Kanton Léré – Wikipedia

Po przygotowaniu szkoły Saint-Cyr i École de Polytechnique Melchior de Vogüé dołączył do swojej młodości w karierze archeologa i historyka.
Po licznych wyprawach na Bliskim Wschodzie opublikował prace archeologii na kościołach Ziemi Świętej (1860), Świątyni Jerozolimy (1864) lub Central Syria (1865–1868 i 1877), gdzie wywołuje „Stan ruiny , ich samotność, rozległa pustynia, która ich otacza ”.
Podobnie jak zakres jego studiów archeologicznych doprowadził go do Akademii Inskrypcji i Pięknych listów w 1868 r., Jego historyczne dzieło, ale także jego liczne poprzednie dzieła, otworzył mu drzwi akademii francuskiej, gdzie został wybrany w 1901 roku.
Wezwany do życia politycznego przez Thiers, wówczas przez Mac-Mahona, Melchior został mianowany ambasadorem do Konstantynopola (1871–1875), a następnie w Wiedniu (1875–1879), jednocześnie zapewniając prezydencję od 1877 r., Od 1877 r. Odbędź korespondent. Kontynuując, ostrożnie, działanie jego ojca w rolnictwie, przewodniczył także towarzystwie rolników Francji od 1896 r. Chcąc zagrać ważną rolę społeczną, wkrótce był prezesem firmy ratowniczej w sprawie obrażeń wojskowych (1904), a następnie od, z oddziału od obrażeń wojskowych (1904), z 1904 r. Francuski Czerwony Krzyż (1907).
Ostatnia część jego życia jest również pięknie wypełniona. Przywołuje to w tych kategoriach: „Nigdy nie pracowałem tak bardzo, ani nie popierałem pracy”.
W 1901 r. Został wyznaczony, aby powierzyć mu prezydencję Kompanii Ice i Chemicals of Saint-Gobain, którego przez osiem lat był członkiem Rady Dyrektorów.
Jego więzi Berrichonne (był generalnym radnym Léré w latach 1871–1904) nie uniemożliwił mu poświęcenia końca życia na historię Vivarais, w związku z rodziną, której opublikował monografię w 1906 r., Rodzinnego Vivaroise.