Jean Pougny – Wikipedia
Artykuł w Wikipedii, Free L’Encyclopéi.
Ivan Albertovitch Pugni (po rosyjsku : Ivan Albertovich Puni ), To Jean Pougny , urodzony w Kuokkala (Wielki Księstwo Finlandii, Imperium Rosyjskie) i zmarł w Paryżu , jest malarzem francusko-rosyjskim.
Rodzina Jeana Pougny’ego pochodzi z włoskiego pochodzenia. Jest wnukiem kompozytora Cesare Pugni.
W 1910 r. Po raz pierwszy zatrzymał się w Paryżu, gdzie odkrył Paula Cézanne, Fauvism i Kubizm, i wystawił w Salon des Independents.
Po powrocie do Rosji, z powodu wyzwalacza pierwszej wojny światowej, dołączył do awangardowej grupy Soyuz Molodioji („The Union of Youth”) i wiąże się z Vladimirem Maïakovskim i Vemirem Khlebnikowa. Poślubia malarza Ksenii Bogouslavskaïa.
W Piotrograd, w , zorganizował pierwszą futurystyczną wystawę zatytułowaną „Tramway V” i przedstawia artystów znanych pod nazwą „Cubo-Futuristes”. Instrukcje przekazane artystom nie polega na pokazaniu swoich dzieł przed otwarciem. Zaskoczeniem jest odkrycie dwóch odrębnych prądów: pierwszego reprezentowanego przez Kasimira Malevitcha, który oferuje ekscentryczne różnice w kubizmie, a drugie przez linię Tatimira, która, przenoszącym się w objętość, przesuwa logikę dekonstrukcji formy do końca. Pougny pokazuje tam jedenaście swoich dzieł kubistycznych inspiracji, ale także ulga, Gracze karty , zniknął od czasu i Śmierć życia Złożony z młotka zwisającego z paznokciami posadzonym w kartce papieru. Ta wystawa jest skandaliczna. Krytyk widzi w swoich obrazach tylko „Zgromadzenie heterogenicznych materiałów, barykada złomu i śmieci, [kiedy] krew rosyjskich dzieci płynie swobodnie [[[ Pierwszy ] . »
Jean Pougny powrócił pod koniec 1915 r. I zorganizował „Ostatnią futurystyczną wystawę obrazów, 0,10”, w której przyszli konstruktywiści sprzeciwiają się Tatline i suprematystom wokół Malévitch. Pougny przestrzega supremacji.
Po rewolucji Do którego upadł z entuzjazmem, Pougny pokazuje upodobanie do tego, co nie przedstawia wartości estetycznej, liter, liczb i najbardziej utylitarnych obiektów: „Obiekt jest uwalniany z znaczenia, aby zdobyć nowe (artystyczne) znaczenie bez utraty charakteru obiektu. (użycie społeczne) [[[ 2 ] I nie odmawia dekoracyjnej wartości koloru. Został mianowany profesorem w Akademii Sztuk Pięknych w Piotrogradzie.
Mając wrażenie w impasie, „zasadniczo supremacizm pozostaje eksperymentalną konstrukcją w obrazie”, rysuje „tematy miejskie, w których dynamiczna scena narracyjna oraz czarna i statyczna organizacja geometryczna współistnieją„ współistnie ” [[[ 3 ] ”
W 1919 r. Najpierw poszedł na wygnanie w Berlinie, a następnie w Paryżu w 1924 roku, gdzie szczerze mówiąc.
W latach 40. i 50. XX wieku malował płótna w intymnym stylu z Édouard Vuillard.
W 1956 r. Przekazał swoje prace National Museum of Modern Art.
- Łaźnia , 1915, olej na płótnie, 73 × 92 cm, prywatna kolekcja [[[ 4 ]
- Martwa natura z młotkiem W , karton pomalowany gwaszem, młotem, paznokciami, 80 × 65,5 × 9 cm, prywatna kolekcja [[[ 5 ]
- Burza , 1915, tablica, pincer, piłka pomalowana na czerwono, 45 × 55,5 × 32,7 cm, prywatny kolekcja [[[ 6 ]
- Fryzjer , 1915, olej na płótnie, 83 × 65 cm, National Museum of Modern Art, Paryż [[[ 5 ]
- Kompozycja suprematyczna , 1915, olej na płótnie, 84,5 × 56,5 cm, prywatna kolekcja [[[ 7 ]
- Biała piłka , 1917, drewno pomalowane na oleju i tynku, 34 × 51 × 12 cm, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Paryż [[[ 8 ]
- Znak na krawiec , 1917, Oil on Canvas, Prywatna kolekcja (dzieło należało najpierw do Fernand Léger) [[[ 9 ] .
- Rewolucja , 1917, chiński atrament na papierze, 30,5 × 23 cm, prywatna kolekcja [[[ dziesięć ]
- Czerwone skrzypce , 1919, Malowanie kleju na papierze Maruflaged na płótnie, 115 × 146 cm, National Museum of Modern Art, Paryż [[[ 5 ] W
- Syntetyczny muzyk , 1921, olej na płótnie, 145 × 98 cm, Berlinische Galerie, Berlin [[[ 6 ]
- Ulica w Paryżu , Hst, [S.D.], Zachowane Muzeum Petit Palais de Genève
- Éric de Chassey, NA. Cit. , P. 80
- Éric de Chassey, NA. Cit. , P. 82
- Éric de Massey, NA. Cit. , P. 83
- Reprodukcja w Magazyn Beaux Arts W N O 113, czerwiec 1993, s. 1 78
- Reprodukcja w Magazyn Beaux Arts , n ° 113, czerwiec 1993, s. 1. 82
- Reprodukcja w Magazyn Beaux Arts , n ° 113, czerwiec 1993, s. 1. 83
- Reprodukcja w Magazyn Beaux Arts , n ° 113, czerwiec 1993, s. 1. 80
- Reprodukcja w Magazyn Beaux Arts , n ° 113, czerwiec 1993, s. 1. 79
- Reprodukcja w Punkt N ° 1903, 5 Mars 2009.
- Reprodukcja w Magazyn Beaux Arts , n ° 113, czerwiec 1993, s. 1. 81
Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Jean Pougny , Katalog wystawy przedstawionej w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w mieście Paryżu, maj W (ISBN 2-87900-114-5 )
- Éric de Chassey, „Jean Pougny, alchemia rzeczywistości”, w Magazyn Beaux Arts W N O 113, , P. 78 do 83
- Alain Bosquet, Trzech rosyjskich malarzy w Paryżu , Le Sphinx, 1980 (Krémègne, Blond, Pougny)
- (W) Christina Lodder, Grove Art Online , Oxford University Press, (ISBN 978-1-884446-05-4 W Czytaj online )
Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Zasoby dzieł sztuki :
-
Uwagi w słownikach ogólnych lub encyklopediach :
- (W) Jean Pougny na OxfordIndex.oup.com
Recent Comments