Model w Cascade – Wikipedia

. Model kaskadowy , Lub ” wodospad W języku angielskim jest organizacją działań projektu w postaci faz liniowych i sekwencyjnych, w których każda faza odpowiada specjalizacji zadań i zależy od wyników poprzedniej fazy. Obejmuje fazy wymagań, projektowania, wdrażania i uruchamiania.

Model Cascade to cykl życia projektu z branż produkcyjnych i sektora budowlanego, w którym konieczny jest wcześniejszy projekt, biorąc pod uwagę wysokie ograniczenia materialne i wysokie koszty związane ze zmianami w toku. Jest używany w szczególności w dziedzinie inżynierii i rozwoju oprogramowania.

Pierwszą prezentacją opisującą model faz rozwoju oprogramowania jest Herbert D. Benington ^{[[[ Pierwszy ]} do „sympozjum na temat zaawansowanych metod programowania kalkulatorów cyfrowych” 29 czerwca 1956 . Artykuł zawierał kontekst rozwoju systemu wojskowego zwanego mędrcem. Opisał proces rozwoju z fazą planowania powyżej, kilkoma specyfikacjami, fazą programowania („kodowania”), kilku kolejnymi testami testów i końcową fazą walidacji. Artykuł został opublikowany w 1983 r. Przedmowa przez Beningtona, która określiła, że ​​oddzielenie faz odpowiadało logice specjalizacji przez zawód, i podkreślił, że w działaniach pominął prototyp przed realizacją projektu ^{[[[ 2 ]} .

Pierwszy opis modelu kaskadowego jest często uważany za artykuł Winstona W. ^{[[[ 3 ]} . Artykuł zawiera graficzną reprezentację kaskady bez jednak użycia tego terminu. Jak na ironię, publikacja Royce była krytyką niedoceniania modelu. W ten sposób termin ten stał się powszechny ^{[[[ 4 ]} .

Pierwszy udowodniony cytat terminu „Cascade” pojawia się w artykule z 1976 roku Bell i Thayera, który przypisuje Royce na ten termin ^{[[[ 5 ]} .

W 1985 r. Departament Obrony Stanów Zjednoczonych wznowił podejście kaskadowe w swoim standardzie DOD-STD-2167A, które określa relacje z podwykonawcami w zakresie opracowywania oprogramowania i co określa, że ​​„Wykonawca będzie musiał wdrożyć cykl rozwoju oprogramowania, który obejmuje The Opracowanie Po sześciu fazach: wcześniejszy projekt, szczegółowy projekt, programowanie, testy jednostkowe, integracja i testy ”. Ten standard zostanie zastąpiony w 1994 r. Specyfikacją MIL-STD-498, która nie odnosi się już do modelu kaskadowego i promuje proces akwizycji ewolucyjnej oraz iteracyjne i przyrostowe metody rozwoju ^{[[[ 6 ]} .

after-content-x4

Model ogólny kaskadowy

Model Cascade obejmuje następujące fazy i rezultaty:

1. Wymagania: Wymagania są przedmiotem wyrażenia potrzeb;
2. Analiza: Wymagania są analizowane w celu ustalenia specyfikacji funkcjonalnych;
3. Projekt: Produkt jest zaprojektowany i określony, aby można go było osiągnąć;
4. Wdrożenie: Produkt jest przeprowadzany na podstawie specyfikacji;
5. Walidacja: Produkt jest testowany i weryfikowany, a jego zgodność z wymogami jest zatwierdzona;
6. Uruchomienie: Produkt jest zainstalowany, przygotowania do jego uruchomienia są zorganizowane, a następnie używany jest produkt.

Każda faza zaczyna się dopiero po zatwierdzeniu wyników poprzedniej fazy. Silnym punktem tego podejścia jest zagwarantowanie istnienia dobrze ustrukturyzowanej dokumentacji ^{[[[ 3 ]} .

Istnieje kilka wariantów modelu, w tym dodanie fazy planowania powyżej, wcześniejsza realizacja prototypu, rozkład fazy sprawdzania poprawności i powrót do poprzednich faz w przypadku odkrytych błędów w dalszej części.

W dziedzinie tworzenia oprogramowania faza projektowa określa architekturę systemu, implementacja odpowiada głównie działaniom programowania, a faza sprawdzania poprawności obejmuje dużą część testów.

Ogólny model kaskadowy z głównymi dostawami. Wykrywanie wad dalszych wymaga powrotu do poprzednich kroków do wymagań, jeśli się mylą.

W swoim artykule założycielskim W.W. Royce krytykuje model Cascade ^{[[[ 3 ]} . Zauważa, że ​​każda faza musi być koniecznie w stanie powrócić do poprzedniej fazy w przypadku zaobserwowanych wadów (na przykład w przypadku błędu odkrycia podczas testów, konieczne jest powrót do fazy programowania). Zauważa również, że wymagania i projekt wpływają na wszystkie dalsze fazy, tak że często konieczne jest powrót do tych kroków. Wreszcie zaleca stosowanie wstępnego projektu. Jego zmieniony model pozostaje jednak blisko oryginalnego modelu.

Model Cascade oparty jest na wymaganiach wyrażonych na początku projektu. Jednak wymagania i potrzeby mogą być niekompletne lub niewystarczające jakość (dwuznaczność, niespójność itp.) ^{[[[ 5 ]} . Ponadto klient może nie być w pełni świadomy swoich wymagań przed obejrzeniem oprogramowania. Może to prowadzić do przeglądu projektu, przebudowy części oprogramowania i ponownego zwiększenia produktu, a tym samym zwiększenia kosztów ^{[[[ 7 ]} . Właśnie dlatego model Cascade jest szczególnie odpowiedni do projektów, których wymagania są dobrze zrozumiane i solidne wykonane z dobrze skonfigurowanej technologii ^{[[[ 8 ]} .

Struktura faz poprzez specjalizację aktywności zalecaną przez model kaskadowy jest źródłem sztywności w organizacji pracy, nie promuje wystarczająco dużo zaangażowania klienta w całym projekcie i zniechęca do rozliczenia zmian ^{[[[ 9 ]} . Ten ostatni punkt wyjaśnia pojawienie się w latach 80. XX wieku podejścia do rozwoju ^{[[[ dziesięć ]} .

Cykl V wykorzystuje rozkład fazowy podobny do wodospadu, ale poprzez wzmocnienie walidacji ^{[[[ 11 ]} . Dzieje się to w kilku odrębnych etapach, z których każda sprawdza odpowiednimi testami zgodności jednej z faz upstream. Prezentacja graficzna modelu reprezentuje następnie V, gdy patrzysz na fazy sprawdzania poprawności z fazami zatwierdzonymi.

Autorzy zjednoczonego procesu rozpoznają zainteresowanie sekwencyjnego fazowania projektu. Ale zamiast sztucznego oddzielania działań według fazy, zalecają zintegrowane działania, w fazach zorganizowanych przez stopień dojrzewania produktu: tworzenie ^{[[[ dwunasty ]} (« początek »W języku angielskim), rozwój ^{[[[ 13 ]} , budowa ^{[[[ 14 ]} i przejście ^{[[[ 15 ]} i pokrój każdą z tych faz na kilka iteracji ^{[[[ 16 ]} .

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]