Hedda Gabbler – Wikipedia

Hedda Gabler
Oryginalna strona tytułowa rękopisu.
Autor	Henrik Ibsen
Gatunek muzyczny	dramat
NB. dzieje	4
Pisanie dat	1889-1890
Orginalna wersja
Oryginalny tytuł	Hedda Gabler
Oryginalny język	norweski
Ojczyźnie	Norwegia
Oryginalny redaktor	Gyldendalske Bookstore
Oryginalne miejsce publikacji	Kopenhaga
Oryginalna data publikacji	16 grudnia 1890
Data utworzenia	31 stycznia 1891
kreacja	Reactenztheater
wersja francuska
Tłumacz	Okno Moritz
Data wydania	1892
Data stworzenia po francusku	17 grudnia 1891
Miejsce stworzenia po francusku	Teatr wodewilowy
Dyrektor	Antoine
modyfikator

Hedda Gabler jest norweskim kawałkiem w czterech aktach Henrik Ibsena. Napisane w 1890 roku, został stworzony na 31 stycznia 1891 Au Residence Theatre (W) z Monachium, wówczas w kraju Ibsen, w Oslo. Z Dom lalki I Wrog ludzi , jest to jeden z najbardziej znanych kawałków dramaturga.

Dramat [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Hedda Gabler, córka generała Gablera, niedawno poślubiła Jørgen Tesman, nieco utalentowanego mężczyznę, który dąży do profesora na uniwersytecie.

Kiedy wrócił ze swojej podróży ślubnej, Hedda dowiaduje się, że jeden z jej byłych kochanków, Ejlert Løvborg, jest w drodze, aby się zasłynąć. Dawniej Noceur i Bohemian Løvborg został znacznie ustanowiony pod wpływem towarzysza emerytalnego Heddy, Thea Elvsted, którego Hedda nigdy nie doceniała. Rozczarowana małżeństwem i podrażniona wpływem Thei na byłego kochanka, Hedda zobowiązuje się do wyroku Løvborga z Thea.

Szczegółowe podsumowanie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Wydarzenie i [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Scena znajduje się w Hedda Gabler i jej męża, Jørgen Tesman, którzy wracają z miesiąca miodowego. Tesman jest ambitnym akademickim, który pracował podczas podróży: ma nadzieję mieć krzesło na uniwersytecie. Hedda nie lubi Jørgen, poślubiając go, szukała sytuacji społecznej, ale teraz Jørgen ma problemy finansowe, które może rozwiązać jedynie poprzez uzyskanie ambony. Thea Elvsted, była przyjaciółka Heddy, nauczyła ich przybycia Ejlert Løvborg, z którym pracowała w pisaniu książki, którą lubi i dla której właśnie opuściła męża. Jednak Ejlert jest również starą miłością Heddy. Miał rozwiązanie, ale teraz został osiedlony. Hedda jest zazdrosna o intymność między Thea i Ejlert, używa naiwności Thea, aby się o tym dowiedzieć. Sędzia Brack, przyjaciel rodziny, powiedział następnie Heddy i jej mąż, że Ejlert właśnie zakończył rękopis swojej drugiej książki, co czyni go rywalem dla przewodniczącego Jørgen.

Dzieje II [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Po południu sędzia Brack próbował przyznać swoją miłość do Heddy, ale Ejlert przychodzi do pary, aby zaprezentować swój nowy rękopis na temat wizji przyszłości. Podczas dyskusji między Heddą i Ejlert, Alone, Jørgen i Brack są w sąsiednim pokoju, rozumiemy, że Hedda żałuje, że poślubił Jørgen i jest zazdrosny o teę. Ale ten przybywa, Hedda stara się zatem zapobiec ich związku. Pokazuje Ejlert, że Thea go kocha, czego nie wiedział: pracowali u prostych współpracowników. Wstęp ten nie oddziela ich, ale Ejlert przebacza Thea. Następnie wychodzi na imprezę z Jørgenem i sędzią, po tym, jak Hedda nalegała, ponieważ ma nadzieję, że Ejlert nie może pomóc w piciu i zostanie wyśmiewany w społeczeństwie, co spowodowałoby jej męża na krzesło. Powiedziała do Thea: „Chcę, gdy w moim życiu ważą przeznaczenie mężczyzny”.

ACTE III [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

: Wczesnym rankiem Thea nie może się doczekać Ejlerta, który powiedział, że odejście dzień przed powrót o dziesiątej wieczorem, ale nie wrócił z nocy. Gdy Thea nie spała, hedda warstwy w swoim pokoju. Jørgen Tesman przybywa i mówi swojej żonie, że Ejlert przeczytał swój rękopis. Jørgen mówi, że on i Brack odnowili go na swoim miejscu, ale kiedy wrócił, Jørgen znalazł rękopis Ejlert, który stracił na ulicy. Jørgen musi następnie udać się do swojej chorych ciotki, pozostawiając Heddę w spokoju z unikalnym rękopisem. Brack uczy Heddy, że w rzeczywistości Ejlert oskarżył kogoś o skradziony, że przyszła policja, że ​​walczy i że został zabrany na stanowisko. Ejlert, który następnie powraca ze stanowiska, powiedział Thea, że ​​rozdarł manuskrypt, Hedda nie mówi nic, by mu zaprzeczać. Opuszczając, Hedda oferuje Ejlertowi pistolet, który należał do jego ojca, zobowiązując go do popełnienia samobójstwa. Po jej odejściu spala manuskrypt, mówiąc sobie: „Teraz spalam twoje dziecko, Thea”.

Akt IV [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Wieczorem Hedda przyznaje swojemu mężowi, że spaliła rękopis, aby mógł mieć jej krzesło bez konkurencji, Tesman ma rozpaczy, aby poznać zniknięcie tej pracy, którą bardzo uważał. Sędzia Brack powiedział następnie Hedda, Jørgen i Thea, że ​​Ejlert popełnił samobójstwo w klatce piersiowej. Thea, która zawsze wierzy, że manuskrypt został rozdarty, chce to zrobić ponownie z Tesmanem z notatek i jego wspomnień. Następnie Brack powiedział Heddzie, że Ejlert zabił się pistoletem w dolnym brzuchu w buduaru damy. Hedda jest przykro, że ta śmierć nie była chwalebna, ale niehonorna. Następnie Brack próbuje zaśpiewać Heddę, ponieważ rozpoznał pistolet i zrozumiał, że zatrudniła go do popełnienia samobójstwa. Hedda idzie do swojego pokoju, aby zabić się w głowie. Pokój kończy się Tesmanem, Thea i Brack, którzy odkrywają jego ciało.

• Hedda Gabler
• Jørgen Tesman : Mari d’Hedda
• Mademoiselle Juliane Tesman (ciocia ty) : Ciocia de Jørgen
• Madame Thea Elvsted : Amie d’Edda et Jørgen, pewność siebie
• Asesor Brack : Ami des Tesman, juge
• Ejlert Løvborg : Podwodność Jabres jest zaregulującą hedda
• Najlepsze : Serving Des Tesman et de Jørgen, Enfant.

Kino

• 1917: Hedda Gabler , Mute, Stany Zjednoczone
• 1919: Hedda Gabler , Mute, Włochy
• 1924: Hedda Gabler , Mute, Niemcy
• 1961: Hedda Gabler , Jugosławica
• 1963: Hedda Gabler , Niemcy
• 1975: Hedda Gabler , Norwegia
• 1975: Hedda , Zjednoczone Królestwo
• 1978: Hedda Gabler , Belgia
• 1979: Hedda Gabler , Włochy
• 1981: Hedda Gabler , Zjednoczone Królestwo
• 1984: Hedda Gabler , Belgia
• 1993: Hedda Gabler , Szwecja
• 2004: Hedda Gabler , STANY ZJEDNOCZONE

Telewizja

Teatr

• 1911: Inscenizacja Aurélien Lugné-poe, Théâtre de l’Uur ^{[[[ Pierwszy ]}
• 1915: Inscenizacja Georges Pitoëff, komedia Genewy ^{[[[ 2 ]}
• 1956: Staging Guy Suares, Franklin Theatre ^{[[[ 3 ]}
• 1962: Staging Raymond Rouleau, Montparnasse Theatre ^{[[[ 4 ]}
• 1976: Inscenizacja Albert Husson, Les Celestins Theatre ^{[[[ 5 ]}
• 1977: Inscenizacja Claude Risac, Théâtre de la Cité Internationale ^{[[[ 6 ]}
• 1979: Staging Jean-Pierre Miquel, National Dramatic Center of Reims ^{[[[ 7 ] W [[[ 8 ]}
• 1987: Staging Alain Françon, Théâtre de l’Athénée ^{[[[ 9 ]}
• 1996: Lorraine Pintal Staging, Normand Chaurette Translation, Théâtre du Nouveau Monde, Montréal ^{[[[ dziesięć ]}
• 1999: Staging Raymond Acquaviva, Théâtre de Paris ^{[[[ 11 ]}
• 1999: Inscenizacja Gloria Paris, teatr Le Village ^{[[[ dwunasty ]}
• 2002: Staging Alain Milianti, wulkan ^{[[[ 13 ]}
• 2003: Strong Not Scene Philippe Sireuil, Théâtre de l’thénée ^{[[[ 14 ]}
• 2003: Inscenizacja Roman Polanski, teatr Marigny
• 2005: Inscenizacja Richard Eyre, Almeida Theatre, Wielka Brytania ^{[[[ 15 ]}
• 2005: Inscenizacja Eric Lacascade, Odéon Théâtre de l’Empeal ^{[[[ 16 ]}
• 2007: Staging Richard Brunel, National Theatre of the Hill ^{[[[ 17 ]}
• 2007: Osetonowanie Thomasa Osmermeiera, Les Celestins Theatre ^{[[[ 18 ]}
• 2011: Staging Ivo Van Hove, Maison des Arts de Créteil ^{[[[ 19 ]}
• 2014: Inscenizacja Joseph E. Voeffray i Anne Vouilloz, Teatr Pouloff ^{[[[ 20 ]}
• 2015: mize en scena pa paolo paolo tacardo, Teatr fabryczny ^{[[[ 21 ]}
• 2017: Océane Yard Staging, NOWY! ^{[[[ 22 ]}

Muzyka

• Zasób dotyczący programu :
• Uwagi w słownikach ogólnych lub encyklopediach :