Öræfajökull (wulkan) – Wikipédia

L ‘ Öræfajökull jest największym wulkanem na Islandii, położonym na południowym wschodzie kraju. Składa się z kaldery zajmowanej przez lodowca Öræfajökull, południowy krain Vatnajökull, największą czapkę lodową na Islandii. Jeden z krawędzi tej Caldeiry, Hvannadalshnjúkur, stanowi kulminację kraju.

Öræfajökull to islandzki toponim znaczenie po francusku „Przepraszam lodowca” ^{[[[ 4 ]} . Ta nazwa pochodzi od porzucenia otoczenia wulkanu po pierwszej erupcji historycznej w 1362 r., Pustynia Znaczenie „pustych ziemi”, „Opuszczone ziemie” ^{[[[ 4 ]} I lodowiec Znaczenie „lodowca”.

Le Volcan EST Aussi Appelé Lapafellsjökull, LaPafell ^{[[[ 4 ]} Ou Hnappafellsjökull ^{[[[ 5 ]} .

Na Islandii nazwa lodowca może być również wykorzystana do wyznaczenia góry, którą obejmuje, stąd wspólny toponim tej góry i tego lodowca.

Öræfajökull znajduje się w południowo -wschodniej Islandii, niedaleko Oceanu Atlantyckiego położonego na południe, 80 kilometrów, gdy wrona leci na południowy zachód od Höfn. Administracyjnie jest on w gminie Hornafjörður w regionie Austurland.

Jest to stratovolcano koronowane przez kaldera o średnicy pięciu kilometrów ^{[[[ 6 ]} . Jego krawędzie, na średniej wysokości 1850 metrów ^{[[[ 4 ]} , osiągnij północny zachód 2110 metrów nad poziomem morza w Hvannadalshnjúkur, najwyższym punkcie tej góry i Islandii. Ta caldeira jest zajęta przez lodowca Öræfajökull, który stanowi południowy koniec czapki lodowcowej Vatnajökull. Z Öræfajökull promieniuje wiele lodowców de vallée, w tym Skaftafellsjökull i fjallsjökull, które schodzą po stokach wulkanu do wąskiego sandaru otaczającego górę na zachodzie, południe i wschodnie ^{[[[ 4 ]} . Trasa 1 wybiega do znacznej części Piemontu Öræfajökull, co czyni ją łatwo dostępną.

Z objętością ponad 300 km ³ dla obszaru u podstawy 400 km ² , jest to największy aktywny wulkan na Islandii ^{[[[ 7 ]} . Składa się głównie z bazaltu i ryolitu ^{[[[ 8 ]} .

Większość masywu Öræfajökull została zbudowana podczas plejstocenu ^{[[[ 6 ]} I wybuchł dopiero od czasu kolonizacji Islandii przez Wikingów ^{[[[ 9 ]} . Że od początku czerwca do jesieni 1362 , o charakterze wybuchowym z wskaźnikiem wulkanicznej wybuchowości 5, wytworzył objętość 10 km ³ Téphras, którzy rozprzestrzenili się na Grenlandię, Norwegię i Irlandię, żarliwe chmury i jökulhlaups ^{[[[ dziesięć ]} . To wydarzenie spustoszyło otoczenie w promieniu 20 km , wykonując wiele materiałów i ludzkich szkód ^{[[[ dziesięć ]} . Od tego czasu Öræfajökull datuje się z pustynia Znaczenie „pustych ziemi”, „Opuszczone ziemie” ^{[[[ 4 ]} . Jest to najważniejsza erupcja wybuchowa od kolonizacji Islandii ^{[[[ 6 ]} i trzeci co do wielkości na świecie od końca ostatniego okresu lodowcowego ^{[[[ 4 ]} .

Jego druga erupcja, wulkanicznej wybuchowości 4 i po wydaniu objętości tefras mniejszych niż 0,12 km ³ , wystąpił 3 sierpnia 1727 w kwietniu-maja 1728 r. W Caldera i na zachodniej flance góry ^{[[[ 11 ]} . Chociaż mniej potężne, spowodowało to zniszczenie i martwe ^{[[[ 11 ]} .

Pierwsze wejście do masywu Öræfajökull zostało przeprowadzone w 1794 r. Przez Svein Palsson, podczas gdy Hvannadalshnjúkur wspinali się dopiero w 1891 roku przez Fredericka W. Howella, Pall Jonsson i Thorlakur Thorlaksson ^{[[[ Ref. pożądany]} .

Panoramiczny widok Öræfajökull z południowego zachodu.

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]