Minstroy Dia Culto – Wikipedia

I Minister Kult Jest to podmiot, który dla kompetencji terytorialnych lub przez zadanie powierzone mu religijne spowiedź lub pewne wierne wykonuje pewne obrzędy, zwykle zajmuje się duszami wiernych i ochrony kultu, zapewnia rozprzestrzenianie się religijnego religijnego wiadomość. Dlatego ćwiczy biuro religijne.

Ogólny termin „kapłan” obejmował także kultowych ministrów starożytnego judaizmu.

Generyczne ministrowie kultu [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W prawie włoskim minister kultu podlega jednostronnym przepisom i powiązanym umowom. Należy zauważyć, że nie ma spowiedzi prawnego, aby prawa i obowiązki wydane przez wyznanie religijne ministra, nie wpływają na życie prawne podmiotu, który nadal utrzymuje swoje prawa obywatelskie (np. Występowanie od małżeństwa nie są istotne dla dla prawy włoski).

Ustawodawstwo jednostronne są zwykle wspólne dla wszystkich wyznań religijnych i sankcji ogólnych praw i obowiązków dla każdego ministra kultu.

Jednym z głównych jest Sekret wyznania , to znaczy obowiązek i prawo Ministra Kult, aby nie ujawniać tego, co przyznało wierne. Niezbędnym elementem wykonania tej zasady jest związek przyczynowy między znanymi informacjami a wykonywaniem jej ministerstwa, dlatego informacje wdrażane przypadkowo i wysyłane wyłącznie do oszustwa prawa nie wpadają w tę prawicę.

Ministrowie kultu są niezgodni z niektórymi biurami i funkcjami publicznymi: nie kwalifikują się do burmistrza, prezydenta prowincji, radnego miasta, prowincji i określenia na terytorium, na którym wykonują swoją działalność, aby nie sprzyjać bliskiej i szkodliwej relacji między religią a polityką; Nie mogą być częścią popularnych sędziów Sądu Assize, ani wyruszyć w karierę notariusza, poborcę podatków i prawnika. Zamiast tego jest dopuszczalne dla ministrów kultu, ponieważ nie ma niezgodności, wyborów do parlamentu.

W obronie ministra kultu istnieją dwie zasady, to znaczy okoliczność obciążająca w morderstwie przeciwko religijnej, która dba o dusze i nadużycie sukienki kościelnej.

Szczególne podmioty kościelne [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Status prawny niektórych konkretnych przedmiotów wynika z obowiązujących przepisów. W katolicyzmie wyróżniają się kardynałowie i biskupi: zwłaszcza ci pierwsi, zawsze muszą być uważani za obywateli Watykanów, nawet jeśli mają miejsce zamieszkania w Rzymie, nie mogą mieć ograniczonych swobód osobistych i muszą być gwarantowane bezpłatny dostęp do Watykanu. Ewangeliści, uznani przez względne zrozumienie.

Dekret królewski 289/1930, wdrażanie ustawy 1159/1929 na temat kultów akathtolickich, przewidziano specjalne ograniczenia wykonywania kultu przez ministrów tych kultów (art. 1 i 2) oraz zezwolenie na przeprowadzenie billboardów związanych z duchowym Rząd wiernych i kolekcji przy wejściu i w budynkach kultu tylko dla kultowych ministrów zatwierdzonych przez ministra spraw wewnętrznych. Ale ograniczenia te zostały przekroczone, częściowo do wyroku Trybunału Konstytucyjnego (wysłane. 1/1956, 45/1957 i 59/1958), częściowo zgodnie z prawem parlamentu (prawo 641/1961 i art. 7, pkt, pkt 3, L. 659/1981).

Jeśli jednak przepisy miejskie umieszczają limity podatkowe lub grawitacje w prawo do wykonywania kolekcji, ograniczenia te nie mają zastosowania do zatwierdzonych ministrów kultu, którzy działają przy wejściu lub w kultowych budynkach. Ponadto, jeśli dźwignia wojskowa jest reaktywowana z powodu wojny lub poważnego kryzysu międzynarodowego, zatwierdzone ministrowie kultowi cieszą się zwolnieniami i prerogatywami przewidzianymi przez artykuły 7 i 8 wspomnianego dekretu (zwolnienie ze służby wojskowej i funkcji kapelanów wojskowych między żołnierzami).

Obecnie zatwierdzenie terminów kultowych ministrów przewidzianych przez ART. 3 l. 1159/1929 ma pozwolić zatwierdzonym ministrowi kultu świętowanie małżeństw religijnych z efektami cywilnymi.