Haim Gouri – Wikipedia

Haim Gouri (En Hébreu Life Puppies), Né le le 9 października 1923 w Tel Awiwie (Palestyna obowiązkowa) i zmarł 31 stycznia 2018 ^{[[[ Pierwszy ]} W Jerozolimie (Izrael) jest poeta izraelski, dziennikarz, tłumacz i dyrektor.

Haim Gouri (po lewej), członek Palmach około 1949 r.

Haim Gouri dołączył do 1941 r. W Palmah, uzbrojonym skrzydle Hagana, tajnej organizacji żydowskiej, która walczyła z Brytyjczykami o niepodległość. W Maj 1947 r , jest wysyłany przez Palmę na Węgrzech ^{[[[ 2 ]} , aby repatriować ocalałych z shoah. Wracając do Izraela, uczestniczył w wojnie Izraeli-Arybowej w 1948 r., A następnie w schwytaniu Jerozolimy w 1967 r., Jako kapitan rezerwowy.

Po sześciodniowej wojnie w Czerwiec 1967 , dzieli ogólne wyniesienie w Izraelu, pisząc: „Dla mnie powrót do Jerozolimy Wschodniej i Juda-Samarii był tak, jakbym widział zmartwychwstanie zmarłych … Od dzieciństwa wyrosłem w„ pomyśleniu o tym Eretz-Izrael całkowicie … ” [Pierwszy]

Zaczął kwestionować swoje syjonistyczne zaangażowanie po wojnie z października 1973 roku. W wywiadzie z dziennikarzami pamięta, że ​​wtedy „młody palestyńczyk powiedział do mnie:„ Zastrzel mnie, jeśli chcesz, ale nie mnie nie uderzają. Nie jestem psem ”. Po raz pierwszy pomyślałem, że prowadzimy niepożądaną wojnę. Wbrew wymogowi godności nic nie można zrobić ” ^{[[[ 3 ]} .

Jest blisko Jitzhaka Rabina przed zabójstwem i szuka wyjścia po stronie pojednania z Palestyńczykami: „Nawet jeśli Power Advent Hamas wydaje się nas przywrócić w 1947 roku, ponownie się połączymy … po obu stronach istnieje ogromne zmęczenie. Jesteśmy zmęczeni śmiercią … ” ^{[[[ 4 ]} .

Jego pierwsza książka ( Kwiaty ognia ) daje głos mieszance bólu i dumy odczuwanej przez pierwszych izraelskich żołnierzy ^{[[[ 2 ]} . Bardzo naznaczony konfliktem izraelsko-palestyńskim, oświadcza: „Jestem wojną secesyjną” ^{[[[ 4 ]} . W jednym ze swoich wierszy, Wojna domowa , dodaje: „Połowa mnie zastrzeliła drugą na ścianie pokonanego …” . Znajdujemy jego wiersze w antologii wierszy arabskich i żydowskich pacyfistycznych ^{[[[ 5 ]}

Dziennikarz obecny na procesie Eichmann w 1961 roku, który odbywa się w Jerozolimie, opublikował Szklana klatka (Journal of the Eichmann Trial). Jego praca przetłumaczona z hebrajskiego przez R. Cidora została opublikowana we Francji w Albin Michel w 1964 roku.

W 2016 r. Izraelskie Ministerstwo Kultury dało mu Prix za dzieło syjonistyczne, ale odmówił, potępiając „ultracjonalistyczną ideologię i mesjanistyczną zapał” rządu Izraela ^{[[[ 3 ]} .

Tłumaczenia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Tłumaczył francuskich autorów na hebrajski: Arthur Rimbaud, Charles Baudelaire, Guillaume Apollinire, Paul Claudel, Georges Duhamel, Marcel Pagnol … Otrzymał nagrodę Sokolova za Szklana klatka (1962) i nagroda Bialik za Widoki Gihazi (Poèmes, 1975).

Filmografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Jego pierwszy film to dokument: Nie pozwólmy, aby umarli pochowują umarłych (1974) wybrany w Hollywood na Oscara. Drzwi morza W 1983 r. Otrzymał Srebrny Orzeł z Historical Film Festival we Francji.

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Uwagi w słownikach ogólnych lub encyklopediach :
• Zasoby audiowizualne :
• Zasób literatury :