Jean Bricmont – Wikipedia

Jean Bricmont , urodzony 12 kwietnia 1952 W UCCLE jest belgijskim fizykiem i eseistą, emerytowanym profesorem fizyki teoretycznej na Catholic University of Louvain i członkiem od 2004 r. Królewskiej Akademii Belgii.

Członek Komitetu Sponsoringu Naukowego French Stowarzyszenia Informacji Naukowych (AFIS), był prezydentem w latach 2001–2006 i pochodzi z jednego z dwóch prezydentów honorowych (z Jean-Claude Pecker) ^{[[[ Pierwszy ]} .

Z jednej strony prowadził kampanię przeciwko postmodernistycznemu dryfom-szczególnie podczas „Sokal Affair” w latach 1996-1997-a z drugiej strony przeciwko ograniczeniom wolności wypowiedzi we Francji, na przykład z prośbą o zniesienie prawa Gayssot.

Politolog Pierre-André Taguieff i redaktorzy Zegarek spiskowy , Valérie Igonenet i Rudy Reichstadt przedstawiają Jean Bricmont jako antyzionistyczny spisek. Pisarz Bernard-Henri Lévy oskarża go o negowanie. Jean Bricmont ze swojej strony opisuje to oskarżenie jako „zniesławienie” i w szczególności zaprzecza, aby mieć „Nigdy nie zaprzeczałem istnienia komnów gazowych” .

Jean Bricmont uzyskał w 1977 r Nierówności korelacji i ich zastosowania w konwencjonalnych systemach spinowych Pod kierunkiem Jean-Pierre Antoine. W 1981 r. Został profesorem fizyki teoretycznej na katolickim Uniwersytecie Louvain, a także pracował jako profesor czasowy na Free University of Bruksela w latach 1981–1984. W latach 1986–1987 był gościnnym profesorem na Rutgers University, Następnie uczy na Uniwersytecie Princeton. W 2002 r. Został zaproszony jako mówca na Międzynarodowym Kongresie Matematyków w Pekinie (2002: Ergodowość i mieszanie stochastycznych równań różniczkowych ). W latach 2007–2008 był gościnnym profesorem na Uniwersytecie Paris-Dauphine. W Wrzesień 2010 , przewodniczy komitetowi naukowym konferencji zatytułowanej „Duch Przygody i zasada środków ostrożności w nauce i sztuce” w Royal Academy of Belgium ^{[[[ 2 ]} .

Obecnie jest emerytowanym profesorem Catholic University of Louvain i członkiem Royal Academy of Belgium od 2004 roku ^{[[[ 3 ] W [[[ 4 ]} .

Jego aktywność badawcza dotyczy metod grupy renormalizacji i nieliniowych równań różniczkowych ^{[[[ 5 ] W [[[ 6 ] [Ref. niewłaściwy]} . Ta działalność przyniosła mu dwa rozróżnienia: nagroda Jacques-Deruyts (1996) Królewska Akademia Belgii i nagroda A.-de Leeuw-Damry Bourlart ^{[[[ 7 ]} 2005 Dokładnych fundamentalnych nauk naukowych funduszu badań naukowych ^{[[[ 8 ]} .

Interpretacja fizyki kwantowej [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Przeciwnie, w fizyce kwantowej, do interpretacji Kopenhagi, Jean Bricmont jest jednym z głównych obrońców teorii de Broglie-Bohm ^{[[[ 9 ] W [[[ dziesięć ]} . Podsumowuje to według tej formuły:

„Jak teoria Bohma ucieka od różnych twierdzeń niemożliwości?” Jest to myląca prostota: „ukryte zmienne” tutaj są po prostu pozycjami cząstek. Jest to teoria materii w ruchu. Żaden argument nigdy nie został rozwinięty, aby pokazać, że wprowadzenie tych zmiennych było niemożliwe. »» ^{[[[ 11 ]}

Obrona racjonalności naukowej [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Po sprawie Sokal Jean Bricmont napisał wspólnie z Alanem Sokalem, w 1997 roku, Impostury intelektualne . Według Michaela K.-H. K.-H. K.-H. Kiesslingu jest to krytyka „Acerbic i pełna umysłu ^{[[[ dwunasty ]} . Według Jean-Paul Krivine, tam „Bez wątpienia pokazuje, że znani intelektualiści, tacy jak Lacan, Kristeva, Baudrillard i Deleuze, wielokrotnie wykorzystywali terminy i koncepcje nauk fizycznych i matematyki” . Rehabilitacja racjonalnej metody analizy, Sokal i Bricmont potępią pomysł „Afirmacje faktów, czy to tradycyjne mity, czy współczesne teorie naukowe, nie mogą być uznane za prawdziwe ani fałszywe, że„ w odniesieniu do pewnej kultury ” ^{[[[ 13 ] W [[[ 14 ] [Ref. niewłaściwy]} » .

Członek Komitetu Sponsoringu Naukowego French Stowarzyszenia Informacji Naukowych (AFIS), był prezydentem w latach 2001–2006.

Popiera proces sceptycyzmu naukowego prowadzonego przez ruch ZTETYCZNY. Odrzuca jednak ofertę współpracy koła Ztetycznego, argumentując, że jego podejście do fizyki jest bardziej teoretyczne i jest „na granicy między fizyką a matematyką” ^{[[[ 15 ]} .

W artykule zatytułowanym Co to jest materializm naukowy? , opisuje swoją pozycję jako „monism metodologiczny”. Takie podejście jest dla niego „Zrozum i bronić naukowego podejścia do rzeczywistości na wszystkich poziomach, czy to gwiazd, zwierząt czy mężczyzn [poniżej i powyżej szyi] i ich społeczeństw” ^{[[[ 16 ]} .

Obrona wolności wypowiedzi [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W Kwiecień 2001 , Jean Bricmont publikuje w Świat dyplomatyczny Artykuł poświęcony obronie Noama Chomsky’ego przed tym, którzy upkłali go za rzekome poparcie dla negacji Roberta Faurissona ^{[[[ 17 ]} .

W 2007 roku zredagował notatnik Herne poświęcony kursowi i pracowi Noama Chomsky’ego ^{[[[ 18 ]} .

W Październik 2009 , Paris Criminal Court potępia humorystę Dieudonné do 10 000 € € Dobra dla zniewagi rasowej. . 26 grudnia 2008 , Podczas pokazu podanego w Zenicie w Paryżu dał innym aktora, który nosi żółtą gwiazdę „Nagrodę Rzadkowania” Robertowi Faurissonowi, potępiany za negactwo shoah wielokrotnie przez sędziego Francuza ^{[[[ 19 ] W [[[ 20 ]} . W prawym reakcji na AFP, Jean Bricmont uprawia fakt, że „Wymagamy] roku więzienia (zawieszonego) przeciwko Dieudonné za szkic” I argumentuje to „W naprawdę demokratycznym społeczeństwie koniecznie będzie taka mnogość opinii, że nie można ich zatwierdzić wszystkich [że] możemy jednak wziąć pod uwagę, że wyrażenie wszystkich tych pomysłów, tak szalone i wzajemnie sprzeczne, że są, musi być, musi być. prawny ^{[[[ 21 ]} » .

W 2010 roku w artykule zatytułowanym Pisarz Yann Moix, petycja i negacja , dziennikarze Olivier Faye, Abel Mestre i Caroline Monnot zauważają, że jest „Jeden z najbardziej aktywnych do tworzenia rozproszenia” Petycja obronna uchylenia prawa gayssot, uruchomiona przez Paula-érica Blanrue i wspierana przez Noama Chomsky’ego ^{[[[ 22 ]} . Miło także uwolnienie negacji Vincent Reynouard ^{[[[ 23 ]} .

W 2014 roku opublikował Republika cenzorów , Praca okrzyknięta Normandem Baillargeonem w recenzji Quebec Bload! Jak „Niezwykła, wpływowa, ale także kontrowersyjna praca, na bardzo płonący temat we Francji: sądowa opinia i niepokojenia na swobodę wypowiedzi, jaką to umożliwia” ^{[[[ 24 ]} . Étienne Chouard opisuje pracę „Ekscytujące i ważne” i opisuje jego autora jako kogoś „Dedykowany wspólnym, uczciwym i odważnym dobru; Darmowy i ujmujący darmowy myśliciel ” ^{[[[ 25 ]} . Z drugiej strony w artykule dla gazety Marianne , Aude Lancelin przedstawia Republika cenzorów , jak „Niezwykle gwałtowna książka pod jego patelinami” . Krytykuje Jean Bricmont „Jego tępy racjonalizm” i oskarża go o bycie „Sucha myśl Bertranda Bertrand Russella” , który według niej byłby „Dołączony do gnicia francuskiej debaty” . Ona również potwierdza, że ​​on „Teraz zamierza przejąć [przywództwo] w obronie wszelkiego ekstremistycznego, anty -semickiego i negacyjnego sprzętu, który znów dobrze prosperuje w naszym kraju na korzyść środków zwielokrotnionej propagandy sieci, również pustki politycznej, zapomnienia” ^{[[[ 26 ]} .

Lokalne oskarżenia z tezą anty -semicką lub antyzjonistyczną i [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Po rozporządzeniu Dieudonné w Radzie Stanu 9 stycznia 2014 Który zabrania spektaklu Dieudonné, zauważa, że ​​Bernard Stirn, sędzia Rady Stanu, który napisał zamówienie, jest „Pochodzenia żydowskiego” i cuda: „Czy w tym przypadku pojawienie się neutralności jest zachowane? »» ^{[[[ 27 ]}

W jego pracy Anty -jeńska Francja? , Opublikowane w 2015 r., Pierre-André Taguieff wyznacza emblematyczny promotor dyskredycyjnej strategii, która polega na ukryciu prawdziwej nienawiści do Żydów pod bardziej akceptowalnym samoznagisowaniem antysyonizmu. Politolog utrzymuje, że podkreślenie Bricmont i innych samozwańczych antysioniści o wymogu całkowitej wolności wypowiedzi w odpowiedzi na zarzuty antysemityzmu jest retoryczną sztuką: Bricmont twierdzi, że potępiając cenzurę, w której pluralizm jest przeanalizowany przez pluralizm prawo. Mniej rasistowskie niż antyżydowska tradycja, z której jest inspirowana, ideologia spisku fałszywego Protokoły mędrców Syjonu , Według Taguieffa, firmy demonizacji i kryminalizacji Izrael ^{[[[ 28 ] W [[[ 29 ] W [[[ 30 ]} .

W 2017 r. Reagowanie na oskarżenia o negowanie przeciwko niemu przez Bernarda-Henri Lévy’ego w artykule na temat notatnika zatytułowanego Nędza i hańba świata dyplomatycznego ^{[[[ trzydziesty pierwszy ]} , Jean Bricmont opisuje te słowa jako „zniesławienie” i deklaruje: „Termin„ negacja ”oznacza ludzi, którzy podobnie jak Faurisson zaprzeczają istnianiu komnów gazowych podczas II wojny światowej. Nic, co napisałem, nigdy nie zaprzeczało istnienia komnów gazowych. Zgodnie z „prawem gayssot” zaprzeczenie ich istnienia jest przestępstwem. Oskarżenie bez dowodów na to, że ktoś o przestępstwo jest zniesławieniem, które nie jest objęte swobodą wypowiedzi i może powodować postępowanie sądowe. »» ^{[[[ Ref. pożądany]}

Historyk Valérie Igonenet uważa, że ​​jej słowa po śmierci Roberta Faurissona, „W szczególności na miejsca spisku zamierzają podkreślić, bez przekonania, jego antyzionizmu” , i że poprzedził dzieło Gilada Atzmona, który oddał hołd Robertowi Faurissonowi ^{[[[ 27 ]} .

Oskarżenia o spisek [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W 2011 roku miesięcznie CQFD publikuje plik spisku, w którym opisuje jako “Poważny” Pisma Jean Bricmont, które czyni pisanie Zegarek spiskowy . Zauważa, że ​​jeśli Jean Bricmont „Nie uznaje żadnego uznania według teorii spiskowych na temat ataków 11 września 2001 » , The „Specjalizowane w ostatnich latach w donowieniu„ niezwykłego wpływu na nasze życie polityczne sieci proizraelskich ”, które będzie nazywał do„ fundamentalnego problemu naszych społeczeństw ”. »» Personel redakcyjny Zegarek spiskowy rozważ to „Obsesja, która prowadzi go do pogrążenia się w najbardziej wulgarnym spisku” i utrzymuje, że on też ma „Wziąłem silne przyjaźnie z„ czerwono-zieloną brązową ”, w której znajdujemy postacie takie jak Paul-éric Blanrue, autor Sarkozy, Izrael i Żydzi z których Bricmont wysoce zaleca odczyt ^{[[[ 32 ]} » .

Rudy Reichstadt określa również, że Jean Bricmont uczestniczył w 2005 roku w konferencji antyimperialistycznej Oś pokoju Zorganizowane przez Thierry Meyssan z sieci Voltaire „Których listę uczestników można odczytać jako kto jest kim Najwybitniejsi autorzy spisku tamtych czasów ^{[[[ 33 ]} » .

Polityka francuska [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Według Streetpress , Jean Bricmont to „Żarliwe wsparcie” autor: François Asselineau ^{[[[ 34 ]} .

Pomiędzy dwoma wieżami francuskich wyborów prezydenckich w 2017 r. Wywiad z Jeanem Bricmontem na temat RT, na którym jest, według francuskich Daily Uwolnienie , I „Redektorialista„ nawracający ” , widać ponad 500 000 razy na Facebooku, co to czyni 2 ^{To jest} Większość wirusowych zawartości łańcucha w tym okresie. Film jest zwieńczony tytułem „W przypadku Macrona, Hollande zasługuje na„ Nagrodę Nobla za manipulację polityczną ”; Jean Bricmont w szczególności głosi, że Emmanuel Macron to „To produkt czystych mediów” I „Francja na to nie zasługuje” . On też to przewiduje „Trudno mu rządzić” I o morskim piórze, mówi, że chociaż rozumie, że możemy go nie lubić, „Faszyzm nie jest argumentem” przeciwko niej ^{[[[ 35 ]} .

• Z Alan Sokal, Impostury intelektualne [Szczegóły wydań] , 1997.
• Z Régis Debray, W cieniu oświecenia: debata między filozofem a naukowcem , Odile Jacob Editions, coll. «Sciences», 2003.
• Imperializm humanitarny. Prawa człowieka, prawo do ingerencji, prawo najsilniejszych? , Editions Aden, 2005, 2009 ( 2 ^{To jest} redagowanie).
• Z Julie Franck, Chomsky , Les Cahiers de L’Herne, 2007.
• Z Hervé Zwirn, Filozofia mechaniki kwantowej , Vuibert, 2009.
• (W) Szansa w fizyce: fundamenty i perspektywy , Springer, 2009.
• (W) Szukam kwantowej ontologii , Springer, 2010.
• Z Noamem Chomsky, Powód przeciwko władzy. Zakład Pascal , L’Herne, Carnets, 2010.
• Republika cenzorów , L’Herne, 2014.
  • Ponownie wydany pod tytułem Cenzory przeciwko Republice , Jeanne Editions, 2020. Z przedmowę étienne Chouard.
• Noam Chomsky, aktywista , W Forges de Vulcain, 2014.
• (W) Zrozumienie mechaniki kwantowej , Springer, 2016.
• (W) Kwantowy zmysł i bzdury , Springer, 2017.
• Zrozumienie fizyki kwantowej , Odile Jacob, 2020.

Wkład w prace zbiorowe [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Kolektyw, Filozoficzne i naukowe materiały do ​​współczesnego materializmu W T. 2, Paris, Syllepse Editions, coll. „Edycje materologiczne”, dwa tysiące trzynaście , 1 534 (ISBN 978-2-919694-25-9 I 9782919694266 W Czytaj online ) .
• Kolektyw, Spiritualistyczne intruzje i oszustwa intelektualne w nauce , Paris, Syllepse Editions, coll. „Edycje materologiczne”, 2001 , 399 P. (ISBN 978-2-913165-67-0 W Czytaj online ) .
• Z Dianą Johnstone, „dwie strony amerykańskiej polityki” w: Imperium w wojnie , Editions Le Temps des Cerises, Paris, 2001.
• „Czy nadzieja zmienia obóz?” “W Umrzeć za McDo w Iraku , Aden Editions, Bruksela, 2004.
• Dobre użycie sekularyzmu , pod kierunkiem Marca Jacquemaina i Nadine Rosa-Rosso, 240 P. , Aden Editions.
• „Determinizm, chaos i mechanika kwantowa”, w Materializm (i ich krytycy) , Syllepse Editions, coll. „Materologiczny”, 786 P. , 2004.

• Zasób badawczy :
• Zasób audiowizualny :
• Uwaga w słowniku lub encyklopedii :