Prancing Horse (Patrol Acrobatic) – Wikipedia

. Koń pranujący Był to włoski patrol akrobatyczny aktywny odpowiednio w dwóch różnych okresach, odpowiednio w latach 1950–1952 i w latach 1956–1957. Trzecie szkolenie, aktywne w okresie dwóch lat 1960–1961, nigdy nie działał jako oficjalne szkolenie od czasu utworzenia strzałek trójkolorowych, który zastąpił patrole akrobatyczne z różnych działów.

W latach 50. każde stado powierzono zadanie ustanowienia swojej grupy akrobatycznej. Na polu Capodichino, a następnie siedzibie 4. Stormo Caccia, „Akrobatyczny patrol szalejącego konia” , wyposażony w wampira de Havilland DH.100. W 1952 r. Patrol akrobatyczny 4th Stormo, nie uznany jako taki personel generalny, dokonał pierwszego występu. Tworzenie romb w czterech Wampir Zrobił pół godziny wydajności między pętlami, tonneaux, przewróconymi, minimalnymi fragmentami z przedłużonymi wózkami, otwieraniem i lądowaniem. Pierwsze wydarzenie zostało przeprowadzone na lotnisku Rome-Urbe 2 czerwca 1952 r.

W 1956 r., Po 5 latach, w których patrole akrobatyczne naprzemienały odrzutowce grzmotowe i białe tygrysy, zadanie odgrywania roli włoskiego patrolu akrobatycznego zostało przekazane pilotom szalejącego konia, oficjalnie i z ‘ Zatwierdzenie personelu generalnego. Następnie dowództwo 4th Stormo przeniosło się z lotniska w Neapolu-Capichino na zupełnie nowe lotnisko morskie. Adoptowany samolot nie był już wampirem de Havilland DH.100, ale najnowocześniejszym szablem F-86E w Ameryce Północnej. Były dwie innowacje: stałe opary i kolorowa barwa. Żółta carlllga, lufia z czerwonymi paskami, skrzydełkami i samolotami ogonowymi w kolorze niebieskim usianym gwiazdami. Mandat ten wygasł pod koniec 1957 r., A ustanowienie nowego patrolu akrobatycznego zostało powierzone Czerwonym Diabłom 6. skrzydła.

W 1960 r. Oficjalnym patrolem akrobatycznym były tonujące strumienie 5. skrzydła, a szalejący koń otrzymał rozkaz stanowiska zespołu rezerwowego. „Pony” wydania Cavallino 1960 z liderem Massimo Raffaello Scala byli najmłodszymi kierowcami z kolektywnej historii akrobatycznej post -warskiej i po raz pierwszy cały oficjalny. W styczniu 1961 r. Wówczas C.S.Maggiore Sił Powietrznych podpisał artykuły stowarzyszenia 313. Acrobatic Training Group, Departamentu Identyfikującego Narodowy Patrol Akrobatyczny. Chodziło o stworzenie unikalnego akrobatycznego patrolu, powierzonego jednemu działowi, utworzonym przez najbardziej doświadczonych pilotów i najbardziej wykwalifikowanych personelu. W liście napisanym przez Magga Mario Squarcina do oficera S.M. Czyta: „Pomysł stworzenia ciała kontrolowanego przez szczególnie doświadczonych elementów”. 1 marca sześć szabli szalejącego konia przybyło do Udine-Risolto po przejściu na lotnisku Campoformido, gdzie wykonali zapętlanie. Na ogonie wciąż istniał symbolia departamentu, który zostanie anulowany, ale pozostanie w sercu i nazwie radio „kucyka”, ku pamięci chwalebnej przeszłości myśliwych. W 1961 roku, z popiołów szalejącego konia, Frecce Tricolori .

W 2015 r. Generał Ferdinando Sguerri opowiadał w dokumencie Patelnia przed patelnią Jego doświadczenia w tworzeniu szalejącego konia w latach 1956–1957.

• Dziesięć. Giovanni Battista Celetta (głowa głowy)
• Dziesięć. Raffaele Sallustio (lewy skrzydło)
• Serg. Magg. Otello Galgani (prawy Gregario)
• Dziesięć. Alfredo Bombardini (Fanalino)
• Dziesięć. Antonino Guerreri (rezerwat)

• Kod pocztowy. Aldo Melotti (głowa głowy)
• Dziesięć. Ferdinando Sguerri (lewy skrzydło)
• Dziesięć. Claudio Paganelli (prawy Gregario)
• Serg. Eddo Turra (Fanalino)
• Serg. Giovanni Liverani (rezerwat)
• Dziesięć. Andrea favretto (riservo)

• Kod pocztowy. Massimo Raffaello Scala (głowa głowy)
• Dziesięć. Carlo Sabattini (lewy skrzydło)
• Dziesięć. Franco Panario (prawy Gregario)
• Dziesięć. Antonio Ferri (Fanalino)
• Dziesięć. Vittorio de Angelis (Rezerwa i Jolly)

Wywiad z generałem Ferdinando Sguerri z przyczep dokumentu PAN przed Panem. [Pierwszy]

Strona poświęcona szalejącemu koniowi na CFT Leonardo