Regulacja społeczna – Wikipedia

. Regulacja społeczna to proces nauk społecznych, który ma tendencję do organizowania świata społecznego. Poprzez inne procesy, takie jak negocjacje, konfrontacja, przynależność, dyskryminacja, ma tendencję do zamawiania rzeczywistości społecznej i interakcji społecznych. Regulacja społeczna jest obserwowalną regularnością; Zgodne zachowanie, norma społeczna, ale także, szerzej, kultura, organizacja społeczna. Dlatego regulacja społeczna tworzy standardy, które czasami posuwają się tak daleko, jak rejestracja w formie przepisów, ale które mogą również pozostać milczące.

Zbiorowe wprowadzenie zasad i standardów [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]

Organizacja społeczna implikuje ustanowienie norm społecznych, przez użycie, nawyk lub potrzebę regulowania sytuacji, która ma tendencję do rozmnażania się; Proces ten jest mianowany rozporządzeniem społecznym. Francuski filozof Jean DeVos podkreśla, że ​​organizacja społeczna jest opłacalna pod względem wydajności mechanizmów regulacyjnych, które tam zamontowano: urządzenia regulacyjne pomagają utrwalić kompleksy ludzkie, złożone z natury i niestabilne ^{[[[ Pierwszy ]} .

Regulacja społeczna Wytworzone z Zakonu; System społeczny złożony z podmiotów społecznych, które współdziałają ze sobą i które koordynowały ich interakcje, głównie poprzez umieszczenie wartości i stosowanie sankcji dla dewiantów.

Prawo jest również narzędziem regulacji społecznych. To znaczy, ustanawia zasady, aby organizacja pozostała stabilna. Temat nie jest nowy w naukach prawnych, w przeciwieństwie do popularnych przekonań utkniętych przez prawników i socjologów ^{[[[ 2 ]} . Podobnie jak Elisabeth Zoller, od dawna wierzyli, że słownictwo regulacji przenikało świat prawa do końca XIX wieku pod wpływem nauk społecznych ^{[[[ 3 ]} . Obecnie nabywano, że prawo przyjęło te pojęcia przed socjologią, w szczególności poprzez tezy o mocy regulatora ^{[[[ 4 ]} .

Wiele procesów bierze udział w kolejności wytworzonej przez regulację społeczną. Chociaż działanie społeczne dotyczy głównie reprodukcji społecznej i konformizmu, nie podlega determinizmowi. Historia pokazuje, że normy społeczne się zmieniają.

Zgodność jest normą, po prostu dlatego, że pozwala na gospodarkę czasu i zasobów podczas interakcji społecznych; Wolność staje się wówczas zdolnością do działania innej niż oczekiwana w danej sytuacji. Na przykład, gdy dana osoba wchodzi w firmę, działa jako „klient”; Przyjmuje, nawet nie myśląc o tym, zestaw zachowań i postaw zgodnie z tożsamością społeczną „klienta”. Działanie inaczej jest swobodne, ale czy warto kosztować?

Powtarzające się konfrontacje są kosztowne i niebezpieczne; Zgodnie z instytucją zasad i standardów w celu zmniejszenia tych niepewności i kosztów regulacja społeczna pozwala na pewną gospodarkę zasobów.

W przypadku interakcjonizmu strukturalnego regulacja implikuje trzy procesy:

• Wybór: Proces sortowania i dyskryminacji
• Mobilizacja: proces rajdowy
• Zobowiązanie: proces czegoś podjęcia, z wspólnym celem

Te procesy regulacji społecznych mogą prowadzić do kilku sposobów regulacji społecznych:

• Interakcja korelacyjna
• Negacjacja
• L’Organicja
• Autonomiczna interakcja

• Jean-Daniel Reynaud, Zasady gry: zbiorowa akcja i regulacja społeczna , Armand Colin, Paris, 1997.
• Gilbert the Terssac (ty.), Teoria regulacji społecznych Jean -daniela Reynauda – debaty i rozszerzenia , La Découverte, Paris, 2003.