Harry Schell – Wikipedia

Statystyka

Nazwa kursów	57 (56 odlotów)
Pozycje biegunowe	0
Podium	2
Zwycięstwa	0

after-content-x4

modyfikator

Harry Schell , z jego prawdziwego imienia Henry O’Reilly Schell , urodzony 29 czerwca 1921 w Paryżu we Francji i zmarł 13 maja 1960 Na obwodzie Silverstone w Anglii jest amerykański biegacz samochodów, który przez długi czas mieszkał we Francji. Uczestniczył w ponad 200 wydarzeniach sportowych Formuły 1, Formule 2, a także w kategoriach amerykańskich, ukończył 92 i pięciokrotnie poszedł na podium. Był jednym z pierwszych amerykańskich pilotów, którzy prowadzili w Formule 1 w wyścigach europejskich.

W Formule 1 pobiegł pięćdziesiąt sześć razy i podniósł się dwa razy na podium. Pobiegł głównie po stajni Maserati, a zwłaszcza na Maserati 250F.

Lucy O’Reilly Schell stajnia i niebieska stajnia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Rodzice Harry’ego Schella to Laury i Lucy O’Reilly Schell. Lauwrence S. „Laury” Schell był amerykańskim emigrantem mieszkającym we Francji. Właściciel i dyrektor Blue Stable ^{[[[ Pierwszy ]} , sprawił, że piloci biegali w Delahaye w latach 30. XX wieku, takich jak Gianfranco Comotti i Raph (sam często współpracują z René Carrière i wygrywając Critérium Paris-Nice 1936 1936 ^{[[[ 2 ]} Po drugim kilku miesiącach z żoną na rajdzie Monte-Carlo ^{[[[ 3 ]} ). Jego żona, bogata irlandzko-amerykańska spadkobierca Lucy O’Reilly Schell, urodzona we Francji, sama kierowca w obwodach (druga w VIII ^{To jest} i ostatnia Grand Prix M.C.F. Za G. Casse w 1928 roku w Montlhéry -Last of the Sezon -Sur Bugatti T37a ^{[[[ 4 ]} i szósty Grand Prix Marne w 1935 roku ^{[[[ 5 ]} ) i w wiecach (podwójny zwycięzca Panie wycięte du Critérium Paris-Nice w 1934 i 1935 r ^{[[[ 6 ]} , a także trzeci w 1931 r ^{[[[ 7 ]} (Zostań stajniczką w 1937 r.). Składało się to również głównie z samochodów Delahaye, ponieważ para miała bardzo bliskie relacje z tym francuskim producentem ^{[[[ 8 ] W [[[ 9 ]} , aż do finansowania rozwoju ekskluzywnych modeli, wyścigów lub rajdu.

W Październik 1939 , tuż po rozpoczęciu drugiej wojny światowej Laury Schell przegrał życie w wypadku drogowym, a jego żona Lucy jest poważnie ranna ^{[[[ dziesięć ]} . W miesiącu Grudzień 1939 , Harry Schell dołącza jako wolontariusz w fińskim lotnictwie. W Mars 1940 , wrócił do Francji i wyjechał do Stanów Zjednoczonych, aby uruchomić René Le Bègue i René Dreyfus w Indianapolis dla Niebieskiej Stable na Delahaye ^{[[[ dziesięć ]} . Po okupacji niemieckiej Harry Schell pozostaje w Stanach Zjednoczonych i dołączył do wojska USA, nie wrócił do Francji dopiero w 1946 r. ^{[[[ dziesięć ]} . W 1948 r. Blue Stable wznowiła usługę, integrując inne marki głównie z Cooper, z silnikiem Japan, w silniku Climax.

Schell Stables umożliwił Laury i Harry’emu Schellowi bieganie w Europie i Stanach Zjednoczonych. Inni piloci, około piętnastu, tacy jak René Dreyfus, Gianfranco Comotti, René Carrière lub Raymond Sommer byli w stanie uciec dzięki tym dwóm organizacjom. Dwie stajnie wyniosą ponad 112 rejestracji w Grand Prix i 19 podium.

Harry Schell rozpoczął karierę F1 w Monaco Grand Prix 1950, na małym T12 Cooper, zmotoryzowanym przez japoński v2 1100 cm ³ , ale pod koniec pierwszej rundy będzie zaangażowany w duży stos z ośmioma innymi konkurentami, w tym „Nino” Farina, mistrzem świata w tym roku i Luigi Fagioli, jego drugim miejscem. Następnie zaczął Grand Prix Szwajcarii w 1950 r. Na Talbot-Lago, zajął ósme, trzy okrążenia zwycięzcy „Nino” Fariny.

W latach 1951–1955 Harry nie zdobył żadnego punktu, dopiero w 1956 r. Zdobył swoje pierwsze punkty za kierownicą Vanwall; U gp Belgii, pięciu okrążeń z końca wydarzenia, wykorzystuje nieszczęścia Jeana Behry, aby zająć czwarte miejsce i zarejestrować trzy punkty. W tym samym roku wygrał GP Caena, lekarza rodzinnego, przed André Simonem i Royem Salvadori, jest trzecim zwycięstwem jego kariery.

Wygrał dwa podium na Grand Prix Pescara w 1957 roku oraz podczas Grand Prix Holandii w 1958 roku, które oferują mu siódme i piąte miejsce w klasyfikacji ogólnej. W sezonie 1959 uzyska także pięć punktów.

. 13 maja 1960 W Silverstone Harry Schell uczestniczy w międzynarodowym trofeum prowadzącym Cooper T51. Rywalizuje o testy na rozmoczonym torze, kiedy zrobił wycieczkę 160 km/h Przy obrotu opactwa ^{[[[ 11 ]} , samochód wsuwa się w błoto wzdłuż toru, traci koło i robi jedną lufę z przodu, osadzając barierę bezpieczeństwa, wypadek jest dla niego śmiertelny.

Wyniki Mistrzostw Świata Formuły 1 [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Inne kategorie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Powiązany artykuł [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]