Huangnan tybetańska autonomiczna prefektura – Wikipedia

before-content-x4

Artykuł w Wikipedii, Free L’Encyclopéi.

. Huangnan Autonomiczna prefektura tybetańska (Chinois simplifié: 黄南 自治 州; pinyin: huánán zìzhìzhōu; tibétain: Malho, Zauget. ས་ སྐཛྷ་ ཁཁལ་; Translitération Wylie: rma-lho bod-rigs rang-skyyong-khul) est une dywizja administracyjna La La La Prowincja du Qinghai en chińska.

W 670 r. Podczas fazy ekspansji imperium tybetańskie zaatakowało i eksterminowało królestwo Tuyuhun, do którego należy ten region. Następnie zakwestionował region z chińskim imperium dynastii Tang.

W 1370 r. Utworzono dynastię Ming, rząd wojskowy Deng Yulü ( Deng Yuzhun ). W następnym roku powstał na temat opieki nad Hezhou ( Hezhouwei ).

after-content-x4

W 1762 r., Pod dynastią Qing, Manchu założył tam stringi ( Wiedzieć razem , Wojskowy Guard obserwacyjny) w obecnym Xian of Tongren.

W 1929 r., W ramach Republiki Chin, w styczniu powstała prowincja Qinghai. W lipcu tego samego roku ponownie zmieniła się terytorialna organizacja administracyjna.

. , pod Chińską Republiką Ludową, obecny Huangnan Autonomiczna prefektura tybetańska jest założony z trzema Xian z Tongren, Jianza i Zeku.

. , agencja Xinhua wskazuje, że mnich klasztoru shaderi w autonomicznej prefekturze tybetańskiej Huangnan jest odporna [[[ 2 ] . Od 2009 roku prawie 134 Tybetańczyków zostało poświęconych na tybetańskich terytoriach kultury w Chinach.

Powierzchnia SA wynosi 18 800 km² [[[ 3 ] .

Populację prefektury oszacowano na 218 200 mieszkańców w 2004 r. [[[ 4 ] .

Autonomiczna tybetańska prefektura Huangnana ćwiczy swoją jurysdykcję na cztery poddziały – trzy Xian i jeden Xian Autonomiczny:

  • . Xian de Tongren -ngrenn County TOrgrén xiàn ;
  • . Xian de Jainca -tibo County Jiānzha xiàn ;
  • . Xian hrabstwo de Zokog -Zeku Zékù xàn ;
  • . Xian Autonome Mongol de Henan -Henan Mongolian Autonomous County Hélan Měnggǔzú Zìxìxiàn .

Arts Regong, urodzony w obecnej autonomicznej tybetańskiej prefekturze Huangnan, zostały zarejestrowane w 2009 r. Na reprezentatywnej liście niematerialnego dziedzictwa kulturowego ludzkości [[[ 5 ] .

Mniejszość Hui przemawia tam między innymi Kangjia, język mongolski.

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

  • Andreas Gruschke: Kulturowe zabytki zewnętrznych prowincji Tybetu: Amdo – Tom 1. Kolega Qinghai w Amdo , White Lotus Press, Bangkok 2001.
  • Tsering Shakya: Smok w krainie śniegu. Historia współczesnego Tybetu od 1947 roku , Londyn 1999, (ISBN 0-14-019615-3 )

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

after-content-x4