Paradisier of Keraudren – Wikipedia

Phonygammus keraudrenii

. Paradisier de Keraudren ( Phonygammus keraudrenii dawniej Manucodia keraudrenii ) jest rodzajem przechodniów należących do rodziny Paradisaeidae.

Powszechnie używane gatunki przez Nową Gwineę i niektóre sąsiednie wyspy, ale w nieciągłym rozmieszczeniu, w mniej lub bardziej ważnych plamach i odpowiednich
ogólnie do różnych podgatunków. Podgatunki są również obecne na półwyspie Cape York oraz na dwóch sąsiednich wyspach w Australii.

Zgodnie z klasyfikacją referencyjną (wersja 5.2, 2015) Międzynarodowego Kongresu Ornitologicznego gatunek ten składa się z następujących dziewięciu podgatunków (porządek filogenny):

• P. K. Keraudrenii (Lekcja i Garnot, 1826): na zachód od Nowej Gwinei: Vogelkop (na zachód od gór Tamrau i gór Arfak), na zachód od gór Fakfak, Monts Weyland.
• Q. K. Neummanni Reichenow, 1918: Center-North-East of New Gwinea (Monts Bewani i Torricelli, Lordberg, Schrader, Rivières Sepik, Jimi and Baiyer).
• P. K. Adelberti Gilliard i Lecroy, 1967: Northeast of New Gwinea (Monts Adelbert).
• P. K. diament Cracraft, 1992: Is New Gwinea (Okapa, Kassam Pass, na północ od gór Kratke). Cracraft 1992 opisał te dwie ostatnie formy jako własny gatunek.
• P. K. PurpureoVioLaceus A. B. Meyer, 1885: Is New Gwinea (Kuper, Wau Area i Owen Stanley Mountains).
• P. K. Hunsteini Sharpe, 1882: Archipel d’Entrecasteaux (îles Fergusson, Goodenough, Normanby).
• P. K. Jamesii Sharpe, 1877: Na południe od Nowej Gwinei, na południe od linii łączącej rzekę Mimika z zachodem i Port Moresby na wschodzie, z wyspami Boigu i Saibai w Cieśninie Torrès.
• P. K. Aruensis Cracraft, 1992: îles aru (Wokam, Kobroor, Tahango).
• P. K. Gouldii (G. R. Gray, 1859): Extreme North i na wschód od półwyspu Cape York z sąsiednimi wyspami Albany i May, Australia (Ottaviani 2012).

Lekcja i Garnot, 1826, pierwotnie mianowali ten gatunek Barita Keraudrenii Na cześć Pierre’owi F. Keraudrenowi, ogólnemu inspektorowi francuskiej służby medycznej marynarki wojennej i ustanowił gatunek Phonygammus który wyciąga korzeń z greckiego ( telefon : głos i gamma : zakres).

Jego ulubionym środowiskiem jest wewnętrzny las i grube krzaki, w których utrzymuje pokrycie roślin. Wydaje się, że rzadko na skraju lasów, w polisach lub ogrodach.

Aktywnie szuka owadów, jagód i owoców, z preferencją FIG (Frith i Frith 2009). Ottaviani (2012) potwierdza konsumpcję Ficus niszczy i wymienia kolejną roślinę, obsługującą zdjęcie, sapotakeous tego rodzaju Palaquium .

Odwiedza koronę dużych drzew, często w parach, grupach, a nawet z innymi ptakami. Zasadniczo trudno jest obserwować i częściej słyszeć niż widziane. Jego zwężające się zbocze z piór jest jedynie charakterystyczne w pobliżu. Pomimo wymazanego stylu życia ma dość ciekawy charakter, dzięki czemu wiele pułapek zebrało go w dużej liczbie poprzez prostą naśladowanie jego płaczu (Gilliard 1969).

Angielski termin ” Trumpet Manukode »Pochodzi z szczególnego rezonansu jego płaczu. Native Name ” Caloo-Caloo „Nie jest niczym innym niż fonetyczną transkrypcją jego płaczu.

Podczas parady, która zwykle dzieje się na dużej gałęzi poziomej o wysokości około dziesięciu metrów, mężczyzna (który jest identyfikowany z największym rozmiarem), zwraca się do samicy i wysoko obniża ciało na okonie. Potem wstaje lekko, rozmieszcza skrzydła, puchnie pióra ciała i uruchamia potężne, niezgodne i rozciągnięte Kraughhhhhhhhh Potem udoskonala swoje upierzenie i składa skrzydła. Wreszcie zbliża się do kobiety, która najczęściej leci w kierunku innej gałęzi, w której natychmiast dołącza się, dopóki nie nastąpi sprzężenie (Gilliard 1969).
Parada ślubna nigdy wcześniej nie została sfotografowana, ale Ottaviani (2012), dzięki wyjątkowemu ujęciu Philippe’a Verbelena, był w stanie wypełnić tę lukę.

Gniazdo ramek i dzikich gałęzi winorośli jest ustalane w dobrze ukrytym ageryjnie w liściach do 20 M wysokość. Zawiera dwa jasne jaja różowe prążkowane i zabarwione brązowo-czerwonym, szarym i szarym przemocą (Gilliard 1969).

Gatunek ten jest niezwykły i sporadyczny na Wyspach Aru, również sporadyczny w Nowej Gwinei z izolowanymi populacjami na północnym wybrzeżu. Populacja australijska,
Ze względu na ograniczenie jego siedliska jest bardzo rozpowszechnione (Frith i Frith 2009).

• Fryage, bądź. FAIDEAYEEEEIIIIY SORPET OF PARY). On jest hoe, jom a snoat, I. i Christy Deson i Christy. Podręcznik ptaków świata. Bush-Shrikes do Starego World Sparrows . Tom 14. pp. 404-459. Lynx Edicions, Barcelona.
• Gilliard, E. T. (1969). Ptaki rajskie i ptaki. Weidenfeld i Nicolson, Nowy Jork.
• Ottaviani, M. (2012). Ptaki rajskie – historia naturalna i zdjęcia , 320 stron. Edycje Prin, Francja.