Oererssossssssssso

Ove Andersson , urodzony 3 stycznia 1938 w Uppsali w Szwecji i zmarł 11 czerwca 2008 W Oudtshoorn w Południowej Afryce w wypadku podczas rajdu jest szwedzkim pilotem samochodu. Po genialnej karierze pilotażowej w rajdzie założył i wyreżyserował drużynę Toyoty Europe, odpowiedzialną za oficjalne zaangażowanie Toyoty w Mistrzostwach Rajdu Światowego, w ciągu 24 godzin Le Mans, a następnie w Mistrzostwach Świata Formuły 1.

. Wedsso aullen benn ɲinde en 1965.

Ove Andersson rozpoczął karierę pilotażową w wieku 20 lat w 1958 r. Do tego czasu używany jako mechanik w garażu postanowił z przyjacielem, aby przygotować Saab do udziału w swoich pierwszych wiecach. Dobre wyniki stopniowo stać się oficjalnym pilotem Saab. W 1965 roku, niezadowolony ze swojej sytuacji w Saab, dołączył do oficjalnego zespołu Lancii, z którym jego pierwsze sukcesy przejęły się podczas międzynarodowych wydarzeń. Następnie pilotował zarówno dla Forda, jak i dla francuskiej drużyny alpejskiej, z którą wygrał Rajd Monte-Carlo, San Remo, Alpine Rally of Austria i Acropolis w ostatnich Mistrzostwach Brands (4 zwycięstwa na 8 międzynarodowych rund oferowanych w czasie sezon). Mimo to dla Alpine w 1973 roku, skończył 2 ^{To jest} z Monte-Carlo (podczas gdy był współlokowany przez Jeana Todta).

W 1972 r. Toyota skontaktowała się z Andersson, aby pilotować jeden z ich samochodów Celica 1,6 GT z okazji RAC Rallye (zwycięstwo w klasie). Umowa między szwedzką a Toyotą idzie znacznie dalej niż prosta relacja pilot-pracownik, ponieważ Andersson ustanawia własną strukturę we własnej farmie w Uppsala, Andersson Motorsport (który stanie się Toyota Team Europe – Tte – W 1975 r. Podczas przeprowadzki do Brukseli), odpowiedzialny za przygotowanie i zaangażowanie japońskich samochodów, zarówno Corolla, jak i Celica, w Pucharze Świata, stając się pierwszym prywatnym przygotowaniami dużej marki motoryzacyjnej w WRC. Pierwsze zwycięstwo TTE interweniuje w Finlandii, z okazji Rajdu Milles Lakes wygranego przez Hannu Mikkola na Toyota Corolla 1.6 Levin. W tym samym czasie Andersson kontynuował swoją karierę pilotażową i wygrał to, co będzie jego jedynym zwycięstwem w Mistrzostwach Świata, podczas Safary Rally na Peugeot 504, co pozwala mu być jedynym skandynawskim zwycięstwem, jak dla Renault, za to, że renault to za to Peugeot w rajdzie. Kontynuuje również dobre wyniki z Corolla 1.6 i Celica 2.0 GT, szczególnie na wiecu Portugalii ( 2 ^{To jest} W 1976 roku, 3 ^{To jest} A 1975, 1977 i 1979, 4 ^{To jest} A 1974 i 1978, 6 ^{To jest} Wciąż w 1980 roku w wieku 42 lat, lub sześć kolejnych miejsc w pierwszych pięciu po czterdziestce!). Od 35 do 44 lat udało mu się rywalizować w 28 wyścigach WRC, uzyskując siedem podium, w tym cztery dla Toyoty.

W latach 80. Andersson porzucił swoją karierę pilotażową, aby skupić się na kierunku zespołu Toyota Europe, który opuścił Brukselę, aby osiedlić się w Kolonii w Niemczech w 1979 r., Z powodu jej wzrostu.

Na początku lat 90. TTE potwierdził się jako najlepsza drużyna w Mistrzostwach Świata i zaoferowała Toyota kilka tytułów światowych z Carlosem Sainzem, Juha Kankkunenem i Didier Auriol. Ale okres dominacji Toyoty zakończył się w 1995 r., Kiedy stajnia została uznana za winną oszustwa (Celica używała turbosprężarki, które nie reagują na przepisy techniczne) i jest wykluczony z Mistrzostw Świata. Pomimo dobrych występów w 1998 roku, drużyna Toyota Castrol opuściła mistrzostwo po sezonie 2001 w obliczu braku wyników nordyckich pilotów Hagström, Lundgaard i Carlsson oraz prywatnych pojazdów związanych z marką znikającą rok później rok później.

W 1997 r. Toyota powierzyła markę Andersson zaangażowanie marki w 24 godziny Le Mans. Pomimo samochodu uznanego za najbardziej wydajną na planie (Toyota GT One), jest to porażka dla Anderssona, ponieważ zwycięstwo ucieka zarówno w 1998 r., Jak i w 1999 roku. 24 -godzinne Du Mans służy również jako próba próbna W Toyota w celu zaangażowania się w światową formułę 1. Ponownie program jest powierzony zespołowi Toyota Europe, ale znak utraty niepodległości Andersson wobec spółki macierzystej, struktura, która została zakupiona przez Toyota W 1993 roku został przemianowany na Toyota Motorsport. Po roku przygotowania zespół Toyota F1 zadebiutował w Mistrzostwach Świata w 2002 roku, ale pod koniec dwóch lat rozczarowujących wyników, Ove Andersson wówczas oficjalnie dyrektor techniczny zostaje odrzucony ze strony stajni i ograniczony do a Rola „konsultanta”.
Jego ostatnie miesiące w stajni są również zasłonięte przez przypadek szpiegostwa, kilku liderów Toyoty F1 (z której) jest zaangażowanych w wykorzystywanie w 2003 r. Poufne dane należące do Scuderia Ferrari ^{[[[ Pierwszy ]} . Postępowanie przeciwko niemu zostanie w końcu porzucone pod koniec 2007 roku ^{[[[ 2 ]} .

W 2007 r. Ostatecznie opuścił Kolonię, aby osiedlić się w Południowej Afryce. Był w pobliżu jego domu, za kierownicą Volvo Pv444, że prowadził podczas procesu Continental Milligan Vintage (historyczny rajd zarezerwowany dla samochodów przed latami 60. XX wieku), że zmarł na 11 czerwca 2008 Po uderzeniu z przodu przez ciężarówkę ^{[[[ 3 ]} .

Papiery wartościowe [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• 1968 i 1969: oficjalne udział w dwóch tytułach Mistrz marki europejskiej Dla Forda (z Bengtem Söderström, Roger Clark, Hannu Mikkola i Gilbert Staepelaere), dzięki Ford Escort TC (Twin Cam) (i Cortina-Lotus) ^{[[[ 4 ]} ;
• 1971: Oficjalne uczestnictwo w ramach Międzynarodowe marki dla Alpine (z Jean-Luc Thérier, Jean-Claude Andruet, Bernard Darniche, Jean Vinatier, Jean-Pierre Nicolas, Tasos Livieratos i Billy Coleman);
• 1973: Oficjalne uczestnictwo w ramach Mistrz świata producenta Dla Alpine-Renault (z Jean-Luc Thérier, Jean-Pierre Nicolas, Bernard Darniche, Jean-Claude Andruet i Jean-François Piot).

Pilot [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Peugeot 504 z Ove Andersson i Hertz, zwycięzcy rajdu Safari w 1975 roku.

Inne podium w Mistrzostwach Świata [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• 2 ^{To jest} du Rallye Monte-Carlo 1973 (Alpine-Renault);
• 2 ^{To jest} Rallye du Portugal 1976 (Toyota);
• 3 ^{To jest} du Rallye Safari 1973 (Peugeot);
• 3 ^{To jest} Rallye du Portugal 1975 (Toyota);
• 3 ^{To jest} Rallye du Portugal 1977 (Toyota);
• 3 ^{To jest} Rallye du Portugal 1979 (Toyota);

Kolejne podium w Międzynarodowych Mistrzostwach Brands [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• 3 ^{To jest} Od rajdu Acropolis z 1970 r. (Ford).

Lider zespołu Toyota Europe [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Toyota World Champion of Rally Producens w 1993, 1994 i 1999;
• Toyota Vainqueur du Championnat du Monde des Pilotes de Rallyes en 1990 (Carlos Sainz), 1992 (Carlos Sainz), 1993 (Juha Kankkunen) i 1994 (Didier Auriol);
  • Toyota Vice-World mistrzyni producentów rajdów w 1989, 1990, 1991, 1992 i 1998;
  • Carlos Sainz Vice-World mistrzyni wieców w 1991 i 1998 r.;
  • 3 ^{To jest} du Championnat du Monde des Pilotes de Rallyes en 1989 (Kankkunen), 1993 (Auriol) ET 1999 (Auriol).