Kij Cool – Wikipédia

. Kij Cool (lub bitwa pod Kulalachal) to walka bitwa 10 sierpnia 1741 Podczas konfliktu między indyjskim stanem pracy z holenderską firmą Wschodniej Indii i widział siły Marthanda Varma (W) , King lub Raja pracy (nazywane również Tiruvitamkur ) Aby wygrać z tymi holenderski Colanel Lub Kolacel ) w Indiach. Ta bitwa jest uważana za jeden z pierwszych przykładów zwycięstwa azjatyckiej władzy wojskowej organizowanej przeciwko europejskiej władzy morskiej. Poprzednie walki na zachodnim wybrzeżu Indii prowadzone przez lokalnych żeglarzy, takie jak Kunjali Marakkar (W) Na początku XVI ^{To jest} wiek, potem Kanhoji Angre na początku XVIII ^{To jest} Century miał bardzo wielkość i podobne do swojej natury raczej do partyzantów. Sukces Raja przypisuje się taktycznego geniuszu premiera Ramayyana Dalawy (W) . Ta bitwa oznaczała spadek wpływu holenderskiego na Indie i umożliwiła pojawienie się angielskiej firmy wschodniego Indii, preludium do brytyjskiej kolonizacji w Indiach.

Podczas konstytucji książęcego stanu Martanda Varmâ, chroniona traktatem z angielską firmą Wschodnich Indii, zaatakował małe królestwo Kayamkulalam (W) , podejrzany o spiski wobec niego. Zdając sobie sprawę, że większość ich handlu pieprzem pochodziła z tego stanu, Holendrzy odczuwali swoje zagrożone interesy i obawiając się końca ich komercyjnego monopolu na rzecz Anglii, poprosili o publiczność z Marthandy Varma (W) tak, że wyrzekł się swoich roszczeń dotyczących tego stanu. Widząc, że to przypadki ich nie dotyczyły, Holendrzy zagrozili wzięciem broni, kłótni o ich „lepszą” władzę. Holenderscy postanowili zaatakować po tym wywiadzie, który zakończył się gniewną repliką Maharadjah, mówiąc, że w pracy zawsze były lasy, w których jego ludzie mogli się ukryć i że planował atakować Europę z rybakami.

Bitwa rozpoczęła się, gdy siły holenderskie, dowodzone przez kapitana Eustache de Lannoya (napisane również przez Lennoya lub Lennoya), wylądowały z artylerią w Colarchel (dzisiaj „Kulalachal”), małe, ale ważne przybrzeżne miasto dzieła i zrezygnował ze wszystkich terytorium prowadzące do padmanabhapuram (W) , stolica stanu. Przybycie armii Raja z północy zmusiło Holendrów do opadania do Kulalachal, gdzie zostali pokonani pracą pracy.

Stan pracy przejął kontrolę nad handlem pieprzem, który nie był pozbawiony reperkusji dotyczących stosunków między holenderskimi i książęcowymi stanami Kerali. W 1753 r. Holendrzy podpisali Traktat Mavelikkara z Radżą, pozwalając im sprzedawać broń i amunicję w zamian za ich nieingenerowanie w ekspansjonistycznym celu Raja. Wpływ holenderskiej firmy powstał w Indiach, aby wzmocnić się w Indonezji. Wymiana z Kerali zakończyła się w 1795 r., Kiedy Anglicy przejęli Królestwo Kochi (lub Cochin).

Około dwudziestu holenderskich żołnierzy zostało schwytanych, a ich dowódca, Eustache de Lannoy, dołączył do szeregów Radża Travancore na całe życie w zamian za jego zbawące życie. Szybko promował admirała ( VALIYA KAPPITHAN ), przez dwie dekady przyczynił się do fortyfikacji kraju i modernizacji swojej armii, wprowadzając użycie broni palnej i artylerii.

• (W) S. Krishna Iyer W Travancore Dutch Relacje, 1729-1741 , Trivandrum, publikacje CBH, 1995 , 101 P. (ISBN 978-8-185-38142-8 )
• Menor, Sheela. Historia wojskowa Travancore ze szczególnym odniesieniem do brygady Nayar , Ethiraj College for Women, 1995