Jean-François Balmer-Wikipedia

before-content-x4

Artykuł w Wikipedii, Free L’Encyclopéi.

Jean-François Balmer , urodzony W Neuchâtel i z Valangin w kantonie Neuchâtel w Szwajcarii jest francuskim naturalizowanym szwajcarskim aktorem [[[ Pierwszy ] .

Syn Alfreda Balmera, czarterowanego księgowego i administratora szpitala Landeyeux oraz Berthe-Hélène Graber, spędził pierwsze dwadzieścia lat swojego życia w wiosce Valangin [[[ 2 ] W [[[ 3 ] . Jego imię to jest Francis , ale zaczął nazywać siebie Jean-François od okresu dojrzewania w odniesieniu do swoich ulubionych aktorów tamtych czasów, Jean-Paul Belmondo i Jean-Claude Briay [[[ 3 ] .

Po jego obowiązkowej edukacji studiował w Neuchâtel Business School [[[ 3 ] . Równolegle z jego studiami, jest placeur w Neuchâtel Theatre [[[ 3 ] . Poświęca mniej czasu na swoje studia biznesowe niż deklarować teksty i grać wyimaginowane postacie [Ref. niezbędny] . Po zakończeniu szkoły biznesu pojechał na rok do Londynu, aby nauczyć się angielskiego [[[ 3 ] .

after-content-x4

W 1968 roku wszedł do konserwatorium Genewskiego, gdzie wziął lekcje teatru, w szczególności Jean Bart [[[ 3 ] . Wkrótce potem, w wieku 23 lat, zdał egzamin wstępny do National Conservatory of Dramatic Art w Paryżu, aby kontynuować dramatyczne studia sztuki [[[ 3 ] . Wygrał pierwszy dostęp w 1973 roku, w promocji Daniela Mesguicha i Jacquesa Weber. Isabelle Adjani, Francis Huster i Jacques Villeret są częścią jej kolegów z Conservatoire [[[ 3 ] . Jest także uczniem podczas Florent [[[ 4 ] .

W tym samym roku w 1973 roku wygrał swoją pierwszą rolę pod kierownictwem Yves Boisset w filmie R.A.S. , i rozpoczął długą karierę w kinie, teatrze i telewizji. W serii gra rolę dowódcy Rovère Boulevard du Palais W latach 1999–2017.

. , poślubia reżysera Françoise Petit [[[ 2 ] .

Kino [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

  • 1973: R.A.S. , Yves Boisset: Raymond Dax
  • 1974: Rozwścieczona owca , Michel Deville: Vischenko
  • 1975: Strach w mieście , Henri Verneuil: Julien Dallas
  • 1976: Mały Marcel , Jacques Fansten: Pottier
  • 1976: Wzbępka wyspy Tortoise Island , autor: Jacques Rozier: Ważny szef
  • 1977: Groźba , Alain Corneau: Waldeck
  • 1978: Passe-Montagne , przez Jean-François Stévenin
  • 1979: Nastolatek , autor: Jeanne Moreau: André, stolarz
  • 1979: Są wysokie, te małe , autor: Joël Santoni: Monestier
  • 1979: Kanały rajskie , autor: José Giovanni: 68
  • 1979: Policjanci i złodzieje , Georges Lautner: Inspektor Massard
  • 1979: Nic nie idzie dobrze , przez Jean-Michel Ribes
  • 1981: Śnieg Julzed Julietn Berto et Jean-Henr Roger: Drugi inspektor
  • 1981: Dziwny przypadek Pierre Granier-Referral: Priety Pawła
  • 1982: Urwisko , autor: Philippe Bensoussan (film krótkometrażowy)
  • 1982: Odpowiedni żołnierz Brusati: Prawnik
  • 1982: Rozkwarta godziny , autor: Philippe Galland: François-Albert
  • 1983: afrykanin , z Philippe de Broca: Paul Planchet
  • 1983: Opuszczenie , przez Jean-Pierre Igoux: Listonosz
  • 1984: Miłość do Swann , Volkeker Vendoriff: Dr Cottard
  • 1984: Polarny , autor: Jacques Bral: Eugène Tarpon
  • 1984: Dzikie bestie Autor: Jean-Louis Daniel: Jeff Garcia
  • 1984: Krew innych , od Claude Chabrol: Arnaud
  • 1985: Szwajcarskie szaleństwo . De Christine Lipinska: Carl
  • 1985: Nagły wypadek , z Gilles Béhat: Paul Murneau
  • 1985: Wzadek , autor: Philippe Lefebvre: Kapitan Pierre Clément
  • 1985: Miłość lub prawie , autor: Patrice Gautier: Albert
  • 1986: Złote osiemdziesiątych , autor: Chantal Akerman: M. Jean
  • 1986: Ostatni obraz , de Mohammed Lakhdar-Hamina: Młynarz
  • 1989: Rewolucja Francuska , Robert Enricco It Richard T. Heffron: Louis XVI
  • 1990: Strata , Daniel Benoin: Jélôme Dentinwer
  • 1991: Madame Bovary , od Claude Chabrol: Charles Bovary
  • 1992: Okno , z Monique Champagne: Roberto
  • 1992: Dien Bien Phu , Pierre Schoendoerffer: AFP Man
  • 1992: Sam niespójny , z Virgie Thévenet: Albert
  • 1992: Nieporozumienia , autor: Leandro Manfrini: Peter Monti
  • 1993: Wiatr , autor: Robert Enrico: Ojciec Siegler
  • 1993: Zły chłopiec , autor: Jacques Bral: Prezydent asesor
  • 1994: Twist w Popenduine , Dera Yeeeee Leabal: M. Benoit
  • 1994: Światło martwych gwiazd , od Charlesa Mattona: Pierre
  • 1994: Książka Crystal , de Patricia Plattner: John Billets, twój JB
  • 1994: Moja chińska siostra , od Alain Mazars
  • 1994: Lou nie powiedział nie , od Anne-Marie Miéville (głos)
  • 1996: Xy, zabawny projekt , przez Jean-Paul Lilienfeld: Doktor Lamauve
  • 1996: Beaumarchais, bezczelne , d’édouard Molinaro: Sartine
  • 1997: Nic nie idzie dobrze , od Claude Chabrol: Pan.
  • 1999: Odzyskany czas , De Raoul Ruiz: Wujek Adolphe
  • 1999: Amator , Pascal Thomas: Prezydent Trybunału
  • 2000: Kocham cię , autor: Patrick Sébastien: Paul Gontier
  • 2000: Saint-Cyr , Patricia Mazuy: Racine
  • 2001: Uroczy chłopak , autor: Patrick Chesnais: Zabijaka
  • 2001: Belphegor, duch Luwru , przez Jean-Paul Salomé: Bertrand Faussier
  • 2003: Ten dzień , De Raoul Ruiz: Treffle
  • 2003: Ripoux 3 , od Claude Zidi: Albert
  • 2006: Pijaństwo władzy , od Claude Chabrol: Tak było
  • 2006: Wiosna w Paryżu , autor: Jacques Bral: Gaspacho
  • 2006: Duży mieszkanie , Pascal Thomas: Bankier Francesca
  • 2006: Lucyfer i ja , przez Jean-Jacques Grand-Jouan: Lucyfer
  • 2007: Francuzi muszą głosować (Film telewizyjny), autor: Fabrice Cazeneuve: Zastępca Victora Augagneur
  • 2008: Tokio! , „Merde” Merde ”Leos Carax: Mistrz Voland
  • 2009: Lucky Luke James Huth: Bednarz
  • 2010: Czerwony od Joëla poważnego: Ksiądz
  • 2011: Równonoc Autor: Laurent Carcélès: Rybak
  • 2011: Ci, którzy kochali Richarda Wagnera Autor: Jean-Louis Guillermou: Richard Wagner
  • 2012: Dead Europe De Tony Krawitz: Gerry
  • 2012: W domu autor: François Ozon: Reżyser
  • 2015: Kosmos d’Andrzej Żuławski : Leon
  • 2015: Dzięki Bogu ! autor: Lucien Jean-Baptiste: Dyrektor ds. Kursów Ventura
  • 2019: Wizytówka Michel Zumpf
  • 2020: Oko ( Czekam na Anya ) Ben Cookson: Narrator

Telewizja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

  • 1973: Oszustwa Scapin de Molière, wystawiony Jacques Weber, Theatre of Reims
  • 1974: Zasoby naturalne Pierre Laville, National Theatre of Strasburg
  • 1974: Mandore Autor: Romain Weingarten, wystawiony Daniel Benoin, teatr Daniel Sorano Vincennes
  • 1975: Drobna ilustracja Dyrektor Roger Planchon, TNP Villeurbanne
  • 1976: A.A. Teatr Arthur Adamov, wystawiony Roger Planchon, National Theatre of Chaillot
  • 1976: Jak przedtem John Mortimer, wystawiony Andréas Voutsinas, teatr Fontaine
  • 1976: Siostrzeniec Rameau de Diderot, inscenizacja Jacquesa Weber, Modern Theatre
  • 1977: Środa trzy czwarte Helvio Soto, inscenizacja Maurice Garrel, Petit Odéon
  • 1979: Crear Acrivoisée de Shakespeare, wystawiony Jacques Weber, The Théâtre du 8ème Lyon
  • 1980: Małżeństwo Figaro de Beaumarchais, inscenizacja françoise petit wspierana przez Maurice Vaudaux, théâtre de Paris, théâtre du 8 To jest , Lyon
  • 1986: Dla tak lub dla nie Nathalie Sarraute, wystawiony Simone Benmussa, Renaud-Barrault Theatre
  • 1986: Mizantrop , z Molière, inscenizacja françoise petit, théâtre des célestins
  • 1990: Pewnej nocy w Casanova de Franco Cuomo, inscenizacja Françoise Petit, Petit Marigny
  • 1991: Pewnej nocy w Casanova de Franco Cuomo, inscenizacja Françoise Petit, Théâtre de Nice
  • 1992: Kłamca Autor: Jérôme Kilty, inscenizacja Isabelle Ratier, teatr Marigny
  • 1992: Mistyfikacja Montaż tekstów Diderota, inscenizacja Jacquesa Weber, Theatre of Nice, National Theatre of Chaillot
  • 1994: Mój mistrz siedemdziesiąt trzy Pierre Dac, wystawiony Jérôme Savary, National Theatre of Chaillot
  • 1996-1997 :: Pewnej nocy w średniowieczu i wystawione przez Michela Pascala, Théâtre des Bouffes du Nord
  • 1997: Twórca de Balzac, inscenizacja françoise petit (mianowanie molière najlepszego aktora)
  • 1998: Dla tak dla nie Nathalie Sarraute, wystawiony Simone Benmussa, komedia mistrzów
  • 2000-2001: Dwudziesty wiek , th Alessrose Bariccio, matka, scena S, Trofeum Tea
  • 2001: Onysos wściekły Autor: Laurent Gaudé, Reading, Awinon Festival
  • 2003-2004: Baudelaire powiedział przez Balmera , teksty Moje serce zostało odsłonięte de Baudelaire, inscenizacja Françoise Petit, Théâtre du Ranelagh, teatr Hébertot
  • 2007-2008: Debaty 1974–1981 , Według telewizyjnych debat między Valéry Giscard D’Estaing i François Mitterrand na wybory prezydenckie w 1974 i 1981 roku, wystawił Jean-Marie Duprez, Théâtre de la Madeleine
  • 2007: Le Talizman Balzac-Beethoven , inscenizacja i adaptacja Françoise Petit, Théâtre de la Madeleine
  • 2010: Henri IV, ukochany Daniel Colas, w reżyserii autora, Théâtre des Mathurins
  • 2012: Henri IV, ukochany Daniel Colas, inscenizacja autora, odwróciła się
  • 2012-2013: Podróż na krawędź nocy Louis-Ferdinand Céline, wystawiony przez Françoise Petit, Théâtre de l’auvé
  • 2017: Prawo lewo Autor: Laurent Ruquier, wystawiony Steve Suissa, teatr odmian
  • 2018: C.V. Boga Autor: Jean-Louis Fournier, wystawiony Françoise Petit, festiwal przy D’Awingon, a następnie la pépinière-théâtre
  • 2022: Wyznania Beethoven Alexandre Najjar, inscenizacja françoise petit, théâtre des bouffes-parisiens

Nagrody [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

  • Nagroda Express 1990, przyznana przez gazetę Neuchâtel L’press [[[ 5 ]

Nominacje [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Dekoracje [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

  1. W domu z Jean-François Balmer , Sport365, 11 Avril 2013.
  2. A et b Kto jest kim we Francji: słownik biograficzny , Jacques Lafitte Editions, .
  3. a b c d e f g i h Marie-Thérèse Page i André Monnier ” Jean-François Balmer w Valangin. Aktor przywołuje „jego” Val-de-Ruz. », L’press W W P. 8 ( Czytaj online )
  4. „Lista naszych najsłynniejszych starożytnych” ( Archive.org • • Wikiwix • • Archiwum • • Google • Co robić ?) W Coursflorent.fr .
  5. Szczęśliwi zwycięzcy », L’press W W P. 3 ( Czytaj online )
  6. Dekret z 13 lipca 2004 r. Promowanie i spotkanie ( Czytaj online )
  7. Spotkanie lub promocja w Zakonie Arts and Letters Lipiec 2011
  • Zasoby audiowizualne Voir et modifier les données sur Wikidata:
  • Zasoby związane z programem Voir et modifier les données sur Wikidata:
  • Uwaga w słowniku lub encyklopedii Voir et modifier les données sur Wikidata:
  • Mowa Arystofanesa , animowany film krótkometrażowy z głosem Jean-François Balmer

after-content-x4