Jean Kergrist – Wikipedia

Jean Hamon ,, To Jean Kergrist , urodzony w Kergrist-moëlou (Côtes-du-Nord) 12 Mars 1940 i martwy 14 listopada 2019 W Saint-Brieuc ^{[[[ Pierwszy ]} , jest aktorem, reżyserem, reżyserem i francuskim pisarzem ^{[[[ 2 ]} .

Pochodząca z dużej rodziny wewnętrznych rolników Bretanii, Jean Kergrist wchodzi do seminarium po studiach wtórnych w Campostal (Rostrenen). Po długiej wizycie u braci Dominikana (klasztor Corbusiera w La Tourette w Rode), rozpoczyna swoją artystyczną trasę w Lyonie, wraz z Rogerem Planchonem i Marcelem Maréchalem (Théâtre du Eighth). Przez kilka lat współpracował w sekcji kulturowej cotygodniowej Świadectwo chrześcijańskie a także comiesięczne Praca teatralna .

W 1967 roku zwrócił swoje papiery wojskowe ^{[[[ 3 ]} Protestować przeciwko siłom uderzeniowym i jest współzałożycielem akcji i oporu wobec grupy militaryzacji (GARM).

W 1975 r Atomic Clown (1975) w Clown Chomdu (1993), w tym Klauni rolni, IT, Doktor Chef, Cocogéma, traci piłkę W Brak itp., Który wędrował po Europie w całej Europie.

W 1996 roku wrócił do swojej pierwszej miłości (Les Tales, stworzony dla Ortf w latach 70.), wprowadzając swoją scenę na scenę Grand Bal w Saint-Lubin , Peasant Tales of the 1950, zaprezentowane na festiwalu Avignon w 1998 roku.

Regionalna nagroda za dzieło artystyczne 2000, przyznane swojemu programowi opowiadania historii Gavotte du Poch , według regionu Bretanii, poświęca ten powrót do źródeł.

Latem 2001 roku uczestniczył w stworzeniu „pociągu o nazwie Désir”, autorstwa Madeleine Ropars, jego żony, na linii kolejowej Carhaix-Paimpol, z tygodniowym przystankiem na każdej stacji. Wagon przenosi instalację Madeleine Ropars „7 podróży Joséphine Lévénez”. Stworzył „piekielny pociąg” w wagonie przedstawiającym 40 obrazów malarza Jean-Reno Ghéroldi.

W 2003 roku, po dwóch latach poszukiwań w archiwach, napisał Les Bagnards du Canal de Nantes in Brest że umieszcza dwa lata w kolejnych przypadkach Glomel, na samym miejscu więzienia. Książka, sprzedana z 21 000 egzemplarzy, jest dziś w kieszonkowej książce.

W Czerwiec 2005 , Keltia Graphic publikuje pierwszą wersję Bagnards w biegu , rodzaj apartamentu Bagnards. To ta sama historia, ale tym razem opowiadano z punktu widzenia skazanego.

Dzięki swojej TNP (przenośny teatr narodowy) ustanawia teatralną adaptację swoich dzieł w więzieniu Glomel, grając na dachu barki, na kanale Nantes w Brestu w 2005 roku, a następnie na Vilaine i Rance In. 2006.

W tym samym roku zrobił dokument na kanale Nantes w Brest, z Théo Robichet, dla Zarafa Film (52-minutowy dokument zatytułowany „Na kilku” ).

W latach 2008–2009 skryptował 52-minutową fiction Docu dla Francji 3 o historii GloMel of Gloomel w reżyserii Pierre’a Mathiote.

W latach 2009–2015 zapewnił jako producent miesięczny program w telewizji internetowej Armor TV, zatytułowany Bracia Jean , w firmie Jean Lebrun (France Culture następnie inter), a także programy dokumentalne dla francuskiej kultury Na dokach . Dla serii programów Bracia Jean , on stworzył „Małe kamyki” , 75 krótkich humorystycznych filmów inspirowanych przedmiotami społecznymi.

W 2012 roku, po długim badaniach w archiwach, opublikował Kto zabił Poulain-Corbion?, Chouans i republikanie w Bretanii . Pokazuje, w jaki sposób legenda o korbiucie, republikański bohater, została stworzona od zera do Xix ^{To jest} Stulecie potrzeb burżuazji briochine. Ta praca pamięci będzie kontrowersyjna w Saint Brieuc. Odpowiada na to, publikując „Temat tabu Chouans?”.

W 2014 roku stworzył „Kompania dwóch czerwonych budetów” , z jego repertuarem „The Papieżu” , zwariowany tekst, z którym interpretuje ówczesny Jouin.

W 2016 roku stworzył „79,3 lub wspomnienia osła” , program testamentowy przewiduje jego odejście do innych galaktyk.

Jean Kergrist jest także autorem ponad dwudziestu dzieł: historii, opowieści, powieści, thrillerów i esejów, z których Zamustana kronika ulotnej chwały , gdzie opowiada o swojej trasie (opublikowanej w Luty 2008 Graphic Chez Keltia).

W jego pędu Atomic Clown (Jego ulubiony program rozegrał więcej niż 1000 czasy w całej Europie), powiązane z walkami Creysa Malville (1975) i Plogoff (1978–1981), jego zielony aktywizm, staną się stałą jego obywatelskiego zaangażowania. Jego postać jako stabilnego podsektaru, zakopał swojego roweru klauna i improwizować szalone oficjalne przemówienia, przyniesie połysk humoru w niezliczonych demonstracjach w Bretanii: przeciwko kopalni uranu, spalaniu, zwalnianiu przemysłowe, zielone glony, przemysłowe kurczaki i prognosty, globalne ocieplenie, globalne ocieplenie, globalne ocieplenie, globalne ocieplenie itp.

Prowadził kampanię przez ponad czterdzieści lat w stowarzyszeniu Brittany Water and Rivers , który został w 1992 roku, administratorem. W tym samym roku został wybrany Prezesem Komisji Środowiska Galcob (Lokalna grupa akcji Center Ouest Bretagne), organizacja łącząca wszystkie gminy wewnętrznej Bretanii. Wykorzystuje europejskie kredyty, aby stworzyć około dwudziestu miejsc pracy w wstawianiu, przydzielonych do utrzymania rzek w wieży w Bretanii.

Przez kilka lat (1995-2003) jest humorystyczna sekcja w autonomistycznej gazecie Lud Breton .

Pracuje

We współpracy :

• Polifonia , Parhélie, 1983
• Mżawka , Whale/le Seuil, 2001
• Historia teatru bojowego , L’Inteurs, 2007
• W Bretanii tu i tam , Keltia Graphic, 2008