Rada Nordic – Wikipedia

. Rada Nordic jest forum współpracy dla instytucji parlamentarnych w krajach skandynawskich. Jego celem jest, w ramach „nordyckiej współpracy”, wykonywanie zadań, których każdy stan nie może zapewnić samodzielnie.

Rada Nordycka została utworzona w 1952 r. Po doświadczeniach drugiej wojny światowej: inwazji nazistowskich Niemiec w Danii i Norwegii. Wspólny projekt obrony próbował zostać utworzony w Skandynawii, ale został przerwany, co poprzedziło utworzenie Rady. Jest przeznaczony do „współpracy wewnętrznej” między krajami członkowskimi.

Symbol łabędzia, którego osiem piór reprezentuje ośmiu członków, został przyjęty w 1985 r.

Rada Nordic została utworzona w 1952 roku przez Norwegię, Szwecję, Islandię i Danię ^{[[[ Pierwszy ]} . Finlandia dołączyła do nich w 1955 r., A następnie terytoria Åland i Wyspy Faroe uzyskały własną delegację w 1970 roku, a następnie Grenlandia w 1984 r. ^{[[[ Pierwszy ]} .

Kraje członkowskie Rady Nordyckiej są następujące ^{[[[ 2 ]} :

Suwerenny stwierdza:

Autonomiczne terytoria:

• Wyspy Owcze (Konstytutywny kraj Królestwa Danii): 2 miejsca
• Grenlandia (Konstytutywny kraj Królestwa Danii): 2 miejsca
• Åland (autonomiczna prowincja Finlandii): 2 miejsca

Rada obejmuje prezydenta i wiceprezesa ^{[[[ 3 ]} , a także sekretariat prowadzony przez sekretarza generalnego ^{[[[ 4 ] W [[[ 5 ]} .

Rada obejmuje 87 przedstawicieli z pięciu stanów i trzech autonomicznych terytoriów. Przedstawiciele, wszyscy parlamentarzyści w ich kraju pochodzenia, są wyznaczeni przez partie polityczne i wybierani przez parlamenty narodowe. Wybór do rady nordyckiej są zatem pośrednio. Prezydium, którego członkowie są wybierani przez rówieśników, zapewnia zarządzanie instytucją.

Rada, od 1996 r., Działała na podstawie zwykłych rocznych sesji. Można również zorganizować „sesje tematyczne” na określone tematy. Nawet poza okresami sesji zapewniane są ciągłe prace dzięki pięciu prowizji i czterech partiach politycznych.

Większość biur rady nordyckiej znajduje się w Kopenhadze, ale anteny organizacji istnieją na terytorium każdego członka. Językami urzędowymi Rady są duńscy, fińscy, islandzcy, norweski i szwedzcy, ale tylko duńscy, norweski i szwedzkie (wzajemnie zrozumiałe języki) są używane jako języki działające ^{[[[ 6 ]} . Usługa interpretacyjna między tymi trzema językami z jednej strony a fińską i islandzką z drugiej jest dostępna ^{[[[ 6 ]} .

Sama rada nordycka nie ma uprawnień do zwiększania standardów, ale każdy rząd ma obowiązek transpozycji swoich decyzji, w tym samym modelu, co dyrektywy Unii Europejskiej.

Z roku tworzenia powszechnych zasad powstały między jego członkami dotyczącymi rynku pracy i ubezpieczenia społecznego. Rada zagwarantowała również swobodę przemieszczania się obywateli między każdym krajem członkowskim, bez paszportu, z nordyckim Unią Paszportową. Ta wolność nie oznacza, że ​​obywatele mogą przekazywać granice bez kontroli tożsamości, w tym przypadku prawo jazdy lub karta bankowa może uzasadnić obywatelstwo nordyckie (patrz następujące). Jeśli jednak obywatele chcą przenieść się z jednego kraju do drugiego, prawo jazdy lub karta bankowa nie zostaną uznane przez administrację jako dokument tożsamości.

Ustanowiono również wspólne obywatelstwo: obywatelstwo nordyckie. Ten ostatni pozwala obywatelom z pięciu krajów nordyckich na życie, pracę i studiowanie, bez licencji lub zezwolenia na pobyt w kraju zamieszkania ^{[[[ 7 ] W [[[ 8 ] W [[[ 9 ] W [[[ dziesięć ] W [[[ 11 ]} (Zezwolenie na pobyt jest wymagany ponad 3 miesiące zamieszkania dla obywateli europejskich ^{[[[ dwunasty ] W [[[ 13 ] W [[[ 14 ] W [[[ 15 ] W [[[ 16 ]} ). Obywatele Nordic mogą również głosować po trzech miesiącach pobytu i nabywać narodowość innych krajów nordyckich, poprzez prośbę „powiadomienia” po dwóch latach miejsca zamieszkania ^{[[[ 17 ] W [[[ 18 ] W [[[ 19 ] W [[[ 20 ] W [[[ 21 ]} . Istnieje jednak wyjątkowy przypadek: obywatele nordyckie podlegają tej samej zasadzie, co obywatele międzynarodowi na nabycie narodowości norweskiej. Będą musieli zrezygnować z narodowości, ale będą mogli odzyskać swoją utraconą narodowość po dwóch latach pobytu w ich kraju pochodzenia, bez tego wpływając na sposób nabycia: zawsze będą obywatelem Z urodzenia (obywatelstwo nordyckie jest uzyskiwane tylko z urodzenia), a nie przez reintegrację lub powiadomienie, w przeciwieństwie do tego, jeśli stracili oryginalne (ów) pochodzenia dla kraju, który nie jest członkiem i odmawiając podwójnej narodowości (np. Chin), w tym przypadku, w tym przypadku , Reguły różnią się dla każdego z krajów nordyckich.

W sprawach strategicznych członkowie rady doświadczają bardzo różnych sytuacji: Dania, Norwegia i Islandia są częścią NATO od momentu jej fundacji w 1949 r., Podczas gdy Finlandia jest członkiem od 2023 r. I że Szwecja śledzi proces d ‘ organizacji. W rezultacie Rada Nordycka nigdy nie była zaangażowana w przypadki charakteru wojskowego. Jednak kraje nordyckie współpracują w świecie obronnym, poprzez współpracę obrony nordyckiej.

Nordic Council przyznaje pięć rocznych nagród: cena literatury, nagroda za literaturę dla dzieci i młodej, cena filmu, cena muzyki i cena środowiska ^{[[[ 22 ]} .

Bibliografia [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]