Panotii – Wikipedia

. Pananerzy (nie łacina Co mówi ) są legendarnymi istotami wymienionymi w różnych tekstach starożytności i średniowiecza. W szczególności charakteryzują się długimi uszami, w których według niektórych źródeł owijają się.

CTésias [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Na początku Iv ^{To jest} Wiek p.n.e., Ctesias de Cnide, lekarz na dworze perskiego króla Artaxerxesa II, napisał pracę nad Indiami, o której mamy tylko fragmenty. Na szczęście Photios, patriarcha Konstantynopola ( IX ^{To jest} Century), stworzył podsumowanie, których informacje można pokonać przez informacje starszych autorów. Według CTésias istniał lud Indian złożony z uszy tak długo, że zakryli plecy i ramiona.

Photios podaje więcej informacji, o których tutaj są niezbędne. W górach Indii, gdzie rosną trzciny, żyje lud około trzydziestu tysięcy dusz. Kobiety rodzą tylko w życiu i ich dzieci na świecie z białymi włosami. Zachowują ten kolor do wieku trzydziestu lat, a następnie stale zaciemnianie, tak że za sześćdziesiąt lat broda i włosy są tak czarne jak heban. Ci ludzie mają osiem palców ręcznie i osiem palców na stopę. Ich uszy są tak długie, że dotykają się nawzajem i pokrywają plecy i ramiona łokciom.

Inne starożytne źródła [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Wydaje się, że CTESIAS nie był pierwszym autorem, który zgłosił istnienie tych istot. Fragment z vii ^{To jest} Chiliady autor: Jean Tzetzès, Bizantyjski Uczony, mieszkający w XII ^{To jest} Wiek mówi nam, że Scylax de Caryande już to zrobiłby. Ten podróżnik wyjechał do Indii w ostatniej trzeciej MY ^{To jest} wiek z. J.-C. , zszedł z Indusu do morza, a potem wrócił do Grecji, gdzie napisał historię swojej podróży. Podaje długie imię imienia Otoliknoi, to znaczy „men-dont-let-areilles-sont-w-w-w-vans-vans”, odróżniając je od innych ludzi z podobnymi uszami, enotokoitai, których uszy są większe, ponieważ one są większe, ponieważ one są większe, ponieważ one są większe, ponieważ one są większe Ubrania i śpij na jednym, pokrywając drugą.

Między 300 a 290 Megastene mówi o tych istotach Wskazać I Strabo odzyskuje swoje słowa z powrotem Geografia (XV, 1, 57).

Na początku naszej epoki Pomponius Mela był pierwszym pisarzem języka łacińskiego potwierdzającego rozpowszechnianie tej bajki. W jego Chorographia , nazywa tych „panotycznych” ludzi (Pananeńs), a nazwa to etymologiczna interpretacja opisu podanego przez greckich autorów ( patelnia : Wszystko ; Oto : uszy).

Niezależnie od Pomponius Mela, Pliniusz Old donosi podobną bajkę, odnosząc się do Durisa, greckiego historyka Samos, a Solin skopiuje to, co pisze: Fanesiorum (wyspa), w której nagie ciała są więcej niż ich uszy (Pełny, Historia naturalna , Iv, 27, 95). W Solin czytamy I Phanesi, którego uszy tak bardzo w wielkim Tudinum, że reszta wnętrzności nie zawierają żadnej innej niż członkowie odzieży. ^{[[[ Pierwszy ]}

Odkształcenie Panoti w Phanesii/fanesii, a nawet w niektórych rękopisach w Ponciehi, Panthios, Satmali i Hanesii można wyjaśnić następująco, zaczynając od Satmalos, Sannatlos czytanie Pannoti; w rękopisach X ^{To jest} stulecie, /s /łączy się z /f /; /t /t /, a następnie /1 /można mylić z /tt /i dwa /t /zostaną zmienione na jeden przez tożsamość wymowy; / n / i / u / często zmieniają się ‘; W Oncial można mylić z / f / jeśli pętla pierwszego jest nieco przerwana w środowisku. W ten sposób dochodzimy do nazwisk, na które nie towarzyszy im żaden opis, wbijają czytelnika w wielką zakłopotanie.

Średniowieczni autorzy przyjmują bajkę pet peteens, są niewiele. Można zauważyć, że Święty Augustyn, Aulu-Gelle i Martianus Capella, trzej autorzy o wielkim znaczeniu dla badań źródeł średniowiecznej teratologii, nie mówią o Pantena. Dlatego nie spotkamy ich we wszystkich tekstach ciągnących, mniej więcej, ich materiał Na obraz świata D’Hononé d’Autun (około 1120). Ponadto, polidaktycznie tych istot, które nie zostały pobrane przez latynoskich autorów, nie znajdziemy go w średniowiecznych tekstach: ta cecha morfologiczna będzie przypisywana antypodom ( Opisthodactyles / (z) Do tyłu ), jeśli chodzi o zmianę koloru włosów w funkcji wieku, zostanie ono użyte do stworzenia nowych wspaniałych ludzi.

Teksty łacińskie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Tradycja Isidore z Sewilli [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Isidore de Seville (560-636) czerpie swój materiał z migania, dodając, że ci ludzie żyją w Scythie ^{[[[ 2 ]} . Jest to deformacja sytuacji geograficznych podanych przez rzymskich autorów: według Pliniusza i Solina, pepty mieszkają u wybrzeży Skandynawii, według Pomponius Mela, Wysp Oaeonae, w pobliżu Sarmatii.

ISIDORE jest źródłem Raban Maur (776-836), Barthélemy The English (1200-1250) ^{[[[ 3 ]} , Vincent de Beauvais (około 1253) ^{[[[ 4 ]} , z Książka Chronicarum De Hartmann Schedel (1493) ^{[[[ 5 ]} Ty Lucidarius W wersji wydrukowanej w 1535 ^{[[[ 6 ]} . Tekst Carte d’Ebstorf (Druga połowa XIII ^{To jest} wiek) i rozdział CLXXV Wydarzenia Rzymian pochodzić z tego samego źródła. Jesteśmy przed wyuczoną tradycją, której główną cechą jest stałość; Dlatego nie ma zmian.

Inne tradycje [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Kolejna tradycja sięga W sprawach w cudownych cudach znany we Francji pod nazwą List do cesarza Adrien na cudach Wschodu , w krajach anglosaskich pod krajami List od Farasmanes . Jest potwierdzony przez Darmowe potwory ( VIII ^{To jest} wiek), Spokojnie imperialny de Gervais de Tilbury (około 1210) i wydaje się być znany Lambert de Saint-Omer.

Rzeczy we wschodnim MIR. : Vintrta to wschodni mężczyźni do długiej nogi .xv. szeroki pedum.xv. Głowa wielkich i uszu, mając pewną noc, pokrywają się i zakrywają w uszach światła i białych ludzi jak mleko, gdy zabierają uszy i daleko.

Darmowe potwory I, 43: Urodzili się we wschodnich paskach, które mówią o wysokości 15 stóp i ciałach cieni oraz uszu uszu, które upadły w nocy i kooperacyjnie, oraz osoba z zmarnowanym złotym autobusem przez pustynię.

Teksty te mają znaczenie kapitałowe, ponieważ pokazują, że greckie tradycje teratologiczne były znane średniowieczu niezależnie od wyuczonej literatury, która nigdy nie wskazuje, że pepty śpią w ich uszach.

Ze swojej strony Lambert de Saint-Omer napisze w swoim Darmowy Floridus : W Scythii są panotia, całe ciało podczas snu. Do innego folio rękopisu autografu Gandawy czytamy: Hinc atttény yperboreis bonitate obwacki uallium auras nesciunt, z, na marginesie, połysk Pannotyas. W tej gałęzi historii peptyensów zachowamy porównanie wielkości uszu z furgonetką.

Pozostałe teksty potwierdzające rozpowszechnianie tej bajki nie są tak jednomyślne. Nie można z całą pewnością powiedzieć, które źródło narysowało Eupolemiusa, który we wierszu zatytułowany Mesjasz (W kierunku 1000), napisane:

Możliwe, że tekst karty Hereford (1275-1283) i tekst Cudowny świat ( Xi ^{To jest} – XII ^{To jest} wieki) są inspirowane przez Solina:
Hereford: Własna błonę Pharesian. ( Od Mir. Mundi § 72) i Hanes Wszystko w tej klasie dla twojego ucha.

Należy zachować dwa fakty. Tekst W sprawach w cudownych cudach zbliżył się do historii Megastene; W jednym z manuskryptów-brytyjskich muzeum Cottonianus tiberianus bv f ° 83 V °-A Miniatura reprezentuje panotean zgodnie z opisem CTésias, to znaczy z uszy owijającymi się na szczycie ramion, i to dobre niech Tekst towarzyszący ilustracji mówi o dużych uszach jako furgonetkach. W innym manuskrypcie tego samego tekstu – British Museum, Cottonianus vitellius a xv f ° 104 r ° – obraz nie odpowiada tekstowi: uszy przypominają grzyby. Z drugiej strony wiedza o tradycji greckiej potwierdzona przez grupę Pananeńs wykutych to tympanum opactwa Vézelay (Yonne): centralna postać śpi w jego uszach. Zwykłe ilustracje, które spotykamy w rękopisach, reprezentują ludzi, których uszy spadają na ziemię.

Po niemiecku [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W literaturze niemieckiej, oprócz Genesis Winener , drugie wystąpienie tej bajki jest w L’Axixanderlied Lamprus (manuscrit the Straiser); Il y est dit que la lire candacis Offrit a PLEANAINREE l Grand:
OUH BLUFT WYTRZYMAMY IREK IRIRHALP Hôt Don, / Die ma Honind USS Winder All Kinder ^{[[[ 7 ]} .

L’istritale of Preliis że Lamprecht podąża, ma lekcję Etiopy niemowlęce setki i Jules Valère mówi, że ze swojej strony, Etiopia w górę . Wzmianka o długich uszach tych młodych czarnych jest dodatkiem niemieckiego autora.

Około 1180-1200 pepty odgrywają rolę w eposie zatytułowanym Duke Ernst : Tytułowy bohater tej historii konfrontuje się z nimi i pokonuje ich, aby służyć królowi Arimaspî. Osoby te są w ten sposób opisane (4822 ss.):

Źródłem autora nie jest Genesis Winener , ani Etymologia Z Isidore de Seville, ale raczej Solin, który wyłania się z około 4827: Nie lubisz innego ; Solin napisał: Żaden płaszcz nie jest większym niż członkowie błon ucha (Collectanea Rer. Memorabilia 19, 8). Dans la wersja D Duke Ernst , czytamy (3976 ss.):

Odo von Magdeburg do którego zawdzięczamy łacińskie tłumaczenie niemieckiego eposu, napisane w swoim wierszu zatytułowanym Varia Fortune Ernest Bavaria : Słyszałem o pseudonimach Panothos, że narody ćwiczą morze, sąsiedzi brzegu, których przyroda dowodzą niesamowitymi długimi uszami, a zatem wszystkie kategorie cierpienia w Perosi są w nich zamknięte.

Anonimowy autor Łacińska przetasowanie prozy w dziedzinie niemieckiej , nie opisuje pestek i jest zadowolony z tego, że zauważa: Naród wąwozu, ale uszy uszu dużej (…) panotii, narody. Niemieccy autorzy nie używają terminu panotii, ale (z) ônuts .

Musisz czekać L’Exandreis autor: Ulrich von Etzenbach (1271-1286), aby znaleźć nową wzmiankę o tych ludziach. Aleksander wielki spotkanie potwornego ludu, którego każdy przedstawiciel jest sumą ludzkich wad rozwojowych. Spośród wszystkich uszy empan (15 165 s.): ôren napięcia -tłumy długości w Daz Cheek .

W Reinfried von Braunschweig (Napisane po 1291 r.) Dowiadujemy się, że poganie z Taburnit mają (19412 s):

Anonimowy autor zna porównanie uszu z wielkością furgonetki, ale używa go o sciapods (19372 s.): Sî wâren na nawozie szerokie asam wanna .

Badanie niemieckich średniowiecznych tekstów pokazuje, że panteens nie odniósł sukcesu. Należy wiedzieć, czy jest to zjawisko specyficzne dla literatury tego kraju. Zobaczmy, co to jest z francuską literaturą średniowieczną.

Po francusku [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Pojawiają się panteens Huon de Bordeaux (około 1180-1200); Anonimowy autor wyznacza ich kodanów i pożycza włosy dzika ^{[[[ 8 ]} .

W Lion Knight Od Chrétien de Troyes, złoczyńcy, który spotyka Calogrenant A: Mosse uszy i Granz Autous jak Olifanz ^{[[[ 9 ]} .

W Choleryk (Około 1170) pogańskie agolafres ma owłosione uszy i (4748 s.): Cascunes trzymał pół pszenicy.

Ta sama uwaga dotyczy Machabré w Gaufrey (miły ty XIII ^{To jest} wiek), który zasłania w uszach, gdy jest zły. W Dzieciństwo Vivien (początek XIII ^{To jest} wiek) pojawiają się czarnymi z długimi uszami ^{[[[ dziesięć ]} W Narbonnais (Około 1210 r.) Spotykamy ludzi, którzy przetestowali małe uszy Granz, którzy mają tę zaletę, że służył jako tarcza przeciwko strzałom wroga i płaszcz przeciwdeszczowy w przypadku złej pogody (3808 SS.). W Bitwa loquifer ( XIII ^{To jest} Century), mówi się o uszach Isabras (1944 ss.):

(Z jego uszu powiem prawdę: ten był dobrze zmierzony jako setszy; kiedy jest zaskoczony wiatrem lub burzą, wkrótce zakrył głowę. Nie obawia się najmniejszej wody świata, nawet jeśli on Radał obficie przez cały miesiąc. Drugie ucho, używa go przed nim, jak tarcza, a ona wisi przed jego twarzą na jej uprzęże: dzięki niej nie boi się żadnej nakręconej strzały, nie ma stalowego ostrza , rzeźbiony szpieg).

Pod koniec Xiv ^{To jest} Century, Jean d’Arras używa w swoim bajce Pananeńskiej Powieść Mélusine : Uriien, jeden z synów słynnej wróżki, ma najwięcej uszu, które uciekły do ​​dziecka; A w Parcroistre byli one również duże jak manewry furgonetki.
Ogier IX z Anglure używa tego samego porównania w Le Saint Voyage of Jeruzalem (1395), o żeńskim słoniu o szerokich uszach jak mała furgonetka.

Panotii są reprezentowane na portalu Vézelay Bazylica (89) ^{[[[ 11 ]}

• Claude LeCouteux, „Panteens: źródła, rozpowszechnianie, zatrudnienie”, Studia germańskie 35 (1980), s. 1 253-266.
• Augustin Aurora, „Meets the Panotii of Vézelay”, Kraj burgundowy N ° 265, styczeń 2022.