ORADOUR-SUR-GLANE-WILIPEDIA

ORADOUR-SUR-GLANE to francuska gmina zlokalizowana w Departamencie Haute-Vienne, w regionie Nouvelle-Aquitaine. Jego mieszkańcy nazywani są Promienie Lub Radounaux ^{[[[ Pierwszy ]} (formularz bardzo mało używany).

Nazwa Oradour-sur-Glane pozostaje przywiązana do masakry jego populacji przez SS Das Reich Division 10 czerwca 1944 . Małe miasto jest dziś podzielone na dwa podmioty, których centrum pamięci stanowi w sposób linii Unii: starożytna wioska, zachowana w stanie ruiny, która świadczy cierpienia wyrządzone mieszkańcom i ludziom przechodzącym przez to małe miasteczko i nowa wioska, odbudowana kilkaset metrów dalej ^{[[[ 2 ]} .

Lokalizacja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Wioska znajduje się około 25 km na północny zachód od Limoges i jest częścią kantonu Saint-Junien, w dystrykcie Rochechouart (Haute-Vienne). Znajduje się w dolinie rzeki Glane, malowniczym strumieniu, który w szczególności zainspirował malarza Corota do Xix ^{To jest} wiek.

Sąsiednie gminy [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Geologia i ulga [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Obszar miasta jest 3 816 hektary; Wysokość waha się między 227 a 312 metrów ^{[[[ 4 ]} .

Hydrografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Wioska przechodzi przez Glane, małą rzekę, która jest dopływem Vienne.

Klimat [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Klimat, który charakteryzuje gminę, został zakwalifikowany w 2010 roku, jako „zmieniony klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatu Francji, która następnie miała osiem głównych rodzajów klimatów w kontynentalnej Francji ^{[[[ 5 ]} . W 2020 r. Gmina wyłoniła się z tego samego rodzaju klimatu w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France, który ma teraz tylko pięć głównych rodzajów klimatów w kontynentalnej Francji. Jest to obszar przejściowy między klimatem oceanicznym, klimatem górskim i klimatem półtyntalnym. Różnice w temperaturze między zimą a latem wzrosną wraz z usuwaniem morza. Opady deszczu są niższe niż na morzu, z wyjątkiem bliskich płaskorzeźb ^{[[[ 6 ]} .

Parametry klimatyczne, które umożliwiły ustalenie typologii z 2010 roku, mają sześć zmiennych dla temperatur i osiem opadów, których wartości odpowiadają miesięcznym danemu na temat normalnych 1971-2000 ^{[[[ 7 ]} . Siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę przedstawiono w poniższym polu.

Wspólne parametry klimatyczne w latach 1971-2000 [[[ 5 ] Roczna średnia temperatury: 11.5 ° C. Liczba dni o temperaturze poniżej −5 ° C. : 2,6 J. Liczba dni o powyższej temperaturze 30 ° C. : 4,9 J. Roczna amplituda termiczna [[[ Notatka 1 ] : 14.8 ° C. Coroczna akumulacja opadów [[[ Uwaga 2 ] : 978 mm Liczba dni opadów w styczniu: 13,9 d Liczba dni opadów w lipcu: 7,7 d

Wraz ze zmianami klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. Przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu ^{[[[ 9 ]} uzupełnione badaniami regionalnymi ^{[[[ dziesięć ]} Rzeczywiście zapewnia, że ​​średnia temperatura powinna rosnąć, a średnie opady są niższe, z wysokimi różnicami regionalnymi. Zmiany te można odnotować na najbliższej stacji pogodowej Météo-France, „Saint-Junien” w mieście Saint-Junien, zleconym w 1996 roku ^{[[[ 11 ]} i który jest 11 km w linii prostej ^{[[[ dwunasty ] W [[[ Uwaga 3 ]} , gdzie jest średnia roczna temperatura 11.8 ° C. i wysokość opadów 977,6 mm W latach 1981-2010 ^{[[[ 13 ]} .
Na najbliższej historycznej stacji pogodowej ^{[[[ Uwaga 4 ]} , „Limoges-bellegarde”, w mieście Limoges, zlecone w 1973 i 19 km ^{[[[ 14 ]} , średnia roczna temperatura ewoluuje z 11.2 ° C. Na okres 1971-2000 ^{[[[ 15 ]} ma 11.4 ° C. Dla 1981-2010 ^{[[[ 16 ]} , Następnie 11.8 ° C. Na 1991-2020 ^{[[[ 17 ]} .

Typologia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Oradour-sur-glane jest wiejską gmą, ponieważ jest jedną z gmin, które nie są lub bardzo mało gęste, w sensie gminy gęstej gęstości Inseee ^{[[[ Uwaga 5 ] W [[[ 18 ] W [[[ 19 ] W [[[ 20 ]} .

Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcyjnego Limoges, którego jest miastem w koronie ^{[[[ Uwaga 6 ]} . Ten obszar, który łączy się 127 gmin , jest klasyfikowane w obszarach 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców ^{[[[ 21 ] W [[[ 22 ]} .

Zagospodarowanie terenu [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Zajęcie gleb gminy, ponieważ wyłania się ona z europejskiej bazy danych biofizyki pokrycia terenu korynowego (CLC), jest oznaczona znaczeniem terytoriów rolnych (74,4% w 2018 r.), Niemniej jednak spadło w porównaniu z 1990 r. (78,8%) . Szczegółowa dystrybucja w 2018 r. Jest następująca:
Preries (58,9%), lasy (20,5%), heterogeniczne obszary rolnicze (11,7%), obszary zurbanizowane (4,7%), grunty orne (3,8%), kopalnie, zrzuty i place budowy (0,4%) ^{[[[ 23 ]} .

IGN zapewnia również narzędzie online do porównania ewolucji w czasie okupacji gminy gminy (lub terytoriach do różnych skal). Kilka epok jest dostępnych w postaci kart lotniczych lub zdjęć: karta Cassini ( XVIII ^{To jest} Century), mapa personelu (1820–1866) i obecny okres (1950 do dziś) ^{[[[ Karta 1 ]} .

Morfologia miejska [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Miasto Oradour-sur-Glane obejmuje 37 wiosek : Basse-Forêt, Bellevue, Les Bordes, Les Brandes, Le Breuil, Châlest-Saint-Vincent, Le Champ-du-Bois, Les Chapelles, Chez-Bonnaud, Chez-Lanie, Chez-Penot, La Croix-Du-Boisisisisis -du-Loup, Les Cros, Dieulidou, La Fauvette, Les Grattes, Laplaud, Lespinas, La Maillerie, Le Mas-du-puy, Masferat, Mazenty, Mongénie, Orbagnac, Le Pacage-du-Milieu, Le Petit-Chêne, Le Pradeau, Le Raveire, Theil, Theeteix, The Trois-Arbres, La Tuilière-des-Bordes, La Tuilière-Des-Herses, La Valade, Valeix, Villa-André.

Ma również izolowane domy, które nie są uważane za wioski.

Zakwaterowanie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W 2009 r. Łączna liczba mieszkań w mieście wyniosła 1071, podczas gdy w 1999 r. Wyniosła 948 ^{[[[ 1 ]} .

Wśród tych mieszkań 90,2% stanowiły główne rezydencje, 5,4% wtórnych rezydencji i 4,4% pustych mieszkań. Mieszkania te wyniosły 90,8% z nich dla poszczególnych domów i dla 8,9% mieszkań ^{[[[ 2 ]} .

Odsetek głównych rezydencji, nieruchomości ich mieszkańców wynosił 75,3%, w porównaniu do 1999 r. (72,1%). Udział w mieszkaniach mieszkaniowych wynajętych pustych (mieszkania socjalne) wynosił 9%, jak w 1999 r. (8,8%), a ich liczba wzrosła z 73 do 87 ^{[[[ A 3 ]} .

Projekty rozwojowe [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Główne ryzyko [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Terytorium gminy Oradour-Sur-Glane jest podatne na różne naturalne zagrożenia: meteorologiczne (burza, burza, śnieg, zimna, fala cieplna lub susza) i trzęsienie ziemi (niska sejsmiczność). Jest również narażony na ryzyko technologiczne, transport niebezpiecznych materiałów i na szczególne ryzyko: ryzyko radonu ^{[[[ 24 ]} . Witryna opublikowana przez BRGM umożliwia po prostu i szybką ocenę ryzyka nieruchomości zlokalizowanej według adresu lub liczby jej działki ^{[[[ 25 ]} .

Naturalne ryzyko [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Remontristyczne wycofanie gleb glinianych prawdopodobnie spowoduje znaczne uszkodzenia budynków w przypadku naprzemiennych okresów suszy i deszczu ^{[[[ 26 ]} . 33,1% obszaru miejskiego jest w średnim lub silnym zagrożeniu (27% na poziomie departamentu i 48,5% na krajowym poziomie metropolitalnym) ^{[[[ Karta 2 ]} . Od Pierwszy ^Jest Październik 2020 , W stosowaniu prawa Élan, na sprzedawców, mistrzów projektów lub producentów towarów znajdują ^{[[[ Uwaga 7 ] W [[[ 27 ]} .

Gmina została uznana za stan klęski żywiołowej z powodu szkód spowodowanych przez powodzie i błotniki, które miały miejsce w 1982, 1988, 1999 i 2021 r., Susza w 2018 r. Oraz ruchów naziemnych w 1999 r. ^{[[[ 24 ]} .

Szczególne ryzyko [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W kilku częściach terytorium krajowego radon, zgromadzony w niektórych zakwaterowaniu lub innych pomieszczeniach, może stanowić znaczące źródło narażenia populacji na promieniowanie jonizujące. Zgodnie z klasyfikacją z 2018 r. Gmina Oradour-sur-Glane jest klasyfikowana w strefie 3, a mianowicie strefie o znacznym potencjale radonu ^{[[[ 28 ]} .

Nazwa Oradour, która pochodzi od słowa occitan Głośnik , ewolucja łaciny oratorium “Kaplica” ^{[[[ 29 ]} Wskazuje, że było miejsce poświęcone modlitwie, kaplicy, czyli ołtarz i miejsce modlitw za zmarłych, które następnie pochowaliśmy na drogach i często w pobliżu rozdrożu lub w małej prywatnej kaplicy Asystent dużego domu (pałac, zamek lub hotel).

Pierwsza wzmianka o tym toponimie jest w Kronika Maleu , Kapłan i kanon Kościoła Saint-Junien, który został oskarżony przez rozdział o napisanie jego historii. W tej pracy zakończonej w 1316 r. Została wykonana zupełnie przypadkowo willi zatytułowana w 1181 r., God-y-zrob , dzisiaj dieulidou, a także dowiadujemy się, że w 1264 roku parafii Oratorium nad glanem miał jako Pan rozdział kanonów Saint-Junien.
W limuzynie okularyjnej nazwa miasta jest GLANA OWOCA wyraźny Ouradour dé guiâno .

Nazwa miejsca o nazwie Dieulidou pochodzi z łaciny Bóg nie daje , Wyrażenie życzenia „Bóg go daje” ^{[[[ 30 ]} .

Średniowiecze [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Oradour jest przeoriącego romańskiego architektury, należącej do opactwa, jego panowanie jest kościelne. Umocniona wieża dzwonka potwierdza to zamieszanie funkcji wojskowych i kościelnych. W 1264 r. Parafia Oratorium nad glanem miał jako Pan rozdział kanonów Saint-Junien, bardzo stare opactwo.

Era współczesna [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Oradour jest podporządkowany świeckiemu panu pod châtelleni z Savignac. Znajdujemy Catherine de la Celle, wyleczając się z Oradour-sur-Glane, która poślubia Hélie de Neuville, Lord of Neuville i Plaigne. Ich córka Catherine de Neuville, Lord of Oradour-sur-Glane, wyszła za mąż 11 lipca 1419 Jehan II de Gain or Gaing, Knight, Lord of Linars. Władca pozostaje w tej rodzinie do małżeństwa Jehanne de Gain, Lady of Oradour, która wprowadza ją do rodziny Jeana de Lescoursa, Barona de Savignac. Ich syn François III z Lescours, Baron de Savignac, od 6 pokoleń do Armand-François de Lescours, Lord of Oradour, poślubił 28 listopada 1718 Z Thérèse de vertamont. W 1789 r. Michel Landry, hrabia Lescours, Knight, Lord of Oradour-sur-Glane i Laplaud, Rycerz Saint-Louis, był reprezentowany w pierwotnym zgromadzeniu szlachetności limuzyny.

Współczesny okres [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Na początku Xx ^{To jest} Century, wioska Oradour została zmodernizowana w szczególności przybycie elektryczności i budowę linii tramwajów wydziałowych kolei Haute-Vienne, która łączy ją z Limoges, odległymi od dwudziestu kilometrów na południowy wschód. Spis powszechny z 1936 r. Donosi o populacji 1574 dusz. Oprócz wszystkich sklepów, Oradour ma harmonię miejską, firmę rybacką i trzy szkoły.

Oradour-sur-glane było wówczas małym, aktywnym i zwykłym miasteczkiem limuzynowym, z jego sklepami, hotelami kawiarni, sklepikarzami i rzemieślnikami. Żyje głównie od rolnictwa po kryzys sektorowy, który powoli wyludnia wieś. W mieście pozostały tylko dwie gospodarstwa rolne ^{[[[ trzydziesty pierwszy ]} .

Początek drugiej wojny światowej [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W 1940 r. Wojna zmobilizowała się 168 mężczyzn miasta, które powróci do wioski z broni 113 ^{[[[ trzydziesty pierwszy ]} .

Pomimo bezpośredniej bliskości grup bojowników oporu i przyjęcia uchodźców Lorraine wydalonych z Charly-Oradour, wioski Mosellan, nazwanej w ten sposób po wojnie w hołdzie ofiarom, z których 39 pochodziło z tej małej wioski, miejsce jest względnie oszczędzone Wojna do masakry. Populacja, podobnie jak w większości Francji, po dołączeniu do pomysłów i osobie marszałka Pétaina, wydaje coraz bardziej zjadliwą krytykę polityki współpracy, w oczekiwaniu na zwycięstwo sojuszników ^{[[[ trzydziesty pierwszy ]} . Mieszkańcy Oradour należą do FFI Maquis, inni z sojuszniczego sektora ucieczki pilota ^{[[[ 32 ]} .

Masakra Oradour-sur-Glane [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Sprawcy masakry należą do 3 ^{To jest} Firma Pierwszy ^Jest Batalion Panzergrenadier, dowodzony przez Sturmbannführera (dowódca) Adolf Diekmann 4 ^{To jest} SS-Panzer-Regiment Lider , z 2 ^{To jest} SS-Panzer-Division Imperium .

Dywizja ta była oparta specjalnie na południowym zachodzie, aby walczyć z Maquisards ocynkowaną przez pokrewne lądowanie w Normandii. Ciągle nękane w postępie przez francuskie siły wnętrza (FFI), zemścił się przez krwawe represje.

. 9 czerwca 1944 , w tiulu uwalnianym z dnia przed oporem, 99 mężczyzn są powieszeni.

. 10 czerwca 1944 , Po przybyciu Niemców do miasta Oradour-Sur-Glane, strażnik wiejski poinformuje ludzi, że wszyscy muszą się spotkać, bez żadnego wyjątku i bezzwłocznie, na miejscu Du Champ-de-Foire położonym w wiosce , wyposażone w ich dokumenty, do sprawdzania tożsamości.

SS wchodzą do wszystkich domów i, pod groźbą ich broni, zobowiązują wszystkich, nawet chorych, udać się na miejsce spotkań. Wioski, jeden po drugim lub w grupach, prowadzony i obserwowani przez SS, wieśniacy stopniowo masują na foirze Champ-de. Niemcy będą również szukać mieszkańców sąsiednich Hamletów. Kultywatorzy muszą porzucić swoją pracę w toku. Kilka osób, które nie są posłuszne rozkazom, jest zabijanych na miejscu.

Niemcy rozdzielają populację na dwie grupy: z jednej strony kobiety i dzieci, na innych mężczyzn.

Masakra ludzi [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Mężczyźni są zabierani, zbierani i dystrybuowani w sześciu różnych miejscach dobrze wybranych, z kilkoma otworami, aby nie uciekać: stodoły, lekcje, rabaty, w których są zgarnięte maszynowo, a następnie ciała są pokryte pedałami i słomymi butami, do których do których SS podpali. Według niektórych ocalałych SS strzela nisko i w nogach swoich ofiar; Ogień jest ranny, ale wciąż żywy mężczyźni. Deklaracja Roberta Hébrasa, jednego z sześciu ocalałych, stwierdza, że ​​wciąż rozmawiają; Niektórzy, nieco ranni, byli w stanie uciec, większość innych z pewnością spaliła się żywcem.

Masakra kobiet i dzieci [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Grupa wzięta i zamknięta w kościele obejmuje wszystkie kobiety i wszystkie dzieci w wiosce. Żołnierze umieszczają w nawie, w pobliżu chóru, rodzaj dość dużego pudełka, z którego sznurki pozwalają ciągnąć na ziemię. Te przewody były włączone, pożar jest przekazywany maszynie, która zawiera donizujący gaz (był to planowane rozwiązanie) i eksploduje przez pomyłkę; Pojawia się gruby i duszący czarny dym. W kościele wybucha strzelanie; Następnie słomki, wiązki, krzesła kościelne są rzucane na ciałki, które leżą na płytach podłogowych. Następnie SS podpala. Gruby 1,20 M Wysokość pokrywa ciała.

Tylko jedna kobieta przeżywa Carnage: Marguerite Rouffanche, z domu Thurmeaux. Jego zeznania to wszystko, co można wiedzieć o dramatu. Straciła męża, syna, dwie córki i jej siedmiomiesięczny wnuk w zabójstwie ^{[[[ 33 ]} .

Chór kościelny składający się z trzech otworów, w instynkcie przetrwania, Marguerite Rouffanche trafia do największej, ten pośrodku i przy pomocy staddera, który był używany do oświetlenia świec, dociera do zasięgu. Złamane witraże przepływa przez otwór. Po skoku z trzema metodami wylądowała u stóp kościoła na zarośli i została ranna przez SS, uciekając do sąsiedniego ogrodu. Ukryty wśród rzędów groszku, jest on dostarczany tylko następnego dnia 17 godzin .

Inne masakry [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

SS ponownie sprawdza domy miasta; Zabijają wszystkich mieszkańców, którzy byli w stanie uciec od swoich pierwszych badań, w szczególności tych, których ich stan fizyczny uniemożliwił pójście do miejsca rajdu. W ten sposób zespoły ratownicze znajdują się w różnych mieszkaniach, spalone ciała niektórych bezsilnych starych ludzi.

Specjalny wysłannik FFI, obecny w Oradour w pierwszych dniach po zabójstwie, wskazuje, że ładowarka pozostawiła z pięciu osób w piekarniku piekarza: ojciec, matka i ich troje dzieci.

Studnia zawierająca wiele zwłok jest odkryta na farmie: zbyt rozkładane, aby zostać zidentyfikowane, zostaną one na miejscu.

Przynajmniej, przynajmniej 643 ludzi zostały zatem zmasakrowane w ciągu tego dnia ^{[[[ 34 ]} .

• 

  Szczegóły szyn i karmienia tramwajowego.

• 

  Rue Principale du Village, East Entrance.

• 

  Towce zwęglonych samochodów w garażu.

• 

  Wioska poczta.

• 

  Tablica pamiątkowa przy wejściu na cmentarz.

• 

  Thomas-Ragon Bakery.

• 

  Komin z kotłami.

• 

  Talerz na ścianie kościoła.

• 

  Kościół Oradour-sur-Glane, The Bell Tower.

• 

  Latarnia cmentarza.

• 

  Główna ulica.

• 

  Kawa w Thomas.

Podczas rekonstrukcji [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Po raz pierwszy w historii Francji zdecydowaliśmy Lipiec 1944 Aby utrzymać poprzednie miasto w stanie ruiny, w którym był po masakrze i ogniu, aby zachować emocje i nienawiść spowodowaną odkryciem tej zbrodni wojny. Następnie całość została sklasyfikowana, zachowanie tych scen katastrof stanowi wiele problemów z usługami historycznych zabytków, aby natura nie przejmowała pianki, z roślinnością, z erozją i traci dramatyczną intensywność, aby przekształcić się w przekształcenie w a Krajobraz romantycznych ruin. Materiały budynków i dróg musiały zostać ustabilizowane i powiązane z żywicami, kolory ożywione i ustalone, proces ruiny zatrzymał się bez przywracania, jak w normalnych zabytkach historycznych. Wszystkie inne miasta zniszczone podczas wojny, zwłaszcza przez angloamerykańskie bombardowanie, zostały odbudowane.

Następnie w innym miejscu zaplanowano budowę nowego miasta Oradour-Sur-Glane. Ze względu na komplikacje związane z prawami własności i sukcesy ofiar masakry, sposób legislacyjny musiał uprościć ten proces. W ten sposób Ministerstwo Rekonstrukcji i Planowania Miasta opracowało w ten sposób ochronę i odbudowę. Został zmodyfikowany jako prawo, przekazane i ogłoszone Maj 1946 , warunek klasyfikacji tego miejsca jako zabytkowego pomnika, wywłaszczenia beneficjentów i budowy nowej wioski za pomocą kredytów szkód wojennych, które jednak okażą się niewystarczające ^{[[[ 35 ]} .

Prezydent Vincent Auriol położył pierwszy kamień, 10 czerwca 1947 . Nowe miasto, które musi być „wzorowe” (godna uwagi aluzja do pilotowania państwa bardziej niż sojusz, zdecydowała między inspiracją regionalistyczną a oczyszczaniem współczesnego stylu ^{[[[ 35 ]} ), w końcu wyszedł z ziemi na zachód od starożytnej wioski-Martyr w 1949 r., Koszty rekonstrukcji pozostają całkowicie kosztem państwa.

Ministerstwo rekonstrukcji i planowania miasta wyznacza czterech architektów do przeprowadzenia projektu, kontrolowanego przez Pierre’a Paqueta, inspektora generalnego zabytków historycznych:

• Charles Dorian, główny architekt odpowiedzialny za ustanowienie planu konsolidacji i rozwoju nowego Oradour;
• André Campagne, który stworzył plany ratusza i pocztowe;
• Robert Mandon-Joly, architekt odpowiedzialny za grupę szkolną;
• Paul Villemain, odpowiedzialny za plany kościelne.

Lokalne reakcje skrytykowały następnie mianowanie paryskich architektów. W związku z tym lokalni architekci zostali również wezwani do uczestnictwa w odbudowie, ale interweniowali tylko w przypadku mieszkań.

Próby i reakcje [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Po ośmiu latach oczekiwania na proces 21 żołnierzy – z 64 zidentyfikowanych- uczestniczących w masakrze Oradour odbywa się w styczniu- Luty 1953 Przed sądem wojskowym Bordeaux. Adolf Diekmann, dowódca SS odpowiedzialny, nie zostanie wypróbowany, ponieważ zmarł na froncie Normandii; Jest pochowany na cmentarzu Norman Cambe. . 12 lutego 1953 , Sąd przedstawia następujące wyroki po obradach:

• Niemiecki sierżant Lenz, najbardziej ranking w oddziałach, zostaje skazany na śmierć;
• inny niemiecki żołnierz, który był w stanie udowodnić jego nieobecność 10 czerwca jest zrelaksowany;
• Czterech innych niemieckich żołnierzy są skazane na wyroki przymusowej pracy z dziesięciu do dwunastu lat;
• Jedyny dobrowolny alzat w grupie jest skazany na śmierć;
• Dziewięciu Alsatów włączonych siłą jest skazanych na wyroki pracy przymusowej z pięciu do dwunastu lat;
• Pozostałe czterech Alsatów włączonych siłami są skazani na kadencje więzienne z pięciu do ośmiu lat.

Protest populacji alzatów przeciwko wyrokom wyrządzonym pomimo nas, ponieważ zostali zmuszeni do wykonania rozkazów niemieckich przełożonych. Próba Bordeaux symbolizuje dyskomfort alzacki: ludność francuska w swojej zdecydowanej większości nie wiedza dramatu 130 000 Alsatian i Mosellans włączonych siłą w armiach niemieckich.
Jeśli chodzi o rodziny ofiar – i ogólnie limuzyny – uważają wyroki skandalicznie pobłażające: według nich wszyscy uczestnicy masakry powinni zostać skazani na śmierć.

Prawo amnestii uchwalone z 19 lutego 1953 podkreśla to poczucie oburzenia. Odpowiedź Oradoura jest natychmiastowa i przejawia się przez:

• Prośba o uczynienie mu miejsca pamiątkowego;
• Decyzja Narodowego Stowarzyszenia Familys of the Martyrs of Oradour-Sur-Glane o powrocie krzyża wojennego przyznanego Oradour w 1947 r., A także Legion of Honor przyznanego Stowarzyszeniu w 1949 r.;
• odmowa przeniesienia prochów męczenników do krypty zbudowanej przez państwo;
• Odmowa obecności przedstawicieli państwa podczas uroczystości pamiątkowych (wyjątkiem jest wizyta generała de Gaulle w 1962 r.);
• Napis na talerzu przy wejściu do ruin nazw zastępców, którzy głosowali na amnestię.

Zbiorowy „Maquis de Corrèze”, skierowany przez honorowego zastępcę Pierre’a Pranchère’a, sprzeciwił się ustawie głosowanej w Senacie w 2008 r. Adaptacja francuskiego prawa karnego do Międzynarodowego Sądu Karnego. Rzeczywiście, ten tekst przewiduje receptę na zbrodnie wojenne przez trzydzieści lat (art. 462-10), co stanowi ogłoszenie amnestii dla osób odpowiedzialnych za masakry Tiulle i Oradour.

Środek pamięci jest wezwaniem do refleksji. Opisuje szczegółowo i przypomina sobie, co się tutaj wydarzyło, nawet aby zapobiec wystąpieniu innych masakr, a tym samym utrwalając pojęcie obowiązku pamięci.

Wizyta prezydenta Republiki Federalnej Niemiec [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

. 4 września 2013 , Prezydent Francji, François Hollande, wita Federalnego Prezydenta Republiki Federalnej Niemiec w Oradour, Joachim Gauck Gauck ^{[[[ 36 ]} .

Trendy polityczne i wyniki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Administracja Miejska [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Liczba mieszkańców ostatniego spisu powszechnego wynosi od 1500 do 2499, liczba członków rady miejskiej wynosi 19 ^{[[[ 37 ]} .

Lista burmistrzów [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Polityka dotycząca środowiska naturalnego [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Twinning [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Po drugiej wojnie światowej, Oradour-sur-Glane został bliźniaczy z grecką wioską Distoma, która znała tego samego dnia, co Oradour podobna masakra ^{[[[ 42 ]} . W przebudowanej wiosce, niedaleko ratusza, w Distomon znajduje się ulica, w której znajduje ^{[[[ 43 ]} .

Ponadto Oradour-sur-Glane jest bliźniaczy od 2017 roku z Belchite w Hiszpanii ^{[[[ 44 ]} .

Demografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Ewolucja demograficzna [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana dzięki spisom ludności dokonanym w gminie od 1793 r. Od 2006 r. Populacje prawne gmin są publikowane co roku przez INSEE. Spis powszechny opiera się teraz na corocznym gromadzeniu informacji, sukcesywnie dotyczącej wszystkich terytoriów miejskich w ciągu pięciu lat. W przypadku gmin z mniej niż 10 000 mieszkańców badanie spisowe dotyczące całej populacji przeprowadzane są co pięć lat, a populacje prawne w latach średnich szacuje się na podstawie interpolacji lub ekstrapolacji ^{[[[ 45 ]} . W przypadku gminy pierwszy wyczerpujący spis spisowy w ramach nowego systemu został przeprowadzony w 2008 r. ^{[[[ czterdzieści sześć ]} .

W 2020 r. Miasto miało 2478 mieszkańców ^{[[[ Uwaga 8 ]} , wzrosło o 0,57%w porównaniu do 2014 r. (Haute-Vienne: -1,08%, Francja z wyłączeniem Mayotte: +1,9%).

Struktura wiekowa [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W 2018 r. Wskaźnik osób w wieku niższym niż 30 lat wynosi 31,9%, poniżej średniej departamentu (32,0%). Podobnie, wskaźnik osób w wieku wyżej niż 60 lat wynosi 29,1% w tym samym roku, podczas gdy było to 31,4% na poziomie departamentu.

W 2018 r. Gmina miała 1196 mężczyzn na 1270 kobiet, wskaźnik 51,50% kobiet, nieco niższy niż stawka departamentu (52,37%).

Piramidy z wieków miasta i departamentu są ustalane w następujący sposób.

Edukacja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Oradour-sur-Glane znajduje się w Akademii Limoges.

Gmina zarządza szkołą przedszkola i szkołę podstawową łączącą 271 uczniów w latach 2012-2013 ^{[[[ 51 ]} .

Manifestacje kulturowe i uroczystości [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Zdrowie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Sporty [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Kult [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Terytorium gminy zależy od parafii Saint-Amand-de-Vienne-Et-Glane w diecezji Limoges ^{[[[ 52 ]} , Kult katolicki jest obchodzony w każdą niedzielę ^{[[[ 53 ]} .

Dochód populacji i podatki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W 2010 r. Mediana dochodu podatkowego na gospodarstwo domowe wyniosła 26 318 € € , który umieścił Oradour-sur-Glane na 20 761 ^{To jest} Ranking wśród 31 525 gmin ponad 39 gospodarstw domowych w Francji kontynentalnej ^{[[[ 54 ]} .

Stanowisko [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W 2009 r. Populacja w wieku od 15 do 64 lat wyniosła 1380 osób, wśród których było 73,0% aktywów, w tym 68,6% posiadania pracy i 4,4% bezrobotnych ^{[[[ 4 ]} .

W obszarze zatrudnienia było 710 miejsc pracy, w porównaniu do 538 w 1999 r. Liczba aktywów posiadających pracę mieszkającą w obszarze zatrudnienia, co stanowi 951, co stanowi wskaźnik koncentracji stężenia zatrudnienia ^{[[[ Uwaga 9 ]} wynosi 74,7%, co oznacza, że ​​obszar zatrudnienia oferuje mniej zatrudnienia na mieszkańca ^{[[[ A 5 ]} .

Firmy i firmy [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Na 31 grudnia 2010 , Oradour-sur-Glane miał 191 placówek: 44 w rolnictwie-sylwikulturze-fisherii, 16 w przemyśle, 20 w budownictwie, 91 w handlu o różnym serwisie, a 20 dotyczyło sektora administracyjnego ^{[[[ A 6 ]} .

W 2011 r ^{[[[ A 7 ]} , w tym pięć przez samozatrudnione ^{[[[ 8 ]} .

Miejsca i zabytki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Niezwykłe miejsca i zabytki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Gmina zawiera pięć zabytków wymienionych w ekwipunku zabytków, statua sklasyfikowana jako przedmiot w ekwipunku zabytków i brak miejsca lub pomnika wymienionych w ogólnym ekwipunku dziedzictwa kulturowego ^{[[[ 55 ] W [[[ 56 ]} :

• Kościół Saint-Martin, zbudowany kilkaset metrów od męczennika. Zaprojektowany przez architekta Paula Villemaina, został zbudowany w 1952 roku, dzwonki są błogosławione 12 lipca 1953 r. . Ta nieco akademicka budowa stylu pozostaje niewielka ze względu na swoje wymiary i słownictwo architektoniczne. W oparciu o grecki płaszczyznę krzyżową, jest zalany światłem serią trzech ścian Rideaux z drobnymi prostokątnymi zatokami, ozdobionymi modernistycznymi witrażem Franciszka i Pierre’a Chigota (na rysunku Pierre Periorzy). Fasada jest bezpłatną interpretacją starożytnych armat. W portalu, który jest częścią ogromnego prostokątnego łuku, mieści freski związane z życiem Świętego Martina, dzieła artysty Burkhaltera. Dostosowanie kościoła (wschodnia strona) posąg Fenosa apelisa jest poświęcony męczennikom Oradour. Ten kościół został zarejestrowany 5 października 2012 ^{[[[ 57 ]} ;
• Zamek Laplauda. Spadkobiercy starej rezydencji od początku XVII ^{To jest} Wiek, obecny zamek został przywrócony w 1790 roku przez architekta Mathurina Brousseau, który rekonstruuje swoją główną fasadę. Na XVII ^{To jest} Wiek, ten dom powitał Marie Bruneau des Loges, jeden z pięknych umysłów swoich czasów, który wycofał się tam w 1629 roku. Zmarła tam w 1641 r. ^{[[[ 58 ]} . Część zamku (fasada, środkowe schody głównego budynku, strych po drewnianych stronach na portyku) została zapisana z 11 lipca 1995 r. ^{[[[ 59 ]} .
• Męczennik, strona sklasyfikowana z 10 maja 1946 ^{[[[ 60 ]} . Po wojnie generał de Gaulle decyduje, że ruiny wioski nie zostaną odbudowane. Otoczony górną ścianą kamieni z dwoma bramami dostępu do kadłubów znajdujących się na starej drodze, która przekroczyła wioskę, stały się własnością stanu i stały się pomnikiem bólu Francji pod okupacją oraz wezwaniem, by nigdy nie zapomnieć. W 1999 r. Wioska została oddana „wioska męczennika” przez prezydenta Jacquesa Chirac. Od tej daty centrum pamięci służy jako związek między nową wioską a ruinami. Dzięki stałym wystawom w celu lepszego zrozumienia kontekstu historycznego, to centrum dokumentacji przygotowuje gościa w szoku reprezentowanym przez widok męczennika. Domy, Kościół, sklepy i budynki publiczne w półpełnych ruinach świadczą o morderczej wściekłości, która spadła na tę małą wioskę pod koniec wiosny 1944 r. Po głównej ulicy dostęp jest w miejscu Mistrz -Foire. Płytki przymocowane do domów sygnalizują różne miejsca tortur i zapraszają do medytacji i refleksji. Główne zabytki tego małego bohuzyny, że nic nie miało być symbolem barbarzyństwa, są nadal wyraźnie widoczne: hotel des postes, szkoła podstawowa, stary kościół Saint-Martin w końcu, w którym zginęło 500 kobiet i dzieci. Ruiny domów wciąż zachowują skromne elementy mebli, Rusty i Vermoulus, podczas gdy garaże ulice i stodoły są nadal usypane kilkoma tuszami w stylu vintage, a także szyn i tatystą starego wydziałowego tramwaju z Limoges. Wizyta domu pamiątkowego, w którym obiekty, które wytrzymały płomienie i cmentarz, są zbierane, w których kalcynowane szczątki ofiar spoczywają w osusza, pozostawiło niezapomniane pamięć.
• obudowa gruntów i jej rampa dostępu zostały zarejestrowane z 10 grudnia 1979 ^{[[[ sześćdziesiąt jeden ]} ;
• latarnia umarłych na cmentarzu została zarejestrowana od czasu 6 lutego 1926 ^{[[[ 62 ]} . Latarnie zmarłych są zabytkami charakterystycznymi dla starych prowincji na zachód Francji (Poitou, Saintonge, Aunis, Limousin, Périgord, Guyenne). Konstrukcje te, pierwotnie zlokalizowane na cmentarzach, były niewątpliwie fanem pogrzebu. Zgodnie z powszechnie ustaloną hipotezą, przybierając formę mniej lub bardziej wysokich okrążeń, mające na celu symboliczne „prowadzenie” zmarłego. Oradour-sur-glane datuje się XII ^{To jest} wiek. Prostokątny kształt, ozdobiony torsadą na fryzie, który podtrzymuje dach, wciąż znajduje się na środku cmentarza. Jego wymiary mają 6,5 metra wysokości przez 1,2 metra ^{[[[ 63 ]} .
• Po pożarze znaleziono posąg „świętego Victriana”, wcześniej zachowanego w kościele. Datowany na środek XV ^{To jest} stulecie, ta okaleczona praca (nos, ręce i stopy zniknęły, posąg cierpiący na płomienie) jest klasyfikowana jako obiekt od czasu 21 maja 1957 ^{[[[ sześćdziesiąt cztery ]} .

Inne miejsca i zabytki [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Nadal możemy zacytować stary kościół i „centrum pamięci”.

Były kościół Saint-Martin [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Stary kościół Saint-Martin, położony w sercu męczennicy, stał się jednym z symboli tragedii 10 czerwca 1944 . W jego ścianach kilkaset kobiet i dzieci w każdym wieku zostało zamkniętych i zamordowanych. Samotna kobieta była w stanie wyprowadzić się z ognia przez zatokę, której witraże została złamana, a tym samym uciec z masakry. Tablica przymocowana do ściany zaprasza odwiedzających do pamięci.

Skromne według swoich wymiarów, najstarsze części pochodzą z XII ^{To jest} wiek. Od tego czasu chór daty, który zachowuje romańską sklepienie, w złamanej kołysce. Nawy i jej boczne kaplice są przerobione XV ^{To jest} stulecia i pokryte krzyżowcami głowic (zniknęło w ogniu Kościoła, ale których odejście jest nadal widoczne). Wojny religii prowadzą do wzmocnienia budynku, którego dzwonka, która jest obdarzona dwiema wieżami kątów w kształcie skalabily.

Na Xix ^{To jest} Century, Kościół doświadczył kilku kampanii gastronomicznych: nawrócono nawierzchnię i sklepienia w 1838 r., A także ramy Tower Tower. Nowe witraże są konfigurowane jednocześnie. Budynek został ponownie naprawiony w latach 1860–1864: dach jest pokryty nowymi pustymi płytkami, a strzałka dzwonka (i dwie wieże kątów) jest przerobiony w łupku ^{[[[ 65 ]} .

Centrum pamięci [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Środek pamięci ^{[[[ 66 ]} jest muzeum i pamiątką świadczącą o okrucieństwach popełnianych przez nazistowskich mieszkańców podczas II wojny światowej. Jego powołaniem jest utrwalanie pamięci ofiar, informowanie i praca, aby takie wydarzenia nigdy się nie powtórzyły. Projekt, który urodził się w 1989 r 16 lipca 1999 .

Jego atypowa architektura (kwalifikowana jako „nie-architektura” przez jej projektanta, Yves Devraine) jest częścią dręczonych scenerii wioski męczennikowej, kilkaset metrów dalej. Centrum przedstawia stałe wystawy, aby lepiej zrozumieć dramat, nie zapominając o zastąpieniu tragedii w kontekście historycznym. W ten sposób odwiedzający przechodzi w czterech przestrzeniach tematycznych, zanim dołączył do „przestrzeni do refleksji”, w której prezentowane są przesłania pokoju i cytatów.

Wystawy tymczasowe odbywają się również w centrum centrum, w którym stażystowie w austriackiej służbie pamięci są regularnie mile widziani.

Cała wioska Memorial i Męczennik sprawiają, że Oradour-Sur-Glane jest najczęściej odwiedzającym miejscem w Limousin, z ponad 320 000 odwiedzających w 2017 roku ^{[[[ sześćdziesiąt siedem ]} .

Filatelistyka [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Znaczek pocztowy z dopłatą, na rzecz francuskiej wzajemnej pomocy, upamiętniająca rocznicę zniszczenia Oradour-sur-Glane, warty 4 + 2 franków, szary, reprezentujący kościół w ogniu z 2 ss w broni, 13 października 1945 ^{[[[ 68 ]} . Był przedmiotem wczesnej sprzedaży w Oradour 13 października 1945 .

W mediach [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

film dokumentalny [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Dywizja SS we Francji, Das Reich : Z Archive Images, ten dokument wyprodukowany przez Darmowa produkcja (1:30 / Nothified -10 lat / 16: 9 / stereo), wyreżyserowany przez Michaëla Prazana i transmisję w poniedziałek 2 Mars 2015 O 20:50 w Francji 3 opowiada historię działu SS odpowiedzialnego za masakrę.
• Oradour (1989) Michel Follin i Marc Wilmart, film dokumentalny (52 min) w sprawie transmisji pamięci masakry wczoraj i dziś, pobiera zeznania ocalałych. Rozwijany we Francji 3 i Francji 3 Limousin Poitou-Charlentes, otrzymuje nagrodę za dziedzictwo i Grand Prix Ministerstwa Kultury.
• Amatorski film nakręcony w ruinach wioski w 1949 roku .
• 10 czerwca 1944 , Krótki film dokumentalny wyreżyserowany w 1961 roku przez Maurice Cohena.
• Życie z Oradour , Film dokumentalny Patricka Séraudie, wydany w kinie w 2011 roku.
• Niedziela w Oradour , amatorski film nakręcony w 1943 roku. To jedyne animowane obrazy znane wiosce przed tragedią ^{[[[ 69 ]} .

Kino [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Telewizja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Ekspozycja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Muzyka [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Miłośnicy Oradour jest piosenką Gérarda Berlinera (teksty Frank Thomas / Musique Gérard Berliner – 1992. Le Vertigo des Fleurs, CD Flarenasch 181.692). Po raz pierwszy zaśpiewano ją w 1991 roku w Akteon Theatre w Paryżu (pod artystycznym kierunkiem Rolanda Barbiera).

Literatura [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Osobowości powiązane z gminą [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• Marie Bruneau des Loges, francuski salon.
• Denise Bardet ( 10 czerwca 1920 – 10 czerwca 1944 ): Nauczyciel i autor Denise Bardet Młodyczne zeszyty ^{[[[ 70 ]} .
• René Regaudie (1908-2000), francuski polityk, pracował nad ochroną i odbudową Oradour-sur-Glane.
• Robert Hebras, urodzony w 1925 roku w Oradour-sur-Glane i zmarł w 2023 r., Jest jedną z sześciu osób, które przeżyły masakrę Oradour-sur-Glane 10 czerwca 1944 i był ostatnim żywym świadkiem.
• Camille Senon, urodzona w 1925 r. W Oradour-sur-Glane, jest francuskim związkowcem.
• Jean-Claude Peyronnet (1940-), francuski polityk, twórca centrum pamięci Oradour-sur-Glane.

Heraldyka [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

	Herb oradour-sur-glane [[[ 71 ] są w ten sposób zbudowane: ” Złoty z nierównym krzyżem o poruszającej się piaszczystej z warkoczami poruszającymi się z końcówki, kantonowani naczelnym dwóch sztyletów Gulesa, strażnika piasku, umieszczonego jednego w pasku, drugiego w barze, punkcie w kierunku środka krzyża. ».

Herb, a także motto „ani nienawiści, ani zapomnienia”, odnoszą się do masakry w 1944 roku.

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Notatki i karty [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Intee [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Inne referencje [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]