Noëline Catagez – Wikipedia

Noëline Castagnez , urodzić się 9 lutego 1966 ^{[[[ Pierwszy ]} , jest francuskim historykiem. Jest profesorem historii współczesnej na University of Orleans i członkiem Laboratorium Polen ^{[[[ 2 ]} .

Historyk ruchu politycznego i robotniczego przeprowadziła swoje badania według dwóch głównych osi: aktorów politycznych (ich tras, sieci, pomysłów i kultury politycznej); Oraz pole działania politycznego (partie, związki, parlament i rząd). Obecne linie badań to: Relacje między stronami i ich grupą parlamentarną; Prosopografia socjalistycznych parlamentarzystów Piątej Republiki; socjalizm i pacyfizm.

Noelline Castagnez jest współpracownikiem historii (otrzymany 41. w 1989 r.) ^{[[[ 3 ]} .

W 2002 r. Broniła pracy w historii w Paryżu 4 pod kierunkiem Jean-Marie Mayeur, zatytułowanej SFIO Parlamentarzyści Czwartej Republiki: zbiorowa biografia elity aktywistycznej. Teza ta została opublikowana w 2004 roku w University Press of Rennes, pod tytułem Socjaliści w Republice: Parlamentarzy Sfio z Czwartej Republiki ^{[[[ 4 ]} .

. 30 listopada 2019 , popiera autoryzację uniwersytetu na Uniwersytecie Pantheon-Sorbonne. Jego akta zezwolenia zatytułowane jest „Demokracja do pryzmatu socjalistów w XX wieku Francji. Zobowiązania, wspomnienia i praktyki polityczne”. Jego poręczycielem jest Pascale Goetschel. Jury składa się z Oliviera Wieviorki, Henry Rousso, Jean-François Sirinelli i Franka Georgi.

W latach 1989–1990 pracowała w regionalnym centrum edukacyjnym, przydzielonym do Lycée de Fresnes.

W latach 1990–1993 była profesorem nadzwyczajnym w Jules Ferry College w Sainte-Geneviève-des-Bois (91).

W latach 1991–1992 była w delegacji skrajnej w IUFM z Wersalu, w centrum Saint-Germain-en-Laye.

W latach 1993-1995 była pragnąca IUFM w Wersalu, w Anthony-Jouhaux Center.

W latach 1995–2000 udostępniono go Georges-Pompidou Institute, jako menedżer programu archiwów ustnych, we współpracy z archiwami krajowymi.

W latach 2000–2003 znów była pragnąca w IUFM w Wersalu, w centrum Anthony-Jouhaux.

W latach 2003–2007 była wykładowcą współczesnej historii w IUFM Akademii Wersalu, a jednocześnie jako badacza w Center d’Histoire de Sciences PO.

Od 2007 r. Jest wykładowcą na University of Orleans (Klasa Out od 2009 roku).

Jest członkiem Urzędu Parlamentarnego i Politycznego Komitetu Historii (CHPP) ^{[[[ 5 ]} i redaktor -in -CHIEF Parlament, przegląd historii politycznej . Współpracuje w Słownik biograficzny ruchu robotników francuskich , w latach 1939–1968 i uczestniczył w pracy uniwersyteckiego biura badań socjalistycznych (Bear).

Pracuje [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Historia pomysłów socjalistycznych we Francji , La Découverte, Coll. „Benchmarks”, 1997, 128 str.
• Socjaliści w Republice: SFIO Parlamentarzyści IV ^{To jest} Republika , Przedmowa Jean-Marie Mayeur, Presses Universitaires de Rennes, 2004, 414 s. 1.
• Kiedy francuscy socjaliści pamiętają swoje wojny. Pamięć i tożsamość (1944–1995), Rennes, Presses Universitaires de Rennes, 2021

Dyrekcja prac [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• (Kierunek z Jean-Claude Groshens-Jean-François Sirinelli), Kultura i działanie w Georges Pompidou , PUF, 2000, 454 str.
• (kierunek z Gilles Morin), Socjaliści i radykałowie , Materiały z Konferencji Centrum Historii Nauki Po 30 września 2005 , aby pojawić się, do prasowych nauk po – l’amatattan.
• „Pierre Mendès France: postać socjalistycznego panteonu? », W Noëline Castagnez – Gilles Morin (reż.), Socjaliści i radykałowie , Materiały z Konferencji Centrum Historii Nauki Po 30 września 2005 , aby się pojawić, prasom de Sciences PO.
• „Socjaliści w parlamencie”, Parlament [s]. Historia i polityka , N ° 6, 2006, 159 str.
• (kierunek z Gilles Morin), Pierre Bérégovoy w polityce , Pepper-L’Harmattan Editions, 2013

Artykuły ET wkład [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• «SOM.I.O. Et ses mouventions de Jeouleme de 745 à 1956 », autor: Giovanni Orsina i Gaetano Murrasiaire, Formacja klasy politycznej w Europie (1943–1953) , Edizioni La Caita, Manduria Bari, 2000, s. 1. 203-228.
• (z Gilles Morin), „Partia z oporu, w Serge Berstein – Antoine Prost ( i inni ), Partia socjalistyczna między oporem a republiką , Sorbonne Publications, 2000, s. 1. 37-60.
• (Z Anne Leboucher -SebBab), „Relacje między premierem a prezydentem Republiki: pytanie wciąż debatowane”, w Jean -Paul Cointet – Bernard Lachaise – Gilles le Béguec – Jean -marie Mayeur (Dir.), Polityka: Georges Pompidou , P.U.F., 2001, s. 1 115-126.
• (Z Gilles Morin), „S.F.I.O. i opór pod czwartą republiką ”, w Bernard Lachaise (reż.), Opór i polityka pod IV ^{To jest} Republika , Presses Universitaires de Bordeaux, 2004, s. 1. 111-146.
• „Lewy Monachium na broni”, w Jean -Jacques Becker – Gilles Candar (reż.), Historia lewiców we Francji , Éditions de la Découverte, 2004, tom 2, s. 1. 375-385.
• „W obliczu komunizmu, analizy i praktyki André Filipa”, w André Philip, socjalista, patriot, chrześcijan , Komitet Historii gospodarczej i finansowej Francji, 2005, s. 1. 241-254.
• Powiadomienia biograficzne w Claude Pennetier (reż.), Słownik biograficzny. Ruch robotników, ruch społeczny od 1940 r. Maj 1968 , tomy 1 i 2, éditions de l’Atelier, 2006.
• „Daniel Mayer”, C. Andrieu, P. Braud i G. Piketty (reż.), Słownik Gaulle , R. Laffont, 2006.
• „Léon Blum, The Intelektual”, w Cercle Léon Blum, Léon Blum, postać w historii , Paryż, Encyklopedia socjalizmu, 2006, s. 1. 34-43.
• „Ustawodawstwo społeczne na podstawie 4. Republiki”, w Kwestie społeczne w parlamencie . Materiały z konferencji 31 Mars 2006 W Senacie, Senat i Chpp, 2006.
• „Partisan Discipline and Parlamentary Insisciplinines”, „Socjalista w parlamencie”, Parlament [s]. Historia i polityka , N ° 6, 2006, s. 1. 40-56.