Pory jądrowe – Wikipedia

. pory jądrowe są dużymi kompleksami białkowymi (masa cząsteczkowa oszacowana przy 125 000 kDa) przekraczającą otoczkę jądrową, która jest podwójną błoną otaczającą jądro komórek eukariotycznych. Pory jądrowe umożliwiają wymianę między jądrem a cytoplazmie. Istnieje około 100 białek różnych typów zwanych nukleoporianami, które wchodzą do składu porów. Istnieje od 2000 do 6000 porów na jądra (1/3 powierzchni).

Struktura porów nuklearnych. 1. Koperta jądrowa. 2. Pierścień zewnętrzny. 3. Pierścień wewnętrzny. 4. Kosz. 5. włókna. (Rysunek oparty na obrazach mikroskopii elektronowej)

Pory składa się z dwóch pierścieni (jednego po stronie jądrowej, drugiego po stronie cytoplazmatycznej) ortogonalnej symetrii promieniowej. Zewnętrzna średnica porów wynosi około 150 nm. Średnica wewnętrzna (tj. Właściwa otwierająca) wynosi około 45 nm. Jego strona cytoplazmatyczna obejmuje 8 włókien o długości 50 nm, rozciągając się w kierunku cytoplazmy, podczas gdy strona jądrowa obejmuje również włókna, które spełniają strukturę w kształcie kosza o wysokości 100 nm.

Kompleks tworzący porę jądrową ( kompleks porów jądrowych , NPC) przedstawia symetrię zamówienia 8: Dwa pierścienie mają 8 promieni rozmieszczonych wokół środkowego tunelu.

Trzeci mniejszy pierścień znajduje się w nukleoplazmie i jest połączony z pierścieniem nukleoplazmatycznym przez włókna promieniowe, które utworzą klatkę, „kosz” nuklearne ”. Klatka ta będzie w kontakcie z kory jądrowej pod membranem (blaszka jądrowa blaszka).

Znana jest tylko połowa białek, które stanowią pory jądrowe. Nazywane są nukleoporianami.

• Niektóre z nich mają miejsca mocujące DNA lub RNA, co ułatwia transport transportu.
• Laminy mogą wiązać się z białkami błony wewnętrznej, tworząc blaszkę jądrową. Ta blaszka jest przerywana na poziomie porów nuklearnych.

Pory jądrowe umożliwiają wymianę między jądrem a cytoplazmie w obu kierunkach (import i eksport), zjawisko zwane translokacą.

Środki przeprowadzono na linii komórkowej HeLa i zauważono, że aby umożliwić podział komórki podczas mitozy, jądro musi importować 500 000 białek rybosomalnych, aby móc eksportować 14 000 podjednostek rybosomalnych.

Oznacza to, że 100 białek rybosomalnych i odpowiednik 3 rybosomów przechodzi przez każdą porę co minutę.

Transport pasywny: jony, aminokwasy, odważne, lekkie białka itp.
Cząsteczki, których masa cząsteczkowa jest mniejsza niż 40 do 50 kDa, może przechodzić przez jądro, przechodząc przez tę samą ścieżkę co jony (po bokach kanału centralnego), im większa cząsteczka, tym niższa jej prędkość pasażu: cząsteczka z 20 kDa przełącza się na 2 do 3 minut, a 40 kDa zajmuje od 20 do 30 minut.

Aktywny transport: Można to dokonać w obu kierunkach dzięki cząsteczkom importowym. Rzeczywiście, wnętrze porów jest praktycznie całkowicie zasłaniane przez włókna złożone z nukleoporyków zawierających powtarzane wzory fenyloalaniny-glikiny (motywy FG), dlatego cząsteczki wielkości większe niż 44 kDa nie mogą przekroczyć tej bariery białka zwane karioferynami (import lub eksport). Nosiciele ci rozróżniają wiązanie z domenami FG, a zatem są w stanie przekroczyć porów ich ładunkiem.

• Import: Tylko białka z sygnałem lokalizacji jądrowej mogą być obsługiwane przez import.
• Eksport: Tylko białka z etykietą SEN mogą być obsługiwane przez eksportinę (CRM1).

Eksport został podkreślony dzięki badaniu HIV: wirusowe mRNA nie mogą swobodnie wydostać się z jądra, kodują powrót białka, które zawiera sekwencję NE i przywiązanie do tego białka, które będą zadbane przez eksportiny.

Niektóre białka mogą przechylać się między cytoplazmatą i jądrem, takimi jak HNRNP (uczestniczyć w transporcie mRNA), czynnikach transkrypcyjnych lub Rev.

Badania funkcjonalne wykazały, że cząstki o maksymalnej wielkości około 40 nm mogą przekroczyć pory. Aby dać rząd wielkości, rybosom ma średnicę około 30 nm.

Uwaga: Nie można być w stanie przetransportować całego rybosomu (jednostki Under Jeden ma: UL)