Jules Berry – Wikipedia

Jules Paufichet ,, To Jules Berry , jest francuskim aktorem i dyrektorem, urodzonym na 9 lutego 1883 W poitierach i śmierci 23 kwietnia 1951 w 14 ^{To jest} Dystrykt Paryża.

Marie Louis Jules Paufichet, po jej pełnym imieniu, urodziła się od rodziców Quincilliers zainstalowanych w Poitou. Ma dwóch braci. Rodzina osiedliła się w 1888 roku w Paryżu ^{[[[ Pierwszy ]} gdzie Jules studiował w Lycée Louis-le-grand, a następnie ukończył School of Architecture of the School of Fine Arts.

Teatr [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

To podczas studiów odkrył wielką atrakcję dla teatru. Jest zatrudniony przez Antoine Theatre, po przesłuchaniu, do gry Śmierć księcia Enghien Léon Hennique, a także Zielona papuga D’Arthur Schnitzler. Później wystąpi w Amigu Theatre i Atenaeum. Podczas trasy po Lyonie zauważył go Jean-François Ponsonson, który zatrudnił go przez dwanaście lat w Théâtre des Galeries Saint-Hubert w Brukseli. Publiczność Brukseli ma od niego wielkie powitanie. W szczególności gra tam Ślub Mademoiselle Beulemans . Później stworzył około trzydziestu udanych utworów Marcela Acharda, Alfreda Savoir, Louisa Verneuila i Rogera Ferdinanda.

Kino [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W 1911 roku wystrzelił w Ciche kino Olivier Cromwell Henri Desfontainesa, a następnie w mówieniu w 1931 r. Moje serce i jego miliony , obok Suzy Prim. W sumie zagra w 96 filmach mówiących i 6 filmach niemego, w których najgorsze pociera ramiona najlepiej.

Grób Julesa Berry (Cmentarz Père Lachaise, Division 80)

Jules Berry ucieleśnia Grandiloquence, ekstrawagancję, której kapryśne będzie Pierre Brasseur później godnym spadkobiercą. Jest jednym z największych aktorów w kinie francuskim ^{[[[ 2 ]} . Wśród jego najlepszych filmów, zauważ Zbrodnia pana Lange przez Jean Renoir, Wieczorni goście z Marcel Carné, gdzie będzie godny podziwu w roli diabła, Dzień się zaczyna tego samego dyrektora, Traveller All Saints autor: Louis Daquin, Baccara Yves Mirande, 27, Rue de la Paix Richard Pottier i L’Anl Roger Richebé. Położył kres swojej karierze filmowej w 1951 roku, aby zinterpretować teksty Jacquesa Prévert.

Życie prywatne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Jules Berry mieszka kolejne więzi z aktorkami Jane Marken, Suzy Prim i Josseline Gaël ^{[[[ 3 ]} Z którą ma córkę o imieniu Michelle, urodzona w 1939 roku ^{[[[ 3 ]} .

W Kwiecień 1951 r , przyznany do szpitala Broussais, zmarł tam ofiarę zawału serca spowodowanego jego leczeniem przeciwko reumatyzmowi (nie powiedzieliśmy mu, aby nie pić alkoholu z leczeniem). Został pochowany na cmentarzu Père-Lachaise (Division 80).

• 1903: Śmierć księcia Enghien Léon Hennique, Antoine Theatre
• Zielona papuga D’Arthur Schnitzler, teatr Atenaeum
• Roger Wstyd od Julesa Mary
• Arlesian Alphonse Daudet
• Księżna Folies Bergère Georges Feydeau
• 1910: Ślub Mademoiselle Beulemans , z Fernand Wicheler i Frantz Fonson, Royal Theatre of Galeries Bruksels, Teatr Renaissance Paris
• 1911: Mała kawiarnia de Tristan Bernard, teatr Palais-Royal
• 1913: Pani sklepu De Frantz Fonson, Theatre of the Gymnasium
• Miquette i jej matka autor: Robert de Flers i Gaston Arman de Caillavet
• Zajmij się Amélie Georges Feydeau
• 1920: I mówię, że dała ci oczy autor: Maurice Hennequin i Pierre Veber, teatr Palais-Royal
• 1921: Ósma kobieta z BlueBeard D’Alfred Savoir, Théâtre des Mathurins, Théâtre de la Potinière, teatr Michel
• 1921: Wyimaginowana kochanka Félix Gandéra, Renaissance Theatre
• 1921: Pani sklepu From Frantz Fonson, Theatre of Arts
• 1921: Simone jest taki Yves Mirande i Alex Madis, Theatre of Capucines
• 1922: Bank d’Alfred Savoir, théâtre de la potinière
• 1922: Sympatia Pierre Wolff, théâtre du vaudeville
• 1923: Krawca Lunéville D’Alfred Savoir, théâtre du vaudeville, teatr femina
• 1923: Ósma kobieta z BlueBeard D’Alfred Savoir, Théâtre des Mathurins
• 1924: Czego kobieta chce D’Alfred Savoir i étienne Rey, wystawiony Charlotte Lysès, Théâtre des Mathurins
• 1924: Chemin des écoliers autor: André Birabeau, Theatre of Mathurins
• 1924: Wielka księżna i chłopiec podłogi D’Alfred Savoir, Avenue Theatre
• 1924: Bank D’Alfred Savoir, teatr odmian
• 1924: Zielone owoce z Régis Gignoux i Jacques Théry, teatr odmian
• 1925: Wieczna wiosna Henri Duvernois i Max Maurey, Theatre of Varieties
• 1925: Ponieważ przez Jean Alley, Theatre of Mathurins
• 1926: Pan De Saint-Obin Autré Picard i Harold Marsh Harwood, Theatre of Varieties
• 1926: Twoje usta Albert Willemetz Operetta, Maurice Yvain, Yves Mirande
• 1927: Simone jest taki Yves Mirande i Alex Madis, Avenue Theatre
• 1927: Baccara René Saunier, wystawiony Jules Berry, Théâtre des Mathurins
• 1927: Dyrektor pana Count De Francis de Croisset po sztuce Melville Collins, Avenue Theatre
• 1928: Rabat Henri Falk, thé L’Avenue
• 1928: Życie jest piękne de Marcel Achard, Madeleine Théâtre
• 1929: Człowiek radości Paul Géraldy i Robert Spitzer, Theatre of the Madeleine
• 1929: Dawn, dzień i noc De Lario Niccodemi
• 1929: W psach d’Alfred Savoir, théâtre de la potinière
• 1929: Bank D’Alfred Savoir, wystawiony Jules Berry, teatr Potinière
• 1930: Guignol, włamywacz autor: Georges Berr i Louis Verneuil, teatr Potinière
• 1930: Życie jest piękne de Marcel Achard, théâtre de la potinière
• 1930: Szybki de Félix Gandéra, teatr Potinière
• 1930: Instytut Beauty od J Valcler, teatr Potinière
• 1930: Piżama Julesa Rateau, teatr La Potinière
• 1931: Dedykować Henry Kistemacocks, théâtre defouard vii
• 1931: Pan De Saint-Obin Autré Picard i Harold Marsh Harwood, édouard VII Theatre
• 1931: Urwisko De Georges Delance, Theatre of Varieties
• 1932: Kabriolety Roger Ferdinand, Theatre of the Work
• 1932: Maria D’Alfred Savoir, teatr ambasadorów
• 1933: Nietoperz Johann Strauss Operetta po Henri Meilhac i Ludovic Halévy, inscenizacja Max Reinhardt, teatr Pigalle
• 1940: Bank d’Alfred Savoir, théâtre marigny
• 1950: Kabriolety Roger Ferdinand, thé Uddouard VII
• 1951: Ten świat nie jest stworzony dla aniołów De Passal Bastia, teatr VII

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Olivier Barrot, Jules Berry, 1883-1951 , Kolekcja antologii kina, L’Avant-Scène, 1972; wznowiony w Anthology of Cinema, tom VII , Cib – L’Avant -scène, 1973 (OCLC 490254850 )
• Henri Marc, Jules Berry: gracz , Éditions France-Empire, 1988 (ISBN 2704805903 )

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]