Hoi an – wikipédia

after-content-x4

Hoi an jest miastem Wietnamu, położonym w prowincji Quảng Nam, trzydzieści kilometrów na południe od đà nẵng, na rzece Thu Bồn, prawie u ujścia ^{[[[ Pierwszy ]}. Ma około 120 000 mieszkańców. Stare miasto Hội An zostało wymienione jako światowe dziedzictwo UNESCO 4 grudnia 1999 . Wcześniej Hội An nazywano Faifo po francuskiej, oficjalnej nazwie użytkownika w okresie kolonialnym. Stare miasto Hội An pozostaje wyjątkowo dobrze zachowanym przykładem portu Dalekiego Wschodu ^{[[[ 2 ]}.

Hội An było dobrze prosperującym miastem, położonym na morskich drogach handlu jedwabiu. Doświadczyła ekspansji z XV ^{To jest}Wiek bogaci kupcy zainstalowali tam liczniki i zbudowali duże i lite drewniane domy. Po grzechach rzeki aktywność portu spadła z korzyścią dla đà nẵng. Jest odwiedzany tylko przez Sampansa.

Różne style architektoniczne znajdują się w hội an: chiński, japoński, francuski. Wymieniono osiemset czterdzieści cztery budynki ze względu na ich historyczne i architektoniczne interesy. Miasto jest zbudowane na 2 prostopadłych osiach. Ten, który jest równoległy do rzeki, ma wiele komercyjnych budynków. Klienci mogą łatwo do niego uzyskać dostęp, podczas gdy z nich promuje wymianę towarów transportowanych łodzią ^{[[[ 2 ]}.

Niektóre dachy są pokryte tysiącami płytek wklęsłych i wypukłych, w stylu Yin i Yang. Ten symbol znajduje się również na drzwiach domów, a tym samym chroni jego mieszkańców.

Ekonomiczna stagnacja Xix ^{To jest}Wiek ze względu na grzechy rzeki przyniósł miasto tylko rozwój pod względem rozwoju, z drugiej strony zachowano wyjątkowe ślady z obcych kultur, a także społeczności tubylczej. Ponadto, z powodu stagnacji ekonomicznej, miasto zachowało tradycyjną tkaninę miejską ^{[[[ 2 ]}.

after-content-x4

Jednym z najciekawszych zabytków jest japoński Pont-Pagode (Chùa Cầu), zadaszony most zbudowany w 1593 r., Aby połączyć zamieszkane dzielnice przez społeczności chińskie i japońskie. Każdy koniec jest przechowywany przez kilka posągów, reprezentujących psy z jednej strony i małpy z drugiej. Wiele domów jest zbudowanych w czarnym i bardzo twardym drewnie, kurtce.

Domy z kolorowymi fasadami żółtych i turkusowych okiennic, które znajdują odzwierciedlenie w rzece, ruchu Sampans, bogatym rynku z tysiącami produktów, perfum i smaków są typowymi obrazami miasta. Wczesnym rankiem rybacy przynoszą swoje kluby nocne na bardzo malowniczy targ rybny.

Miasto Hoi i tylko dwa sezony w roku: pora deszczowa i pora sucha. Posa deszczowa rozciąga się od września do stycznia, z silnymi opadami i powodziami, które wpływają na lokalną turystykę. Wysoki sezon rozpoczyna się w lutym do maja z miękkimi i przyjemnymi temperaturami i rzadszymi deszczami. Średnia roczna temperatura wynosi 29 ° C Najgorętsze miesiące trwają od czerwca do sierpnia z temperaturą, która może osiągnąć do 38 ° C w połowie dnia. Listopad do stycznia to najzimniejszy okres o minimalnej temperaturze 20 ° C ^{[[[ 3 ]}.

Rzeka Bôn jest jedną z najbardziej malowniczych rzek w Wietnamie, która często spotyka się w wierszach. Zajmuje swoje źródło na górze Ngoc Linh na wysokości 2598 m, a następnie schodzi górski region południowo -zachodniej, zanim otrzyma rzeki Tiên i Tranh w Quê tân, a następnie przepływa do morza wschodniego lub biểông, przy jego ustach de cua dai, Po przekroczeniu gmin Quê Son, Dai Lôc, duy Xuyên, Diên Ban i wreszcie hôi an (Quang Nam) ^{[[[ 4 ]}

Oprócz starego miasta Hoi An, w którym LM, w szczególności znajduje świątynię ilościową, istnieje wiele miejsc, które można odwiedzić:

Cam Kim, typowa wyspa niezbyt turystyczna
Tra that, ekologiczny ogród
Kokos wodny, wioska kokosowa zanurzona w wodzie
Plags An Bang Et of Dai
Cam Kim, autentyczna wioska bardzo mała turystyczna (10 minut od Hội AN): rzemieślnicy (w szczególności rzeźbiarzy z drewna)
Village de la Menisterie: Kim Bong
Wioska ceramiki: Thanh ha