Jean-François Paul z nim-Wikipedia
Jean-François Paul de Gondi , lepiej znany jako Kardynał Retz [[[ ʁ ɛ ] [[[ Pierwszy ] , urodzony w Montmirail i zmarł W Paryżu jest mężem stanu, człowiekiem francuskiego kościoła i pisarza. Jest wyraźnie znany ze swojego Pamiętniki .
Rodzina [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Siostrzeniec Jean-François de Gondi, pierwszego arcybiskupa Paryża, urodził się w rodzinie małej szlachty Florenckiej, która śledziła Catherine de Médicis podczas jej przybycia do Francji. Jego ojciec Philippe-Emmanuel de Gondi był obrońcą Vincenta de Paul, który mieszka w jego domu od 1613 do 1617 [[[ A ] . Jego matka, Françoise-Marguerite de Silly (1584-1625), była córką Antoine de Silly, gubernatora Angersa i francuskiego ambasadora w Hiszpanii i Marie de Lannoy, potomek Raoul de Lannoy, Chambellan z Króla Francji i gubernatora gubernatora i gubernatora gubernatora Genua.
Jego starsi bracia to Pierre de Gondi, książę Retz i Henri de Gondi, te ostatnie, zamierzani na wspaniałą karierę kościelnych, umiera przedwcześnie podczas gry myśliwskiej.
Szkolenie w karierze kościelnej [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Po śmierci swojego starszego brata młody Gondi jest trenowany w formacji duchownej, chociaż nie ma ani smaku – marzy o chwale na polach bitew – ani aranżacjach – nie jest w stanie uszanować ślubu czystości. Z ciekawym duchem studiuje teologię, czytając także Salluste i Plutarch. Jego skłonność do spiskowania popycha go do pisania w wieku dwudziestu pięciu lat, zatytułowany historyczny opis Spisek hrabiego Fiesque , które skomponował w 1639 r. Według włoskiego historyka Agostino Mascardi [[[ 2 ] .
W , po śmierci Louis XIII , zostaje wyświęcony na kapłana, wówczas mianowany koadjutor swojego wuja. Wkrótce potem , jest konsekrowany biskupa i otrzymuje biskupstwo W częściach Koryntu. Bardzo szybko stał się popularny elokwacją swoich kazań, jego hojności w sprawach jałmużna, jego przyjaźnie z „Les Grands”, takimi jak Rohan i jego powiązania z oddaną partią. Mając wysoce rozwiniętą sieć sojuszy, odegra fundamentalną rolę w odcinku La Fronde (1648-1653).
Buntownicza, buntownicza [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Z ambicji [[[ B ] , z chęci uzyskania Barette Cardinalice, przez naturalny smak intrygi i politycznego sprzeciwu wobec ministeriata i absolutnej monarchii, wystrzeliwuje na fala wcześnie. Na początku ustanowienia się jako mediator między królową a parlamentarzystami zebrał się w komorze Saint-Louis. Anne z Austrii odrzuca zwolnienie, a tym samym rzuca koadjutora w obozie Slingers. Po niepowodzeniu pokoju Rueila i pokoju Saint-Germaina próbował zorganizować bunt, dając mu szefa. Wielki Condé odmawia tej roli. Gondi musi polegać na swoim młodszym brata, księciu Conti, który jednak ocenia „zero, który pomnożył się tylko dlatego, że był księciem krwi”.
Kiedy pułki armii niemieckiej pustyni w , chociaż ich główny Turenne pozostaje z tysią, Gondi „pachnie wiatr”. Negocjował Codecille w pośpiechu, rezerwując wyróżnienia i miejsca dla siebie i swoich przyjaciół. Jednak Mathieu Molé, prezes parlamentu w Paryżu, ujawnia treść Codecille, nagle porzucając popularność Coadjutora.
Kiedy po zawieszeniu parlamentarnym Condé zostaje uznany za zbyt potężny, Regent może zwrócić się tylko do Gondi i jego potężnej koterii. Dzięki swojej kochance, Charlotte de Lorraine, córce księżnej Chevreuse, Coadjutor znalazł się w intymnym doradcy Gaston de France, wuja króla. Królowa spotyka go w krużganku Saint-Honoré. Gondi zgadza się na oddech, w zamian za pożądany kardynał. Książęta są aresztowani .
. Niemniej jednak po przeniesieniu książęta do Le Havre, poza zasięgiem Gondi, Mazarin odmawia mu baru. Znowu Gondi odwraca się, powodując z nim Gaston de France. Po zwolnieniu Mazarina zostaje poinformowany, że królowa zabierze króla do Saint-Germain, gdzie uciekł kardynał. Mówi, że tłum, który idzie do Palais-Royal, sprawdź, czy król jest w jego łóżku. Dwóch przywódców monitoruje sen królewski. Louis Xiv Nigdy nie wybaczyłem tego upokorzenia koadjutorowi. Gondi został w 1651 r. Abbé Commendataire de l’Abbaye Notre-Dame de la Chaume de Machecoul, po swoim wujem Jean-François de Gondi.
Kardynał i upadek [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
. , Gondi, wielki przeciwnik Mazaryny, w końcu otrzymuje kardynał kapelusz z rąk papieża niewinnego X. Kiedy król wraca do Paryża Jednym z pierwszych gestów Mazarina jest posiadanie zupełnie nowego kardynała w więzieniu: jest prowadzony do Vincennes .
. , jego wujek, arcybiskup Paryża, umiera. Retz jest nadal w więzieniu, pomimo wstawiennictwa swoich przyjaciół, a nawet papieża. Retz sygnalizuje falę wystarczającą do wyrzeczenia, aby zostać potępiona natychmiast po. Umieszczony pod aresztowaniem domu w Château de Nantes, uciekł z liny ukrytej pod jego Simarre . Furious, Mazarin deklaruje pustkę arcybiskupolową, a Retz wygrywa Hiszpanię, a następnie Rzym. Wyznacza namieściarów, którym udaje się zarządzić mu diecezji. W 1655 r., Alexandre VII Udaje się Niewinny X . Mazaryn przedstawia go papieżem jako zatwardziałego Jansenist. Alexandre VII, częściowo wybrany dzięki wsparciu Retz, zaprzecza wszystkim.
Podczas swoich lat wygnania Gondi, po ucieczce z zamku Nantes, przybył schronienie w Belle-île-en-mer, który odziedziczył po swoim wszechobecnym wurze, Albert de Gondi. W trudnej sytuacji zgodził się sprzedać Belle-île superintendentowi Nicolasowi Fouquetowi za około „czternaście tysięcy funtów”. Fouquet uzupełnia to, co zaczął jego poprzednik, a mianowicie ekspansja cytadeli w mieście Palais.
Później kardynał Retz schronił się w swoim zamku z komercyjnego, centrum księstwa, który odziedziczył po swojej matce w 1640 r. [[[ 3 ] .
Następnie Retz podróżuje do Europy, interesując się lokalną polityką. W ten sposób podejmuje strony na korzyść Stuarts. Kiedy Mazarin zmarł w 1661 r Louis Xiv . W 1662 r. Zrezygnował z rezygnacji z miejsca, ale uzyskał w zamian opactwo Saint-Denis, co stanowi znaczną korzyść. Może wrócić do Paryża w 1668 r. I nadal miesza się z polityką, ale tylko biznes między Paryżem a Rzymem. Zapobiega to ekskomunikowaniu Parlamentu Paryża, który dołączył do Sorbony w walce z pontyficką nieomylnością. Bierze udział w konklawkach Łaskawy IX I Łaskawy X i przyciągnął głos w głowie w 1676 roku.
Retz umiera , po przejściu na emeryturę do opactwa w Saint-Denis. Jest tam pochowany, ale Louis Xiv zabroniono, że pamiątkowa tablica wspominająca o swojej nazwie [[[ C ] .
Kardynał Retz pozostaje znany ze swojego Pamiętniki , napisane w latach 1675–1677 [[[ 4 ] i opublikowane dopiero w 1717 r., Czterdzieści lat po ich pisaniu. Podtytuł to:
„Zawieranie tego, co stało się bardziej niezwykłe we Francji, w pierwszych latach panowania Louis Xiv »
Kiedy wyszli, Pamiętniki są publikowane w Nancy (stolica księstwa Lorraine) i Amsterdam.
Retz mówi o tym, z duchowym piórem i w romantyzowanej formie, jego zaangażowaniu w zawieszenie. Uważany za jedno z największych arcydzieł XVII To jest Century, jego Pamiętniki są często porównywane z tymi księcia Saint-Simon.
Potomkowie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Fotograf Henri Cartier-Bresson podkreślił jego pracę Obrazy ratownicze [[[ 5 ] Zdanie Pamiętniki :
„Na świecie nie ma nic, co ma decydujący moment, a arcydziełem dobrego postępowania jest wiedzieć i poświęcić tę chwilę [[[ 6 ] . »
- Kompletne prace , Opublikowane przez Jacquesa Delona przez Honoré Champion Editions:
- T. I . Dzieła oratorskie, polityczne i religijne , 2005.
- T. Ii . Dyskurs filozoficzny. Kontrowersje z desgabetami na kartezizm , 2005.
- T. Iii . Korespondencja. Przypadek Cardinalat , 2005.
- T. Iv . Korespondencja. Listy episkopalne , 2005.
- T. W . Korespondencja. Anglia i Rzym Spraw , 2007.
- T. MY . Korespondencja. Sprawy prywatne . Ustanowione teksty, z wprowadzeniem, notatkami, bibliografią, reprodukcją rękopisów, ilustracji, indeksu ludzi, indeksu nazw miejsc, 2009.
- T. 7. Fiesque i broszury , 2011.
- T. 8. i 9. Pamiętniki, 2015.
- T. X. Język Cardinal de Retz, 2018.
Bronie | Płonący |
---|---|
|
Złoto, dwie masy broni piaskowej, wydane w naszyjniku i połączonych Gules . |
Jest synem Philippe-emmanuel de gondi [[[ D ] , Hrabia Joigny, markiz de Belle-île, baron z Montmirel, Lord of Dampierre i VillePreux, generał galersów Francji i Françoise Marguerite de Silly [[[ To jest ] (1584-1625), Lady of Commercy (patrz akapit Genealogia poniżej).
Jean-fançois Ancestry Paul de Gondi
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
16. Antonio Gondi (Maj 1443 we Florencji – przed 1486) Magistrat de Florence |
|||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
8. Antonio «Guidobaldo» gondi (02/01/1486 we Florencji – 1569 we Paryżu) Lord of Perron i Cowersy, kupiec, bankier w Lyonie, odbiorca domen królewskich Lyonu, Alderman i doradca Lyon, hotel Hall of Henri II |
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
|
17. Maddalena Corbinelli | |||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
4. Albert de Gondi (04/11/1522 we Florencji – 04/21/1602 w Paryżu) Baron następnie hrabia, a następnie książę Retz, Lord of Machecoul, Noisy-le-Roi, Perron, VillePreux i Versailles, hrabia, a następnie markiz de belle-île i wyspy Hyères, rówieśnik Francji, gubernator Nantes, de Metz i Prowansje, Generał Galèresde France, marszałek Francji |
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||
|
18. Nicolas de Pierrevive Lord of Lézigny, odbiornik domen królewskich w Lyonie |
|||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
9. Marie Catherine de Pierrevive (1496-04/08/1570 w Paryżu) Dame du Perron i D’Armentières, Governess of the Future Charles IX |
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
|
19. Jeanne de Thurin (???? – Po 1496) |
|||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
2. Philippe-Emmanuel de Gondi (1581 w Lyon – 29/29/1662 w Joigny) Hrabia Joignyet de Joinville, Marquis de Belle-île i Isles-d’Or, Baron de Montmirail, Dampierre i VillePreux, Lord of Folleville, generał porucznika króla Levant, generał królewskiej galersów Francji, marszałek Francji , Kapłan, religijny w oratorium, rycerz rozkazów króla |
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
|
20. Jacques de Clermont (około 1477 – około 1549) Baron de Dampierre |
|||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
dziesięć. Claude de Clermont (????-1545) Baron de Dampierre |
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
|
21. Claudine de Saint-Seine (1482 – po 1554) |
|||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
5. Claude- Catherine de Clermont (1543 w Paryżu – 02/18/1603 w Paryżu) Dowager Baroness, a następnie hrabina, a następnie księżna Retz, Lady of Machecoul, Baroness of Dampierre, rówieśnik Francji, salon |
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||
|
22. André de Vivonne (około 1452-1532) Baron de la Châtaigneraie, Seneschal of Poitou |
|||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
11. Jeanne de Vivonne (1511-1583) Lady of Dampierre |
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
|
23. Louise de Daillon (około 1480 – po 1554 r.) |
|||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
1. Jean-François Paul de Gondi (20/09/1613 w Montmirail – 08/24/1679 w Paryżu) Lord of Commerdy, opat Buzay i Quimperlé, Canon of Notre-Dame de Paris, Coadjuteurde Paris, arcybiskup Corinthe, kardynał, arcybiskup Paryża, biskup Langres, opat świętych-denis „Angers and the Thatch |
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
24. Charles de Silly (około 1477-1518) Lord of Rochefort-en-Terre |
|||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
dwunasty. Louis de Silly (???? – przed 1565) Lord of La Roche-Guyon |
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
|
25. Philippe de Sarrebruck Viscounte of Louvois |
|||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
6. Antoine de Silly (1552-1609) Hrabia La Rochepot, baron z Montmirail, Lord of Commeralyet d’Euville, Knight of the King’s Order, gubernator Anjou |
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||
|
26. Nicolas de Montfort-Laval mówi ” Facet XVI Z Laval » (10/10/1476-20/05/1531) Hrabia Lavala i Montfort, baron z Quintin, Lord of Tinténiac, Bécherel, Aubigné, Gaël, de Beaumanoir, du Guildo i de Commer |
|||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
13. Anne de Montfort- Laval (????-1572) Baronowa Accagny i Crèvecopr, Lady of La Rochepot |
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
|
27. Anne of Montmorency (około 1497-29/06/1525) |
|||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
3. Françoise Marguerite de Silly (1583-23/06/1625 w Paryżu) Baronne de Montmirail, Lady of Commerdy, Euville, Folleville, Paillart, Serevillers and Gannes, hrabits de Joigny |
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
|
28. François de Lannoy Władca Morvillers |
|||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
14. Louis de Lannoy Władca Morvillers |
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
|
29. Marie de Hangest | |||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
7. Marie de Lannoy (???? – około 1591) Lady of Folleville, Paillart, Serevillers i Gannes |
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||
|
30. François de la viefville Władca Frestii |
|||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
||||||||||||
|
15. Anne de la viefville |
|
||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|||||||||
|
trzydziesty pierwszy. Anne de Neufville | |||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
|
|
|
||||||||||||
Notatki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Jean Marie Pierret W Historyczna fonetyka francuskiego i pojęcia ogólnej fonetyki , Louvain-La-neuve, peeters, ( Czytaj online ) W P. 103-104 .
- Raspberry Stefanovska, Polityka kardynała Retza: pasje i frakcje , University Press of Rennes, (ISBN 9782753546738 W Czytaj online ) W P. 27 i seq. .
- Zawiadomienie Lorraine, które obejmują księgi baru i luksemburga, elektorat Trier i trzy biskuprics , Augustin Calmet P. 227 .
- Według André Bertière, „Kardynał Memorialist Retz” , Stanowa teza, 1977 [Niewystarczające źródło] .
- Luc Desbenoit, « Obrazy ratownicze , z Henri Cartier-Bresson: Fotografowie znajdują swoją Biblię », Telerama W ( Czytaj online , skonsultuałem się z ) .
- Wspomnienia Cardinal de Retz .
Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Louis Batiffol W Cardinal Retz: ambicje i przygody człowieka umysłu w XVII To jest wiek , Paryż, Hachette, coll. „Figury z przeszłości”, , 241 P.
- Louis Batiffol W Biografia Cardinal de Retz , Paryż, Hachette, coll. „Wielcy pisarze Francji”, , 249 P. ( Czytaj online ) .
- André Bertière W Kardynał Memoralist Retz , Parais, clinquecks, coll. „Biblioteka francuska i romansowa. Seria C, studia literackie] ”( N O 66), , 680 P. (ISBN 2-252-02028-8 W Prezentacja online ) .
Nowa edycja : André Bertière W Kardynał Memoralist Retz , Parais, clinquecks, coll. «Księgarnia Klincks Jaw. Poważnie wielki format »( N O Pierwszy), , 678 P. (ISBN 2-252-03530-7-7 ) .
- Simone Bertière W Życie Cardinal de Retz , Paryż, Éditions de Fallois, , 644 P. (ISBN 2-87706-091-8-8 ) .
- Jacques Brigelli, Gra polityczna , Sulliver, 2006.
- Jacques castelnau, Retz i jego czas , Tallandier Editions, 1955.
- Jacques Delon, Kardynał głośnika Retz , Miłośnicy książki, 1989.
- Drelich Gar ( Ty. ) i chrześcijańskie Zonza ( Ty. ), Nowe spojrzenie Pamiętniki Du Cardinal de Retz: Proceedings of the Conference zorganizowane przez University of Nantes, Nantes, Château des Desces de Bretagne, 17 i , Tybingen, głupiec, coll. «Biblia 17» ( N O 196), , 213 P. (ISBN 978-3-8233-6659-1 ) .
- Marie-Thérèse Hipp and Michel Pernot, Cardinal de Retz, wspomnienia , Paris, Classic Folio, 2015, 1 248 str.
- Janet Taylor Letts W Kardynał Retz: historyk i moralista, jak to możliwe , Paris, A. G. Nizet, ( Pierwszy Odnośnie wyd. 1966), 228 P.
- Pierre-Georges Lorris, Agitator w XVII To jest Century kardynał Retz , Albin Michel, 1956.
- Jean Mattrat, Kardynał Retz z wojny domowej uważany za jedną ze sztuk pięknych , New Structures, 1969.
- Malina Stefanovsky W Polityka kardynała Retza: pasje i frakcje , Rennes, Presses Universitaires de Rennes, coll. “Ingerencja”, , 216 P. (ISBN 978-2-7535-0613-8 W Czytaj online ) .
- Emmanuel Terray, Polityka RETZ , Galileo Editions, 2013.
- Myriam Unia W Kardynał Retz Polemiist , Saint-Etienne, publikacje University of Saint-Etienne, , 533 P. (ISBN 2-86272-388-6 W Prezentacja online ) .
Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
SMS -y [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Recent Comments