Półksiężyc (językoznawstwo) – Wikipedia

. Rogalik (Autonime: Rogalik ^{[[[ Pierwszy ]} ) jest obszarem językowym przejścia między językiem okutańskim a językiem Oïl położonym w centrum Francji ^{[[[ 2 ] W [[[ 3 ]} .

Occitan i język oïl mówią do niego i mieszają, aby utworzyć tam język pośredni ^{[[[ 4 ]} Między tymi dwoma zestawami językowymi ^{[[[ 5 ] W [[[ 6 ]} .

Nazwa odnosi się do konturów tego obszaru, który wywołuje półksiężyc. Pierwszy autor, który używał terminu Rogalik Był językiem językiem Jules Ronjat w swojej pracy z 1913 roku ^{[[[ 7 ]} .

Dwa duże dialekty krzywy są tam. Marchois, który jest bliżej Limousin na Zachodzie, przechodzi od Confiderais (Charente) do Montluçon i jego regionu (na zachód od Allier/Gorges du Cher) przez północ od Creuse i Guéret ^{[[[ 8 ] W [[[ 9 ] W [[[ dziesięć ] W [[[ 11 ]} . Wschodnie dwie trzecie południowego Bourbonnais tworzy Bourbonnais du Croisant w ścisłym znaczeniu, skoncentrowanym wokół Chantelle i Vichy, i otrzymuje wpływ z Francoprovençalçalçal ^{[[[ dwunasty ]} .

Obszar językowy rogaliku według Sound Atlas z języków regionalnych (CNRS, 2022) ^{[[[ 13 ]} .

Terytorium rogaliki ma w przybliżeniu formę zwężającego się półksiężyca, który dołącza do doliny Tardoire w Charente na zachodzie, w górach Madeleine w Departamencie Allier na Wschód ^{[[[ 14 ]} . Ten półksiężyc jest bardzo w porządku między jego zachodnim punktem a Doratem (od 10 do 15 km szeroki), a następnie rozszerza się na wschód: między 30 km (na poziomie Guéret) i 50 km (na poziomie Montluçon) ^{[[[ 15 ]} .

• Gminy główne (= + duże) zawarte w tym obszarze:
  • Charente : Saint-Claud, szampan
  • Wiedeń : Pressac, Availles-Limouzine
  • Haute-Vienne : Bussière-poitevine, le Dorat, Magnac-Laval, Saint-Sulpice-Feuilles
  • Wewnętrzny : Saint-Benoît-du-Sault, Lourdoueix-Saint-Michel, Eguzon-Chainôme
  • Kopać : La Soutterraine, Chambon-Sur-Woueize, Crozant, Guéret, Dun-le-Palestel, Genouillac, Bonnat, Boussac.
  • Droga : Preveranges i Saint-Priest-La-Marche.
  • Puy de Dome : Menat, Piony, Montaigut, Saint-ély-les-Molís, Randan.
  • Łączyć : Montluçon, néris-les-blains, Commentry, Gannat, Chantelle, Montmarault, Vichy, Saint-Germain-des-Fossés, Cusset, Le Mayet-de-Montagne, Audes.

Najważniejsze miasta półksiężyca to Guéret ^{[[[ 16 ]} , Montluçon i Vichy ^{[[[ 17 ]} .

Historiografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Mapa Toutoulon i Bringuier, 1875. Obszary A i B są sub-rozpoznawami Marchois.

Ta strefa językowa od dawna jest rozważana na różne sposoby przez historiografię Xix ^{To jest} I Xx ^{To jest} wiek

Dla Toutoulon i Bringuier, Dahmen, Simone Escoffier i Olivier jest to przestrzeń języka przejściowego z językiem Oïl.

Jules Ronjat wyraża bardziej ostrożną opinię, odmawiając wyraźnego powiedzenia, czy półksiężyc jest bardziej językiem OC, czy językiem Oïl (francuski). W ten sam sposób, a ostatnio różni lingwiści okutańczycy, tacy jak Pierre Bec lub Robert Lafont, są bardziej rozważni i postanowili nie włączać półksiężyca w polu widokowym ^{[[[ 18 ]} .

L ‘ Atlas językowy Francji Pod koniec XIX wieku nagrał cały półksiężyc jako przestrzeń językową Oïl .

Obecne badania [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

W latach 2010 i 2020 r. Utworzenie grupy badań uniwersyteckich koncentrowało się na mówieniu półksiężycowym (CNRS) i umożliwiły lepsze zrozumienie miejsca językowego zajmowanego przez Półksiężyca. Obecnie jest uważany za pośrednią strefę językową, w której rozmowy o okulwańskich i oïl spotykają się i mieszają. Mają cechy wspólne dla obu języków ^{[[[ 19 ]} .

Mimo to są one pochodzenie speerów okulwańskich, gdzie przez kilka stuleci (średniowiecza) wywierano bardzo silny wpływ języka Oïl, co doprowadziło do ich obecnej sytuacji przejściowej między tymi dwoma językami ^{[[[ 20 ]} .

L ‘ Atlas z regionalnych języków Francji (CNRS), który również przyjmuje ten pomysł ^{[[[ 21 ]} .

Guylaine Brun-Trigaud jest jednym ze specjalistów w tym obszarze językowym, a także zawiera mowę oïl z cechami okaitan ^{[[[ 22 ]} .

Ewolucja historyczna, terytorialna i językowa [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Północno -zachodnia przestrzeń starożytnego Occitan w średniowieczu. Przybycie francuskiego jest bardzo wcześnie w średniowiecznych aktach, zwłaszcza w Bourbonnais.

Croissant istnieje od średniowiecza, o czym świadczą najnowsze badania ^{[[[ 23 ]} . Rzeczywiście, wpływy francuskiego są stare w rogaliku: z drugiej połowy XIII ^{To jest} Wiek, dokumenty administracyjne i prawne zostały tam napisane w języku francuskim, a nie w lokalnym dialekcie, zarówno w marszu, jak i w Bourbonnais.

W tym, co stanie się Bourbonnais, pierwsze pisemne dokumenty znane w języku wulgarnym to akty po francus XIII ^{To jest} wiek. Jest prawdopodobne, że Berry Półksiężyc powinien być dalej na północ w średniowieczu. Jeśli chodzi o Bourbonnais, sytuacja niewiele się poruszyła od średniowiecza ^{[[[ 24 ] W [[[ 25 ]} , rogalik przeniósł się jednak na południe na północ od Auvergne, ale po raz kolejny od końca średniowiecza ^{[[[ 26 ] W [[[ 27 ]} .

Postęp francuskiego (oïl) do półksiężyca jest zjawiskiem długim i postępującym, różni się od Disokcitanizacja dość szybki z Poitou, Saintonge i Angoumois, który był między XII ^{To jest} I XV ^{To jest} stulecia, głównie z powodu sprzyjania się spustoszech w wojnie stuletniej.

Wschodni półksiężyc (brązowy) w Bourbonnais ( Sound Atlas z języków regionalnych , CNRS, 2022).

Rozmowy półksiężycowe są stosunkowo heterogeniczne, ale często są na ogół krojone na dwóch «Dialekty» Inne: Marchois na zachodzie i Bourbonnais od rogaliki na wschód.

Rozmowy półksiężycowe są dość heterogeniczne (według Ronjata), ale istnieją zarówno cechy okoletne, jak i oil:

• Cechy są pośrednikami między okutańskim a językiem d’Oïl: wymowa, koniugacja i słownictwo mają elementy specyficzne dla dwóch obszarów językowych.
• Final samogłoski okultowe -A I -To jest są często zastępowane przez ‹e› jak w języku francuskim ^{[[[ 29 ]} . Ten ostatni jest również odnotowany na piśmie, w tym w klasycznej pisowni. Z drugiej strony można sprawić, że zakończenia wysłuchano -Jak [A(:)] I -Jest [nie/ij] który może przyciągnąć toniczny akcent. Pomimo tego zjawiska nadal istnieją ślady mobilnego tonicznego akcentu, które mogą spaść na przedostatnią sylabę słowa (Word Paroksyton) lub na ostatnią sylabę (Word Oxyton), w przeciwieństwie do tego, co dzieje się we współczesnym francuskim, gdzie toniczny akcent jest zawsze na ostatniej sylabie.
• Ekspresyjne odwołania (np. był konkurencja w era ), Zachowaj dużą liczbę autentycznych cech OCS, a nawet wielką kreatywność leksykalną i idiomatyczną (Escoffier).

Języki oil i rogaliki.

Można użyć kilku głównych systemów pisania do pisania parlamentów półksiężycowych, ponieważ można je zasymilować z dwoma dużymi sąsiednimi rodzinami językowymi, OC i Oïl, a zatem użycie ich odpowiednich wpisów ^{[[[ 30 ] W [[[ trzydziesty pierwszy ] W [[[ 32 ]} . Te pisowni są zachęcane przez grupę badawczą w parlamencie półksiężycowym (CNRS):

• Międzynarodowy alfabet fonetyczny umożliwia najlepiej przepisać język w celu rejestrowania wymowy.
• Klasyczna okutańska pisownia jest taka tradycyjna i używana, ponieważ język jest napisany w średniowieczu. Ma precyzyjną lokalną adaptację dla Marchis ^{[[[ 29 ]} . Zarówno w tym mówieniu, jak i bourbonnais ” A ” Final Occitan jest często zastępowany przez ” To jest ” Niemy jak w języku francuskim. Np. Termin “Dzień” (= „W ciągu dnia” ) Wymień kształt ” dzień roboczy ” Inne dialekty okutańskie. Ta kodyfikacja specyficzna dla tego dialektu polega na zaleceniu przez Instytut Studiów Oscitan i jego lokalne sekcje, ale także grupa badawcza na temat mówców półksiężycowych.

• Francuska pisowni może być również używana i pozwala mówcom transkrybować swoje rozmowy z pisaniem języka francuskiego, o którym mają również całą wiedzę. Bourbonnais du Croisant jest dialektu pośredniego z językiem oïl, który może również zastosować, zwłaszcza, że ​​ta pisownia podkreśla specyficzne dla niego wymowy.

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Lista nie wyczerpująca w kolejności alfabetycznej (nazwiska rodzinne).

• (Collective) Jeanine Berducat, Christophe Matho, Guylaine Brun-Trigaud, Jean-Pierre Baldit, Gérard Guillaume, Patois i piosenki naszych dziadków Marchois. Haute-Vienne, Creuse, płaci de Montluçon , Paris, CPE Editions, 2010.
• Pierre dziob, Język okutański , 1995, Coll. Co ja wiem? N ^O 1059, Paryż, naciska Universitaires de France [ Pierwszy ^Odnośnie ed.1963]
• Marcel Bonin, Patois z Langy i La Forterre (region Varennes-sur-allier) , 1981, Cagnes Sur Mer, notebooki Bourbonnais
• Marcel Bonin, Bourbonnais patois ogólny słownik , 1984, Moulins, Imp. Pottier
• Philippe Boula de Mareüil, Gilles Adda, Lori Lamel, « Porównanie dialektometryczne rozmów półksiężyca z innymi mówkami o OC i Oïl », Półksiężyc językowy między OC, Oïl i Francoprovençal: słowa do gramatyki, od parlamentu po obszary , Paryż, l’Arsiattan, 2021 (ISBN 978-2-343-23050-4 W Czytaj online ) .
• Philippe Boula de Mareüil, Frédéric Vernier i Albert Rilliard ” Nagrania i transkrypcje dla ścieżki dźwiękowej dla języków regionalnych we Francji », Geolingwistyczny , Grenoble, Grenoble-Alpes University, tom. 17, 2017 W P. 23-48 ( Czytaj online ) .
• Guylaine Brun-Trigaud, Croissant: koncepcja i słowo. Wkład w historię francuskiej dialektologii w Xix ^{To jest} wiek [Teza], 1990, Coll. Seria dialektologii, Lyon: Jacques Goudet Linguistic Studies Center
• Wolfgang Dahmen, Studium sytuacji dialektu w centrum Francji: prezentacja oparta na „atlasie językowym i etnograficznym Centrum” , 1985 Paris, CNRS [ Pierwszy ^Odnośnie wyd. W języku niemieckim, 1983, Badania sytuacji dialektalnej Centralna Francja: reprezentacja oparta na „Atlas Linguistique et Ethnographique Du Center” , Coll. Rumunia occidentalis vol. 11, Gerbrunn w pobliżu Würzburga: Scientific Verlag A. Lehmann]
• Simone Escoffier, Spotkanie języka Oïla, języka OC i Franco-Provençal między Loire i Allier: , 1958 [teza], Mâcon, Imp. Protat [ed. Identyczne z tego samego roku: Coll. Publikacje Instytutu Romańskiego Lingwistyki Lyonu-Vol. 11, Paryż: Les Belles Lettres]
• Simone Escoffier, Uwagi na temat leksykonu strefy marginalnej na granicach języka Oïla, języka OC i Francoprovençalçal , 1958, Coll. Publikacje Instytutu Romańskiego Lingwistyki Lyonu-Vol. 12, Paryż: Piękne litery.
• Louise Esher, Maximilien Guérin, Nicolas Quint, Michaela Russo ” Rogalik, graniczący lub środek grawitacji: nowa granica gallo-rzymskiej lingwistyki », Półksiężyc językowy: między OC, Oïl i Francoprovençal – gramatyki, od parlamentu po obszary , Turnhout, Brepols, 2021 W P. 15-28 (ISBN 978-2-343-23050-4 W Czytaj online ) .
• Pierre Goudot, Mikrotoponimia wiejska i historia lokalna: w strefie kontaktowej francusko-okcicznej, La Combraille , Circle of Archeology of Montluçon, Montluçon, 2004, (ISBN 2-915233-01-2 ) .
• Paul-Louis Grenier, W skrócie gramatyki limuzynowej (Bas-Limousin, Haut-Limousin, Marchois) , Limoges, 1952.
• Maximilien Guérin, Michel Dupeux, Porozmawiajmy o niskim poziomie – język przejściowy między OC i Oïl , Paryż, l’Arsiattan, coll. ” Porozmawiajmy “, 2022 , 220 P. (ISBN 978-2-14-027676-7 , Ean 9782140276767 ) .
• Maximilien Guérin, Gramatyka mówienia Marchis of Dompierre-les-églises (Haute-Vienne) , L’Ar Armattan, Coll. „Rozmowa półksiężyca” , Paryż, 383 s., 2019.
• Liliane Jagueneau Struktura przestrzeni językowej między Loire i Gironde: Dialektyczna analiza danych fonetycznych „atlasu językowego i etnograficznego Zachodu” [Teza], 1987, Toulouse, University of Toulouse-Le Mirail
• Yves Lavalade, Toponimia w Bas-Bere: Lourdoueix-Saint-Michel, Saint-Plantaire, Orsennes , Editions de l’Esperluette, Limoges, 2014.
• Yves Lavalade, Nazwiska miejsc w kantonie Grand-Bourg (Creuse): Chamborand, Fleurat, Le Grand-Bourg, Lizières, St-étienne-de-Fursac, St-Pierre-de-Fursac, St-Priest-La-Plaine , Editions de l’Esperluette, 2014.
• Yves Lavalade, Słownik okulwański / francuski (Limousin, Marche, Périgord, Bourbonnais) – etymologie okularyjne W 2 ^{To jest} Wydanie, Lucien Souny, LA GeneyTouse / Limoges, 2003, (ISBN 2-911551-32-x ) .
• Anthony Lodge, « Rozszczepienie OC-Ocen w średniowieczu: fikcja metodologiczna », Mieszanki francuskiej szkoły w Rzymie , Rzym, szkoła francuska w Rzymie, tom. 117-2, 2005 W P. 595-613 ( Czytaj online ) .
• Nicolas Quint, Mówienie Marchois z Saint-Priest-La-Feuille (Creuse) , 1991, Limoges, La Clau Lemosina
• Nicolas Quint, Gramatyka okulwańskiego Nord-Limousin Marchois de Gartempe i Saint-Sylvain-Montaigut (Creuse) , 1996, Limoges, La Clau Lemosina
• Nicolas Quint, „Le Marchois: Norm Problems at the Occitan Borders”, 2002 [Dominique Caubet, Salem Chaker i Jean Sibille (2002) (Dir.) Kodyfikacja języków francuskich , Paryż: Harmattan, Proceedings of the Conference „Les Langues de France i ich kodyfikacja”, Paryż, Inalco, 29-31 maja 2000: 63-76]
• Karl-Heinz Reichel, Badania i badania nad Arvern-Bourbonnais przemawiają na granicach Auvergne, Bourbonnais, Marche i Forez , 2012 Chamalières, Terre D’Aurgne Circle.
• Jules Rongjat, ISTOR GRAMMAR [sic] Modern Provencal mówi , 1930–1941, 4 vol. [Trzcina. 1980, Marsylia: Laffitte przedruki, 2 tom.]
• Russo Michela, Timothy przedwczesny ” Ostateczne samogłoski i cechy- φ spotyka

Francoprovençal », Słowo , Nancy, University of Lorraine, 2020 ( Czytaj online ) .

• Charles de Turtoulon i Octavien Bringuier, Studiuj na granicy geograficznej języka OC i języka Oïl (z mapą) , 1876, Paryż, druk narodowy [Reed. 2004, Masseret-Meuzac: Institut d’Estudis occitans de lemosin/lo Chamin de send Jaume].

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]