Głowa psa – Wikipedia

Ángel García , pseudonim Głowa psa (dosłownie „Dog Head”) (Iguete de San Andrés, 1800 – Santa Cruz de Teneryfe, …), był hiszpańskim piratem, którego istnienie nigdy nie było wykazane z pewnością. Jego pseudonim może czerpać z jego fizycznych rysów ^[Pierwszy] .

Ángel García urodził się w Iguete de San Andrés (Teneryfe) w 1800 roku w małym domu nad morzem.

Pracował na Karaibach i wzdłuż wybrzeża afrykańskiego. W dystrykcie San Lázaro w Hawanie (Kuba) miał dużą willę pełną luster i lamp ze złotymi inkrustacjami wynikającymi z jego grabieży. Najsłynniejszym odcinkiem, który go zaangażował Informacje w Brigantino Bold , bieganie między Hawaną a Nowym Jorkiem. ^[Pierwszy] W odcinku cała załoga i pasażerowie zostali zabici, z wyjątkiem kobiety i jej syna, który ukrył. Kiedy para została odkryta, został wrzucony do morza, ale na szczęście został zebrany przed utonięciem przez włoski statek o nazwie Centaur . Kiedy pokazano jej portret pirata, rozpoznała Cabezę de Perro jako autorka masakry ^[2]

Według niektórych autorów w następnych dniach piracka zmieniła postawę z powodu wyrzutów sumienia polegającego na wrzuceniu płaczącego dziecka w morze i postanowił wrócić do domu, aby zostać rolnikiem. Przez całą podróż z Karaibów na Wyspy Kanaryjskie pirat nie opuścił swojej kabiny, dopóki przybyli na wybrzeże Teneryfy, aby zobaczyć Teide i jego rodzinne miasto.

Po powrocie na Wyspy Kanaryjskie został aresztowany w Zamek Paso Alto Santa Cruz de Teneryfe, gdzie został stracony. Mówi się, że tuż przed egzekucją, strzelając, poprosił o cygaro, położył czerwony szalik na głowie i spojrzał na własnego kata z ironicznym. ^[Pierwszy]

Uważa się, że pirat jest tylko wymyśloną postacią opartą na innym hiszpańskim korsarze, gorzkim pargo, ponieważ nie są tam udokumentowane, które potwierdzają jego istnienie. ^{[3] [4]}

Pierwszym, który wspomina o pirackiej Cabeza de Perro, jest powieść zatytułowana „Sor miligros lub tajemnice Kuby: ilustrowana powieść historyczna „Napisane przez Aurelio Pérez Zamora w 1895 r. I opublikowane w 1897 roku. Powieść nie określa jednak źródeł, a na piratach nie istnieje żaden oficjalny dokument. ^[5]

Kilka zbiegów okoliczności prowadzi do myślenia, że ​​Cabeza de Perro był właściwie postacią zbudowaną na biografii naprawdę istnionego pargo Amaro, także rodzimego korsarza z Kanarów. Według pisarza Aurelio Pérez, pirat był powiązany z kubańską zakonnicą Sor miligros , a Amaro Pargo miał sentymentalny związek z kubańską kobietą o imieniu Josefa María del Valdespino y vitrián, ^[6] Oprócz przyjaźni z zakonnicą Teneryfy, siostrą María de León Bello Y Delgado. ^[7]

Z drugiej strony, według popularnej legendy Cabeza de Perro miała sługę na imieniu Miejsca mulat . Amaro Kongo miał czarnego niewolnika, który później uwolnił, zwany Cristobal Lynch (lub Linche). ^[8] Podobnie jak w przypadku gorzkiego pargo, istnieje powszechne przekonanie, że piracka Cabeza de Perro posiadała również skarb ukryty w jaskini położonej na plaży w pobliżu jej rodzinnego miasta. ^[4] Kolejną wskazówką, która sugeruje, że legendarna postać była w rzeczywistości gorzka w Amaro Kongo, jest to, że statek zaatakowany przez Cabezę de Perro, „Bold” , nosi tę samą nazwę co jedna z wielu łodzi gorzkiego pargo.