Novi Ligurian Steelworks – Wikipedia

. STY -IGURIAN STELWORKS Jestem systemem stalowym, który początkowo powstał w ligurze novi Anonima Ferriera Company z Novi Ligure . Głęboko odnowiony podczas swojej historii przed sprywatyzowanym, został początkowo kontrolowany przez ILVA, a następnie przez Italsider i ponownie Ilva (Riva Group). Od 2018 r. Roślina była własnością ArcelorMittal Italia, która wykryła grupę ILVA.

Pochodzenie tej strony produkcyjnej z maja 1912 r. Wraz z ustanowieniem Anonima Ferriera Company z Novi Ligure Wyposażony w piekarnik do ogrzewania żelaza w opakowaniu, laminat do średnich i małych profili, a następnie dwóch pieców Martin-Symens. ^[Pierwszy]

Firma Anonima Ferriere rozpoczęła produkcję profili, gdy czasy były sprzyjające: pierwsza wojna światowa wymagała dużych ilości półproduktywnych produktów, a wkrótce pierwszy laminowany dodał sekundę do pierwszego laminowanego, a Steelworks został również zainstalowany z dwoma Martin- Symens Ovens. Pod koniec wojny kryzys nastąpił, a po ziarnowaniu trudności finansowych firma Aciaierie e Ferriere di Novi Ligure została zlikwidowana, a kompleks minął w 1931 r. Do wysokich młynów i stalowych młynów Włoch. ^[Pierwszy] Począwszy od 1932 r. Wysokie piekarniki ILVA i stalowe w Włoszech rozpoczęły reorganizację, po której rośliny Prà, Oneglia zostały zamknięte w Liguria,
Multedo, Chiaravagna, Sestri’s Steel Mill i Voltri’s. Duża część laminowania i aktywności laminowania profilu, które miały miejsce w ligurii, skoncentrowano w ligurze Novi. ^[2]

Od 1933 r. Ilva weszła do firmy z prowincją Alessandria, tworząc firmę kolejową Val D’Orba (FVO), w celu wykonania kolei Frugarolo – Basaluzzo, która reprezentowała strategiczną infrastrukturę do transportu towarów do obsługi zakładu. Roślina została stłumiona w 1948 r.

W 1934 r. Wszystkie rośliny skoncentrowały się w lokalizacji Campoleone, w której wydarzenia wojenne II wojny światowej doprowadzą do pół -konto stelarki.

Post -War [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

Po wojnie rośliny zostaną zrekonstruowane, aw 1951 r. Roślina przekroczyła każdy poprzedni poziom produkcji z 118 000 ton stali i 138 000 ton laminatów. ^[3]

Począwszy od 1960 roku, nowa fabryka została zaprojektowana i zbudowana w obszarze dalej od miasta, podczas gdy Italsider urodził się z fuzji Ilvy i Corniligliano. W ciągu nieco ponad roku nowy system został ukończony i stopniowo przestał przetwarzać w starej fabryce, która przez kilka lat stała się prostym magazynem, a następnie definitywnie porzuconym. Młyny stalowe Ligurian Stam stają się następnie częścią Kompleks Oscar Sinigaglia Genua-Corniigliano . W 2002 r. Część tej starej fabryki została ponownie otwarta po przywróceniu i przekształceniu w centrum wystawowe; W następnym roku sąsiedni magazyn powraca do nowego życia po dokładnej renowacji, organizując Muzeum Campionissimi, największego muzeum rowerowego w Europie z 3 000 metrów kwadratowych wystawy.

W 1967 r., Zakończył wzmocnienie pomocy i usług, kompleks laminowania zimnego osiągnął roczną produkcję o milion ton zajmujących powierzchnię ponad miliona metrów kwadratowych.
W 1981 r. Zakład, który od 1978 r. Działał jako jednostka autonomiczna, została przyznana przez Italsidera w likwidacji nowemu Italsiderowi.

W 1993 r. Cornigliano i Novi Ligure zostały nabyte przez Riva Group. ^[4] W 2010 r. Wystąpiła Hot Galwanizing Line (ZIN4), zaprojektowana do produkcji wysokiej jakości stali.

Obecnie (2019) Novi Ligure jest jedyną fabryką we Włoszech grupy ILVA, która produkuje stal przeznaczoną dla sektora motoryzacyjnego i zajmuje około siedmiuset bezpośrednich pracowników. ^{[5] [6]}

Jednostka produkcyjna Novi Ligure ma następujące rośliny:

• 1 przyznawający (Decapaggio z kwasem solnym + pociąg laminowania zimnego)
• 1 ciągła linia pomocy
• 1 statyczna linia podziału wodoru; 24 bazy 12 piekarników
• 1 linia gorącego galwanizacji
• 1 linia gorącego galwanizacji / aluminatura
• 1 linia electrozincatura
• Linie wykończeniowe i cięcia

Archiwum Corniligliano Steelworks zostało połączone w zbiór dokumentacji Fundacji Ansaldo w homonimicznym funduszu (chronologiczne skrajności: XX wiek – XX End). ^[7] Składa się głównie z społecznej, rachunkowości, technik i dokumentacji poszczególnych obszarów i podziałów (programowanie, produkcja, rośliny, personel itp.). Istnieje również kolekcja w n. 36 kopert, w których znajduje się dokumentacja korporacyjna i zarządzania przez firmę „Ferrovie Val D’Orba” na okres 1881–1963.