Jacques Fleury – Wikipedia

Jacques Fleury jest francuskim politykiem urodzonym 24 września 1941 (81 lat) w Paryżu ; Burmistrz Roye i zastępca sommy.

Student w Institute of Political Studies of Paris i na Wydziale Prawa w 1959 r
Od tego czasu nie przestanie być członkiem organów rządzących SFIO, a następnie Partii Socjalistycznej ^{[[[ Pierwszy ]} .Il jest pierwszym sekretarzem Federacji Socjalistycznej Sekwaryjnej Denis w latach 1966–1968

Zostań prawnikiem w Paris Bar w 1968 roku, zdobył nagrodę Berryer w obecności Salvadora Dali, został następnie sekretarzem konferencji stażowej (promocja 1970) ^{[[[ 2 ]} , obok Thierry’ego Lévy’ego.

Blisko Guy Mollet i Claude Fuzier, aż do końca SFIO, a następnie Alain Savary na samym początku nowej partii socjalistycznej, był jednym z animatorów „bitwy socjalistycznej” po Kongresie „épinay”. Kiedy ten prąd znika, dołączył do przyjaciół Pierre’a Mauroya ^{[Ref. niezbędny] [[[ 3 ]} .

W 1973 r. Zgodził się zostać kandydatem Partii Socjalistycznej w wyborach legislacyjnych w okręgu Roye-Montdidier-Corbie. Pomimo jego porażki powstał w Sommie wraz z sponsorowaniem André Coëla, burmistrza Roye, którego następcy został zarówno w Radzie Generalnej, w 1973 r., A w ratuszu w Ratuszu Roye w 1977 r. W wyborach francuskich gminy w 1977 r.

Po nowej nieszczęśliwej kandydaturze w 1978 r. Został ostatecznie wybrany zastępcą sommy w 1981 roku, a resztę do 1993 roku, w którym został pobity. Odzyskał swoją siedzibę w 1997 roku, ale został ledwie pobity w 2002 roku ^{[Ref. niezbędny]} .

Było to od 1987 do 1988 r. Wiceprezes Zgromadzenia Narodowego. Następnie sekretarz Zgromadzenia w latach 1991–1993

Było to również w latach 1993–1995, pierwszy sekretarz Federacji Socjalistycznej Sommy ^{[Ref. niezbędny]} .

Był obok Guya Molleta, członka założyciela University Socialist Research Office (Bear).

Podczas wyznaczenia francuskiego kandydata na prezydenta w 1995 r. Poparł kandydaturę Henri Emmanueli. Od tego czasu zawsze był wśród krewnych trendu Henri Emmanueli ^{[[[ 4 ] [Niewystarczające źródło]} .

Wystąpił na korzyść „nie” podczas francuskiego referendum w sprawie traktatu ustanawiającego konstytucję dla Europy w 2005 r. ^{[Ref. niezbędny]} .

Podczas Kongresu Reims, wiernych pomysłom socjalistycznym, ponieważ zostały one zdefiniowane przez Léon Blum w Deklaracji Zasady SFIO z 1946 r., Podpisał wkład zatytułowany „Co jeśli partia pozostanie socjalistyczna?” »Przed dołączeniem do ruchu Benoîta Hamona C ^{[Ref. niezbędny]} .

W 2012 roku dołączył do Gérarda Filoche, podpisując wkład „Aby odnieść sukces, zmienić, redystrybuować bogactwo ^{[[[ 5 ]} i opuścił PS w 2013 roku ^{[[[ 6 ]} .

Podczas francuskich wyborów prezydenckich w 2017 r. Publicznie poparł ruch zbuntowanej Francji i kandydatury Jean-Luc Mélenchon ^{[[[ 6 ]} .

12 maja 2017 r. Ogłosił swoją rezygnację z funkcji burmistrza Roye, pozostając wiceprezesem wspólnoty gminy Grand Roye ^{[[[ 7 ]} .

W maju 2019 r. Zrezygnował z rady miejskiej i wycofał się z życia politycznego.

• Na podstawie decyzji z 17 lipca 2019 r., O propozycji nowego burmistrza, rada miejska podaje nazwę Jacquesa Fleury zamiast ratusza Roye.

• „Cité Malesherbes” Journal młodego aktywistka socjalistycznego 1959-1973 , Wydania Bruno Leprince, kolekcja „Artykuły Sans C”, 1999 (ISBN 978-2909634296 )
• Co to jest socjalizm? , Bruno LePrince Editions, kolekcja „artykułów bez C” 2006 (ISBN 978-2916333083 )
• Georges Guille, socjalizm w sercu , Paryż, Encyklopedia socjalizmu, 2009 (ISBN 978-2-916 333-55-7 )