Karl Gebhardt – Wikipedia

Portret Gebhardta podczas procesu w Norymberdze

Karl Gebhardt ( 23 listopada 1897 – 2 czerwca 1948 ) był nazistowskim lekarzem, osobistym lekarzem Heinricha Himmlera i jednym z głównych koordynatorów i autorów eksperymentów medycznych na więźniach obozów koncentracyjnych Ravensbrück i Auschwitz.

Gebhardt urodził się w Haag w Oberbayern, Bawaria. W 1919 roku rozpoczął studia medyczne w Monachium; Został wzmocniony w 1935 r., A następnego roku został profesorem nadzwyczajnym w Berlinie. Od 1937 r. Uczył operacji ortopedycznej.

Dołącza do krajowej partii socjalistycznej niemieckich pracowników Pierwszy ^Jest Maj 1933 . Dołączył do Oddział ochrony (SS) dwa lata później i został głównym doktorem sanatorium Hohenlochen w Uckermark, klinice dla pacjentów z gruźlicą, którą przekształca w klinikę ortopedyczną; Później, podczas wojny, z kolei stał się szpitalem dla Uzbrojony SS . W 1938 roku nazywano go osobistym lekarzem Heinricha Himmlera.

Usłyszał kilka stanowisk: dyrektor medyczny Igrzysk Olimpijskich (1936), profesor chirurgii na University of Berlin (1937), główny klinicysta SS (1943) ^{[[[ Pierwszy ]} .

Gebhardt dociera do szeregów Lider grupy W SS i Generał dywizji Dans la Waffen-ss.

Zamówił je lub samodzielnie, jest bezpośrednio odpowiedzialny za większość doświadczeń chirurgicznych w więźniach obozów koncentracyjnych, szczególnie w dzielnicy kobiet w Ravensbrück ^{[[[ 2 ]} (który był w pobliżu Hohenlochen), a także Auschwitz. Szczególnie kieruje testami sulfonamidów ^{[[[ Pierwszy ]} . Współpracuje z Herta Oberheuser. Był lekarzem Reinharda Heydricha. Również po śmierci tego przez uogólnioną posocznicę błyskawiczną ^{[[[ 3 ]} Po ataku czeskiego i słowackiego zwolenników Maj 1942 r , Gebhardt był celem wielu krytyki: był zwolennikiem tradycyjnej operacji, która polega na amputacji zarażonego członka, i został oskarżony o brak sulfonamidów, niedawne leczenie. Następnie jest odpowiedzialny za „testy terapeutyczne” odpowiedzialne za udowodnienie nieadekwatności leczenia sulfonamidami w celu poradzenia sobie z ranami wojennymi, które są przeprowadzane bez ich zgody na surowe Ravensbrück, 74 młodych ludzi deportowanych przez lub Lublin ^{[[[ 4 ]} .

Podczas wojny przez pewien czas zajmował prezydenturę niemieckiego Czerwonego Krzyża.

Gebhardt traktuje Alberta Speera na początku 1944 r. Za zmęczenie i spuchnięte kolano. Prawie zabija swojego pacjenta i zastępuje go inny lekarz. Himmler widział Speera jako rywala.

On także działa, w Grudzień 1944 , L’Ance Life françois français de vicch Jean Guicosonhon ^{[[[ 5 ]} , który umiera kilka dni później z zatorowości płucnej. Ten odcinek jest cytowany w Od jednego zamku do drugiego , z Louis-Ferdinand Céline.

W ostatnich dniach bitwy pod Berlinem schronił się kilka dni w Führerbunker. Joseph i Magda Goebbels dostają się tam 22 kwietnia 1945 r. z ich dziećmi. Gebhardt, jako prezes Czerwonego Krzyża, rozmawia z Goebbels o możliwości opuszczenia Berlina z dziećmi; Odmawia, a dzieci są zatrute przez matkę kilka dni później. Sam Gebhardt opuszcza führerbunker 22 kwietnia .

Po wojnie Gebhardt jest jednym z dwudziestu trzech oskarżonych o proces lekarzy, który odbył się przed Międzynarodowym Sądem Wojskowym w Norymberdze. Uznany za winnego zbrodni wojennych i przestępstw przeciwko ludzkości, został skazany na śmierć 21 sierpnia 1947 . Jest powieszony w więzieniu Landsberg, w swojej rodzinnej Bawarii, 2 czerwca 1948 .

• (z) Freya Gland, Króliki Ravensbrück , Droemer-Knaur, Monachium 1995 (ISBN 3426771624 ) .
• (z) Alexander Mitscherlich, w tym (red.), Medycyna bez ludzkości, Fischer, Francfort-sur-le-main. 1997 (ISBN 3596220033 ) .
• (z) Peter Witte, U.A., Kalendarz serwisowy Heinrich Himmlers 1941/42 , Hans Christian Publishing, Hambourg 1999 (ISBN 376721329X ) .