Michel Plasse – Wikipedia

Miejsca z pingwinami Pittsburgha w latach 1975–1976

modyfikator

Michel Pierre Plasse (urodził się Pierwszy ^Jest Czerwiec 1948 w Montrealu w Quebecu – Śmierć 30 grudnia 2006 ) ^{[[[ Pierwszy ] W [[[ 2 ]} jest profesjonalnym hokeistą lodowym, który grał jako bramkarz.

Plasse jest pierwszym wyborem amatorskiego projektu 1968 National Hockey League przez Montreal Canadian, z którymi wygrał Puchar Stanleya w sezonie 1972-1973 jako substytut Kena Drydena. Jednak w przypadku bluesa Saint-Louis odegrał swoją pierwszą rolę w Lidze Narodowej, w sezonie 1970-71, ponieważ został „pożyczony” tej organizacji na sezon, zanim został repatriowany do Montrealu. Grał w National Hockey League w latach 1970–1982 dla Montrealu, Bluesa Saint-Louis, zwiadowców Kansas City, pingwinów Pittsburgha, Rockies of Colorado i Nordyques of Quebec.

W latach 1973-74 podzielił się pracą przed Canadiens Net z Michelem Larocque i Wayne Thomas, podczas gdy Dryden spowodował zaskoczenie, odmawiając gry w tym sezonie, aby ukończyć studia i wydać poprzeczkę. Jest najmniej skuteczny w trio, a następnie jest dostępny podczas projektu ekspansji, który następuje po sezonie, w którym domaga się Kansas City. Grał dość dobrze w pierwszych miesiącach zwiadowców, pomimo bardzo miernej brygady obronnej, i został wymieniony w Penguins w styczniu 1975 r. W zamian od młodego bramkarza Denisa Herrona i obrońcy Jean-Guy Lagacé. Zostanie głównym bramkarzem w Pittsburghu, uczestnicząc w trzech meczach w serii play -off w 1976 roku, a nawet strzela do prania. Jednak pingwiny decydują po sezonie Rapatriera Herrona, zmuszając go do podpisania umowy jako wolny agent. Od sędziego decydować o rekompensatach, aby zapłacić swojej starej drużynie, harcerze, którzy od tego czasu stali się Rockiesem Kolorado, a Plasse przejdzie do Kolorado z Colinem Campbellem i Simonem Noletem.

Cztery sezony Plasse w Kolorado czyni go najczęściej używanym bramkarzem w historii tego zespołu, a jako asystent Douga Favella w latach 1977–1978, przyczynia się do angażowania Góry Skaliskiej w serię eliminatoryjną tylko w swojej historii. Jednak to Favell zagra w dwie gry z tej serii. Jednak stracił stanowisko w latach 1979-80 po kilku złych występach na początku sezonu i znalazł się w mniejszych ligach z Teksańczykami z Fort Worth. Po sezonie podpisał umowę jako wolny agent z Nordiques de Quebec. Na początku sezonu dzieli się pracami z Michelem Dionem, ale w obliczu złych występów tego ostatniego, Nordyques nagle nabywają dwóch doświadczonych strażników, Ron Grahame i Daniel Bouchard. Bouchard doświadczy doskonałego końca sezonu, prowadząc nordycki w kwalifikacjach NHL po raz pierwszy w swojej historii. Szkło gra tylko 14 minut w stadiach nokautowych, zagubionych przed Filadelphia Flyers. Wrócił jako substytut w latach 1981–1982, ale jego praca pozostawia coś do życzenia. W styczniu 1982 r. Został wymieniony w Hartford Whalers w zamian od innego bramkarza, Johna Garretta, ale nigdy nie będzie grał w tej drużynie, kończąc sezon u nieletnich z Binghamton Whalers. Przechodzi na emeryturę po sezonie.

Jest pierwszym profesjonalnym bramkarzem, który strzelił gola, podczas gdy ewoluuje dla Blues of Kansas-City (CHL) w sezonie 1970-1971 ^{[[[ 3 ]} .

Umiera z powodu zawału serca 30 grudnia 2006 W wieku 58 lat. Zrobił wizytę-l’île-dupas, niedaleko Berthierville, jego miejsca zamieszkania, gdzie prowadził ryby sportowe.

Znaczenia skrótów patrz statystyki hokeja na lodzie.

• Drugi zespół gwiazd LHJQ ^{[[[ 6 ]}
• Calder Cup w 1971-1972
• Stanley Cup w 1972-1973

• (W) James Duplacey W Książka hokeja , JG Press, 2008 , 160 P. (ISBN 978-1-57215-037-9 )
• Pierre Brunetka i Léandre Normand W Chwalebna historia Kanadyjczyków , Montreal, Man Editions, 2008 , 823 P. (ISBN 2-7619-1860-6 )