypacji i problematyczna nieobecność na Wyspie Reunion » W Wyspy w historii i reprezentacji , Londres, routledge, W P. 162-176
- Françoise Vergès ( Ty. ), « Historia i ograniczone tożsamości: na ponowne przeczytanie okresu przed Abolitingiem (1796–1848) », Przywrócenie niewolnictwa w koloniach francuskich , Paryż, Maisonneuve i Larose, W P. 273-282
- Françoise Vergès ( Ty. ), « Kolonizować, edukuj, przewodnik: obowiązek republikański », Kultura kolonialna , Paryż, w przeciwnym razie, W P. 191-200
- (W) Françoise Vergès ( Ty. ), ‘ Kiltir Kréol: Procesy i praktyki kreolizacji i kreolizacji » W Kreolizacja i kreolizacja , Kassell, Documenta 11, W P. 179-184
- Françoise Vergès ( Ty. ), « KOUP PANOU! Demokracja i różnica kulturowa w świetle debaty na temat statusu od 1946 roku », Decentralizacja na zjazdach , Saint-Denis, spotkanie, University of Reunion,
- (W) Françoise Vergès ( Ty. ), ‘ Po napisaniu » W Przeniesienie postkolonializmu , Oxford, Blackwell, W P. 349-358
- (W) Françoise Vergès ( Ty. ), ‘ Psychoanaliza, zagadka ludzkich zachowań i wkład rdzennych wiedzy » W Rdzenne wiedzy i integracja systemów wiedzy. W kierunku filozofii artykulacji , Republika Południowej Afryki, New Africa Books, W P. 173-187
- Françoise Vergès ( Ty. ), « Drapieżnictwa w stosunkach mężczyzn-kobiet », Kobieta i wielokulturowe społeczeństwa Oceanu Indyjskiego Paryż, miejsca W P. 143-150
- ‘ Mieszkaj na wyspie, zbuduj dom », Różnorodność kulturowa i tożsamość zjednoczona, dom cywilizacji i jedność zjednoczenia , St-denis: region zjazdu, W P. 123-128
- Françoise Vergès ( Ty. ), « Wyspy do marzenia? », Ludzkie zoo, od Venus Hotentot po reality show , Paris, La Découverte, W P. 406-409
- Françoise Vergès ( Ty. ), « Kreolowie, tożsamości etniczne w Ile de la Réunion », Różnica kulturowa , Paryż, Balland, W P. 217-228
- Françoise Vergès ( Ty. ), « Równość republikańska i kolonialna (post) rzeczywistość (post) », 1946: Spotkanie departamentu , Paris, L’Ar Harmattan – University of Reunion, W P. 233-248
- ‘ Marzył kraj, prawdziwy kraj. Dekolonizacja i samowystarczalność », Psychoanaliza i dekolonizacja. Hołd dla Octave Mannoni , Paryż, Harmattan – psychoanaliza i cywilizacje, W P. 71-86
- (W) Françoise Vergès ( Ty. ), ‘ Nie jestem niewolnikiem niewolnictwa: polityka zadań w (francuskich) społecznościach posterunków » W Krytyczne perspektywy , Londres, Nowy Jork, routledge, W P. 258-275
- (W) Françoise Vergès ( Ty. ), ‘ (Post) Psychiatria kolonialna: tworzenie kolonizowanej patologii » W Re/Visioning Women’s Health and Healing , Nowy Jork, routledge, W P. 221-228
- ‘ Istnieje dwie France… czarni pisarze i kolonializm (1920–1960) », Pisarze w obliczu historii , Paris, BPI – Center Georges Pompidou, W P. 139-164
- ‘ Duch Fanona Frantza lub zapomnij o trzecim świecie »( Pref. w Frantz Fanon), Czarna skóra, biała maska , Paris, K Films Edition, W P. 5-22
- ‘ Paradoksalne obywatelstwo »( Pref. do zniesienia niewolnictwa), Uwolnione, skolonizowane i obywatele starych kolonii , Bruksela, złożone wydania, W P. 17-44
- ‘ Dialektyka oblivionu i pamięci: Reunionese wyemigrował do Francji », Métis Tropics , Paryż, Muzeum Sztuki Popularnej i Tradycji, .
- (W) Françoise Vergès ( Ty. ), ‘ Ekonomia, postkolonializm i nowe technologie » W Ivannotations 3 , Londres, Institute of International Visual Arts, W P. 14-17
- (W) Françoise Vergès ( Ty. ), ‘ Łańcuchy szaleństwa, łańcuchy kolonializmu: Fanon and Freedom » W Fakt czerni , Londyn, ICA,
- (W) Françoise Vergès ( Ty. ), ‘ Leczyć i za darmo: fanonian projekt „dekolonizowanej psychiatrii” » W Fanon – do krytycznego czytelnika , Oxford, Blackwell, W P. 85-99
- „Asymilacja: dyskurs kolonialny i dyskurs antykolonialny -Równość i asymilacja: dziedzictwo post -klonialne”, Wprowadzenie i posłowie. Prawo z 19 marca 1946 r. Debaty na Zgromadzeniu Ustawowym. Saint-André, Reunion. Graphca – CCT, 1996
- Marzenie braterstwa poprzez historię pasji: Raymond Vergès i kolonizacja ( Pref. Do Jean-Paul Sker, BOSCOT, On-Onsersed and… Assassin?), Saint-Denis, spotkanie: duży ocean,
- Françoise Vergès ( Ty. ), « Cuda przyjmowania posiadania », Wyspiarowość , Paris, L’ArmaTtan – University of Reunion, W P. 213-221
- Françoise Vergès ( Ty. ), « Mieszanie, mowa męska i zaprzeczenie matki », Przemyślając kreolizm , Paris, Karthala Editions – University of Maryland, W P. 69-84
- (W) Françoise Vergès ( Ty. ), ‘ Umysł i ciało: przeglądanie podejść do analizy Curanderismo » W Skrzydła gazy: Kobiety kolorowe i doświadczenie zdrowia i choroby , Wayne State University Press, W P. 109-121
Czasopisma [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- „Z wstrząsów kartografii”, Wymień z Giulia Fabbiano i Arnaud Zohou, Revue DE (S) pokolenia N ° 15, „Postcolonial Posterity”, luty 2012 [[[ 43 ]
- (To) ‘ Pamięć jako opór » W Międzynarodowy magazyn filozofii polityczny W N O 31, W P. 49-64
- ‘ Zapominanie i zaprzeczenie. Historie i wspomnienia z niewolnictwa w języku francuskim za granicą », Kultury południowe W N O 165, W P. 65-70
Raporty [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- „Wspomnienia o handlu niewolnikami, niewolnictwu i ich zniesieniu”, Generalny sprawozdawca raportu przedłożony premierowi 12 kwietnia 2005 r. W sprawie Komitetu Pamięci niewolnictwa (100 s.)
- Raporty CPME 2006, 2007, 2008
Recenzja książki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- (W) ‘ Naprawdę jest czas » W Radykalna filozofia , Duke University Press, N O 130, W P. 32-35
- (W) ‘ Seks z nieznajomymi: Alys Eve Weinbauw, Wayward Reproductions: Genealogies of Race and Nation in Transatlantic Modern Thought » W Radykalna filozofia , Duke University Press, N O 132, W P. 52-53
- (W) Françoise Vergès ( Ty. ), ‘ Korzenie » W Radykalna filozofia , Duke University Press, 2002, N O 126,
McUr [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Dla obecnego obecnego muzeum , z Carpanin Marimoutou, CDROM, francusko-angielski, 2005
- Izba cywilizacji i oddziału zjazdu , Film the 8 min, 2009
- Artykuły:
- „Maloya 1976”: Poetics and Politics, CDROM FIRMIN VIRY, 2005
- „Świat Indii-Oceaniczny, W To jest – XV To jest Century ”, 2009
- „Izba Domu Civilizations and Reunion Unit”, 2009
- Cyrylle Hamilcaro W ‘ „Nie mam ambicji bycia godnym uwagi… dzielnicami!” powiedział Paul Vergès » , NA Inforeunion: A Reunionese Look – Reunion Island – Ocean Indyjski (skonsultuję się z ) .
- Usbek.blogs.nouvelobs.com W ‘ Kiedy przodkowie Françoise Vergès mieli 121 niewolników … » , NA Zinfos 974, Wiadomości z Reunion Island (skonsultuję się z ) .
- Pierrot Dupuy « Laurence Vergès: żona w służbie imprezy i jej rodziny », Zinfos 974, Informacje o zjazdu wyspy W ( Czytaj online , skonsultuałem się z ) .
- ‘ Reunion traci jedną z swoich wielkich postaci: działacz z przyczyny zjednoczenia, Laurence Vergès nie jest już », Imaz Press Réunion: Reunion News na zdjęciach W ( Czytaj online , skonsultuałem się z ) .
- ‘ Paul Vergès stracił więcej niż żona », Clicanoo.re W ( Czytaj online , skonsultuałem się z ) .
- ‘ Claude Vergès-Lopez ozdobił Legion Honoru », Stampoignages.re W ( Czytaj online , skonsultuałem się z ) .
- Robert Chaudenson W ‘ Reunion: The Vergès Saga: od 1848 r. Do dnia dzisiejszego (kontynuacja i tymczasowy koniec) » , NA MediaPart Club (skonsultuję się z ) .
- ‘ Françoise Vergès (1/5): między cieniem a światłem, zjednoczeniem dzieciństwa », Kultura Francji W ( Czytaj online , skonsultuałem się z ) .
- ‘ Françoise Vergès (2/5): Zmiana scenerii », Kultura Francji W ( Czytaj online , skonsultuałem się z ) .
- Patrick Simon i Seloua Luste Boulbina ” Inicjacja dekolonialna », Ruchy W ( Czytaj online ) .
- Patrick Simon et selouou luste boulbina, « Inicjacja dekolonialna », Ruchy 2012/4 (N ° 72) W W P. 143 do 156 ( Czytaj online ) .
- ‘ Françoise Vergès » , NA fmsh.fr (skonsultuję się z ) .
- (W) Francoise Vergès, Monsters i rewolucjoniści: kolonialny romans rodzinny i Met́issage W ( Czytaj online ) .
- ‘ Katalog Sudoc » , NA sudoc.abes.fr (skonsultuję się z ) .
- Françoise Vergès, Global South (s), House of Human Sciences, Page skonsultowana 9 grudnia 2018 r. [[[ Czytaj online ] .
- ‘ Françoise Vergès » , NA Comite-Memoire-eclavage.fr , Komitet ds. Pamięci niewolnictwa .
- Pierrot Dupuy « Françoise Vergès oskarżony o manigancje „w celu uzyskania płatnych misji rządowych i nagród” », Zinfos 974, Informacje o wyspie zjazdu W ( Czytaj online , skonsultuałem się z ) .
- Geoffroy Géraud Duża W ‘ Ribbe i Dalin Against Vergès: Małe ambicje i duże nienawiści » , NA 7 ostrzy morze (skonsultuję się z ) .
- ‘ Françoise Vergès w delegacji, która towarzyszy Nicolasowi Sarkozy’owi w The Antilles » , NA Stampoignages.re , Świadectwa, .
- Dupa Robles « Dla obecnego obecnego muzeum », Afrykańskie W ( Czytaj online , skonsultuałem się z ) .
- P. Dupuy, ‘ Złożyłem skargę przeciwko Paulowi Vergèsowi, Nassimahowi Dindarowi, Gilbertowi Annette … » , NA Zinfos974.com W .
- ‘ Wybory regionalne: Paul Vergès: „Wielki kształt kończy się 14 marca” », Imaz Press Réunion: Reunion News na zdjęciach W ( Czytaj online , skonsultuałem się z ) .
- ‘ Izba cywilizacji: Komisja wyraża korzystną opinię », Imaz Press Réunion: Reunion News na zdjęciach W ( Czytaj online , skonsultuałem się z ) .
- Dekret z 9 maja 2017 r. Powołanie wykwalifikowanych osobowości w grupie interesu publicznego o nazwie „Mission of the Memory of Slavery, Projects i ich zniesienia” ( Czytaj online ) .
- ‘ Sześć osobowości zjazdowych ozdobionych Legionem Honoru », l love.re W ( Czytaj online , skonsultuałem się z ) .
- Patrick Simon, Seloua Luste Boulbina, ‘ Inicjacja dekolonialna » , NA cairn.info W Rewia ruchy .
- ‘ Firma Rulity » , NA Clectif12.org W (skonsultuję się z ) .
- ‘ 19 marca marsz na sprawiedliwość i godność » , NA blogs.mediapart.fr W .
- ‘ Godność marzec: Zadzwoń, sygnatariusze i kibice » , NA Marchedeladignite.wordpress.com W .
- Marche19mars W ‘ 19 marca marsz na sprawiedliwość i godność » W MediaPart Club (skonsultuję się z ) .
- ‘ Partia rdzennej republiki (PIR) » , NA France-Politique.fr (skonsultuję się z ) .
- ‘ Sekularyzm tak / islamofobia nie » , NA LMSI.NET W (skonsultuję się z ) .
- Słowa honoru W ‘ Words of Honor: „Dekolonialna wiadomość” (Mélenchon, Macron, Le Pen, Taubira) » W (skonsultuję się z ) .
- ‘ Kwalifikowane osobowości – Ministerstwo Kultury » , NA CultureComunication.gouv.fr (skonsultuję się z ) .
- Françoise Vergès, ‘ Musisz dekolonizować duchy » , NA Jeuneafrique.com W .
- Philippe Triay, ‘ Dekolonizować sztukę: Karta kolektywu artystów różnorodności przeciwko dyskryminacji w serialu » , NA Francetvinfo.fr W .
- Isabelle Barbéris ” „Dekolonialne” dryfuje ze sceny współczesnej (obudowa dekolonizować sztukę) », Miasta , Presses Universitaires de France, .
- ‘ „Northern Bandung” Anti -rasist, feministyczna i antykapitalistyczna », Politis.fr W ( Czytaj online , skonsultuałem się z ) .
- Goście MediaPart, ‘ 30/11: To bez nas! 01/12: To 100% my! » , NA MediaPart.fr W (skonsultuję się z ) .
- ‘ Zbiorowe parki Rosa » , NA Rosaparks.webflow.ic (skonsultuję się z ) .
- ‘ Fondation Seligmann » , NA Fondation-Seligmann.org (skonsultuję się z ) .
- Raport czytania, Zahra Ali, ‘ Françoise Vergès, Belly kobiet » , NA Wykłady.revues.org W (skonsultuję się z ) .
- ‘ z (s) pokoleń 15 » , NA Z (s) pokoleń (skonsultuję się z ) .
Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Recent Comments