Renault Allliance – Wikipedia
Homonimiczne artykuły patrz Sojusz.
. Renault Alliance to wersja przeznaczona na rynek North American Renault 9, sprzedawany w latach 1983–1987 podczas przejęcia American Motors Corporation (AMC) autorstwa Renault. Jest zmontowany (w Kenosha, Wisconsin) i dystrybuowany przez sieć AMC. Miała sukces sprzedaży z przeciętnymi amerykańskimi klientami, a w szczególności przez lokalną prasę motoryzacyjną, w szczególności Trend motoryczny kto ją świętował Samochód 83 roku . Niezawodność tego modelu staje się dość losowy spędzony 6 lat, być może po modyfikacjach dokonanych w celu spełnienia standardów Ameryki Północnej, których elementy (chłodzenie silnika, katalizator, transmisja, sprzęgło, zawieszenie) AMC są źródłami wielu problemów.
L ‘ Ponownie , Amerykańska siostra Renault 11, zakończyła zakres od 1984 roku Alliance Hatchback w 1987 roku.
Chociaż Logo AMC o nazwie Renault zostało przymocowane do tylnego okna sojuszu i nie tylko. Zastosowanie tych modeli Renault pozwala AMC powrócić na tanim rynku kompaktowych samochodów i Renault, aby ustawić stopę w Stanach Zjednoczonych. AMC liczyło na te modele, aby wyjść z impasu finansowego, w którym była na początku lat 80.
Sojusz uzyskuje dobrą recenzję magazynu Samochód i kierowca , tworząc listę dziesięciu najlepszych samochodów roku 1983 i wygrał dłoń najlepszego samochodu roku w magazynie Trend motoryczny . Sprzedaż odbywa w ten sposób dobry lot. Ma bardzo miękkie zawieszenie dla małego samochodu i sprawia, że w Stanach Zjednoczonych jest bardzo dobre 6,4 l/100 km zużycia benzyny w mieście [[[ Pierwszy ] . Niestety dla nowych właścicieli niezawodność dwóch modeli jest szybko bardzo niska. Ankieta przeprowadzona w 1986 roku przez magazyn Raporty konsumenckie Wśród właścicieli samochodów w ciągu pięciu lat pokazuje, że sojusz jest klasyfikowany w najgorszej kategorii niezawodności silnika, sprzęgła, skrzyni biegów, układu chłodzenia, zawieszenia i wydechu. Ankieta podczas programu publicznego radiowego radiowego, nazywana Rozmowa samochodowa , pokazuje to samo. Sprzedaż, a następnie szybkie zbocze w dół.
W obliczu tego odwrócenia AMC znajduje się na skraju bankructwa, a Renault, który stał się większościowym akcjonariuszem, a sam przed własnymi problemami finansowymi decyduje się na sprzedaż. Chrysler kupuje AMC w celu uzyskania marki Jeepa i przestaje produkcję sojuszu, nawet jeśli zaplanowano model z 1988 roku. Problemy tych dwóch modeli wpływają również na sprzedaż innych wspólnych modeli Renault-AMC, takich jak Medalion Renault i Eagle Premier, które szybko znikną.
L ’ Sojusz został wyprodukowany w latach 1982–1987 w sedanach 2 i 4 drzwi. Zawiera modyfikacje na poziomie urządzeń antypolitrionowych i bezpieczeństwa, które odpowiadają wyższym standardom w Ameryce Północnej, które odróżniają je od Renault 9. Istnieją zatem większe zderzaki, kratka z 4 reflektorami w stylu Renault 11, otaczające te osoby Chromowane okna i chromowane drzwi (wznawiają w fazie 1 Renault 18), różne lustra, obroty i zabezpieczenia boczne.
W 1986 r. Pierwsze restrywanie jest obsługiwane w sprawie poszerzenia tylnych świateł przez katadiopterów tylko w wersjach DL, chromowane podnośniki pojawia się nad przednimi reflektorami, które stają się drobniejsze, desca rozdzielcza jest również modyfikowana. Ponownie, w porównaniu do Renault 11, ulega ci takimi zmianami, jak sojusz z zniknięciem czerwonej tylnej klapy i montażem czerwonych i białych tylnych świateł. Panel przedni przeszedł ostateczną modyfikację w 1987 r., Wraz z zniknięciem kratki „4 reflektorów”, zniknięciem wskaźników i świateł położenia w zderzaku, są one teraz zintegrowane z kratką.
Wewnątrz styl jest przerobiony przez Richarda Teague’a, głównego projektanta AMC, ale ogólnie jest wierny oryginałowi. Oferowane kolory wnętrza to: jasnoniebieski, ciemnoniebieski, jasnoszary, antracyt, granat czerwony, burgundowy, brązowy, karmelowy i beżowy.
Z powołaniem gospodarczym sojusz i nadal były oferowane, z „silnikiem Cléon-Fonte” wynoszącym 1 397 cm 3 (Zaprojektowany przez inżyniera René Vuaillat pojawił się na Renault Florida S i Renault 8) i „silniku F” 1 721 cm 3 . Zauważ, że 1,7 f3n [[[ 2 ] Wyświetlano tylko 77,5 KM, przeciwko 92 KM w Europie.
Od 1986 r. GTA sportowca przybyła do katalogu z „silnikiem F” wynoszącym 1965 cm 3 Typ F3R, rozwijanie 95 KM. Uważany za model sam w sobie, w rzeczywistości jest to tylko sojusz napędzany bardziej sportowym silnikiem. Ma konkretny wygląd, przypominając „Zender” Renault 11 Turbo sprzedawany w Europie, a także zmodyfikowaną transmisję i zawiesiny. Jest dostępny tylko w 2 -letnich nadwoziach i kabrioletach. W 1987 r. Wyprodukowano nieco ponad 3500 GTA w fabryce AMC w Kenosha.
Sojusz 2 i 4 drzwi [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- 1982: 25 000
- 1983: 156 200
- 1984: 124 700
- 1985: 71 000
- 1986: 51 000
- 1987: 22 000
Alliance Cabriolet [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- 1985: 7 300
- 1986: 2 100
- 1987: 1 200
GTA [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
Kolejne 3 i 5 drzwi [[[ modyfikator |. Modyfikator i kod ]
- 1983: 20 200
- 1984: 69 100
- 1985: 39 400
- 1986: 15 000
- 1987: 10 700
- Renault 9 i 11 mojego ojca , od Yann Le Lay, E.T.A.I.
Recent Comments