Płynny teleskop lustrzany – Wikipedia
Artykuł w Wikipedii, Free L’Encyclopéi.
I płynny teleskop lustrzany (TML [[[ 2 ] ) jest teleskopem, którego ciało odblaskowym jest ciecz (ogólnie rtęć).
Technologia płynnego lustra umożliwia utworzenie idealnego lustra parabolicznego, którego krzywizny może być regulowane. Opracowany przez University of Laval de Quebec, University of British Columbia (UBC) i NASA od 1982 roku, umożliwiło realizację niektórych teleskopów przekraczających etap prototypu.
Pomysł użycia obracającej się cieczy do stworzenia idealnej przypowieści jest czasem przypisywany Izaakowi Newtonowi, czasem Ernesto Capocci (1856), ale trudności techniczne (prędkość obrotowa, system transmisji lustra -motor) były nie do pokonania przed końcem Xix To jest wiek.
Na University of Dunedin (Nowa Zelandia) w 1872 roku Henry Skey i Robert Carrington próbowali stworzyć pierwszy prototyp (średnica 35 cm), ale bez powodzenia [[[ 3 ] .
Następnie, w latach 1909–1922, Robert Wood umieścił w 1909 roku w 1909 r. W Stanach Zjednoczonych, ciekłe lustro 51 cm średnica. Ale jego teleskop cierpiał na zbyt silne wibracje, szczególnie dlatego, że używał poziomów piłki, które przenoszą wibracje na rtęć. Warstwa cieczy jest gruba, wibracje te zajęły trochę czasu na zniknięcie. Brazylijczyk próbował ponownie uruchomić pomysł w 1924 roku [Wymagana precyzja] , ale poza tym płynne lustro wpadło w zapomnienie.
W 1982 r. Włosko-kanadyjski Ermanno Borra z Laval University, a następnie w roku urbanistycznym, również miał ten pomysł; Szybko zdał sobie sprawę, że miał poprzednicy. Myśląc, że nowoczesna technika pozwoli mu pokonać napotkane przed nim problemy, zaczął pracować nad TML i udało mu się zbudować 1,5 lustro 1,5 M który dał obrazy (ograniczone dyfrakcją lustra). Następnie Paul Hickson z University of British Columbia (UBC) i Borra stworzyli lustra klasy 3 we współpracy M , które dziś wyposażają UBC, NASA i University of California w Los Angeles. Hickson i jego współpracownicy ukończyli teleskop Zenith Sea Zenith (LZT) Observatory UBC, który ma lustro 6 M I w przybliżeniu obraca 8,5 okrążeń.
System zawieszenia powietrza zainstalowany pod urządzeniem obrotowym ogranicza wibracje [[[ 3 ] .
Zasada i realizacja [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Merkury jest dziś używany, ciekłego metalu w temperaturze pokojowej, ale ochłodzony w celu ograniczenia strat przez parowanie i toksyczne zanieczyszczenie. Cienka warstwa około 1/2 mm do 1 mm jest umieszczony w obrotowym pojemniku parabolicznym. Poddany temu jednolitym obrotowi ciecz przyjmuje paraboliczną formę powierzchni pod wpływem sił objętościowych; Rzeczywiście istnieje prędkość obrotu, w której energia potencjalna grawitacji i dynamika obrotu są zrównoważone: nie ma cząsteczki ruchów cieczy w porównaniu z jakimkolwiek innym. Mamy zatem prawie idealne lustro: wyprowadzenie w porównaniu do matematycznie idealnej przypowieści jest niższa niż L/20 [[[ 4 ] . Zmieniając prędkość obrotu, można zmieniać krzywiznę przypowieści, a zatem ogniskową lustra. Im niższa warstwa rtęci, tym większe pole wariacji.
Instalacja dotyczy reszty konwencjonalnego teleskopu. Aby uniknąć zmienności w odległości ogniskowej, silnik powodujący lustro obrotowe musi być wyjątkowo regularne (to główne ograniczenie uniemożliwiło rozwój takich teleskopów przed ostatnią erą).
Porównanie z teleskopami z litym lustrem [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Teleskopy z cieczy są zaprojektowane tak, aby były duże, a zatem obserwują daleko. Głównym problemem tej techniki jest to, że oś lustra może być tylko pionowa: jest zatem ograniczona do obserwacji astronomicznych zbliżonych do zenitu (możliwe jest nieco przesunięcia pionowego przyrządu pomiarowego). Niekoniecznie jest to zawstydzające, ponieważ pionowo światło jest najmniej zaburzone atmosferą i ponieważ odległe galaktyki są wszędzie na niebie. Problem jest zatem mniejszy przed zaletami techniki. Ponadto wierzymy teraz w możliwość budowania teleskopów, gdzie „Nachylenie lustra może osiągnąć 20 do 30 stopni, co zbliża się do konwencjonalnego teleskopu [[[ 5 ] » .
Płynne lustra są znacznie tańsze niż ich szklane odpowiedniki i nie mogą złamać, ani podczas transportu, ani pod działaniem własnej wagi. W przeciwieństwie do klasycznego teleskopu, adaptacyjna optyka płynnych luster znajduje się tylko na etapie badań, w szczególności zastosowanie ferrofluidów, które dzięki pola magnetycznego można kontrolować w celu zmodyfikowania kształtu lustra lustra [[[ 6 ] .
TML na Księżycu – przekazane pytania finansowe – pozwoliłby ci mieć idealny plan obserwacji dla kosmosu.
Projekty alternatywne Mercury (Nano-Argent) [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Przewidane są jaśniejsze lustra płynne, złożone z nanocząstek srebra (mniej toksyczne, gdy jest stosowane w zawiesinie koloidalnym) [[[ 3 ] .
- Hickson et Mulrooney (1997, AP. J. Suppl. , Astro -ph/9710044)
- Cabanac, Borra i Beauchemin, Projekt pojemników na cieczy od 2 m do 6 m (Astro -ph/9804267)
- Międzynarodowy teleskop Liquid Mirror (ILMT)
- P. Hickson, duży teleskop Zenith. 6-metrowy teleskop z ciekłego mirroru, publikacja Towarzystwa Astronomicznego Pacyfiku ))
- Jean-Philippe Déry, Ermanno F. Borra et Anna M. Ritcey, « Ferrofluid na bazie glikolu etylenowego do wytwarzania magnetycznie odkształcalnych luster cieczy “, W Chem. Mater. , 2008, 20 (20), P. 6420–6426 Doi 10.1021/CM801075U
Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- Arrien, F. (1993). Merkury obrotowe astronomiczne lustro. Laval University.
- Girard, L. (1991). Wkład w technologię ciekłego luster: cienki warstwowe lustro rtęci. Biblioteka National Canada = National Library of Canada, Ottawa.
- Girard, L. (1992). Wkład w technologię cieczy: Slim Warstwa Merki of Mercury (FR).
Recent Comments