Konwencja o międzynarodowym handlu gatunkiem zagrożonym wyginięciem

. Konwencja o międzynarodowym handlu gatunkiem zagrożonym wyginięciem , O C.I.T.E.S. , z angielskiego Konwencja o międzynarodowym handlu gatunkiem zagrożonym , jest międzynarodową konwencją podpisaną w Waszyngtonie w 1973 r. Ma ona na celu regulowanie handlu międzynarodowego w faunie i dzikiej flory zagrożonej wyginięciem. Dotyczy handlu żywych lub martwych okazów lub tylko części ciał lub instrumentów pochodnych produktów, mającym na celu zapobieganie komercyjnym wykorzystaniu zagrożonych gatunków (pierwsza przyczyna wyginięcia, a następnie zniszczenie siedliska).

C.I.T.E.S. Jest częścią działań ONZ dla środowiska (UNEP), a jego wdrożenie ponosi poszczególne państwa uczestniczące. Wszyscy członkowie ONZ dołączyli obecnie do konwencji, z wyjątkiem Andorry, Korei Północnej, Haiti, Kiribati, Micronezji, Marshalla, Nauru, Sudan Del Sud, Timor EST, Tonga, Turkmenistan i Tuvalu. Całkowita liczba przestrzegających stanów wynosi 182; Ostatnim był Tagikistan, który podpisał traktat w styczniu 2016 r.

Oficjalne listy gatunków chronionych przez konwencję (formalnie nazywane próbka ) są okresowo aktualizowane. Konwencja wyróżnia trzy kategorie gatunków:

1. Gatunki chronione w ścisłym znaczeniu (każdy handel jest zabroniony; użycie może być przyznawane tylko w wyjątkowych okolicznościach).
2. Gatunki podlegające kontroli (handel musi być kompatybilny z ich przetrwaniem i podlega zezwoleniu na certyfikat C.I.T.E.S.).
3. Gatunki podlegające kontroli przez poszczególne kraje członkowskie (zwykle dla narodów próbujących chronić określone gatunki endemiczne).

Zasadniczo umowa nie wyklucza, że ​​państwa członkowskie mogą wdrażać środki kontrolne i zakazy jeszcze bardziej restrykcyjne niż te określone przez samą konwencję.

W Europie [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Konwencja Waszyngtonu z 1975 r. Została wdrożona w systemie społeczności przez rozporządzenie (EAC) nr. 3626/82, następnie zmodyfikowane przez Reg. (WE) N. 338/97 Rady z 9 grudnia 1996 r., Która dostarczyła listę około 30 000 gatunków chronionych, z czego 25 000 zwierząt wzrosła do 35 000 przez rozporządzenie (WE) N. 407/2009. ^[Pierwszy]

We Włoszech [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

We Włoszech umowa obowiązuje od 1980 r. Wraz z prawem n. N.150 z 7 lutego 1992 r. Jego wniosek ponosi ministerstwa środowiska, finansów, handlu z zagranicznymi i rolnymi i lasami.

„Komisja naukowa ds. Wdrażania CITE” jest ustanowiona w Ministerstwie Środowiska i ochrony terytorium i morza, przewodniczy minister lub jego delegat i składa się z osiemnastu członków mianowanych przez dekret ministerialny ^[2] .

CITES [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Prowadzenie zarządzania jest przeprowadzane przez usługę CITES. Początkowo był to część stanowego Korpusu Leśnego i był wyposażony w centrum koordynacyjne (w Rzymie) i 40 biur peryferyjnych. Centrum koordynacyjne kontrolowało działalność lokalnych biur (prawdopodobnie wydających dyrektywy) i utrzymało stosunki z międzynarodowymi podmiotami i organami. Biura peryferyjne zostały podzielone na 24 Terytorialne usługi CITES (SCT) E 16 Nuklearne Cyty operacyjne (NOC). Pierwsze zwolniono z certyfikowanym zwolnieniem, oceną naruszeń i kontroli terytorialnej; Ta ostatnia, operacyjna w celach celnych, wykonywała kontrole produktów, dokumentuj kontrolę i weryfikację ruchów komercyjnych.

Od 1 stycznia 2017 r., Wraz z wchłanianiem państwowego korpusu leśnego w broni Carabinieri, usługa CITES trafiła do polecenia Las, środowiskowego i rolnego. Aktywność w obszarze jest powierzona 35 CITES CARABINIERI i 11 oddziałom, ^[3] mentor al Korpus Guardia di Finanza Kontrola celna jest delegowana na temat okazów flory i fauny podlegających ochronie przez Konwencję Waszyngtonu oraz krajowe i przepisy dotyczące wdrażania społeczności.