[{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BlogPosting","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/hypochloorex-acid-wikipedia\/#BlogPosting","mainEntityOfPage":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/hypochloorex-acid-wikipedia\/","headline":"Hypochloorex Acid – Wikip\u00e9dia","name":"Hypochloorex Acid – Wikip\u00e9dia","description":"before-content-x4 Hipchlorby kwas Identyfikacja Nazwa UICPA Hipchlorby kwas Hipochloryt wodoru N O Cas 7790-92-3 N O Echa 100 029,302 N","datePublished":"2023-02-22","dateModified":"2023-02-22","author":{"@type":"Person","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/#Person","name":"lordneo","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/","image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","url":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","height":96,"width":96}},"publisher":{"@type":"Organization","name":"Enzyklop\u00e4die","logo":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","width":600,"height":60}},"image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/upload.wikimedia.org\/wikipedia\/commons\/thumb\/c\/cb\/Hypochlorous-acid-2D-dimensions.svg\/langfr-200px-Hypochlorous-acid-2D-dimensions.svg.png","url":"https:\/\/upload.wikimedia.org\/wikipedia\/commons\/thumb\/c\/cb\/Hypochlorous-acid-2D-dimensions.svg\/langfr-200px-Hypochlorous-acid-2D-dimensions.svg.png","height":"120","width":"200"},"url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/hypochloorex-acid-wikipedia\/","wordCount":12463,"articleBody":"     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});before-content-x4Hipchlorby kwas   Identyfikacja Nazwa UICPA Hipchlorby kwas Hipochloryt wodoru  N O Cas 7790-92-3  N O Echa 100 029,302 N O TEN 232-232-5 Pubchem 24341  Chebi 24757  Wygl\u0105d Bezbarwne roztwory wodne Chemikalia Formu\u0142a Hclo [Izomery] Masa cz\u0105steczkowa [[[ 2 ] 52,46 \u00b1 0,002 g\/mol H 1 92%, CL 67 58%, O 30,5%,  P K A  7497 Moment dipolarny \u2248 1.3  D  [[[ Pierwszy ] W\u0142a\u015bciwo\u015bci fizyczne Rozpuszczalno\u015b\u0107 rozpuszczalne w woda i 2 O, rozdz 2 Cl 2 To jednostki i Cntp , o ile nie zaznaczono inaczej. modyfikator  L ‘ Hipchlorby kwas jest niestabilnym kwasem chemicznym HCLO, kt\u00f3ry istnieje tylko w roztworze, w kt\u00f3rym atom chloru znajduje si\u0119 w stanie utleniania +1. Powstaje przez rozwi\u0105zanie dichlore w wodzie. W postaci soli podchlorynowej sodu (NaClo) lub hipochlorytu wapnia (CA (CO (CLO) 2 ) Jest stosowany jako utleniacz, dezodoryzuj\u0105cy, dezynfekuj\u0105cy (na przyk\u0142ad w basenach) lub \u015brodek wybielaj\u0105cy.   W syntezie organicznej HCLO przekszta\u0142ca alkeny w halogennohydryny [[[ 3 ] . W biologii granulocyty neutrofilowe aktywowane przez peroksydacj\u0119 zale\u017cnej od CL mieloperoksydazy wytwarzaj\u0105 kwas hipochlororyczny stosowany do niszczenia bakterii [[[ 4 ] W [[[ 5 ] W [[[ 6 ] . W bran\u017cy kosmetycznej kwas hipochlorysty jest stosowany w niskim st\u0119\u017ceniu jako \u015brodek czyszcz\u0105cy sk\u00f3ry lub u dzieci. Umo\u017cliwia utrzymanie dobrego nawodnienia sk\u00f3ry w czujnych przypadkach. W bran\u017cy spo\u017cywczej firmy zajmuj\u0105ce si\u0119 dystrybucj\u0105 lub wod\u0105 HCLO lub jego s\u00f3l s\u0105 stosowane w niskich st\u0119\u017ceniach do dezynfekcji powierzchni przygotowywania \u017cywno\u015bci i uzdatniania wody. Hipchlorory kwas uzyskuje si\u0119 przez reakcj\u0119 dichlore i wody: Cl 2 + H 2 O \u2194 HOCL + HCl Cl 2 + 4 OH – \u2194 2 chlor – + 2 godz 2 O + 2 i – Cl 2 + 2 i – \u2194 2 Cl – Gdy kwasy s\u0105 dodawane do wodnych hipochlornych soli kwasowych (takich jak podchloryn sodu w komercyjnym roztworze wody wybielacza), powsta\u0142a mieszanina reakcyjna przesuwa si\u0119 w lewo, co powoduje powstawanie dichlora gazowego. Tworzenie stabilnych \u015brodk\u00f3w wybielaj\u0105cych podchlorynu u\u0142atwia rozpuszczanie chloru gazowego w podstawowych roztworach wodnych jako roztw\u00f3r wodorotlenku sodu. Hipchlororyczny kwas mo\u017cna r\u00f3wnie\u017c wytwarza\u0107 przez rozpuszczenie hemiotlenku chloru w wodzie. W standardowych warunkach wodnych bezwodny kwas hipochlorawy jest niemo\u017cliwy do przygotowania z powodu \u0142atwo odwracalnej r\u00f3wnowagi mi\u0119dzy postaci\u0105 kwasu a jej bezwodnikiem: 2 hclo \u2194 cl 2 O + h 2 ON ; (K (0 \u00b0 C) = 3,55 \u00d7 10 \u22123  DM 3 mol \u22121 ) Table of ContentsReakcje chemiczne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Reaktywno\u015b\u0107 HCLO z biomoleku\u0142ami [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Reakcja HCLO z grupami sulfhydryl bia\u0142kowych [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Reakcja HCLO z grupami aminowymi w bia\u0142ku [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Reakcja HCLO z DNA i nukleotydami [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Reakcja HCLO z lipidami [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Mechanizm dzia\u0142ania dezynfekuj\u0105cego HCLO [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Hamowanie utleniania glukozy [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Eliminacja nukleotyd\u00f3w adeniny [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Zahamowanie replikacji DNA [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Denatura i agregacja bia\u0142ek z HCLO [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Notatki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Powi\u0105zane artyku\u0142y [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Linki zewn\u0119trzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Reakcje chemiczne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] W roztworze wodnym kwas hipochlorystyczny cz\u0119\u015bciowo w\u0142amuje – , jeden jon h + Solvaty: HCLO \u2194 OCL – + H +        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Hipchlorystyczne sole kwasowe nazywane s\u0105 podchlorynami. Jednym z najbardziej znanych jest Naclo, aktywny zwi\u0105zek wybielacza. HCLO jest silniejszym utleniaczem ni\u017c dichlorek w standardowych warunkach. 2 HCLO ( aq ) + 2 H + + 2 i – \u2194 Cl 2 ( G ) + 2 H 2 O (E = +1,63 V) HCLO reaguje z HCl, tworz\u0105c gazowy dichlore: HCLO + HCl \u2192 H 2 O + cl 2 HCLO reaguje z alcanami z tworzeniem zwi\u0105zk\u00f3w i wody organachlor, przyk\u0142ad reakcji z metanem: Ch 4 + HCLO \u2192 CH 3 Cl + h 2 O HCLO reaguje z wod\u0105, tworz\u0105c wod\u00f3r i nadtlenek: kwas wodoru:        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4HCLO + H. 2 O \u2192 HCl + H 2 O 2 HCLO reaguje z alkoholem, tworz\u0105c zwi\u0105zki chloru i nadtlenek wodoru, przyk\u0142ad reakcji z metanolem: HCLO + CH 3 OH \u2192 CH 3 Cl + h 2 O 2 HCLO reaguje z aminami, tworz\u0105c chloraminy i wod\u0119, przyk\u0142ad reakcji z amoniakiem: HCLO + NH 3 \u2192 NH 2 Cl + h 2 O HCLO reaguje z aminami organicznymi prowadz\u0105cymi do zast\u0105pienia aminy chloru, tworz\u0105c zwi\u0105zek chlorany i hydroksyloamin\u0119, przyk\u0142ad z metyloamin\u0105: Ch 3 NH 2 + HCLO \u2192 CH 3 Cl + NH 2 OH Reaktywno\u015b\u0107 HCLO z biomoleku\u0142ami [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Hipchlorory kwas reaguje z wieloma biomoleku\u0142ami, takimi jak DNA, RNA [[[ 6 ] W [[[ 7 ] , kwasy t\u0142uszczowe, cholesterol [[[ 8 ] W [[[ 9 ] i bia\u0142ka [[[ 8 ] W [[[ dziesi\u0119\u0107 ] W [[[ 11 ] W [[[ dwunasty ] .        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Reakcja HCLO z grupami sulfhydryl bia\u0142kowych [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] En 1948, Knox [[[ dziesi\u0119\u0107 ] Zauwa\u017c, \u017ce HCLO jest inhibitorem grup sulfhydryle i \u017ce w wystarczaj\u0105cej ilo\u015bci bia\u0142ka zawieraj\u0105ce grupy sulfhydryle s\u0105 inaktywowane. HCLO utlenia grupy sulfhydryle prowadz\u0105ce do tworzenia wi\u0105za\u0144 disiarczkowych, kt\u00f3re mog\u0105 prowadzi\u0107 do realizacji bia\u0142ka. Mechanizm utleniania sulfhydryle przez HCLO jest podobny do mechanizmu utleniania chloraminy. Gdy resztkowe st\u0119\u017cenie chloru jest rozpraszane, mo\u017cna przywr\u00f3ci\u0107 funkcj\u0119 sulfhydryle [[[ 13 ] . Utlenianie grup sulfhydryle przez HCLO odpowiada dzia\u0142aniu bakteriostatycznym [[[ 7 ] . Cysteina, kt\u00f3ra ma grup\u0119 sulfhydryle, mo\u017ce reagowa\u0107 z czterema cz\u0105steczkami HCLO [[[ 11 ] . Pierwsza reakcja z HCLO wytwarza kwas sulf\u00e9ninowy (R-SOH), druga reakcja z cz\u0105steczk\u0105 HCLO tworzy kwas sulfinowy (R-SO 2 H), a nast\u0119pnie reakcja z trzeci\u0105 cz\u0105steczk\u0105 HCLO tworzy kwas sulfonowy (R-TO 3 H). W bia\u0142ku kwas sulf\u00e9ninowy utworzony przez dzia\u0142anie HCLO reaguje z inn\u0105 grup\u0105 sulfhydryle, tworz\u0105c po\u0142\u0105czenie disiarczkowe. Ten link mo\u017ce powodowa\u0107 rejestracj\u0119 lub agregacj\u0119 bia\u0142ek. Formy kwasu sulfinowego lub sulfonowego mog\u0105 by\u0107 tworzone tylko przy bardzo wysokich st\u0119\u017ceniach HCLO. Reakcja HCLO z grupami aminowymi w bia\u0142ku [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Hipchlorby kwas mo\u017ce \u0142atwo reagowa\u0107 z aminokwasami z funkcjami aminowymi na \u0142a\u0144cuchu bocznym, tworz\u0105c organiczn\u0105 chloramin\u0119. Chlorowane aminokwasy szybko rozk\u0142adaj\u0105 si\u0119, ale chloraminy obecne w bia\u0142kach maj\u0105 d\u0142u\u017cszy okres \u017cycia i zachowuj\u0105 zdolno\u015b\u0107 utleniania [[[ 11 ] . Thomas i jego zesp\u00f3\u0142 [[[ 5 ] pokazali poprzez swoje wyniki, \u017ce chloraminy organiczne s\u0105 degradowane przez wewn\u0119trzn\u0105 rearangecj\u0119 i \u017ce ostatnie grupy NH 2 Pozosta\u0142e mo\u017ce uczestniczy\u0107 w ataku na \u0142\u0105cze peptydowe, co powoduje rozszczepienie bia\u0142ka. McKenna i Davies [[[ 14 ] odkryli, \u017ce do uzyskania fragment\u00f3w bia\u0142ka in vivo konieczne jest minimalne st\u0119\u017cenie 10 mm\/l. Fragmenty te pierwotnie maj\u0105 molekularn\u0105 przegrupowanie chloraminy, uwalniaj\u0105c HCl i amoniak w celu utworzenia grupy amidowej [[[ 15 ] . Grupa amidowa mo\u017ce r\u00f3wnie\u017c reagowa\u0107 z inn\u0105 grup\u0105 aminow\u0105, tworz\u0105c baz\u0119 Schiffa, powoduj\u0105c realizacj\u0119 i agregacj\u0119 bia\u0142ka [[[ 8 ] . Reakcja HCLO z DNA i nukleotydami [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Hipchlorory kwas powoli reaguje z DNA i RNA i r\u00f3\u017cnymi nukleotydami in vitro [[[ 16 ] . GMP ma funkcj\u0119 aminow\u0105, a heterocykliczna grupa aminowa jest najbardziej reaktywnym nukleotydem z HCLO. Drugim najbardziej reaktywnym nukleotydem z HCLO jest TMP dzi\u0119ki obecno\u015bci heterocyklicznej grupy aminowej. AMP i CMP s\u0105 s\u0142abo reaktywne z HCLO przez obecno\u015b\u0107 funkcji aminy [[[ 16 ] , UMP jest najmniej reaktywnym nukleotydem [[[ 6 ] . Heterocykliczne grupy NH s\u0105 bardziej reaktywne ni\u017c grupy aminowe, ponadto wt\u00f3rne chloraminy mog\u0105 si\u0119 zrelaksowa\u0107 z chloru. Te r\u00f3\u017cne reakcje zak\u0142\u00f3caj\u0105 dopasowanie zasad DNA. Prutz [[[ 16 ] wykaza\u0142, \u017ce spadek lepko\u015bci DNA nara\u017conego na HCLO jest podobny do obserwowanego wraz z ich denaturacj\u0105 termiczn\u0105. Fragmenty cukru tworz\u0105ce nukleotydy nie reaguj\u0105 z HCLO, szkielet DNA nie jest zatem z\u0142amany [[[ 16 ] . NADH mo\u017ce reagowa\u0107 z TMP i chlor\u00e9e, a tak\u017ce z HCLO. Ta reakcja mo\u017ce zregenerowa\u0107 UMP i TMP i daje pochodn\u0105 5-hydroksy-NADH. Reakcja z TMP lub UMP jest powolna i odwracalna w celu regeneracji HCLO. Wolniejsza druga reakcja powoduje rozszczepienie cyklu pirydyny, wyst\u0119puje w nadmiarze HCLO. NAD + jest oboj\u0119tne w obecno\u015bci HCLO [[[ 16 ] . Reakcja HCLO z lipidami [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Hipchlorory kwas reaguje z nienasyconymi linkami obecnymi w lipidach, ale nie z nasyconymi po\u0142\u0105czeniami, jonem OCL – Nie reaguj z lipidami. Reakcja mi\u0119dzy HCLO a nienasyconymi lipidami jest utlenieniem z dodaniem chloru na jednym z atom\u00f3w w\u0119gla i dodaniem jednej grupy hydroksylowej z drugiej. Powsta\u0142ym zwi\u0105zkiem jest hydrochlorinina [[[ 9 ] . Chlor polarny zaburza bikuch lipid\u00f3w i zwi\u0119ksza przepuszczalno\u015b\u0107 b\u0142ony, obserwacj\u0119 t\u0119 stwierdzono na hematokrytach. Zmiany przepuszczalno\u015bci zale\u017c\u0105 od st\u0119\u017cenia chlohydryny. Chlohydryn zaobserwowano na cholesterolu [[[ 15 ] , ale ta modyfikacja nie wp\u0142ywa na przepuszczalno\u015b\u0107 b\u0142ony 2 by\u0142oby przyczyn\u0105 obecno\u015bci hydrochloriny na cholesterolu [[[ 15 ] . Mechanizm dzia\u0142ania dezynfekuj\u0105cego HCLO [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Gdy Escherichia coli jest nara\u017cony na hipochlorysty kwas, traci \u017cywotno\u015b\u0107 w mniej ni\u017c 100 SM Z powodu inaktywacji wielu istotnych system\u00f3w [[[ 17 ] W [[[ 18 ] W [[[ 19 ] W [[[ 20 ] . Hipchlorory kwas ma DL50 zadeklarowany od 0,0104 do 0,156 ppm [[[ 21 ] . Przy 2,6 ppm powoduje ca\u0142kowite hamowanie wzrostu bakterii w ci\u0105gu 5 minut [[[ 14 ] . Jednak st\u0119\u017cenie HCLO wymagane do uzyskania w\u0142a\u015bciwo\u015bci bakteriob\u00f3jczej jest bardzo zale\u017cne od pocz\u0105tkowego st\u0119\u017cenia bakteryjnego [[[ dziesi\u0119\u0107 ] . Hamowanie utleniania glukozy [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] W 1948 roku Knox i jego koledzy [[[ dziesi\u0119\u0107 ] Zaproponuj, \u017ce g\u0142\u00f3wnym czynnikiem w bakteriob\u00f3jczym charakterze roztwor\u00f3w chloru mo\u017ce by\u0107 hamowanie utleniania glukozy. Zak\u0142adaj\u0105, \u017ce \u015brodek aktywny rozprasza si\u0119 przez b\u0142on\u0119 cytoplazmatyczn\u0105 w celu inaktywowania kluczowych enzym\u00f3w zawieraj\u0105cych grupy sulfhydryle na \u015bcie\u017cce glikolizy. Ta grupa jest r\u00f3wnie\u017c pierwsz\u0105, kt\u00f3ra zauwa\u017ca, \u017ce \u200b\u200broztwory HOCL hamuj\u0105 enzymy zawieraj\u0105ce grupy sulfhydryle. Kolejne badania wykaza\u0142y, \u017ce na poziomach bakteriob\u00f3jczych sk\u0142adniki cytosolu nie reaguj\u0105 z HCLO [[[ 22 ] . McFeters et Camper [[[ 23 ] znalaz\u0142em, \u017ce aldolaza, enzym, kt\u00f3ry Knox [[[ dziesi\u0119\u0107 ] Uwa\u017cany za inaktywowany, nie ma wp\u0142yw HOCL in vivo. Wykazano, \u017ce hOCL blokuje indukcj\u0119 \u03b2-galaktozydazy przez laktoz\u0119 [[[ 24 ] . Absorpcja substrat\u00f3w radiowych Radio-ATP i wsp\u00f3\u0142spok\u015br\u00f3d jest blokowana przez ekspozycj\u0119 na HOCL. Z tej obserwacji zaproponowa\u0142, \u017ce hOCL blokuje wch\u0142anianie sk\u0142adnik\u00f3w od\u017cywczych przez inaktywowanie bia\u0142ek transportowych [[[ 23 ] W [[[ 25 ] . Utrata utleniania glukozy jest badana poprzez badanie utraty aktywno\u015bci oddechowej. Venkobachar i jego koledzy [[[ 26 ] stwierdzono, \u017ce hOCL sugerniczna dehydrogenaza jest hamowana in vitro, co sugeruje, \u017ce zaburzenie \u0142a\u0144cucha transportu elektron\u00f3w mo\u017ce by\u0107 przyczyn\u0105 inaktywacji bakteryjnej. Albrich [[[ 6 ] zauwa\u017cy\u0142, \u017ce hOCL niszczy cytochromy i klastry \u017celaza \u017celaza, \u017ce \u200b\u200bwch\u0142anianie tlenu znika w obecno\u015bci hOCL i \u017ce nukleotydy adeniny s\u0105 nieobecne. Zaproponowano hipotez\u0119 \u0142\u0105cz\u0105c\u0105 nieodwracalne utlenianie cytochrom\u00f3w przez HCLO i utrat\u0119 aktywno\u015bci oddechowej, aby zweryfikowa\u0107 t\u0119 hipotez\u0119 badanie wp\u0142ywu HCLO na transport elektron\u00f3w zale\u017cnych od bursztynianu. [[[ 27 ] . Rosen [[[ 20 ] wykaza\u0142, \u017ce utleniane poziomy cytochroma s\u0105 zmniejszone do kom\u00f3rek HCLO s\u0105 normalne, ale kom\u00f3rki nie s\u0105 w stanie ich zmniejszy\u0107. Dehydrogenaza sucinat jest r\u00f3wnie\u017c hamowana przez hOCL prowadz\u0105c\u0105 do zaprzestania przep\u0142ywu elektron\u00f3w do tlenu. Kolejne badania wykaza\u0142y, \u017ce aktywno\u015b\u0107 oksydazy ubichinolowej przestaje najpierw i \u017ce cytochromy nadal aktywne zmniejszaj\u0105 pozosta\u0142y chinon [[[ 18 ] . Cytochromy uwalniaj\u0105 elektrony na tlenu, wyja\u015bniaj\u0105c, dlaczego cytochrom\u00f3w nie mo\u017cna ponownie utleni\u0107, jak zaobserwowano przez Rosen. Ta hipoteza jest ostatecznie porzucona, gdy Albrich [[[ 6 ] Zauwa\u017ca, \u017ce \u200b\u200binaktywacja kom\u00f3rkowa poprzedza utrat\u0119 aktywno\u015bci oddechowej. Wykaza\u0142 r\u00f3wnie\u017c, \u017ce kom\u00f3rki zdolne do oddychania nie mog\u0142y ju\u017c si\u0119 podzieli\u0107 po ekspozycji na hOCL. Eliminacja nukleotyd\u00f3w adeniny [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Hipoteza utraty funkcji oddechowej wyja\u015bniaj\u0105ca \u015bmier\u0107 bakteryjna w kontakcie z odrzucaniem HCLO, Albrich [[[ 6 ] proponuje, \u017ce \u015bmier\u0107 bakteryjna mo\u017ce powi\u0105za\u0107 z dysfunkcj\u0105 metaboliczn\u0105 spowodowan\u0105 wyczerpaniem nukleotyd\u00f3w adeniny. Wsuwka [[[ 24 ] Zbada\u0142 ilo\u015b\u0107 ATP dost\u0119pna dla bakterii w kontakcie z HOCL, wykaza\u0142, \u017ce kom\u00f3rki HOCL nie s\u0105 w stanie zwi\u0119kszy\u0107 ilo\u015bci ATP po dodaniu sk\u0142adnik\u00f3w od\u017cywczych. Dochodzi do wniosku, \u017ce ods\u0142oni\u0119te kom\u00f3rki straci\u0142y zdolno\u015b\u0107 do regulacji zapas\u00f3w adeniny w oparciu o fakt, \u017ce absorpcja metabolitu jest zmniejszona do 45% po ekspozycji na hOCL i \u017ce hOCL powoduje hydroliz\u0119 ATP wewn\u0105trzkom\u00f3rkow\u0105. Potwierdzono r\u00f3wnie\u017c, \u017ce przy bakteriob\u00f3jczych st\u0119\u017ceniach hOCL nie ma wp\u0142ywu na sk\u0142adniki cytozolowe. Proponuje si\u0119 zatem, aby bia\u0142ka b\u0142onowe modyfikowane s\u0105 przez HCLO prowadz\u0105ce do wzrostu hydrolizy ATP i \u017ce HCLO zaburza zdolno\u015b\u0107 kom\u00f3rek bakteryjnych do ekstrakcji AMP cytosolu, te dwa pierwiastki powoduj\u0105 znaczne zaburzenia metaboliczne. Bia\u0142kiem zaanga\u017cowanym w utrat\u0119 zdolno\u015bci do regeneracji ATP to syntaza ATP [[[ dwunasty ] . Du\u017ca cz\u0119\u015b\u0107 tych bada\u0144 dotycz\u0105cych wzmocnionego oddychania obserwacji, \u017ce odpowiednie reakcje bakteriob\u00f3jcze zachodz\u0105 na poziomie b\u0142ony kom\u00f3rkowej [[[ dwunasty ] W [[[ 24 ] . Zahamowanie replikacji DNA [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Niedawno zaproponowano hipotez\u0119, \u017ce inaktywacja bakterii przez HOCL jest powi\u0105zana z hamowaniem replikacji DNA. W obecno\u015bci HCLO obserwuje si\u0119, \u017ce synteza DNA w bakteriach gwa\u0142townie maleje, poprzedzaj\u0105c hamowanie syntezy bia\u0142ek, kt\u00f3re mo\u017ce wyja\u015bni\u0107 utrat\u0119 \u017cywotno\u015bci kom\u00f3rek [[[ 14 ] W [[[ 28 ] . Podczas replikacji genomu bakteryjnego pochodzenie replikacji (Oric in E coli ) Wi\u0105\u017ce si\u0119 z bia\u0142kami po\u0142\u0105czonymi z b\u0142on\u0105 kom\u00f3rkow\u0105. W obecno\u015bci HCLO zmniejsza si\u0119 powinowactwo ORIC z wyodr\u0119bnionymi b\u0142onami, spadek ten nale\u017cy powi\u0105za\u0107 ze spadkiem \u017cywotno\u015bci. Badanie przeprowadzone przez Rosen [[[ 29 ] Por\u00f3wnaj st\u0119\u017cenie HCLO i hamowanie replikacji plazmidowego DNA o r\u00f3\u017cnych pocz\u0105tkach replikacji. Zauwa\u017ca, \u017ce \u200b\u200bniekt\u00f3re plazmidy maj\u0105 op\u00f3\u017anienie w hamowaniu replikacji w por\u00f3wnaniu z plazmidami zawieraj\u0105cymi ORIC. Rosen sugeruje, \u017ce HCLO nieaktywne bia\u0142ka b\u0142ony zaanga\u017cowane w replikacj\u0119 DNA i \u017ce to ta inaktywacja le\u017cy na pocz\u0105tku bakteriob\u00f3jczego dzia\u0142ania hipochlornego kwasu. Denatura i agregacja bia\u0142ek z HCLO [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] HOCL powoduje po transdukcji zmian bia\u0142ek poprzez utlenianie cystein i metioniny, uwa\u017ca si\u0119 go za cz\u0105steczk\u0119 promuj\u0105c\u0105 agregacj\u0119 bia\u0142ek [[[ 30 ] . HSP33, znana jest cz\u0105steczka opieku\u0144cza, jest aktywowana przez utlenianie stresu termicznego, chroni bakterie przed efektami hOCL, dzia\u0142aj\u0105c jako holaz, skutecznie zapobiega agregacji bia\u0142ek. Szczepy E coli i Vibrio Cholerae pozbawiony HSP33 staje si\u0119 szczeg\u00f3lnie wra\u017cliwy na hOCL. Hyfoshlority to sole hipochlorystycznego kwasu; Najcz\u0119\u015bciej stosowanymi podchlorytymi s\u0105 podchloryn wapnia i hipochloryt sodu. Roztwory podchlorynowe mo\u017cna wytwarza\u0107 przez elektroliz\u0119 wodnego roztworu chlorkowego przez proces chloru-alkali. Chlor gazowy jest wytwarzany w anodzie, podczas gdy formy wodoru w katodzie. Cz\u0119\u015b\u0107 produktu produktu gazowego mo\u017ce si\u0119 rozpu\u015bci\u0107, tworz\u0105c jony podchlorynu. Hipochloryty s\u0105 r\u00f3wnie\u017c wytwarzane z niszcz\u0105c dichlorek gazu w roztworach alkalicznych. Notatki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] \u2191 (W) David R. Like, Podr\u0119cznik chemii i fizyki , CRC, 16 czerwca 2008 W 89 To jest  wyd. , 2736 P.  (ISBN 142006679X I 978-1420066791 ) W P. 9-50 .  \u2191 Masa molowa obliczona po ‘ Atomowe ci\u0119\u017cary \u017cywio\u0142\u00f3w 2007 \u00bb , NA www.chem.qmul.ac.uk .  \u2191 (W) PC Nieoczekiwanie W \u201eHipochlorysty kwas\u201d w Encyklopedia odczynnik\u00f3w do syntezy organicznej , New York, (L. Paquette), J. Wiley & Sons, 2004 (Doi 10 1002\/047084289 ) .  \u2191 (W) JEST Harrison i J. Schultz W ‘ Badania aktywno\u015bci chlorowania mieloperoksydazy. \u00bb W The Journal of Biological Chemistry W tom. 251, N O 5, 1976 W P. 1371-1374 (PMID 176150 ) .  \u2191 A et b (W) ON Tomasz W ‘ Myeloperoksydaza, nadtlenek wodoru, uk\u0142ad przeciwdrobnoustrojowy chlorkowy: pochodne azot-chlorowe sk\u0142adnik\u00f3w bakteryjnych w dzia\u0142aniu bakteriob\u00f3jczym przeciwko Escherichia coli. \u00bb W Infekcja i odporno\u015b\u0107 W tom. 23, N O 2, 1979 W P. 522-531 (PMID 217834 , PMCID 414195 ) .  \u2191 a b c d e i f (W) JM Alrriich , ZMIANA McCarthy i JK Gaj W ‘ Reaktywno\u015b\u0107 biologiczna kwasu hipochlornego: implikacje dla drobnoustroj\u00f3w mechanizm\u00f3w leukocyt\u00f3w mieloperoksydazy. \u00bb W Materia\u0142y z National Academy of Sciences W tom. 78, N O 1, 1981 W P. 210-214 (PMID 6264434 , PMCID 319021 , Doi 10.1073\/pnas.78.1.210. ) .  \u2191 A et b (W) Z Pr\u00fctz W ‘ Interakcje hipochlorystycznego kwasu z nukleotydami pirymidyny oraz wt\u00f3rne reakcje chlorowanych pirymidyn z GSH, NADH i innymi substratami. \u00bb W Archiwa biochemii i biofizyki W tom. 349, N O 1, 1998 W P. 183\u2013191 (PMID 9439597 , Doi 10.1006\/Abbi.1997.0440. ) .  \u2191 A B i C (W) LJ Hazell , Jvd Berg i r Stocker W ‘ Utlenianie lipoproteiny o niskiej g\u0119sto\u015bci przez hipochloryt powoduje agregacj\u0119, w kt\u00f3rej po\u015bredniczy modyfikacja reszt lizyny, a nie utlenianie lipid\u00f3w. \u00bb W Biochemistry Journal W tom. 302, 1994 W P. 297-304 (PMID 8068018 , PMCID 1137223 ) .  \u2191 A et b J Opieka , Do Panasenko , J Schiller , Yua Vladimirov i k Arnold \u00ab Dzia\u0142anie kwasu hipochlornego na liposomy fosfatydylocholinowe w zale\u017cno\u015bci od zawarto\u015bci podw\u00f3jnych wi\u0105za\u0144. Stochiometria i analiza NMR. \u00bb, Chemia i fizyka lipid\u00f3w W tom. 78, N O 1, 1995 W P. 55\u201364 (PMID 8521532 , Doi 10.1016\/0009-3084(95)02484-Z ) .  \u2191 A B C D i E (W) MY Knox , Pk Stumpf , Z Zielony i VH Auerbach W ‘ Hamowanie enzym\u00f3w sulfhydrylowych jako podstawa bakteriob\u00f3jczego dzia\u0142ania chloru. \u00bb W Journal of Bacteriology W tom. 55, N O 4, 1948 W P. 451-458 (PMID 16561477 , PMCID 518466 ) .  \u2191 A B i C (W) CC Winterbourn W ‘ Por\u00f3wnawcza reaktywno\u015b\u0107 r\u00f3\u017cnych zwi\u0105zk\u00f3w biologicznych z mieloperoksydaz\u0105-hydrogenami nadtlenkiem i podobie\u0144stwem utleniacza do hipochlorynu. \u00bb W Biochemia i biofizyka akta W tom. 840, N O 2, 1985 W P. 204\u2013210 (PMID 2986713 , Doi 10.1016\/0304-4165 (85) 90120-5 ) .  \u2191 A B i C (W) toaleta Barrette Jr , DM Jego , WD Ko\u0142odziej i JK Gaj W ‘ Og\u00f3lny mechanizm toksyczno\u015bci bakteryjnej kwasu hipochlornego: zniesienie produkcji ATP. \u00bb W Biochemia W tom. 28, N O 23, 1989 W P. 9172\u20139178 (PMID 2557918 , Doi 10.1021\/BI00449A032 ) .  \u2191 (W) J Jacangelo , W Olivieri i k Wiara W ‘ Utlenianie grup sulfhydrylowych przez monochloramin\u0119. \u00bb W Badania wody W tom. 21, N O 11, 1987 W P. 1339 (Doi 10.1016\/0043-1354 (87) 90007-8 ) .  \u2191 A B i C (W) SM McKenna to kJ Davies W ‘ Hamowanie wzrostu bakteryjnego przez hipochlorysty kwas. Mo\u017cliwa rola w bakteriob\u00f3jczej aktywno\u015bci fagocyt\u00f3w. \u00bb W The Biochemical Journal W tom. 254, N O 3, 1988 W P. 685\u2013692 (PMID 2848494 , PMCID 1135139 ) .  \u2191 A B i C (W) Sl Hazen , A Awinion , Mm Anderson , Ff Hsu Et JW Heinecke W ‘ Ludzkie neutrofile wykorzystuj\u0105 uk\u0142ad nadtlenku mieloperoksydazy-hydrogenu do utleniania alfa-aminokwas\u00f3w do rodziny reaktywnych aldehyd\u00f3w. Badania mechanistyczne identyfikuj\u0105ce labilizuj\u0105ce zwi\u0105zki po\u015brednie wzd\u0142u\u017c szlaku reakcji. \u00bb W Journal of Biological Chemistry W tom. 273, N O 9, 1998 (PMID 9478947 , Doi 10.1074\/jbc.273.9.4997 ) .  \u2191 A B C D i E (W) Z Pr\u00fctz W ‘ Hipochlororyczne interakcje kwasowe z tiolami, nukleotydami, DNA i innymi pod\u0142o\u017cami biologicznymi \u00bb W Archiwa biochemii i biofizyki W tom. 332, N O 1, 1996 W P. 110\u2013120 (PMID 8806715 , Doi 10.1006\/Abbi.1996.0322 ) .  \u2191 (W) Rm Rakita , Br Michel i H Rosen W ‘ R\u00f3\u017cnicowa inaktywacja dehydrogenaz b\u0142ony Escherichia coli przez uk\u0142ad przeciwdrobnoustrojowy za po\u015brednictwem mieloperoksydazy. \u00bb W Biochemia W tom. 29, N O 4, 1990 W P. 1075\u20131080 (PMID 1692736 , Doi 10.1021\/BI00456A033 ) .  \u2191 A et b (W) Rm Rakita , Br Michel i H Rosen W ‘ Za po\u015brednictwem mieloperoksydazy hamowanie oddychania drobnoustroj\u00f3w: uszkodzenie oksydazy ubichinolowej Escherichia coli. \u00bb W Biochemia W tom. 28, N O 7, 1989 W P. 3031\u20136 (PMID 2545243 , Doi 10.1021\/BI00433A044 ) .  \u2191 (W) H Rosen et sj Klebanoff W ‘ Utlenianie drobnoustrojowych centr\u00f3w \u017celaza przez uk\u0142ad przeciwdrobnoustrojowy mieloperoksydazy-H2O2-halid. \u00bb W Infekcja i odporno\u015b\u0107 W tom. 47, N O 3, 1985 W P. 613\u2013618 (PMID 2982737 , PMCID 261335 ) .  \u2191 A et b (W) H Rosen , Rm Rakita , JESTEM Waltersdorph et sj Klebanoff W ‘ Za po\u015brednictwem mieloperoksydazy uszkodzenie uk\u0142adu oksydazy bursztynianowej Escherichia coli. Dowody na selektywn\u0105 inaktywacj\u0119 sk\u0142adnika dehydrogenazy. \u00bb W Journal of Biological Chemistry W tom. 262, N O 31, 1987 W P. 15004\u201315010 (PMID 2822709 ) .  \u2191 I Chesney , JW Eaton Et Jr Mahoney Jr \u00ab Bakteryjny glutation: obrona ofiarna przed zwi\u0105zkami chloru \u00bb, Journal of Bacteriology W tom. 178, N O 7, 1996 W P. 2131\u20132135 (PMID 8606194 , PMCID 177915 ) .  \u2191 (W) JC Morris W ‘ Sta\u0142a jonizacji kwasu HCLO od 5 do 35 \u00b0 \u00bb W Journal of Physical Chemistry W tom. 70, N O 12, 1966 W P. 3798\u20133805 (Doi 10.1021\/J100884A007 ) .  \u2191 A et b (W) Dla McFeters i z Obozowicz W ‘ Wyliczenie bakterii wska\u017anik\u00f3w nara\u017conych na chlor \u00bb W Post\u0119py w stosowanej mikrobiologii W tom. 29, 1983 W P. 177\u2013193 (ISBN 978-0-12-002629-6 , PMID 6650262 , Doi 10.1016\/s0065-2164 (08) 70357-5 ) .  \u2191 A B i C (W) toaleta Barrette Jr , JM Alrriich i JK Gaj W ‘ Hipochlororyczna utrata energii metabolicznej w Escherichia coli \u00bb W Infekcja i odporno\u015b\u0107 W tom. 55, N O 10, 1987 W P. 2518\u20132525 (PMID 2820883 , PMCID 260739 ) .  \u2191 I Obozowicz ty ga ga McFeters \u00ab Uszkodzenie chloru i wyliczenie bakterii z w\u00f3dk\u0105 coli. \u00bb, Mikrobiologia stosowana i \u015brodowiskowa W tom. 37, N O 3, 1979 W P. 633\u2013641 (PMID 378130 , PMCID 243267 ) .  \u2191 (W) C Venobachar , L. Iyengar i a Prabhakarrao W ‘ Mechanizm dezynfekcji. \u00bb W Badania wody W tom. 9, N O 1, 1975 W P. 119-124 (Doi 10.1016\/0043-1354 (75) 9160-8 ) .  \u2191 (W) JK Gaj , TOALETA Barrette Jr , Br Michel i H Rosen W ‘ Hipochlororyczne kwas i katalizowane mieloperoksydaz\u0105 utlenianie klastr\u00f3w \u017celaza-siarfurowych w bakteryjnych dehydrogenaz oddechowych. \u00bb W European Journal of Biochemistry \/ FEBS W tom. 202, N O 3, 1991 W P. 1275\u20131282 (PMID 1662610 , Doi 10.1111\/j.1432-1033.1991.tb16500.x ) .  \u2191 (W) H Rosen , J Las , Rm Rakita , Br Michel i dr Vandevanter W ‘ Utrata interakcji z membran\u0105 DNA i zaprzestanie syntezy DNA w Escherichia coli traktowanej mieloperoksydaz\u0105. \u00bb W Materia\u0142y z National Academy of Sciences of the United States of America W tom. osiemdziesi\u0105t siedem, N O 24, 1990 W P. 10048\u201310052 (PMID 2175901 , PMCID 55312 , Doi 10.1073\/pnas.87.24.10048 ) .  \u2191 (W) H Rosen , Br Michel , DR Vandevanter i JP Hughes W ‘ R\u00f3\u017cnicowy wp\u0142yw utleniaczy pochodz\u0105cych z mieloperoksydazy na replikacj\u0119 DNA Escherichia coli. \u00bb W Infekcja i odporno\u015b\u0107 W tom. 66, N O 6, 1998 W P. 2655\u20132659 (PMID 9596730 , PMCID 108252 ) .  \u2191 (W) J Zima , M Ilbert , PCF Graf , D Istota A ty Jakob W ‘ Wybielacz aktywuje regulacji regulacji regulacji regulacji regulacji przez rozk\u0142adanie bia\u0142ka oksydacyjnego. \u00bb W Kom\u00f3rka W tom. 135, N O 4, 2008 W P. 691\u2013701 (PMID 19013278 , PMCID 2606091 , Doi 10.1016\/j.cell.2008.09.024 ) .  Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Powi\u0105zane artyku\u0142y [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Linki zewn\u0119trzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]       (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4"},{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BreadcrumbList","itemListElement":[{"@type":"ListItem","position":1,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/#breadcrumbitem","name":"Enzyklop\u00e4die"}},{"@type":"ListItem","position":2,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/hypochloorex-acid-wikipedia\/#breadcrumbitem","name":"Hypochloorex Acid – Wikip\u00e9dia"}}]}]