[{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BlogPosting","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/matematyka-w-europie-w-xvii-wieku-wikipedia\/#BlogPosting","mainEntityOfPage":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/matematyka-w-europie-w-xvii-wieku-wikipedia\/","headline":"Matematyka w Europie w XVII wieku – Wikipedia","name":"Matematyka w Europie w XVII wieku – Wikipedia","description":"before-content-x4 Historia matematyka w Europie w XVII To jest wiek charakteryzuje si\u0119 pot\u0119\u017cnym rozwojem do\u015bwiadczaj\u0105cym dyscypliny, kt\u00f3ra zwraca si\u0119 do","datePublished":"2019-12-07","dateModified":"2019-12-07","author":{"@type":"Person","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/#Person","name":"lordneo","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/author\/lordneo\/","image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","url":"https:\/\/secure.gravatar.com\/avatar\/44a4cee54c4c053e967fe3e7d054edd4?s=96&d=mm&r=g","height":96,"width":96}},"publisher":{"@type":"Organization","name":"Enzyklop\u00e4die","logo":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/wiki4\/wp-content\/uploads\/2023\/08\/download.jpg","width":600,"height":60}},"image":{"@type":"ImageObject","@id":"https:\/\/upload.wikimedia.org\/wikipedia\/commons\/thumb\/5\/5d\/1665_journal_des_scavans_title.jpg\/220px-1665_journal_des_scavans_title.jpg","url":"https:\/\/upload.wikimedia.org\/wikipedia\/commons\/thumb\/5\/5d\/1665_journal_des_scavans_title.jpg\/220px-1665_journal_des_scavans_title.jpg","height":"362","width":"220"},"url":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/matematyka-w-europie-w-xvii-wieku-wikipedia\/","wordCount":6490,"articleBody":"     (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});before-content-x4Historia matematyka w Europie w XVII To jest wiek charakteryzuje si\u0119 pot\u0119\u017cnym rozwojem do\u015bwiadczaj\u0105cym dyscypliny, kt\u00f3ra zwraca si\u0119 do rozwi\u0105zywania praktycznych problem\u00f3w w kontek\u015bcie poprawy wymiany i komunikacji. Zainteresowanie matematyk\u00f3w koncentruje si\u0119 teraz na konkretnych problemach technicznych, co prowadzi do nowego sposobu tworzenia matematyki, w szczeg\u00f3lno\u015bci na przej\u015bcie spekulacja (Nauki teoretyczne [[[ n 1 ] ) Do wynalazki i pojawienie si\u0119 konstrukcje . Stopniowo pomys\u0142 rozumie\u0107 zast\u0105pi to wyja\u015bni\u0107 A poniewa\u017c \u201enie mo\u017cemy zar\u00f3wno podziwia\u0107 i przewy\u017cszy\u0107 staro\u017cytnych\u201d, wiek w ko\u0144cu z\u0142amie si\u0119 ze staro\u017cytnym dziedzictwem.        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4   Europa XVII To jest Century oferuje uczonych warunk\u00f3w sprzyjaj\u0105cych badaniu i wymianie, kt\u00f3re przyczyni\u0105 si\u0119 do pot\u0119\u017cnego rozszerzenia nauki i matematyki. To w tym stuleciu europejskie stolice Akademie nauk Po\u0142\u0105czenie naukowc\u00f3w i matematyk\u00f3w: Acad\u00e9mie Dei L\u00e9cei w Rzymie w 1603 r., Royal Society w Londynie oko\u0142o 1645 r wsp\u00f3lnie dzieli\u0107 si\u0119 swoimi pomys\u0142ami i konfrontowa\u0107 si\u0119 z swoimi pomys\u0142ami. Tak wi\u0119c Royal Academy of Paris \u0142\u0105czy siedmiu matematyk\u00f3w (w tym Huygens i Roberval) i sze\u015bciu fizyk\u00f3w. Pa\u0144stwo zapewnia im laboratoria i \u015brodki do kontynuowania bada\u0144, ale akademie odgrywaj\u0105 r\u00f3wnie\u017c rol\u0119 scentralizowania i walidacji pracy oraz wspomnie\u0144 wysy\u0142anych im wsz\u0119dzie. W ten spos\u00f3b odgrywaj\u0105 jednocz\u0105c\u0105 rol\u0119 wiedzy.        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Znaczenie towarzystwa Jezusa w tym okresie pozostaje przewa\u017caj\u0105ce. Gwarancja pewnej ortodoksji by\u0142a to z pewno\u015bci\u0105 przeszkod\u0119 w rozwoju nowych pomys\u0142\u00f3w, takich jak heliocentryzm Galileusza, ale zapewnia tak\u017ce wielu wysokiej jako\u015bci matematyk\u00f3w (Clavius, Gr\u00e9goire de Saint-Vincent, Saccheri, Ceva, Bachet de M\u00e9ziriac\u2026). Oferuje badaczom mo\u017cliwo\u015b\u0107 po\u015bwi\u0119cenia si\u0119 na studia, a tak\u017ce bardzo obszernej sieci naukowc\u00f3w i nauczycieli w ca\u0142ej Europie. W ten spos\u00f3b tworzy matematyk\u00f3w, takich jak Kartezjusz, Mersenne, Fontenelle lub Cassini. Zasady zam\u00f3wienia zalecaj\u0105 \u201eobowi\u0105zek inteligencji\u201d w s\u0142u\u017cbie wiedzy, a tym samym promuj\u0105 konfrontacj\u0119 pomys\u0142\u00f3w. Kursy kr\u00f3lewskie, takie jak praktyczne kilka wiek\u00f3w na kursy perskie, gromadz\u0105 badaczy i matematyk\u00f3w wok\u00f3\u0142 obro\u0144c\u00f3w, kt\u00f3rzy pozwalaj\u0105 im pracowa\u0107 we wzgl\u0119dnej pogodzie. Komunikacja w ca\u0142ej Europie rozwija si\u0119. Wymiany w j\u0119zyku narodowym (niemieckie, angielskie, francuskie, w\u0142oskie) nabieraj\u0105 rozp\u0119du, ale \u0142acina wci\u0105\u017c pozostaje na tym stuleciu uprzywilejowanym j\u0119zykiem wymiany uczonych. Bacon publikuje po \u0142acinie Nowy organ (1620) lub Leibniz His Acta si\u0119 nauczy\u0142 . W tym czasie francuski sta\u0142 si\u0119 j\u0119zykiem dyplomatycznym i okaza\u0142 si\u0119 wa\u017cnym wektorem komunikacji i wymiany. Matematycy tego stulecia komunikuj\u0105 si\u0119 obficie listami, konfrontuj\u0105c ich pomys\u0142y i og\u0142aszaj\u0105c swoje publikacje. Wiele b\u0142\u0119d\u00f3w i niedok\u0142adno\u015bci jest zatem szybko naprawione, zarodki idei s\u0105 zatem opracowywane przez mi\u0119dzynarodow\u0105 spo\u0142eczno\u015b\u0107 matematyk\u00f3w. Korespondencja minimalnego mersenne jest tak wzorowa, poniewa\u017c s\u0142u\u017cy jako po\u015brednik mi\u0119dzy matematykami Kartezjusza, Gassendi, Roberval i Fermat. Za pe\u0142ne obliczenia (problem \u0142a\u0144cuchowy itp.) S\u0105 owocami owocnych epistolarnych wymian mi\u0119dzy Bernoulli, Leibniz i Huygens. Publikacje okresowe rosn\u0105. . Journal of Scholars jest opublikowany w Pary\u017cu od 1665 roku, Transakcje filozoficzne pojawia si\u0119 w Londynie w 1665 roku i Acta si\u0119 nauczy\u0142 W Lipsku w 1682 r. Ale matematycy nie wahaj\u0105 si\u0119 przeprowadzi\u0107 i podr\u00f3\u017cowa\u0107, aby spotka\u0107 si\u0119 i dialog z innymi europejskimi badaczami. Kartezjusz, Huygens, Mersenne, Leibniz w\u0119druje w ten spos\u00f3b Europe, aby spotka\u0107 si\u0119 z kolegami. Podr\u00f3\u017c do Pary\u017ca, W\u0142och, Holandii lub Londynu staj\u0105 si\u0119 obowi\u0105zkowymi fragmentami podczas szkolenia matematyk\u00f3w i pozwalaj\u0105 na znaczne warzenie pomys\u0142\u00f3w i kultur. W ten spos\u00f3b wszystko przyczynia si\u0119 do rozwoju i komunikacji nowych pomys\u0142\u00f3w.        (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4Table of ContentsMatematyka w s\u0142u\u017cbie nauki i technologii [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Pomys\u0142 nowego [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Rozumie\u0107 czy wyja\u015bni\u0107? [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Narodziny krzywej i obiekt kinematyczny [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Galileusz i eksperymenty, \u0142amanie z staro\u017cytnymi [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Ren\u00e9 Descartes i geometryczna optyka [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Christian Huygens lub \u201esekret pod\u0142u\u017cni\u201d [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Algebra [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Arytmetyka [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Geometria [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Analizowa\u0107 [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Notatki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Powi\u0105zane artyku\u0142y [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Matematyka w s\u0142u\u017cbie nauki i technologii [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Pomys\u0142 nowego [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]  Na  XVII To jest Century przechodzimy od spekulacji do wynalazk\u00f3w. ERA jest zamieszkana przez ide\u0119 tworzenia nowego, to narodziny metod, takie jak Dyskurs na temat metody przez Ren\u00e9 Descartes i kt\u00f3rzy s\u0105 \u201esztuk\u0105 wynalezienia\u201d [[[ n 2 ] . Celem jest uzyskanie aktywnych nauk, kt\u00f3re daj\u0105 mo\u017cliwo\u015b\u0107 bycia \u201ejako mistrzem i posiadaczem natury\u201d [[[ n 3 ] . Francis Bacon opublikowa\u0142 sw\u00f3j Nowy organ W 1620 r., W przypadku nowego organnona w odniesieniu do pracy Arystotelesa, ambitnego projektu, je\u015bli istnieje. W swoich pismach stara\u0142 si\u0119 przekona\u0107 swoich wsp\u00f3\u0142czesnych do zerwania z staro\u017cytnymi i okre\u015bli\u0142 boczek przeznaczone do uzyskania nowych dzie\u0142. Staro\u017cytni stworzyli wielkie zasady (patrz Traktat kategorii Arystotelesa); Metoda bekonu jest oparta na indukcji: z szczeg\u00f3lno\u015bci jest kwesti\u0105 stwierdzenia aksjomat\u00f3w, aby powr\u00f3ci\u0107 do konkretnego, poniewa\u017c boczek stara si\u0119 rozwija\u0107 aktywn\u0105 nauk\u0119, nauk\u0119 w spirali bardzo daleko od tego, co Arystoteles przedstawia w L ‘ Organ . Rozumie\u0107 czy wyja\u015bni\u0107? [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]  Poruszaj\u0105c si\u0119 wzd\u0142u\u017c re\u017cysera, przypowie\u015b\u0107 jest nadal widoczna pod k\u0105tem prostym. Je\u015bli dla Arystotelesa wiedza naukowa mia\u0142a wyja\u015bni\u0107, ustali\u0107 przyczyny, by\u0142o to teraz kwestia zrozumienia, aby ustali\u0107, jak to dzia\u0142a. Na przyk\u0142ad, upadkiem cia\u0142a, aby Arystoteles by\u0142 ustalenia Dlaczego To spadnie, co by\u0142o przyczyn\u0105, a nast\u0119pnie zasymilowane z zasad\u0105, zgodnie z kt\u00f3r\u0105 powa\u017cne \u201edo\u0142\u0105cza do jego naturalnego miejsca\u201d. Z Galileuszem staje si\u0119 pytanie komentarz To upada. Galileusz pracowa\u0142 w Arsenaux de Venice, mia\u0142 precyzyjne problemy techniczne, takie jak trajektoria kuli armatni lub jej maksymalny zasi\u0119g. Je\u015bli przyspieszenie ruchu jest znane od Arystotelesa, Galileusz nie jest ju\u017c cuda Dlaczego Pr\u0119dko\u015b\u0107 wzrasta, ale komentarz Wzrasta, to znaczy w jakiej proporcji. W tym celu d\u0105\u017cy do oceny ilo\u015bciowej, digitalizacji, zaczynaj\u0105c od kwestionowania staro\u017cytnego rozr\u00f3\u017cnienia mi\u0119dzy naturalnym a sztucznym. Narodziny krzywej i obiekt kinematyczny [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]  Punkt mobilny generuje prawy cykloid . Galileusz pracowa\u0142 nad trajektori\u0105 kulki armatni, problem, kt\u00f3ry wywo\u0142uje refleksj\u0119 na temat krzywej i wkr\u00f3tce krzywej. W greckiej matematyce wspomniano o 12 poszczeg\u00f3lnych krzywych i odpowiadaj\u0105cych problemom geometrycznym: w ten spos\u00f3b wprowadzono sto\u017cki w celu rozwi\u0105zania problemu geometrycznego powielania kostki Na  XVII To jest wiek, badanie dotyczy og\u00f3lnie krzywej, kt\u00f3ra nie jest ju\u017c tylko problemem geometrycznym [[[ n 4 ] i staje si\u0119 problemem kinematycznym, to znaczy, gdzie ruch obawia si\u0119, co p\u0119knie w zwi\u0105zku z geometri\u0105 greck\u0105. W tym kontek\u015bcie przypowie\u015b\u0107 staje si\u0119 obiektem kinematycznym i nie jest ju\u017c wy\u0142\u0105cznie statyczna. Galileusz i eksperymenty, \u0142amanie z staro\u017cytnymi [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]  Kiedy Niccolo Fontana Tartaglia studiuje kwesti\u0119 artyleryn\u00f3w i w jego pracy w 1537 r. Nowa Sciensa , stara si\u0119 zdefiniowa\u0107 k\u0105t pochylenia lufy, aby mie\u0107 maksymalny zasi\u0119g. Jednak wci\u0105\u017c zaczyna od klasyfikacji Arystotelesa w oparciu o r\u00f3\u017cnic\u0119 mi\u0119dzy gwa\u0142townym ruchem a naturalnym ruchem z teori\u0105 impetu. Sto lat p\u00f3\u017aniej Galileusz nie zawaha\u0142 si\u0119 wymiesza\u0107 gwa\u0142towny i naturalny ruch. Zajmuje si\u0119 r\u00f3wnie\u017c problemami artylemi, takimi jak zasi\u0119g zgodnie z nachyleniem lufy. Galileusz jest blisko m\u0119\u017cczyzn sztuki, takich jak puisatier, oferuje stoliki do strzelania lub metod\u0119 stosowania wzrostu. W tej chwili koncepcja funkcji zosta\u0142a ostatecznie opracowana. Galileusz opuszcza nauczanie uniwersytetu, aby po\u015bwi\u0119ci\u0107 si\u0119 swoim badaniom, a w li\u015bcie do sekretarza wielkiego ksi\u0119cia Toskanii opracowuje prawdziwy program badawczy, w kt\u00f3rym technika jest dobrze obecna wraz z bardziej matematycznymi lub czysto fizycznymi problemami. Dla niego nie ma ju\u017c pytania o studiowanie tylko Physis To znaczy, co jest naturalne w klasyfikacji Arystotelesa, ale tak\u017ce to, co sztuczne jak gwa\u0142towny ruch. W ten spos\u00f3b rodz\u0105 si\u0119 problemy zwi\u0105zane z czasem i przestrzeni\u0105, do pomiaru odleg\u0142o\u015bci. Jedna z tych poprzednik\u00f3w Nicole Oresme, wykonuj\u0105c prace nad bliskimi tematami, by\u0142a zainteresowana pr\u0119dko\u015bci\u0105, ale nie na odleg\u0142o\u015b\u0107. Oczywiste jest, \u017ce Galileo ma pomys\u0142 eksperymentowania, poniewa\u017c je\u015bli czas i odleg\u0142o\u015b\u0107 s\u0105 dost\u0119pne, \u0142\u0105cz\u0105c dwa, kt\u00f3re otrzymujemy prawo upadku powa\u017cnego. Galileusz sprawdza do\u015bwiadczenie, \u017ce odleg\u0142o\u015b\u0107 jest proporcjonalna do kwadratu i powstrzymuje si\u0119 od my\u015blenia o przyczynach. Ren\u00e9 Descartes i geometryczna optyka [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]  Ren\u00e9 Descartes by\u0142 pasjonatem problem\u00f3w praktycznych, problem\u00f3w in\u017cynieryjnych, a tak\u017ce by\u0142 w postawie krytyki starszych. Pracowa\u0142 nad krzywych optycznych, takich jak anaaklastyczny [[[ n 5 ] In\u017cynier Rouen Cornier. By\u0142o to kwestia okre\u015blenia kszta\u0142tu dioptera (szk\u0142a optycznego), aby promienie \u015bwiat\u0142a przybyaj\u0105ce r\u00f3wnolegle za\u0142ama\u0142y si\u0119 w jednym punkcie. W tych badaniach Kartezjusz znajduje prawo za\u0142amania i porzuci\u0142 pomys\u0142 znalezienia przyczyny tego za\u0142amania. W tym celu rozwi\u0105zuje matematyczny problem typu \u201eodwrotno\u015b\u0107 stycznych\u201d (znamy w\u0142a\u015bciwo\u015b\u0107 stycznych i szukamy odpowiedniej krzywej) i kt\u00f3ry nadaje kszta\u0142t krzywej, a zatem szk\u0142a optycznego. Wiemy, \u017ce mo\u017cliwe s\u0105 dwie formy: hiperbola i elipsa. Kartezjusz po tej okazji definicja staro\u017cytnych jako przeci\u0119cia sto\u017cka i plan, aby preferowa\u0107 definicj\u0119 wynikaj\u0105c\u0105 ze sposobu, w jaki ogrodnicy rysuj\u0105 elips\u0119 i hiperbol\u0119 w swoich ogrodach. W zwi\u0105zku z tym Kartezjusza udziela zalece\u0144 dotycz\u0105cych budowy tych okular\u00f3w. Jednak po rozwi\u0105zaniu problemu anaaklastycznego, Kartezjusz zajmuje si\u0119 problemem owalnym [[[ n 6 ] . Jest to pytanie o okre\u015blenie formy dioptera, aby promienie zacz\u0119\u0142y si\u0119 od punktu, spotka\u0107 szk\u0142o i spotka\u0107 si\u0119 w tym samym punkcie. Kartezjusz znajduje krzyw\u0105 z trzema domami, kt\u00f3re wykraczaj\u0105 daleko poza matematyk\u0119 staro\u017cytnych i prowadzi do jego metody inwersji stycznych podanych ksi\u0105\u017cce II. W tych badaniach sk\u0142ada ho\u0142d Keplerowi, rzadkie wydarzenie w pracy Kartezjusza. Christian Huygens lub \u201esekret pod\u0142u\u017cni\u201d [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]  Prawdopodobny portret huygens, szczeg\u00f3\u0142 Ustanowienie Akademii Nauk i Fundacji Obserwatorium , 1666. Kolejnym konkretnym problemem technicznym by\u0142o \u017ar\u00f3d\u0142o innowacji matematycznych i technicznych w XVII To jest Wiek: jest to determinacja pod\u0142u\u017cni na morzu. By\u0142y one w\u00f3wczas trudne do uzyskania bezpo\u015brednich obserwacji astronomicznych lub niebezpiecznych proces\u00f3w, takich jak obserwacja deklinacji magnetycznej. Teoretycznie wiedzieli\u015bmy, \u017ce lepszym rozwi\u0105zaniem by\u0142o zastosowanie zegar\u00f3w na pok\u0142adzie, kt\u00f3rych czas by\u0142 por\u00f3wnywany z portem odlotu, a op\u00f3\u017anienie odrzutowe daje d\u0142ugo\u015b\u0107 geograficzn\u0105. Richelieu obieca\u0142 du\u017c\u0105 sum\u0119 pieni\u0119dzy, tak\u0105 jak kr\u00f3l Anglii lub Stathuder of Holandii, kto znalaz\u0142by \u201etajemnic\u0119 pod\u0142u\u017cnych\u201d, poniewa\u017c jego wiedza zezwoli\u0142a na opanowanie morza i rozw\u00f3j handlu. W tych badaniach Christian Huygens jest zainteresowany oscylacjami izochronicznymi (1656-1659) i publikuje swoje wyniki na temat izochronizmu oscylacji cykloidalnej. Zastosowuje ten wynik do projektowania zegar\u00f3w: dla okresu oscylacji jest niezale\u017cny od amplitudy, ruch nale\u017cy przeprowadzi\u0107 na cykloidzie [[[ Pierwszy ] . Aby to zrobi\u0107, u\u017cywa dw\u00f3ch metalicznych ostrzy prawid\u0142owo zakrzywionych mi\u0119dzy kt\u00f3rych ustawia wahad\u0142o [[[ 2 ] . System ten umo\u017cliwia uregulowanie ruchu i uzyskanie rytmu izochronowego wahad\u0142a, co nie jest naturalne wbrew temu, w co wierzy\u0142 Galileo. Zbudowa\u0142 sw\u00f3j pierwszy zegar w 1657 r.; kt\u00f3ry jest przesuwany tylko o 15 sekund dziennie. Powierzy marynarzom niekt\u00f3re kopie, ale ich praktyczna realizacja nie jest wystarczaj\u0105co solidna i nie opieraj\u0105 si\u0119 wysi\u0142kom ze wzgl\u0119du na ruchy \u0142odzi [[[ 3 ] . Konieczne b\u0119dzie poczekanie na nast\u0119pny stulecie z Johnem Harrisonem, Ferdinandem Berthoudem i Julienem Le Roy, \u017ce problem pod\u0142u\u017cnych zosta\u0142 ostatecznie rozwi\u0105zany przez rozw\u00f3j marynarki wojennej. W tym stuleciu wdra\u017cane s\u0105 narz\u0119dzia niezb\u0119dne do rozwoju matematyki g\u0142\u00f3wnie w analizie. Algebra [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Rewolucja symboliczna zainicjowana przez Fran\u00e7ois Viete w latach 1591\u20131603 trwa wraz z publikacj\u0105 jego dzie\u0142 Alexander Anderson (1612-1619), Marin Ghetaldi (1615), Jean-Louis Vaulezard (1630), Claude Hardy (1630), Jean De Beaugranda (1624 i 1631), James Hume (1636) i Frans Van Schooten (1646). Ta nowa algebra (wolimy termin analiza symboliczna) jest wzmacniana przez prac\u0119 angielskiego Nathanael Tarportley, Williama Oughtreda i Thomasa Harriota i Francuskiego Pierre’a de Fermat. Zatem wszystkie regu\u0142y dos\u0142ownych oblicze\u0144 s\u0105 wprowadzone. Jego ostateczne formatowanie ko\u0144czy si\u0119 na Kartezjuszach Zasady i w jego Geometria (1637), kt\u00f3ry opr\u00f3cz zwyk\u0142ych operacji (dodatki, mno\u017cenie, odejmowanie, podzia\u0142, root kwadratowy i korze\u0144 sze\u015bcienny), zapewnia definicj\u0119 wyk\u0142adnicz\u0105. W tym okresie tworzenia oblicze\u0144 algebraicznych (1591-1637) odnotowano prawdziwy zerwanie ze starszymi biurami redakcyjnymi. Pozwoli to na wi\u0119ksz\u0105 czytelno\u015b\u0107 w rozwi\u0105zywaniu r\u00f3wna\u0144, leczenie wielomian\u00f3w i matematyzacji problem\u00f3w.  W oparciu o prac\u0119 swoich poprzednik\u00f3w Leibniz pog\u0142\u0119bia stosowanie notacji symbolicznej w znacz\u0105cych pracach Patrz rachunek r\u00f3\u017cniczkowy I Uniwersalna matematyka . U\u017cywa tego narz\u0119dzia do opracowania nowych metod rozwi\u0105zywania w swoim Sztuki kombinatorycznej (1666). Koncentruje si\u0119 na rozdzielczo\u015bci system\u00f3w r\u00f3wna\u0144 liniowych i konfiguruje po raz pierwszy poj\u0119cie determinanta (1684), eliminacji i wynikaj\u0105cej z tego [[[ 4 ] . Stosuje swoj\u0105 wyobra\u017ani\u0119 do tego nowego pisma, aby stworzy\u0107 nowe i wymy\u015bla koncepcj\u0119 prawdziwej mocy rzeczywistej, zanim b\u0119dzie w stanie nada\u0107 jej rygorystyczn\u0105 definicj\u0119 matematyczn\u0105. Jest przestrzegany lub poprzedzony w tych badaniach przez Izaaka Newtona [[[ 5 ] . Arytmetyka [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Arytmetyka pojawia si\u0119 w Europie w tym stuleciu. Matematycy na nowo odkrywaj\u0105 wiedz\u0119 na temat staro\u017cytno\u015bci i opracowuj\u0105 nowe techniki, aby rozwi\u0105zywa\u0107 czasami stare pytania. S\u0105 one ograniczone do ga\u0142\u0119zi matematycznej zwanej arytmetyk\u0105 modu\u0142ow\u0105. Bachet de M\u00e9ziriac t\u0142umaczy Ksi\u0119g\u0119 Diophante z Aleksandrii Arytmetyki po \u0142acinie i pokazuje to\u017csamo\u015b\u0107 znan\u0105 obecnie jako twierdzenie o licencjcie. Temat ten fascynuje Pierre de Fermat, kt\u00f3ry okre\u015bla du\u017c\u0105 liczb\u0119 propozycji na ten temat. Mo\u017cesz zacytowa\u0107 jego ma\u0142e twierdzenie, \u017ce na dw\u00f3ch kwadratach i jego ostatnim twierdzeniu. Spo\u0142eczno\u015b\u0107 naukowa rozpoczyna wyzwania na ten temat, dlatego Fermat pyta: \u201eLiczba kwadratowa, kt\u00f3ra, dodana do suma cz\u0119\u015bci Aliquot (tj. Podzia\u0142\u00f3w), tworzy kostk\u0119. \u00bb\u00bb Podsumowa\u0142: \u201eCzekam na rozwi\u0105zanie tych pyta\u0144; Je\u015bli nie jest dostarczona ani przez Angli\u0119, ani przez Belgi\u0119, ani Celtic Gaul, b\u0119dzie to przez Narbonnaise \u201d [[[ 6 ] . Liczba pierwsza fascynuj\u0105. Mersenne rozwija rodzin\u0119, a inna. Komunikuj\u0105 si\u0119 szeroko na ten temat, o czym \u015bwiadczy ten list Fermat: \u201eJe\u015bli kiedy\u015b us\u0142ysz\u0119 podstawowy pow\u00f3d, \u017ce 3, 5, 7, 17, 257, 65 537, …, s\u0105 liczbami pierwszymi, wydaje mi si\u0119, \u017ce znajd\u0119 bardzo pi\u0119kne rzeczy w tej sprawie, poniewa\u017c ju\u017c znalaz\u0142em Cudowne rzeczy, o kt\u00f3rych ci opowiem \u201d [[[ 7 ] . Ren\u00e9 Descartes nie ma by\u0107 wyprzedzony. Na pr\u00f3\u017cno d\u0105\u017cy do wykazania, \u017ce \u200b\u200bje\u015bli podzia\u0142 na osiem podstawowej liczby daje pozosta\u0142o\u015bci jeden lub trzy, jest napisany o formie X 2 + 2 I 2 {DisplayStyle x^{2}+2y^{2}} . Nadal mo\u017cemy zacytowa\u0107 Leibniz, kt\u00f3ry pokazuje wynik na nowo XVII To jest Century i kt\u00f3ry przyjmie nazw\u0119 twierdzenia Wilsona. Oferuje r\u00f3wnie\u017c szybsz\u0105 demonstracj\u0119 [[[ 8 ] Oko\u0142o 1683 r. Ma\u0142ego twierdzenia Fermat. Geometria [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] W tym stuleciu geometria oderwa\u0142a si\u0119 od starej koncepcji zestawu punkt\u00f3w lub postaci referencyjnych, aby wej\u015b\u0107 do epoki geometrii wsp\u00f3\u0142rz\u0119dnych utworzonych przez Pierre’a de Fermata i Ren\u00e9 Descartes. Ci matematycy staraj\u0105 si\u0119 kojarzy\u0107 krzywe i powierzchnie z r\u00f3wnaniami algebraicznymi, a tym samym umo\u017cliwiaj\u0105 owocn\u0105 wymian\u0119 mi\u0119dzy dwoma obszarami (geometria i algebra). Kartezjusz konfiguruje narz\u0119dzia obliczeniowe styczne, aby wskaza\u0107 A do krzywej, szukaj\u0105c w\u0142a\u015bciwego przechodzenia przez A i wsp\u00f3lnego z krzyw\u0105 podw\u00f3jn\u0105. Podobnie metoda k\u00f3\u0142 stycznych pozwala jej znale\u017a\u0107 normalne w krzywej w spos\u00f3b algebraiczny (prostopadle do stycznej). Definiuje krzywe geometryczne za pomoc\u0105 ruch\u00f3w podanych \u201e\u017ce s\u0105 dobrze rozstrzygni\u0119te\u201d i daje uniwersaln\u0105 metod\u0119, z wprowadzeniem elementu jedno\u015bci, geometrii algebraicznej [[[ n 7 ] . Jednocze\u015bnie Fermat przywi\u0105zuje si\u0119 do badania maksim\u00f3w i minim\u00f3w. W reakcji na ten trend geometrii traktowanej liczbami w tym, co staje si\u0119 geometri\u0105 analityczn\u0105, Leibniz opracowuje ide\u0119, \u017ce musi by\u0107 mo\u017cliwe dla geometrii narz\u0119dzi tak wydajnych jak zapisy Viete dla algebry. Jest to jego planowany projekt analizy, kt\u00f3rego nigdy nie odniesie sukcesu w opracowaniu. Tymczasem desargues w swojej pracy opublikowanej w 1636 r., Praktyka perspektywy Opracowuje rzutowe podej\u015bcie do geometrii i zako\u0144czy\u0142o swoje badanie trzy lata p\u00f3\u017aniej, badaj\u0105c sto\u017cki. Jego prace s\u0105 podejmowane i pog\u0142\u0119bione przez Blaise Pascal, Philippe de la Hire i Isaac Newton ( Matematyczne zasady filozofii naturalnej , 1687). Analizowa\u0107 [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]   Zw\u0142aszcza w tym obszarze odnotowujemy znaczny post\u0119p w koncepcji limitu i oblicze\u0144 niesko\u0144czenie ma\u0142ej. Konstrukcja stycznych z krzywymi badanymi przez Kartezjusza, Fermat i Roberval stanowi\u0105 pierwsze kamienie milowe oblicze\u0144 r\u00f3\u017cnicowych. Od pocz\u0105tku tego wieku pojawi\u0142o si\u0119 pytanie o poszukiwanie odwrotno\u015bci stycznych (lub jak znale\u017a\u0107 krzyw\u0105, gdy znasz w\u0142a\u015bciwo\u015b\u0107 styczn\u0105). W 1645 r. Roberval zaoferowa\u0142 swoje kwadraty. Pocz\u0105tek XVII To jest Century widzi rozw\u00f3j bada\u0144 obszar\u00f3w w ramach krzywych; Cavalieri ustanawia swoj\u0105 niepodzieln\u0105 metod\u0119 ( Geometria niepodzielna ci\u0105g\u0142a nowa natura , 1635) autorstwa Torricelli, Stefare Degli Lugeli, Gregory i Wallis. Jego innowacyjna metoda jest jednak wyparta na ko\u0144cu XVII To jest wiek, gdy niesko\u0144czenie ma\u0142e i integralne rozwin\u0119\u0142y si\u0119 wsp\u00f3lnie przez Leibniz (niesko\u0144czenie ma\u0142y, Nowe obliczenia , 1684) i Newton (The Strumienie , napisane w 1670 r. I opublikowane w 1690 r.). Gdy tylko opublikowane zostanie obliczenia r\u00f3\u017cnicowe Leibniz, jego metoda jest stosowana w \u015bwiecie matematyk\u00f3w. John Craig wykorzystuje to w ksi\u0105\u017cce dotycz\u0105cej kwadratu. Leibniz rozumie, \u017ce jego metoda rozwi\u0105zuje przeciwny problem stycznych (integracja) i to Jacques Bernoulli wykorzystuje pe\u0142ny termin pierwszy w 1690 roku. Jacques i Jean Bernoulli u\u017cywaj\u0105 tych nowych oblicze\u0144 do badania poszczeg\u00f3lnych krzywych (krzywa izochroniczna, krzywa ramienna). W 1696 r. Opublikowano The Marquis de L’mon Analiza niesko\u0144czenie ma\u0142ej dla inteligencji zakrzywionych linii . Ta nowa obliczenia przedstawia niedok\u0142adno\u015bci, kt\u00f3re zostan\u0105 podniesione pod koniec stulecia i na pocz\u0105tku nast\u0119pnego wieku dzi\u0119ki wielkiej debaty otwartej na Royal Academy of Sciences. Obliczanie przep\u0142yw\u00f3w Newtona znajduje rozw\u00f3j w\u015br\u00f3d angielskich matematyk\u00f3w. W drugiej po\u0142owie XVII To jest Wiek, szko\u0142a angielska kwitnie. John Wallis pog\u0142\u0119bia obliczenia niepodzielnego. Wraz z Jamesem Gregory i Isaacem Newtonem pracowa\u0142 nad ca\u0142ym rozwojem. Mercator odkrywa obszar pod hiperbol\u0105, rozwijaj\u0105c si\u0119 w serii 1\/(1+x) ( Logarithmotechnia , 1668). Isaac Newton rozwija si\u0119 w serii Arccos, Arcsin, COS i SIN (przed 1670). . XVII To jest Century widzi tak\u017ce narodziny dw\u00f3ch transcendentnych funkcji: funkcji logarytmu i funkcji wyk\u0142adniczej. Ustanowiony przez Johna Napiera (1614), kt\u00f3ry nadaje mu nazw\u0119 Logarithme (Logarithme zatoki) i Jost B\u00fcrgi (1620), funkcja Logarithme jest pocz\u0105tkowo jedynie tabel\u0105 korespondencji do oblicze\u0144 astronomicznych. Henry Briggs w 1615 r. Oferuje tabel\u0119 logarytm\u00f3w dziesi\u0119tnych. Nast\u0119pnie by\u0142 to wynalezienie regu\u0142y obliczeniowej w 1624 r. Przez Edmunda Guntera. Z tabel korespondencji logarytm stopniowo przyjmuje status funkcji z obszarem pod hiperbolem przypisanym Gr\u00e9goire de Saint-Vincent (1647), badanym r\u00f3wnie\u017c przez Jamesa Gregory’ego (1667) i Huygens, kt\u00f3rzy tworz\u0105 zwi\u0105zek mi\u0119dzy tym obszarem a w\u0142a\u015bciwo\u015bciami Logarytmy. W 1668 r. Brouncker i Mercator opracowali je w ca\u0142o\u015bci (log 2, log 5\/4, a nast\u0119pnie log (1+x)), nast\u0119pnie pojawia si\u0119 jego integralna definicja napisana przez Leibniz w formie L O G ( X ) = \u222b Pierwszy X dxx{DisplayStyle Mathrm {log} (x) = int _ {1}^{x} {dfrac {mathrm {d} x} {x}}} . Funkcja wyk\u0142adnicza jest pocz\u0105tkowo rozszerzeniem A N {DisplayStyle a^{n}} najpierw ujemne, a nast\u0119pnie u\u0142amkowe wystawc\u00f3w. Opiera si\u0119 na wyk\u0142adniczej notacji Kartezjusza (1637), nast\u0119pnie opracowanej przez Leibniz, ale w nast\u0119pnym stuleciu z Eulerem funkcja zostanie ca\u0142kowicie zbadana. Wszystkie te nowe narz\u0119dzia pozwol\u0105 na rozw\u00f3j w nast\u0119pnym stuleciu studiowania funkcji i kinematyki. Notatki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] \u2191 Blay i Halleux 1998, P. 280  \u2191 Zobacz ilustracja  \u2191 Laurette Tuckerman, Wahad\u0142a Huygensa W recenzji nauki  \u2191 Klasyczna nauka – XVI To jest – XVII To jest Century – algebra i geometria, tekst Eberharda Knoblocha  \u2191 Michel Serfati, Rewolucja symboliczna  \u2191 Fermat Stone Korespondencja 3 stycznia 1657  \u2191 Fermat Stone Korespondencja Mersenne Sailor 25 grudnia 1640  \u2191 M. Bhler Et to A. Michel-Pacus Demonstracja twierdzenia Fermat przez Leibniz , Mnemosyne N O 19, \u201estare dobre strony (2) P. 61-66 2007  Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ] \u00c9velyne Barbin, Rewolucja matematyczna XVII To jest wiek , Elipsy, 2006 , 335 P.  (ISBN 978-2-7298-3144-8 I 2-7298-3144-4 ) Michel Blay rabu\u015b Hala W Klasyczna nauka: XVI To jest – XVIII To jest Century: S\u0142ownik krytyczny , Wydania Flammarion, Listopad 1998 , 870 P.  (ISBN 2-08-211566-6 ) Jacques Bouveresse, Jean Itard i \u00e9mile Sall\u00e9, Historia matematyki  [Szczeg\u00f3\u0142y wyda\u0144] Nicolas Bourbaki W Elementy historii matematyki  [Szczeg\u00f3\u0142y wyda\u0144] (1984) Michel Serfati W Rewolucja symboliczna: konstytucja pisma matematycznego  [Szczeg\u00f3\u0142y wyda\u0144] Prace z pracy doktorskiej w filozofii wspieranej przez autora w 1997 r., online Powi\u0105zane artyku\u0142y [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]       (adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});after-content-x4"},{"@context":"http:\/\/schema.org\/","@type":"BreadcrumbList","itemListElement":[{"@type":"ListItem","position":1,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/#breadcrumbitem","name":"Enzyklop\u00e4die"}},{"@type":"ListItem","position":2,"item":{"@id":"https:\/\/wiki.edu.vn\/all2pl\/wiki27\/matematyka-w-europie-w-xvii-wieku-wikipedia\/#breadcrumbitem","name":"Matematyka w Europie w XVII wieku – Wikipedia"}}]}]