Pentose Fosforany – Wikipedia

Sposób pentoz fosforanowych.

. Lane fosforany pentose , czyli Warburg-Dickens-Horecker’s Way, jest jednym z czterech głównych metabolicznych szlaków metabolizmu energii, z glikolizą, wejściem do degradacji glukozy w pirogronianach i ścieżce metyloglioksu.

Istotne role tej ścieżki to:

Ta ścieżka istnieje we wszystkich eukariotach i prawie wszystkich bakteriach. Jest niezależny od tlenu. Odbywa się to również w aerobiozie, jak w beztlewicy, w cytoplazmie (dokładniej w cytosolu) w większości organizmów, ale w roślinach w roślinach ^{[[[ Pierwszy ]} .

W 1959 r. Henri Labort podkreślił rolę ścieżki fosforanów pentoz w radiu i chronieniu tlenowym oraz wolnych rodnikach w patologii.

Sposób pentoses składa się z dwóch faz:

• Pierwszy to Faza oksydatywna nieodwracalne, co pozwala na tworzenie NADPH przez redukcję NADP;
• Drugi to Faza nie oksydatywna odwracalne, co pozwala na syntezę rybozy.

Faza oksydatywna [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Podczas tej fazy dwie cząsteczki NADP ⁺ są zredukowane do NADPH przy użyciu energii glukozy-6-fosforanu (G6P) do rybulozy-5-fosforanu:

Pierwszy krok jest katalizowany przez dehydrogenazę glukozy-6-fosforan (G6PDH). Ten etap utleniania pozwala na produkcję pierwszego NADPH i wytwarzany z 6-fosfoglucono. Ten lakton jest następnie hydrolizowany przez hydrolazę, aby dać 6-fosfoglukonian. 6-fosfoglukonian ulega oksydacyjnej dekarboksylacji katalizowanej przez dehydrogenazę 6-fosfoglukonian. Powoduje to pentozę fosforanową, fosforan rybulozy-5 i generuje drugą cząsteczkę NADPH.

Ribuloza-5-fosforan (ketoza) przechodzi następnie izomeryzację katalizowaną przez izomérazę rybozy-5-fosforanu, która daje ribozę-5-fosforan (aldoza), prekursor biosyntezy nukleotydów, lub epimeryzację katalizowaną fosfopentozą, która prowadzi do fosfopentozy, która prowadzi do fosforopentozy, która prowadzi do fosfopentozy. Ksyluloza-5-fosforan.

Wzrost stężenia NADPH hamuje dehydrogenazę glukozo-6-fosforanu, co ogranicza wzrost stężenia glukozy-6-fosforanu do glikolizy.

Faza nieutoksydacyjna (odwracalna) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Ta faza tworzy dwie cząsteczki fruktozy-6-fosforanu (F6p) i cząsteczkę gliceraldehydu-3-fosforanu (G3P), z trzech 5-fosforanowych cząsteczek rybulozy wytwarzanych podczas pierwszej fazy. F6p można wykorzystać do reformy G6P w celu ponownego rozpoczęcia pierwszej fazy oksydacyjnej.

Ta faza jest katalizowana przez dwa enzymy, transaldolaza i transcetolaza, które działają na fosforan cukrów (aldozy i ketozy) przy 3, 4, 5, 6 lub 7 atomach węgla i reakcjach przenoszenia katalizatora dwóch atomów węgla (transceetolizacja) lub trzech atomów węgla (transaldolizacja).

Mają podłoża i produkty:

Te różne cukry fosforanowe są stosowane w różnych szlakach metabolicznych: fruktozę i gliceraldehyd w glikolizy, erytrozie w syntezie aromatycznych aminokwasów, rybozie w nukleotydach i sedahepulozie w lipopolisacharydu ściany bakteryjnej.

Ścieżka fosforanu pentozów spełnia trzy główne role w żywych komórkach:

Dzieje się tak na przykład w czerwonych krwinkach w hemoglobinie (HB), w której występuje radykalny nadtlenek i utlenianie hemoglobiny, co może prowadzić do jej agregacji i tworzenia ciał Heinz. Reakcja utleniania jest w tym przypadku następującym przypadkiem:

(HB) Fe ²⁺ + O _{2 ⟶ (MetHb)Fe³⁺ + O2^•–}

Rodnik ponadtlenkowy może być również wytwarzany przez reakcję Fentona w obecności żelaza lub na oksydazy cytochromu w mitochondriach i powinna zostać wyeliminowana. Proces ten zapewnia nadtlenek dysmutazy, który przekształca nadtlenek w tlen i nadtlenek wodoru. Ten ostatni jest następnie eliminowany przez peroksydazę glutationu, która wykorzystuje zmniejszoną glutation. Cały ten łańcuch wymaga recyklingu glutationu, a zatem NADPH, którego produkcja komórkowa jest głównie zapewniona na drodze pentoz fosforanowych. Zatem deficyt dehydrogenazy glukozy-6-fosforanu powoduje zwiększoną wrażliwość na stres oksydacyjny i chorobę genetyczną zwaną ulubioną.

3 glukozo-6-fosforan + 6 NADP ⁺ + 3 godz ₂ O _{⟶ 2 fructose-6-phosphate + glycéraldéhyde-3-phosphate + 3 CO2 + 6 NADPH + 6 H⁺.}

• Inne kanały degradacji glukozy: