Paule Bernard – Wikipedia

Paule Bernard ^Słuchać , urodzić się Paulette Dupont . 20 października 1920 w Paryżu i umarł 28 września 1974 W Saint-Mandé ^{[[[ Pierwszy ]} , była francuską pielęgniarką i poszukiwaczem przygód.

Córka Pierre’a Léona Duponta, przemysłowca i Marthe Paget oraz trzecia rodzeństwa pięciorga dzieci, spędziła dzieciństwo w Isigny w Calvados.

Młoda pielęgniarka ukończyła francuski Czerwony Krzyż, Paule Dupont dołączył do Paris podczas II wojny światowej i wszedł w 1941 r. Underground w sieci ucieczki Mythridate Reżyseria przez Jean Biche ^{[[[ 2 ]} . Jest aresztowana 19 września 1943 Przez infiltrowane niemiec, udając Alsatian w biegu w poszukiwaniu fałszywego papieru. Została wysłana do obozu koncentracyjnego Ravensbruck ^{[[[ 3 ]} W Maj 1944 r i zostanie zwolniony przez szwajcarski Czerwony Krzyż 24 kwietnia 1945 Po wymuszonym marszu, śmiertelnie dla wielu deportowanych, 650 km Przez miesiąc do obozu Mauthausen (Austria).

Przedwodowo owdowiała (żona Claude Bernard, 1917–1949, trader), Paule Bernard został zatrudniony w 1949 r. Przez francuski Czerwony Krzyż jako pielęgniarka ratownik powietrza (przenośnik powietrza)-zintegrowany później z siłą powietrzną-uczestniczącą w 130 r. Misje wojenne, szczególnie w Azji, w tym ostatnia repatriacja francuskich żołnierzy po bitwie pod điện biên phủ. 1951 wspierała prezydenta Unii Francuskiej Albert Sarrault w Laosie. ^{[[[ 4 ]}

Inne interwencje prowadzą go do kontynentu afrykańskiego między AFN a Afryką Środkową. 1952, podczas jednopiętej misji w Algierii, śmiecik rozpadł się na środku pustyni, zespół pozostaje, jedząc spleśniałe ciasteczka i wodę pitną „rdzenią i niesławną” z Jerricans. W tym samym roku Paule śledził recykling w chirurgii w Val of Thss. Zgromadziła się w ciągu 6 lat 4200 godzin lotu. Jego pseudonim to „Carmen” lub „Carmencita” ^{[[[ 5 ]} .

W 1955 r. Paule Bernard wybrała powrót do życia cywilnego, nadając swojemu życiu inne znaczenie, eksplorację geograficzną, głównie na Dalekim Wschodzie, „którego wzięła wirusa”, a w Ameryce Łacińskiej, która nie jest całkowicie obca, nie jest całkowicie obca, Spotkanie odizolowanych plemion, czasem nawet antropofagi i do których obala, instynktowne gesty swojej przeszłości pielęgniarki, podstawowa konieczność.

Dlatego donosi we Francji, jej odległe podróże, filmy dokumentalne, filmy i artykuły opublikowane przez Society of French Explorers w czasopiśmie Znajomość świata I które przyniosło mu „niepokojące Azję”, w 1958 r. Na trzydziestym festiwalu, nagrodą. Jego powroty we Francji są przerywane konferencjami i projekcjami kinematograficznymi, aw 1959 r. Wyszły z pióra Lotos, opium i kimonos , Opublikowane przez Roberta Laffont.

W 1974 roku awansowała na oficera Legionu Honorowego na unieważnienie, ale już jej zdrowie zmusiło ją przez kilka lat do rezygnacji z odległych podróży.

• Niepokojąca Azja , przyznane w 1958 roku na trzydziestu festiwalu
• Film przygodowy w Boliwii , 1962-63
• Formoza, inne Chiny , 1965-66 (gdzie poznała Tchang Kaï-Chek)
• Słodka Norwegia

• „Bali World of Enchantment”, Recenzja Znajomość świata N ^O 11, sierpień Wrzesień 1957 r (z Dominique Darbois ^{[[[ 7 ]} )
• „Ślub laotian”, recenzja Znajomość świata N ^O 16 (zbiorowy)
• Lotos, opium i kimonos , Opublikowane przez Roberta Laffont, 1959

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]