Nowa Zelandia języka migowego wikipedia
. Nowozelandzka język migowy (po angielsku : Nowozelandzka język migowy , NZSL) to język migowy używany przez ludzi niesłyszących i ich bliskich w Nowej Zelandii. Stał się językiem urzędowym kraju w , status, który dzieli z angielskim (język urzędowy W rzeczywistości ) i Maorys. W 2018 r. Jest 22 986 osób [[[ Pierwszy ] Znając ten język, 0,5% [[[ Pierwszy ] całkowitej populacji kraju.
Pierwsi imigranci niepolyzyjscy w Nowej Zelandii przybyli z Wielkiej Brytanii; Ci, którzy byli głuchymi, mówili w brytyjskim języku migowym, który wprowadzili do Nowej Zelandii.
Pierwszym znanym znakiem nauczyciela znaku był Dorcas Mitchell, który nauczył go dzieci z rodziny w Charteris Bay, Lytelton Harbour, w latach 1868–1877. W 1877 roku nauczyła jej już 42 uczniów. W następnym roku założyliśmy w Sumner (południowy wschód od Christchurch), pierwszej szkoły dla osób niesłyszących, a następnie nazywała Sumner Deaf and Dumb Institution . Złożyła wniosek o zostanie dyrektorem, ale jej kandydatury odmówiono; Pozycja zostanie podana Gerrit van Asch. Van Asch zgodził się z Kongresem Mediolanu w 1880 r. Posiadany przez głuchych nauczycieli (do których nie zaproszono głuchych), którzy oświadczyli, że nauczanie powinno być tylko ustne i że język migowy powinien być zabroniony. Nie przyjął żadnego ucznia, który mógłby podpisać, więc w szkole było tylko 14 lat. To była polityka szkolna do 1979 roku. Dokument o szkole wyprodukowany w latach 50. nie wspomniał o języku migowym. Podobne zasady są przeprowadzane w szkołach dla osób niesłyszących Titirangi i Kelston, które otworzą swoje drzwi odpowiednio w 1940 i 1958 r.
Dzieci używały języka migowego w tajemnicy i poza szkołą, rozwijając się w wieku języka znaku Nowej Zelandii, głównie samodzielnie i bez interwencji dorosłych. Głównymi schronami tych, którzy podpisali podpisanie, były kluby głuche w głównych miastach kraju.
Szkoła Sumnera przyjmie to podejście «Całkowita komunikacja» (stronniczość „Używanie wszystkiego, co działa”, w tym język migowy) w 1979 r., Ale językiem migowym wybranym do nauczania był „Australijski język migowy”, podpisana forma angielskiego. Głuchy młodzi ludzie używają języka migowego, a następnie włącz kilka znaków australijskiego języka migowego w NZSL, tak bardzo, że dziś NZSL jest czasem nazywany „starym znakiem”. NZSL został oficjalnie przyjęty do nauczania w 1994 roku.
W 1985 r. Marianne Ahlgren z Victoria University of Wellington Prouva w swojej pracy doktorskiej, że nowozelandzka język migowy był samym językiem z dużym słownictwem i spójną gramatyką.
. Stowarzyszenie nauczycieli języków migowych NZ (NZSLTA) został założony w 1992 roku. W następnych latach pojawiły się fundament kilku kursów NZSL dla dorosłych w całym kraju. W 1997 roku Badania głuche (Studies for Deaf) na Victoria University w Wellington.
Duży krok naprzód w celu uznania NZSL został dokonany wraz z publikacją w 1998 r. Słownika NZSL przez Victoria University i Stowarzyszenie Deaf de Nowej Zelandii. Zawiera około 4000 znaków sklasyfikowanych według kształtu rąk, a nie według ich znaczenia w języku angielskim i zakodowane w Hamburg Notational System [[[ 3 ] a także wizualnie.
Przez kilka lat telewizja publiczna TVNZ transmitowała cotygodniową gazetę, Recenzja wiadomości , zinterpretowane w NZSL. Program został przerwany w 1993 r. Po ankiecie wśród osób niesłyszących i niedosłyszących, którzy ujawnili, że większość preferowała programy napisane. Od tego czasu nie ma już programów NZSL w telewizji w Nowej Zelandii.
NZSL jest powiązany z brytyjskim językiem migowym (BSL) i jest częścią grupy Banzsl utworzonej przez znaki brytyjskie, australijskie i nowozelandzkie. Ma 62,5% podobnych znaków z BSL i 33% z amerykańskim językiem migowym (ASL).
Różnice leksykalne pojawiły się między czterema szkołami w kraju: Van Asch Deaf Education Center (nazwany wcześniej Sumner School for the Deaf , założony w 1880), Szkoła św. Dominika dla osób niesłyszących (Założony w 1944 roku w Wellington, przeprowadził się do Feilding w 1953 r.), Titirang School for the Deaf (Założony w 1944 r.) I Kelston School for the Deaf (Założony w 1958 r.).
NZSL Utiles L’Alphabet Bimanuel de la Banzsl.
Usta są używane bardziej w połączeniu z ruchami rąk i twarzy niż brytyjskim językiem migowym, który odzwierciedla historię edukacji osób niesłyszących w Nowej Zelandii. Jego słownictwo obejmuje koncepcje Maorysów, takie jak kwadrat I opłakiwać Oraz znaki dla miejsc w Nowej Zelandii (na przykład Rotorua: „Mud Benches”, Wellington: „Windy Breeze”, Auckland: „Sky Tower”, Christchurch: Two C, aby wskazać skrót miasta, „Chch”).
Nowa Zelandia Język migowy jest ogłoszony trzecim urzędowym językiem Nowej Zelandii [[[ 2 ] , dołączanie do angielskiego (język urzędowy W rzeczywistości ) i Maorys. Ustawa zatwierdzona przez parlament Nowej Zelandii na ten temat wymaga trzeciego czytania . Przy pierwszym czytaniu , prawo jest zatwierdzone przez wszystkie strony. Jest przeniesiona do Komitet Sprawiedliwości i Wyborczy , a następnie na nowo odkryty w parlamencie . Druga lektura jest zatwierdzona (119 głosów na i 2 przeciwko) . Tylko ACT NOWA ZEALANDIA sprzeciwiał się temu, ponieważ rząd nie planował sfinansować języka migowego [[[ 4 ] . Ona jest trzeci w czytaniu z taką samą liczbą zalet i wad [[[ 5 ] .
Prawo otrzymuje sankcję królewską, formalność konstytucyjną, [[[ 6 ] . Nowozelandzki język migowy staje się zatem językiem urzędowym następnego dnia.
Zastosowanie języka migowego Nowej Zelandii do nauczania nie zawsze zostało zaakceptowane przez rząd, stowarzyszenie głuchych nauczycieli i wielu rodziców, ale w celu badania przeprowadzonych na jego ważności jako języka i rzecznictwa od osób niesłyszących i rodziców dorosłych i rodziców Dzieci głuche, NZSL stał się częścią dwujęzycznego i dwukulturowego podejścia stosowanego w szkołach publicznych (w tym Kelston Deaf Education Center i Van Asch Deaf Education Center ) Od 1994 r. Victoria University of Wellington ma kursy w języku migowym w Nowej Zelandii, ale nie ma jeszcze dużego programu na ten temat. Auckland University of Technology (W) Oferuje kurs karny dyplomu interpretacji w języku migowym Nowej Zelandii.
Linki zewnętrzne używane jako źródła [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Recent Comments