Opactwo San Giusto w Tuscania

Posted on by
before-content-x4

Z Wikipedii, Liberade Libera.

after-content-x4

L ’ Opactwo San Giusto W Tuscania jest to opactwo cystersów położone w Valle Del River Marta około 4 km na południe od Tuscania, prowincji Viterbo we Włoszech [Pierwszy]

W czasach starożytnych Martę do Valle del była zamieszkana przez Etrusków i Rzymian, podczas gdy pierwszym klasztorem poświadczonym w tym miejscu była parafia benedyktyńska (wspomniana w niektórych dokumentach X wieku), która została porzucona w połowie XIX wieku. [Pierwszy] [2] .
Opactwo cystersów z Fontevivo (niedaleko Parmy), córka opactwa Clairvaux matki Clairvaux (Francja), wysłała grupę mnichów na osiedlenie się 26 lipca 1146 r., Data potwierdzona przez dekrety papieża Honoriusza III (1216-1227) [Pierwszy] . 2 kwietnia 1178 r Opat klasztoru św. Justusa w pobliżu Tuscanellam Order („W opatowi opactwa cystersów w San Giusto niedaleko Tuscania”). [Pierwszy] Następnie zainspirowano stosunki między San Giusto i Fontevivo, a ogólny rozdział Zakonu Cystersa potępił opata San Giusto za nieprawidłowości. [Pierwszy] Wyrok powtórzono w rozdziale ogólnym 1202, kiedy opat San Giusto został odrzucony dla domniemanych niedociągnięć w dyscyplinie monastycznej. [Pierwszy] [3] Następnie San Giusto został objęty opactwem cystersów Casamari, a następnie S. anastasio, opata Aquas Salvias, lepiej znanego jako opactwo trzech fontann, z bańki papieskiej (1255) przez papieża Alessandro IV (1254– 1261). [Pierwszy] W tej chwili i do XIV wieku San Giusto wydaje się mieć opata, dopóki opactwo nie zostało ostatecznie stłumione w 1460 r.; Następnie jego budynki wpadły w ruinę. [2]

  • Kompleks sfotografowany w 1970 roku przez Paolo Monti, przed przywróceniem
  • Esterno
  • Interno

Przywrócenie [[[ zmiana |. Modifica Wikitesto ]

W połowie lat Mauro Checcoli, inżynier Bolologa i mistrz olimpijski, kupili opactwo od pasterza. [4] Po długim dziele rekonstrukcji archeologicznej i filologicznej przywrócił klasztor, przywracając go do starożytnego blasku. [5]

Z architektonicznego punktu widzenia San Giusto jest typowym klasztorem cystersów w połowie XII wieku, z kościołem, wieżą, klaszczącą, rozdział Scriptorium , Refectory, spiżarnia i dwa akademiki dla mnichów i konwersacji [2] , dla około 20-24 mnichów i 20-24 odwrotnych. [2] Kościół jest teraz podzielony na trzy sekcje: prezbiterium dla mnichów w pobliżu ołtarza, sekcja pośrednia dla Converse i trzecia sekcja, w pobliżu portalu, dla gości, pielgrzymów i chorych. [2] W kościele znaleziono ślady starożytnego budynku, prawdopodobnie wspomnianego po raz pierwszy benedyktyńskiego pieve, na którym zbudowano kościół cystersów; Wykopaliska archeologiczne podkreśliły również dwa duże piece do topnienia dzwonów wieży, obecnie pokrytych kryształami, na podłodze. [2] Portal kościelny przynosi marmurowy napis: Rainerius Levita i Monach (USA) Praca ta została zamówiona w czasach Alberic Low Abbot („Diakon i Monako Rainerio nakazali, aby ta praca została zbudowana w czasach Alberico Lord, Humble Abbot”). [Pierwszy] [6]

Dzisiaj, w opactwie, na terenie starożytnego klasztoru znajduje się spośród śniadania i wydarzeń, seminaria i wesela. [4] Rodzina Checcoli zarządza biologiczną farmą, która produkuje olejki eteryczne lawendy i Helichrysum, zebrane z pól położonych wzdłuż doliny Marta.

  1. ^ A B C D To jest F G H E. Battisti, Opactwo San Giusto w pobliżu Tuscania , W Średniowieczne badania , tom. 17, 1951, s. 337–347.
  2. ^ A B C D To jest F G. viti, Archystura cystersów: Fontenay i The Abbeys we Włoszech od 1120 do 1160 , Florence, Casamar, 1995, s. 10-1 279–283, ISBN 978-88-86445-0-9
  3. ^ G. Mariotti, Opactwo Fontevivo w Parmigiano i jego jedyna córka: opactwo S. Giusto w pobliżu Tuscania , Historyczne archiwum zastępcy historii ojczyzny dla prowincji Parma, 1927, 27: 75–188.
  4. ^ A B Floez Akademie
  5. ^ Mario Moretti, Archeologia w południowej Etrurii: Akty dni studiów ku pamięci Mario Moretti , Civita Castellana 14-15 Novembre 2003, 2006, L’A Di Bretschneider, s. 1. 149. ISBN 978-882653651
  6. ^ B. G. Bedini – „S. Giusto di Tuscania” – 1987

after-content-x4