Gigue (taniec) – Wikipedia

Przyrząd Haymakers do Keli Irlandczyk

. giga to szybki lub bardzo szybki taniec, prawdopodobnie angielski lub irlandzki ( giga ). Ma rytm trójskładnikowy lub binarny (w tym przypadku w trioletach lub spiczastej notatce).

Chronologicznie jest to ostatni taniec, który został zintegrowany jako podstawowy element apartamentu barokowego. Zasadniczo rozgrywa się go po Sarabande, ale z możliwością wymiany niektórych opcjonalnych tańców między nimi, takimi jak menuet, gavotte, bourrée, passepied, rigudon, farandole itp.

Kiedy nie jest to ostatni taniec apartamentu, najczęściej poprzedza Chaconne lub Passacaille.

Przyrząd jest także jednym z trzech głównych tańców irlandzkich. W Nowym Jorku, w latach 30. XIX wieku, przyrząd irlandzkich imigrantów połączyły się z człapać niewolnicy, aby dać Buck and Wing, Przodek współczesnego stukania ^{[[[ Pierwszy ]} .

W Szkocji jest to jeden z głównych tradycyjnych tańców. W szczególności znajduje się w Medleyach granych przez zespoły rurowe (tradycyjne grupy złożone z rogów i perkusji), ogólnie w środku rzędu, podczas różnych mistrzostw i reprezentacji. Jest to również jedno z podstawowych wydarzeń zawodów tanecznych. Wreszcie, komponuje się z Hornpipe jeden z zestawów piosenek narzuconych podczas Mistrzostw Świata w Caliwarze Scottish Claire (RSPBA ^{[[[ 2 ]} World Solo Drumming Championships).

W Quebec (Kanada) przyrząd jest bardzo popularny w Xix ^{To jest} wiek i na początku Xx ^{To jest} wiek ^{[[[ 3 ]} . Jest nadal obecny w repertuarze Ameryki Północnej (na przykład Gilles Vigneault często go stosuje). Jego trwałe tempo dobrze dostosowuje się do repertuaru popu i obecnych gustów muzycznych (na przykład Przyrząd życia Kate Bush, w jej albumie Ogary miłości ).

W Belgii kaplicy można również nazwać gigue.

Gigue w Quebecu był tak, jak w amerykańskim tańce kranowej mieszanki kulturowej między europejskim tańcem (pochodzącym z Irlandii lub Szkocji), angielskim zatkaniem i kulturą już obecną w Ameryce (na przykład czarna kultura w Stanach Zjednoczonych).

W Quebecu podąża głównymi falami irlandzkiej imigracji, które rozpoczną się wymiany. Można łatwo znaleźć odcisk pozostawiony przez Irlandczyków poprzez piosenki, muzykę i tradycyjne tańce Quebecu. „Miejsce społeczności szkockiej nie należy pogarszać: ilość naszych tańców (spandy, brandy …) jest wyraźnie zidentyfikowana jako pochodzenia szkockiego, a nasz przyrząd ma ogromne podobieństwa do nizin”. ^{[[[ 4 ]}

Jednak wszystkie regiony Quebecu nie mają takiej samej praktyki JIG. Na przykład
(Przyrząd) i zatykanie (
) Tańcz prawie tylko w Outaouais, podczas gdy region Montrealu zatrzymał Waltz-Clog (
), który pochodzi z silnej populacji angielskiej w ostatnim stuleciu. Odbywa się od słynnego, krawcowego Jeana Carignana. Ale Quebec i francuscy Kanadyjczycy (a także na zachód od Zachodu) odróżniają się od reszty Ameryki i Wysp Brytyjskich przez
. Słynny duży prosty przyrząd, brandy (Gigured Dance) i wielokrotni karpiecowie to trzy -otworu melodie (podział binarny), które przez długi czas były specyfiką Ameryki w Ameryce. Te melodie (i powiązane kroki) prawdopodobnie pochodziły z Wysp Brytyjskich (niektórych Szkocji) i były przechowywane w Quebecu, podczas gdy zniknęły w swoim pierwotnym kraju. Przez kilka dziesięcioleci to
Stopniowo ustępują miejsca (
), najbardziej rozpowszechniony gatunek przez Quebec i całą Amerykę. We wszystkich jego formach przyrząd ma niezwykłą fascynację lokalną ludnością; Zgodnie z wirtuozerią, idealną zgodą na muzykę, finezję jej ruchów i energii, którą wdraża. W pewnym sensie reprezentuje kwintesencję tradycyjnego tańca Quebecu.