[{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BlogPosting","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/jean-acart-wikipedia\/#BlogPosting","mainEntityOfPage":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/jean-acart-wikipedia\/","headline":"Jean Acart – Wikipedia","name":"Jean Acart – Wikipedia","description":"before-content-x4 Homonimiczne artyku\u0142y patrz Acart. after-content-x4 Jean Acart , z jego prawdziwego imienia Jean-Mary Julien Acart , Urodzony w F\u00e9camp","datePublished":"2021-02-25","dateModified":"2021-02-25","author":{"@type":"Person","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/#Person","name":"lordneo","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/","image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","url":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","height":96,"width":96}},"publisher":{"@type":"Organization","name":"Enzyklop\u00e4die","logo":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","width":600,"height":60}},"image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/upload.wikimedia.org\/wikipedia\/commons\/thumb\/c\/c2\/Accart_on_s%27est_battu_1944.jpg\/220px-Accart_on_s%27est_battu_1944.jpg","url":"https:\/\/upload.wikimedia.org\/wikipedia\/commons\/thumb\/c\/c2\/Accart_on_s%27est_battu_1944.jpg\/220px-Accart_on_s%27est_battu_1944.jpg","height":"356","width":"220"},"url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/jean-acart-wikipedia\/","wordCount":4232,"articleBody":"     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});before-content-x4Homonimiczne artyku\u0142y patrz Acart.        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Jean Acart , z jego prawdziwego imienia Jean-Mary Julien Acart , Urodzony w F\u00e9camp (SEINE-INF\u00e9rieur) The 7 kwietnia 1912 i zmar\u0142 w Gaude (Alpes-Maritimes) 19 sierpnia 1992 , jest francuskim genera\u0142em i asem drugiej wojny \u015bwiatowej, przypisany dwunastu potwierdzonymi zwyci\u0119stwami i czterema prawdopodobnymi.          (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Table of ContentsRozpocznij przewo\u017anika [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Bitwa o Francj\u0119 [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] D\u0105\u017cenie do wojny [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Kontynuacja kariery wojskowej [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Linki zewn\u0119trzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Rozpocznij przewo\u017anika [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Najpierw studencki oficer marynarki handlowej, przeprowadzi\u0142 swoj\u0105 s\u0142u\u017cb\u0119 wojskow\u0105 w francuskiej marynarce wojennej Kwiecie\u0144 1932 , na pok\u0142adzie pancernika Bretanii. Po trzech miesi\u0105cach poprosi\u0142 o przydzielanie do lotnictwa morskiego. Przechodzi przez centrum treningowe Hourtin, a nast\u0119pnie przez baz\u0119 Avord, gdzie uzyska\u0142 certyfikat pilota 8 Mars 1933 , i pilota wodnosamolotego 3 czerwca Wed\u0142ug klasy znaku statku drugiej klasy. Zosta\u0142 przydzielony do Hy\u00e8res Maritime Aviation Center w eskadrze 3SI wyposa\u017conej w 37 wodnodosobowych CAMS. Awansowa\u0142 na statek pierwszej klasy, wolontariusz Pa\u017adziernik 1935 r , aby do\u0142\u0105czy\u0107 do si\u0142 powietrznych z r\u00f3wnowa\u017cn\u0105 ocen\u0105 porucznika. W Grudzie\u0144 1935 , zostaje przydzielony do pierwszej eskadry grupy my\u015bliwskiej (GC) [[[ 2 ] I\/5 (Spa 67). Ty 23 lipca Na  Pierwszy Jest Sierpie\u0144 1937 , uczestniczy\u0142 w czwartym spotkaniu powietrznym Zurychu, kt\u00f3re odbywa si\u0119 na wojskowym lotnisku D\u00fcbendorf. W Luty 1939 , ju\u017c wynosi 1315 godzin lotu. W Mars 1939 , prowadzi testy nowych ameryka\u0144skich my\u015bliwych Curtiss H.75, kt\u00f3re wyposa\u017caj\u0105 eskadry z siedzib\u0105 w Reims. . 3 wrze\u015bnia 1939 , kiedy wybuch\u0142a druga wojna \u015bwiatowa, od tamtej pory rozkaza\u0142 Pa\u017adziernik 1937 , wraz z ocen\u0105 kapitana, Spa 67, pierwsz\u0105 eskadr\u0105 GC I\/5 z siedzib\u0105 w Suippes, kt\u00f3rego emblemat jest \u201eproporczyka wyrze\u017abiona z garbnika i Gulesa, granicz\u0105c z piaskiem, z naturalnym wynikiem poruszaj\u0105cym wynik. \u00bb\u00bb [[[ 3 ] . Jego drugim jest porucznik Edmond Marin La Mesl\u00e9e, kt\u00f3rego wzi\u0105\u0142 pod swoje skrzyd\u0142a i z kt\u00f3rym jest bardzo powi\u0105zany. Eskadra jest nast\u0119pnie rozmieszczana na polu Suippes.        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Bitwa o Francj\u0119 [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Od 11 stycznia 1940 , Podczas \u015bmiesznej wojny, kt\u00f3ra preludruj\u0105 do niemieckiej ofensywy, Jean Acart atakuje w tandemie z sier\u017cantem G\u00e9rardem Muselli, niemieckim dorierem do 17, kt\u00f3ry biegnie wzd\u0142u\u017c granicy. Zwyci\u0119stwo jest uwa\u017cane tylko za prawdopodobne [[[ 4 ] . . 10 maja 1940 , Pierwszego dnia bitwy Francji kapitan Acart uzyska\u0142 cztery potwierdzone zwyci\u0119stwa, a nast\u0119pnie dwa nast\u0119pnego dnia i trzy 18 maja , dwa znowu 26 maja Przed ostatnim Pierwszy Jest Czerwca, nie wspominaj\u0105c o 3 prawdopodobnych zwyci\u0119stwach 11, 12 i 14 maja . Zwyci\u0119zcy kapitana Accarta na pok\u0142adzie jego H75 A-2 N O 151: . 10 maja 1940 , zabi\u0142 Dorniera, czy 17 powy\u017cej Minaucourt . 10 maja 1940 , zabi\u0142 Dorniera, czy 17 powy\u017cej suippes . 10 maja 1940 , zabi\u0142 Dorniera, czy 17 powy\u017cej Dun-sur-Meuse . 10 maja 1940 , zabi\u0142 Dorniera, czy 17 powy\u017cej Dun-sur-Meuse . 11 maja 1940 r. , zabi\u0142 Heinkela, kt\u00f3ry 111 powy\u017cej Souilly . 11 maja 1940 r. , zabi\u0142 Heinkela, kt\u00f3ry 111 nad Saint-Mihiel . 18 maja 1940 , zabi\u0142 Heinkela, kt\u00f3ry 111 powy\u017cej fismes . 18 maja 1940 , zabi\u0142 Heinkela, kt\u00f3ry 111 nad Soissons . 18 maja 1940 , zabi\u0142 Heinkela, kt\u00f3ry 111 nad Braine . 26 maja 1940 , zabi\u0142 Heinkela, kt\u00f3ry 111 nad Tannay . 26 maja 1940 , Zabi\u0142 Heinkela On 111 powy\u017cej ch\u00e2tillon-sur-bar . Pierwszy Jest Czerwiec 1940 , Zabi\u0142 Heinkela, 111 mi\u0119dzy Pontarlier a Vesoul . Pierwszy Jest Czerwiec 1940 , atakuje grup\u0119 Heinkela HE 111 z sub-poruszaj\u0105cymi Franisk Perin\u0105 i Le Calvez. Jeden z Heinkel jest dotkni\u0119ty i upada podczas palenia, ale tylny strzelec ma czas na dotkni\u0119cie Curtiss kapitana Acarta, kt\u00f3ry otrzymuje karabin maszynowy mi\u0119dzy dwoma oczami. Zatrzymuje si\u0119 cudownie kilka milimetr\u00f3w od m\u00f3zgu. Udaje mu si\u0119 wydosta\u0107 z samolotu, zanim rozbi\u0142 si\u0119 na terytorium miasta Dompaierre-les-rosta [[[ 5 ] , ale uderzy\u0142 w pozostawienie uderzenia i ledwo otwiera spadochron, zanim straci\u0142 przytomno\u015b\u0107. Jego upadek odbywa si\u0119 w lesie miasta Frasne [[[ 6 ] . Opr\u00f3cz kontuzji g\u0142owy cierpia\u0142 na z\u0142amanie otwarte na lew\u0105 nog\u0119 spowodowane z\u0142ym odbiorem na ziemi, kontuzj\u0105 ramienia, kilkoma z\u0142amanymi z\u0119bami i wieloma siniakami. Zosta\u0142 natychmiast ewakuowany do szpitala Grange-Blanche de Lyon, gdzie odmawia wydobycia otrzymanej pi\u0142ki, z obawy przed utrat\u0105 wzroku. Wci\u0105\u017c rekonwalescencji, uciek\u0142 do Nicei ze swoj\u0105 rodzin\u0105 16 lipca 1940 . Z oko\u0142o pi\u0119\u0107dziesi\u0119ciu trzech eskadryli, kt\u00f3re uczestniczy\u0142y w bitwie pod Francj\u0105, Spa 67, pierwszej eskadry grupy my\u015bliwskiej I\/5, by\u0142a t\u0105, kt\u00f3ra uzyska\u0142a najwi\u0119cej zwyci\u0119stw w walce powietrznej. Dodaj\u0105c zwyci\u0119stwa nabyte przez Spa 75, drug\u0105 eskadr\u0119 grupy, I\/5 wy\u015bwietli list\u0119 83 potwierdzone zwyci\u0119stwa i 26 inni prawdopodobne. Grupa my\u015bliwska I\/5 przyjmie nazw\u0119 \u201eSzampana\u201d w 1943 roku, zanim zostanie eskadr\u0105 \u0142owc\u0105 2\/3 szampana le Pierwszy Jest Lipiec 1947 [[[ 7 ] . Eskadra mia\u0142a w\u015br\u00f3d jego pilot\u00f3w porucznik Edmond Marin La Mesl\u00e9e, najwi\u0119kszy francuski od tego okresu [[[ 8 ] , kt\u00f3ry przej\u0105\u0142 dow\u00f3dztwo eskadry Spa 67 2 czerwca , po wypadku kapitana Acarta. D\u0105\u017cenie do wojny [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] . Pierwszy Jest Listopad 1940 , zostaje przydzielony do personelu po\u0142udniowego sektora obrony powietrznej, z siedzib\u0105 w Aix-en-Provence, gdzie wznowia\u0142 swoje szkolenie i zobowi\u0105za\u0142 si\u0119 do napisania swojej pierwszej pracy \u201eChasseur du Ciel\u201d. W Pa\u017adziernik 1941 r , otrzymuje kierunek sekcji \u201epolowania\u201d szko\u0142y powietrznej Salon-De-Provence. Po inwazji na woln\u0105 stref\u0119, 11 listopada 1942 r , Jean Acart jest zdemobilizowany i umieszczony na broni broni. W Maj 1943 , jest od\u0142\u0105czony od archiw\u00f3w Muzeum Air Tuluouse. Nast\u0119pnie postanawia uciec, aby wznowi\u0107 walk\u0119. . Pierwszy Jest Pa\u017adziernik 1943 r , Krokratycznie przekroczy\u0142 Pirenees, aby do\u0142\u0105czy\u0107 do Hiszpanii, gdzie zosta\u0142 uwi\u0119ziony do ko\u0144ca listopada, zanim uda\u0142 si\u0119 do Afryki P\u00f3\u0142nocnej. W Stycze\u0144 1944 , zostaje mianowany dow\u00f3dc\u0105 i jest odpowiedzialny za utworzenie grupy my\u015bliwskiej 2\/2 \u201eBerry\u201d. Grupa oficjalnie utworzy\u0142a 16 stycznia , wyposa\u017cony w Spitfire V. przyby\u0142 do Anglii w lutym, Acart bierze pseudonim \u201eBernard\u201d, aby unikn\u0105\u0107 mo\u017cliwych niemieckich represji wobec swojej rodziny. Jego grupa do\u0142\u0105czy\u0142a do Royal Air Force i otrzymuje oznaczenie \u201e345 eskadry\u201d. Z’ Kwiecie\u0144 1944 r , przeprowadzi\u0142 misje wsparcia wojsk l\u0105dowych podczas l\u0105dowania w Normandii, a tak\u017ce podczas bitwy pod Normandi\u0105 bez mo\u017cliwo\u015bci ponownego zaanga\u017cowania si\u0119 w walk\u0119 z przeciwnikami. We wrze\u015bniu eskadra jest wyposa\u017cona w nowy IX Spitfire [[[ 9 ] . Dow\u00f3dca Acart, alias \u201eBernard\u201d, opuszcza grup\u0119 21 pa\u017adziernika i do\u0142\u0105cza do sztabu generalnego armii w Pary\u017cu, Pierwszy Jest Listopad 1944 . Kontynuacja kariery wojskowej [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Na pocz\u0105tku 1945 r. Jean Acart odby\u0142 3-miesi\u0119czny sta\u017c w Stanach Zjednoczonych, aby wzi\u0105\u0107 udzia\u0142 w kursach Command and General Staff College w Fort Leavenworth w stanie Kansas. W lipcu zosta\u0142 przydzielony do og\u00f3lnej inspektoratu si\u0142 powietrznych, a nast\u0119pnie zosta\u0142 profesorem w Air War School w Luty 1946 I jest awansowany na pu\u0142kownika w grudniu. W Luty 1947 , zosta\u0142 mianowany szefem sztabu szefa sztabu si\u0142 powietrznych, genera\u0142a Dywizji Air Jean-Ludy Piollet. Nast\u0119pnie posiada\u0142 stanowisko zast\u0119pcy dyrektora Br\u00e9tigny-Sur-erge Flight Test Center Mars 1948 , potem inspektora lotnictwa my\u015bliwskiego. Awansowa\u0142 pu\u0142kownika w Lipiec 1951 r , przej\u0105\u0142 dow\u00f3dztwo nad baz\u0105 lotnicz\u0105 112 Reims-Champagne w latach 1952\u20131955 [[[ dziesi\u0119\u0107 ] , baza, w kt\u00f3rej jego grupa my\u015bliwska zosta\u0142a zaparkowana przed wojn\u0105. . 14 lutego 1953 , przewodniczy, w towarzystwie Martial Valin, inspektor generalny si\u0142 powietrznych, ceremonii, podczas kt\u00f3rej B.A. 112 przyjmuje, na swojej inicjatywie, nazwa \u201eCommander Marin La Mesl\u00e9e\u201d, asa bitwy Francji, kt\u00f3ra zast\u0105pi\u0142 go na czele Spa 67 w 1940 roku. W Pa\u017adziernik 1955 r Staje si\u0119 drugiej strony szefem sztabu si\u0142 powietrznych i, w Kwiecie\u0144 1957 , jest kierownikiem projektu z szefem sztabu. Awansowany genera\u0142a Brygady Air, zostaje mianowany szefem sztabu Pierwszy Jest Tactical Air Command (CATAC), z siedzib\u0105 w Lahr w Federalnej Republice Niemiec, 21 listopada 1960 . Jest tak\u017ce asystentem genera\u0142a genera\u0142a generalnego z powodu 15 lutego 1959 Oraz, zw\u0142aszcza w 1960 r. Asystent GMG oraz odpowiedzialny za plan i interlatywne pytania. Awansowa\u0142 genera\u0142 dzia\u0142u powietrznego w Stycze\u0144 1961 , w\u00f3wczas genera\u0142 Korpusu Air Pierwszy Jest Mars 1962 , przyjmuje funkcje program\u00f3w i produkcji uzbrojenia. W\u0142a\u015bnie w tej funkcji rezygnuje z si\u0142 powietrznych 30 Mars 1965 , po wyborze prezydenta Republiki Karola de Gaulle’a, aby sprzyja\u0107 instalacji strategicznych pocisk\u00f3w S2, wektor\u00f3w broni nuklearnej, na miejscu p\u0142askowy\u017cu Albionu, zamiast zwi\u0119kszy\u0107 program strategicznych bombowc\u00f3w Mirage IV. Kiedy odszed\u0142, genera\u0142 Accart wyni\u00f3s\u0142 3845 godzin lotu, g\u0142\u00f3wnie prowadzony przez samoloty my\u015bliwskie. Od 1966 roku i do 1973 roku wyre\u017cyserowa\u0142 projekt NADGE [[[ 11 ] NATO, kt\u00f3re polega na instalacji ci\u0105g\u0142ego pakietu zintegrowanych radar\u00f3w, od Norwegii po Turcj\u0119, w celu monitorowania przestrzeni powietrznej od wschodniej granicy \u015bwiata. Dekoracje Wst\u0105\u017cki Ho\u0142dy Dolina V Muzeum Bazy lotniczej 112 i lokalna lotnicza nazywa si\u0119 \u201eCaptain Acart\u201d. Ulica w Reims nazywa si\u0119 \u201eGeneral Jean Acart\u201d. Stele, po\u0142o\u017cona w lesie gminy Frasne, upami\u0119tnia miejsce swojego wypadku w 1940 r., A poddzia\u0142 Rue du Chapelle nosi nazw\u0119 \u201eCaptain Acart\u201d. Jules Roy po\u015bwi\u0119ci\u0142 swoje Zaw\u00f3d broni , Opublikowane przez Gallimard w 1948 r.  Walczyli\u015bmy na niebie , wersja opublikowana w 1944 r. W Algiers. Nieba \u0142owcy , B. Arthaud, Pary\u017c, 1941. Walczyli\u015bmy na niebie , Arthaud, Paris, 1942 (przedmowa Roland Dorgel\u00e8s). Samotny pilot , Arthaud, Paris, 1944 (powie\u015b\u0107) Evad\u00e9s de France, wi\u0119zienia Hiszpanii , Arthaud, Paris, 1944. Cisza na Vole! , Arthaud, Paris, 1946. Poniewa\u017c Ziemia jest okr\u0105g\u0142a , Arthaud, Paris, 1947. Pozosta\u0142o\u015bci silnika Curtiss H-75, na kt\u00f3rym zastrzelono kapitana Acart Pierwszy Jest Czerwiec 1940 – Cyklon Wright z czternastoma cylindrami u\u0142o\u017conymi w podw\u00f3jnej gwiazdy rozwijaj\u0105cej 1200 koni mechanicznych – by\u0142 prezentowany przez d\u0142ugi czas w Reims, w jednym z pomieszcze\u0144 bazy lotniczej 112 i lokalnego Muzeum Aeronautyki. Obiekt przypomnia\u0142 przemocy walki powietrznej w latach 1939\u20131940, a tak\u017ce Curtiss H-75, wyj\u0105tkowy \u0142owca, kt\u00f3ry pozwoli\u0142 dwunastu pilotom tej bazy lotniczej na najlepszych kampanii francuskiej (najlepsi z nich byli Porucznik Edmond Marin La Mesl\u00e9e). \u2191 Pseudonim wzi\u0105\u0142 jego przybycie do Anglii w 1944 r., Aby unikn\u0105\u0107 mo\u017cliwych niemieckich represji wobec jego rodziny.  \u2191 \u201eGrupa my\u015bliwska\u201d, GC w skr\u00f3cie, \u0142\u0105czy dwadzie\u015bcia cztery do trzydziestu czterech oddzielnych samolot\u00f3w w dw\u00f3ch eskadrach. Od 10 maja 1940 r. I\/5 G.C. mia\u0142 trzydzie\u015bci dwa samoloty Curtiss H-75 zbudowane w Stanach Zjednoczonych i zamontowane we Francji w bursztach.  \u2191 Opis na stronie internetowej Historical Defense Service  \u2191 ‘ G\u00e9rard Muss \u00bb .  \u2191 Od wrze\u015bnia 2003 r. Widzimy pozosta\u0142o\u015bci silnika jego urz\u0105dzenia wystawionego w jednym z pomieszcze\u0144 Muzeum Bazy Air  \u2191 . Pierwszy Jest Czerwiec 2010 , stela upami\u0119tniaj\u0105ca to wydarzenie zosta\u0142a zainaugurowana w lesie miasta  \u2191 Dywizjon my\u015bliwski 2\/3 szampana na miejscu obrony narodowej  \u2191 Z 16 potwierdzonymi i 4 prawdopodobnymi zwyci\u0119stwami, Pierre Clostermann jest najwi\u0119kszym Francuzem, jak w ca\u0142ej II wojnie \u015bwiatowej z 33 zatwierdzonymi zwyci\u0119stwami.  \u2191 (W)  Jego Spitfire IX PT766 zosta\u0142 znaleziony, pochowany w Walii, w 1975 i 2009 roku  \u2191 Gdzie ma osobisty samolot (Republic F-84G Thunderjet z eskadry my\u015bliwskiej 02.003 \u201eChampagne\u201d), kt\u00f3rego kad\u0142ub jest pomalowany, obok odznaki eskadry Spa 67, Ace War Band Band. Wed\u0142ug \u201eMy Personal Plane\u201d, artyku\u0142 opublikowany w: Jean-Pierre Calka i Fr\u00e9d\u00e9ric Lafarge, BA 112 z Reims, za kulisami , Tuluouse, Dominique Gu\u00e9niot Editions, 2011 , 176 P.  (ISBN 978-2-7089-9233-7 W Prezentacja online ) .  \u2191 Projekt zainicjowany przez Atlantic Alliance w dniu 15 grudnia 1955 r.  Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Bernard Accart, Niebo’s Guardian: Biografia genera\u0142a Jean-Mary Acart , Luc-en-Provence, Vario, Grudzie\u0144 2010 , 230 P.  (ISBN 978-2-117-11663-15-2 I 2-913663-15-x W Prezentacja online ) Kapitan Jean-Mary Acart, Hunter of the Sky, Battle of France: May-czerwiec 1940 (Reissue) , Luc-en-Provence, Vario, Grudzie\u0144 2010 , 176 P.  (ISBN 978-2-117-11663-14-5 I 2-1133663-14-1 W Prezentacja online ) Christophe Cony i Alain Coste, Francuzi od 1393\u20131940 , Specjalne samoloty N O 20, 2007, pp. 17-20  (ISSN 1258-2700 ) Olivier Lapray W Curtiss H-75 w walce: Historia grupy my\u015bliwskiej 1-5 w kampanii francuskiej , Pary\u017c, historia i kolekcje, 2010 , 143 P.  (ISBN 978-2-35250-157-2 ) . Daniel \u015awinia Franck everyeet, The War, 1939\u20131945 W T. Pierwszy : A do k , Vincennes, historyczna s\u0142u\u017cba si\u0142 powietrznych, 1991 , 292 P.  (ISBN 2-904521-12-7-7 ) . Linki zewn\u0119trzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]       (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4"},{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BreadcrumbList","itemListElement":[{"@type":"ListItem","position":1,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/#breadcrumbitem","name":"Enzyklop\u00e4die"}},{"@type":"ListItem","position":2,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/jean-acart-wikipedia\/#breadcrumbitem","name":"Jean Acart – Wikipedia"}}]}]