Raffi – Wikipedia

Raffi (Ormiański: Raffi ; Perski: Komunikacja ), od jego prawdziwego imienia Hacobian Celves (W armenii Hagop Melik-Hakobyan ), jest słynnym ormiańskim pisarzem perskim, urodzonym w 1835 r. W Payadjouk, armeńskiej wiosce prowincji Salmast (dziś na północy Iranu, niedaleko jeziora Ourmia) i zmarł w 1888 r. W Tiflis (obecny tbilissi). Raffi jest uważany za jedną z głównych postaci literatury ormiańskiej.

Raffi urodził się w 1835 r. (W 1837 r. Według Anahide Ter Minassian ^{[[[ Pierwszy ]} ) W Payadjouk, ormiańskiej wiosce prowincji Salmast (obecnie na północ od Iranu, niedaleko jeziora Ourmia) ^{[[[ Pierwszy ]} .

Jego ojciec, oboje bogaty kupiec ^{[[[ Pierwszy ]} A rolnik był częścią lokalnej burżuazji. Ta sytuacja i fakt, że jest najstarszym z dużej rodziny złożonej z 13 dzieci, pozwala mu skorzystać z wysokiej jakości edukacji.

Jego wykształcenie rozpoczyna się w szkole jego wioski, szkoły, która wyznacza ją twardymi i archaicznymi metodami, dotkliwością i metodami karnymi, które Raffi opisuje i potępia ponadto w jednej ze swoich powieści, Kaïners („Światła”), poprzez charakter księdza der Todika, prototyp ignoranckiego i brutalnego mistrza ^{[[[ Pierwszy ]} . Następnie, w wieku 12 lat, jego ojciec wysłał go do szkoły z internatem w Tiflis, aby mógł kontynuować studia wtórne.

Tiflis, dziś Tbilissi, mieścił wówczas dużą liczbę ormiańskich intelektualistów. Sprawy jego ojca pogarszają się, jest zmuszony wrócić do swojego rodzinnego kraju. W tym czasie zaczął uczyć języka armeńskiego, a także historii w Aramian School w Tabriz, Agoulis w Nakhitchevan, ale także w następujących tiflis.

W ciągu swojego życia Raffi odbywa wiele podróży do armeńskich wiosek i prowincji wschodniej i zachodniej Armenii. Tam, gdzie podróżuje, zdaje sobie sprawę z codziennej nędzy populacji Ormian, pod ciągłym zagrożeniem Turków i Kurdów. Podobnie jak inni ormiańscy intelektualiści, Raffi jest przekonany, że nie można już żyć w następujący sposób: chce dogłębnie przekształcić społeczeństwo armeńskie. I w tym celu konieczne jest uświadomienie ludziom tragicznej rzeczywistości, w której żyją.

Dużo pisze. Wszystkie jego pisma są publikowane w czasopismach McHak I Ardzakank . Jego główna praca, Głupiec , po raz pierwszy opublikowane w mydelniu Opera – w recenzji McHak „Był wielkim sukcesem. Ta powieść została wówczas przeczytana przez całą młodzież ormiańską; I ma bardzo patriotyczny duch. Tworzy w swoich powieściach prawdziwych armeńskich narodowych i rewolucyjnych bohaterów; Jest również znany wśród Ormian, że „nie ma Fedayina, który nie czytał Raffi …”.

Uważa, że ​​edukacja w języku armeńskim populacji jest fundamentalna, dlatego podejmuje się różnymi środkami (w prasie, w powieściach, nauczając), aby wypełnić ten brak kultury w populacji.

Zmarł w 1888 r. W Tiflis, gdzie jego pogrzeb przyciągnął znaczny tłum. Został pochowany w Panteonie Ormian, na cmentarzu Khodjyank w Tbilissi, gdzie opiera się również Hovhannès Toumanian, Gabriel Sundukian, Ghazaros Aghayan lub Grikor Ardzruni.

Wśród jego słynnych powieści stwierdzamy:

• (HY) Salb [«Salbi»] 1874 ( Czytaj online )
• (HY) Jalaleddin [«Djallaleddine»] 1878 ( Czytaj online )
• (HY) Zwariowany [„Le fou”], 1881 ( Czytaj online )
• Kaïners („Lights”) (1883-84)
• Khatchagoghi Hichatakarane (1889-70)

Wśród jego historycznych powieści są:

Dzisiaj w Eerevan jest szkoła i ulica.

Powiązane artykuły [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Linki zewnętrzne [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]