Katakomb Santa Savinilla – Wikipedia

. Katakomb Santa Savinilla Jest to kompleks cmentarza późnej epoki cesarskiej w NEPI, w prowincji Viterbo.

Podziemny kompleks jest umieszczony w pobliżu obecnego cmentarza. Dostęp do niego z kościoła San Tolomeo do Sante Grotte. Budynek został zrekonstruowany w XVII wieku, aby zastąpić ten rozebrany dwa wieki wcześniej, ponieważ jest uważany za zbyt blisko fortyfikacji, a zatem idealne miejsce, aby dać schronienie możliwemu przypisaniu. Kościół składa się z trzech marynarki z dwoma ołtarzami na stronę. Jeden z nich kiedyś przyjął wizerunek Dziewicy „dobrej tablicy”, obecnie zachowanego w katedrze. Obszar prezbiterii jest oddzielony od reszty nawy niską żelazną bramą. Cała przestrzeń została zmodyfikowana na polecenie biskupa Giuseppe Bernardo Dobring na początku XIX wieku. Po bokach dwóch posągów o naturalnym wymiarze, przedstawiając patronów miasta, Ptolemeusza i Rzymu, podczas gdy na fresku umieszczonym na ołtarzu, tym samym świętym towarzyszy inni Nepesini Męczennicy. Po bokach dwa marsze dają dostęp do kompleksu katakombalnego.

Katakumba składa się z długich tuneli wykopanych w lokalnym lokalnym Tuffo, co pozwoliło, dzięki jego odporowi, osiągnąć dość znaczne wymiary. Istnieją trzy główne galerie i są wiele gałęzi. Jest uważany za jeden z największych i najważniejszych kompleksów pogrzebowych w środkowych Włoszech właśnie ze względu na jego monumentalność. Wzdłuż ścian znajdują się pochówki należące do różnych rodzajów: Arcosoli, Nisze, Grobowce „stołówka”. Istnieje również wiele grobowców zwanych „formae”, które zajmowały płaszczyznę podłogi. W korespondencji z niektórymi pochówkami nadal są szalanie fresków z epoki późnej imprezy. Niezwykłe jest arkozolio wzdłuż galerii zwanej „A1”, którego intrady są całkowicie ozdobione freskami wykonanymi około XIII wieku, co jest znakiem, że w średniowiecznych czasach miejsce było nadal powszechnie odwiedzane.

W dekoracjach jest Chrystus między dwoma aniołami, a po drugiej stronie Apostołowie Giacomo i Giovanni Maggiore. Ten pogrzeb nazywa się „San Romano”. W rzeczywistości tutaj umieściłoby ciało jednego z dwóch patronów miasta. W rzeczywistości starożytna tradycja głosi, że pierwsi prześladowani chrześcijanie schronili się w tych środowiskach i że tutaj patroni NEPI i pozostałych 38 męczenników pierwotnie pochowało się. Na poparcie tego okresu popularna tradycja między innymi zidentyfikowała po drodze rodzaj szorstkiego podium. Jego funkcją byłaby ambona dla Świętych Tolomeo i Romano.

W 1540 r., Odkąd rozpoczęły się prace nad budową nowej fortyfikacji miasta, Duke Pier Luigi Farnese wydał rozkaz rozbicia wszystkich budynków, które były zbyt blisko tej nowej pracy. Wtedy wciąż znaleziono ciała męczenników i z wciąż krwawiącymi ranami. Cudowny fakt został oficjalny 4 stycznia dwóch lat później z bańką „Salvioris” przez papieża Pawła III, który osobiście odwiedził to miejsce. Następnie założył kolejny bardzo ważny plac budowy budowy kościoła San Tolomeo, w tym czasie obwodu miejskiego. Projekt zakończył się znacznie później, był kuratorski przez Antonio da Sangallo, młodego człowieka i powinien był zachować te święte relikwie.