PI (list grecki) – Wikipedia

Liczba Pi (kapitał Liczba Pi , minuskule Liczba Pi lub czasami ϖ ; w greckim Liczba Pi ) jest tutaj 16 ^{To jest} List z greckiego alfabetu, poprzedzony Omicronem, a następnie Rhô. Pochodzący z litery Pey Z alfabetu fenickiego jest przodkiem litery P alfabetu łacińskiego i litery п alfabetu cyrylicznego.

We współczesnym grecku litera PI reprezentuje niesłyszącą bilabialną spółgłoskę okluzyjną [ P ]. Ta wartość jest ogólnie również wartością starożytnego greckiego. Niektóre dialekty używają go również do odnotowania ssanego dźwięku [ P ], ogólnie zauważono φ w innych dialektach; System ten znajduje się na Krecie i na niektórych wyspach na południu Morza Egejskiego, zwłaszcza Santorini, Milos i Anafi ^{[[[ Pierwszy ]} .

W systemie greckim PI jest wart 80; Na przykład ‹πʹ› reprezentuje liczbę 80.

W matematyce symbol π służy do wyznaczenia produktu.

Pochodzenie [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

List PI pobiera swoje pochodzenie z odpowiedniej litery fenickiego alfabetu, . Być może pochodzi to z alfabetu protosinatycznego, pisma używanego na Synaju ponad 3500 lat temu, prawdopodobnie pochodzi z niektórych egipskich hieroglifów; Hieroglif, na którym oparty jest list fenicki, oznaczałby „usta”. Alfabet fenicka osiąga mniej lub bardziej standardową formę Xi ^{To jest} wiek z. J.-C. . NA 17 ^{To jest} List jest spółgłoską (alfabet fenicka to abjad, który nie zauważa samogłosek) prawdopodobnie odpowiadający dźwiękowi [ P ].

W alfabetach semickich list fenicka doprowadził do Syryjskiego ܦ, do hebrajskiego פ, do aramejskiego?, W języku arabskim ﻒ i w Berber ⴼ.

Archaiczne alfabety [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Grecki alfabet pomalowany na pneumatyce kroju na poddaszu czarnymi figurami.

Grecki alfabet wywodzi się bezpośrednio z alfabetu fenickiego. Jej 17 ^{To jest} litera staje się 17 ^{To jest} greckiego alfabetu (archaiczny litera digamma, porzucona 6 ^{To jest} pozycja). Zauważa dźwięk [ P ].

W archaicznych greckich alfabetach π zazwyczaj ma krótką pionową gałąź niższą niż po lewej ( ). Górna część π może być zakrzywiona, a nie gniewna, zbliżając się do łacińskiej P ( ) ^{[[[ 2 ]} . Znajdujemy następujące warianty ^{[[[ 3 ]} :

• )
• (Eué, Laconia)
• (Béotie)
• (Kreta)

Ewolucja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Obecna forma listu pochodzi z alfabetu używanego w Ionie, który jest stopniowo przyjmowany przez resztę starożytnego greckiego świata (Ateny przyjmuje formalne dekret na oficjalne przyjęcie w 403 pne w greckich miastach przed połowę Iv ^{To jest} wiek z. J.-C. ). Wraz z porzuceniem Digammy list bierze 16 ^{To jest} Pozycja alfabetu.

Grecki alfabet pozostaje singlem przez długi czas. Małe formy pochodzą z greckiego oncial, konkretnej pisowni stworzonej ze stolicy i rzymskiej kursywy w kierunku Iii ^{To jest} stulecia i dostosowane do pisania do pióra i są tworzone w kierunku IX ^{To jest} wiek. Podczas renesansu drukarki przyjęły niewielką formę dla niskich czcionek i modelują litery kapitałowe na formach starych napisów, prowadząc greckie do dwudziestu dwuosobowej.

Nazwa [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Podobnie jak większość nazw innych liter, „PI” nie oznacza nic szczególnego w języku greckim i jest tylko bezpośrednią pożyczką w imieniu listu fenickiego. Zakłada się, że nazwa odpowiedniego listu fenickiego oznaczałaby „usta”.

W języku greckim list nazywa się Liczba Pi (PI), wymawiane /ˈpi /. W starożytnym grecku list nazywa się M (pî), wymawiane /ˈpîː /, lub groszek (Peî), wymawiane /pe͜e /.

Pochodne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Etruskski alfabet pochodzi z greckiego alfabetu stosowanego w Evia – alfabet, którego etruskowie uczą pithecusses (Ischia), w pobliżu spermy. Alfabet Ebéen wykorzystuje zaokrąglony kształt pi, I ta forma jest podejmowana przez Etrusków. Alfabet łaciński schodzi bezpośrednio z alfabetu etruskiego; Pi prowadzi zatem do litery P podobnej litery ρ (Rhô).

W alfabecie cyrylicznym PI rodzi literę PE, п.

W alfabecie koptyjskim litera prowadzi do litery PI, ⲡ.

• 
• 
• 

  PI Grecka nowoczesna wielka część

• 
• 
• 
• 

  Pi greckie maleńkie nowoczesne

• 

  Wariant epigraficzny Eubean

• 
• 
• 
• 

Niski kształt PI ma dwa warianty typograficzne, odziedziczone po średniowiecznym pismie ręcznym. Pierwszy, zdecydowanie najczęstszy we współczesnej typografii, wygląda jak mniejszy kapitał PI: π. Drugi dryf wariantu średniowiecznego małego pisma, w którym nogi Pi są zakrzywione do wewnątrz i spotykają się na szczycie litery: ϖ ^{[[[ 4 ]} . Ten wariant nazywany jest różnymi nazwami: Pi Dien, Pi Cursif, Omega PI (forma przypomina również niewielką omega z makronem) ^{[[[ 5 ]} , Poméga; Czasami jest stosowany w kontekstach technicznych, jakby zwrócić uwagę na długość geograficzną periastru w mechanice niebiańskiej lub odległość kompitową w kosmologii.

• Capper π ma następujące kodowania:

• Mały π ma następujące kodowania:
  • Unicode: U+03C0
  • Entity HTML: π
  • Tex: PI;
    ${DisplayStyle PI}$

    

  • Dos Greek: 167
  • Dos Greek-2: 234
  • Windows-1253: 240

• Forma kursywna ϖ ma następujące kodowania:
  • Unicode: u+03d6
  • HTML jednostka: ϖ
  • Tex: szopa;
    ${DisplayStyle Shed}$

    

• Oprócz tych liter Standard Unicode oferuje dwa znaki bezpośrednio powiązane z PI:

Poniższa tabela zawiera różne znaki Unicode za pomocą PI:

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

• (W) Lilian Hamilton Jeffery W Lokalne skrypty archaicznej Grecji , Oxford, Clarendon, 1961
• (W) Roger D. Woodard W Towarzysz starożytnego języka greckiego , Oxford, Blackwell, 2010 , «Phoinkeia grammata: alfabet dla języka greckiego

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]