Kościół katolicki w Japonii – Wikipedia

. Kościół katolicki w Japonii Jest częścią uniwersalnego Kościoła katolickiego, pod duchowym przewodnictwem papieża i świętej Stolicy.
Kraj jest podzielony na 13 diecezji i 3 archidiecezji.

Ewangelizacja Japonii ma precyzyjną datę rozpoczęcia: 15 sierpnia 1549 r., W dniu, w którym Hiszpan Francesco Saverio (Francisco Javier, założyciel wraz z Ignazio di Loyola z Kompanii Jezusa) wylądował na archipelagu pochodzącym z Półwyspu Malakca. Pierwsza społeczność chrześcijańska została założona na wyspie Kyūshū, najbardziej na południe spośród czterech dużych wysp, które tworzą archipelag. Po tym, jak Francesco Saverio opuścił Japonię, Alessandro Valignano (1539-1606) przybył na archipelag. Valignano było kolejną bardzo ważną osobowością rozprzestrzeniania się chrześcijaństwa w Japonii.

Jezuici podążyli za franciszkańskimi braciami, zwłaszcza Włochami. Cudzoziemcy, którzy w tym czasie przybyli z południa do Japonii na pokładzie swoich ciemnych statków ( Kuro Hune = Czarny statek), aby odróżnić je od japońskich statków wykonanych z bambusa, ogólnie lżejsze, nazywano je nan zakaz (południowi barbarzyńcy), ponieważ byli uważani za szorstkich i niezbyt kulturalnych, ponieważ prosty fakt nie praktykowania zwyczajów i zwyczajów zwyczajów i zwyczajów zwyczajów i zwyczajów zwyczajowych kraj. W XVI wieku społeczność katolicka dorastała do 300 000 sztuk: diecezja zabawy została dla nich ustalona w 1588 r. Mieście przybrzeżne Nagasaki było jego głównym centrum. Włoscy misjonarze, w swojej ewangelizacji, przestrzegali zasad opracowanych przez Valignano, autora fundamentalnego Ceremonia dla misjonarzy w Japonii .

W 1582 r. Japońscy jezuici zorganizowali podróż do Europy, aby zobaczyć otwarcie chrześcijańskiej wiary ludu wschodzącego Słońca. Podróż trwała osiem lat. Delegacja, złożona z czterech prałatów, najpierw dotknęła Wenecji, a potem poszła do Lizbony i ostatecznie wróciła do Włoch, gdzie zakończył podróż do Rzymu. Japońscy jezuici zostali przyjęci przez papieża Gregory XIII, a także spotkali następcę Sixtus V. W 1590 r. Wrócili do domu ^[2] .

Tokugawa Shogunate, wkrótce zrozumiał, że jezuici poprzez ewangelizacyjne dzieło wpłynęły na imperialną dynastię, faktycznie wybiegli i spadli do jedynie symbolicznej funkcji, próbując wyrzucić shogunate, a zatem zinterpretowali chrześcijan jako całego E, ” Nan Ban „Ogólnie jako zagrożenie dla stabilności jego władzy.

W 1587 r., Biorąc pod uwagę, że praca jezuitów trwała (początkowo wolność religijna nie została zakwestionowana, ale działalność polityczna Towarzystwa Jezusa), Kampaku (przywódca polityczny i wojskowy) Hideyoshi, „Marshal of the Crown” w Nagasaki, Wydał edykt, z którym nakazał zagranicznym misjonarzom opuścić kraj. Jednak nadal pracowali tajna. Dziesięć lat później rozpoczęły się pierwsze prześladowania. 5 lutego 1597 r. Zostało ukrzyżowane dwadzieścia sześć chrześcijan (6 franciszkańskich, 3 jezuitów i 17 japońskich).

Nel 1614 lo shōgun tokugawa ieeyasu, gospodarz Japonii zakazał chrześcijaństwa z innym edyktem i zabronił japońskim chrześcijanom, aby ćwiczyć ich religię. 14 maja tego roku na ulicach Nagasaki odbyła się ostatnia procesja, która dotknęła siedmiu jedenastu istniejących kościołów miasta; Wszystkie zostały następnie rozebrane.

W kolejnych latach chrześcijanie nadal wyznawali potajemnie. Era Kakure Kirishitan („Ukrytych chrześcijan”).

Polityka reżimu stała się coraz bardziej represyjna. Popularne powstanie wybuchło w Shimabara, niedaleko Nagasaki, w latach 1637–1638. Animowane głównie przez chłopi, a na czele po chrześcijańskiej Samurai Amakusa Shirō, bunt został stłumiony we krwi, a kilka zwolenników kibiców. Szacuje się, że 40 000 przekonwertowanych zostało zmasakrowanych. W 1641 r. Shōgun Tokugawa Iemitsu zmienił dekret, który później stał się znany jako Sakoku („Kraj pancerny”), z którym zabronił wszelkiej formy kontaktu między populacją japońską a obcokrajowcami. Od tego czasu chrześcijanie stworzyli symbolikę, rytuał, nawet język i niezrozumiały, niezrozumiały poza społecznościami przynależności. W 1644 r. Miał wyrok śmierci ostatniego chrześcijańskiego kapłana ^[3] .

Przez dwa i pół wieku pozostały jedyne drzwi do handlu z Europą i z azjatyckim kontynentem Nagasaki. Port, jego otoczenie i wyspy u wybrzeży (Hirado, Narushima, Iki) oferowały schronienie kilku istniejącym ukrytym chrześcijanom. Bez kapłanów i bez kościołów katolicy się zorganizowali:

• Ochrożenie poleciło społeczności, ustanowiło uroczystość religijną opartą na kalendarzu chrześcijańskim i zachował święte książki;
• Katechista uczył dzieci;
• Baptizer podał pierwszego sakramentu;
• Annunziator odwiedził rodziny, aby ogłosić w niedzielę, święta chrześcijańskie, dni postu i abstynencji.

French Théodore-Augustin powtórzył się pierwszym apostolskim namiestnikiem Japonii w latach 1846–1852, w którym musiał opuścić kraj z powodu dekretów prześladowań. Jednak nigdy nie mógł aktywnie ćwiczyć swojej posługi z powodu niemożności dotarcia do archipelagu. ^[4] Był biskupem Nevers, kiedy występy Lourdesa miało miejsce w 1858 r., A kult Matki Bożej zaczął rozprzestrzeniać się w całej Japonii ^[5]

W 1853 r., Pod presją Stanów Zjednoczonych, które wraz z admirałem Perry wdrożył blokadę morską i sfałszowało Japonię, aby poradzić sobie z rządem USA z otwarciem portów w celu handlu z Zachodem, kraj został ponownie otwarty na stosunki z „za granicą”. Nawet jeśli prozelityzm był nadal zabroniony, przyszło wielu misjonarzy wiary katolickiej, protestanckich i prawosławnych. Chrześcijaństwo po raz kolejny weszło do kraju przez trasy handlu i ambasadorów, lądując w portach Kōbe i Yokohama. W 1862 r. Papież Pius IX kanonizował dwudziestu chrześcijańskich chrześcijan w 1597 r. W następnym roku francuscy misjonarze zbudowali kościół w ich pamięci w Nagasaki: Kościół ōura.

Wraz z odnową Meiji z 1871 r. Wprowadzono następnie wolność religijną, uznając w ten sposób prawo do istnienia społeczności chrześcijańskich. Nowe kościoły zostały zbudowane, w dużej mierze zainspirowane francuskimi modelami. Przesłanie chrześcijańskie może rozprzestrzeniać się w miastach handlowych, takich jak Osaka i Sendai, aż do ówczesnej stolicy Kioto. Społeczność cystersów poszła na wrogie terytoria północne wyspy Honshū i jeszcze za Hokkaidō, do początku XX wieku. 24 lutego 1873 r. Rząd japoński uchylił edykt prześladowań, pochodzący z 1614 r. W 1888 r. Uznano prawo do wolności kultu, rozszerzone w 1899 r. Jako prawo do promowania wiary religijnej i budowy świętych budynków. ^[6]

Pierwszym biskupem obywatelstwa japońskiej po ustanowieniu wolności religijnej był Gennaro Hayasaka, mianowany 16 lipca 1927 r. Na szczycie diecezji Nagasaki (dziś archidiecezja) ^[7] . W 1930 r. Odbył misję ewangelizacji Japonii, podejmowanej przez Massimiliano Marię Kolbe i jego konfrentów. Wśród rozwoju tej misji w latach 50. było doświadczenie „wioski mrówek” ( Arinomachi ), który zebrał biednych i wydziedziczonych w wyniku wojny. Z pomocy biednych dzieci Elisabetta Maria Satoko Kitahara wyróżniała się, uznana za czcigodną w 2015 r.

Po trudnych latach japońskiego militaryzmu i drugiej wojny światowej nastąpiło pewne odzyskanie społeczności katolickiej. W 1981 r. Jan Paweł II był pierwszym papieżem, który odwiedził kraj. Po apelu do pojednania i pokoju 25 lutego ^[8] , Japońska konferencja episkopalna zorganizowała Dziesięć dni na pokój , seria corocznych wydarzeń na upamiętnienie ofiar Hiroszimy i Nagasaki, a tym samym kwestii energii jądrowej. Wydarzenie, które obejmuje wszystkie japońskie diecezje, jest również otwarte na inne wyznania religijne. ^[9]

Dziś społeczności katolickie koncentrują się na jednorodnym obszarze, między wyspą Hirado na północy, archipelagiem Goth na zachodzie a miastem Nagasaki East. ^{[[[ bez źródła ]} Niektóre budynki katolickie zostały ogłoszone „skarbami narodowymi”. Japonia opracowała również listę zabytków, które zostaną przedstawione UNESCO, w których 47 budynków zbudowanych między 1864 r. (Church Oura, na projekcie francuskiego misjonarza Pierre-Théoro Fraineau) i 1938 r., Oprócz nowej katedry Urakami , Zbudowany w 1959 r. I kościół 26 męczenników, zbudowany w 1962 roku.

24 listopada 2008 r. 188 188 Katoliccy męczennicy, torturowani i zabici w latach 1603–1639 (wszyscy świeccy oprócz jezuickiego ojca Kibe), zostali beatyfikowani ceremonią, która odbyła się w Nagasaki, obecnym Benedykt XVI. Były premier Tarō Asō z Partii Liberaldemokratycznej jest wiary katolickiej, a także jego dziadka Shigeru Yoshida. Kolejnym katolickim premierem był, wśród dwóch wojen, Takashi Hara, pierwszy premier Cristiano Del Greente. Shūsaku endō jest najbardziej znanym katolickim pisarzem w Japonii.

W 2018 r. Komitet Światowego Dziedzictwa UNESCO zlecił dwanaście japońskich miejsc chrześcijańskich w swoim terenie światowego dziedzictwa. Zeznają do ukrycia katolików i ich późniejszego odrodzenia. Lista jest następująca ^[dziesięć] :
1. Ruiny zamku Hara (gdzie w 1637 r. Chrześcijanie próbowali oprzeć się oblężeniu);
2 i 3. Wioska Kasuga i święte miejsca Hirado (gdzie chrześcijanie ukrywali swoją wiarę przez wieki);
4, 5 e 6. I Villaggi di Sakitsu, di shitsu e di Ono;
7. Wioski wyspy Kuroszimy;
8, 9, 10 E 11. Vari luoghi Nelle Isole nozaki, Kashiraghashima, Hisaka, Naru;
12. Katedra Oury.

Kościół katolicki jest obecny w kraju z trzema prowincjami kościelnymi, w sumie 3 archidiecezji i 13 diecezji:

Ponadto w Tokio i Hiroszimie istnieją dwie parafie osobistego porządku Matki Bożej Południowego Krzyża, która ma siedzibę w Australii. ^[11]

Apostolska delegacja Japonii została wzniesiona 26 listopada 1919 r. Która nazwa katolicka Papież Benedykt XV. Miał także jurysdykcję na temat Korei i wyspy Tajwan.

8 marca 1921 r. Rozszerzył również swoje umiejętności na apostolskich wikariatów Marshall, Caroline i Marianne, jak dotąd, podlegając apostolskiemu delegatowi Australii.

Delegacja apostolska została podniesiona do rangi stażu w 1952 r. Przez papieża Piusa XII.

Apostolska nuncjatura Japonii została założona 14 czerwca 1966 r. Wraz z krótkim Powszechne z użytecznością papieża Pawła VI.

Delegaci apostolskie [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Pro-Nunzi apostolski [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Nunci apostolskie [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

• Ambrose Battista de Paoli † (11 listopada 1997 r. – 18 grudnia 2004 r. Wyznaczono nuncjusz apostolski w Australii)
• Alberto Bottari de Castello (1 kwietnia 2005 r. – 6 czerwca 2011 r. Wyznaczono nuncjusz apostolski na Węgrzech)
• Joseph Chernoth † (15 sierpnia 2011 r. – 8 września 2020 r. Zmarły)
• Leo Boccardi, od 11 marca 2021

Lista prezydentów konferencji episkopalnej Japonii:

Lista wiceprezesów konferencji episkopalnej Japonii: